Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Έφυγε ο «Μέγιστος των ψαλτών», ο Μελωδός της Ρωμιοσύνης, ο Μανώλης Χατζημάρκος.

«Αιωνία σου η Μνήμη Δάσκαλέ μας»
(Η  αθάνατη φωνή της φυλής και της πίστης μας)
Την Κυριακή 4 Μαρτίου τελέσθηκε με πρωτοβουλία του ΠΑΓΚΡΗΤΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΙΛΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ «Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΟΥΚΟΥΚΟΥΖΕΛΗΣ» και συμμετοχή του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Μηνά Μνημόσυνο στη μνήμη του ΜΑΝΩΛΗ ΧΑΤΖΗΜΑΡΚΟΥ στον Άγιο Μηνά. Κατά την διάρκεια της επιμνημόσυνης δέησης ομίλησε δι ολίγων ο μαθητής του και Πρωτοψάλτης του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού κ. Ιωάννης Δαμαρλάκης ειπών μεταξύ άλλων και τα εξής :
Το βιογραφικό του ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΜΟΥ Μανώλη Χατζημάρκου είναι σε όλους γνωστό και δεν ωφελεί να επαναλάβω. Να τονίσουμε όμως ότι από πολύ μικρός στον Βόλο, όπου γεννήθηκε, διακρίθηκε για την κλίση του προς την μουσική αλλά και την εντυπωσιακή καλλιφωνία του. Ήδη σε ηλικία 7 ετών, λίγο πριν ξεσπάσει ο Πόλεμος, είναι Α΄ Κανονάρχης στον Μητροπολιτικό Ναό τού Βόλου. Γόνος μιας πολυμελούς οικογενείας, με καταγωγή από τις αλησμόνητες πατρίδες και όπου όλοι έψαλλαν και τραγουδούσαν, λαμβάνει τα πρώτα μουσικά μαθήματα από τον πατέρα του Κωνσταντίνο. Εν συνεχεία μαθητεύει κοντά στους Πρωτοψάλτες Χρήστο Πάντα, Κωνσταντίνο Πρίγγο, Θεοδόσιο Γεωργιάδη και Θεόδωρο Χατζηθεοδώρου τον Φωκαέα. Ο Βόλος είναι μία πρόσφορη πόλη για την μουσική του καλλιέργεια, αφού εκεί μπορεί να ακούει τον Πάντα, τον Μήτρου, τον Μαργαριτόπουλο και κυρίως τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου Κωνσταντίνο Πρίγγο, ο οποίος καταγόταν από την Ζαγορά τού Πηλίου. Σε μια παλιά ραδιοφωνική μετάδοση, μάλιστα,  Θείας Λειτουργίας από τον τότε Ραδιοφωνικό Σταθμό Ενόπλων Δυνάμεων, κάποιοι μαθητές τού Πρίγγου τόσο ενθουσιάστηκαν που άκουσαν τον Δάσκαλό τους ψάλλοντα, ώστε έσπευσαν αργότερα να τον συγχαρούν. Μόνον που αυτός που έψαλλε δεν ήταν ο Πρίγγος, όπως ο ίδιος, εν ζωή τότε τους απεκάλυψε, αλλά ο νεαρός Χατζημάρκος!
Έκτοτε φυσικά προσθέτει και αρκετά προσωπικά στοιχεία στην τέχνη του, ενώ πλέον η πορεία του κρίνεται ως προδιαγεγραμμένη:
Ολοκληρώνει τις σπουδές του στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και υπηρετεί στην Μέση Εκπαίδευση φθάνοντας στον βαθμό τού Γυμνασιάρχη. Αργότερα διδάσκει στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και τα τελευταία χρόνια ως Καθηγητής Μουσικολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Παράλληλα παραδίδει μαθήματα στο Ωδείο Αλίμου, στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών, στο Ωδείο Αιγάλεω, στο Δημοτικό Ωδείο Βόλου κ.α.
Διαπρέπει ως Πρωτοψάλτης κυρίως στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου και από το 1981 στον Ι. Ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου Αθηνών, ενώ ψάλλει σε πανηγύρεις Ιερών ναών σ΄ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό!
Διατελεί επίσης Πρόεδρος των Καθηγητών Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης, μέλος Εποπτικού Συμβουλίου Εκπαίδευσης, μέλος Επιτροπής επί τής Τέχνης και Λατρείας, Χοράρχης Βυζαντινής Χορωδίας Βόλου, Προτύπου Βυζαντινού Χορού Αθηνών, Πρόεδρος της ΟΜ.Σ.Ι.Ε.
Πρωτοπόρος στην δισκογραφία με μια σειρά δίσκων, κασετών και τελευταία cd με ζωντανές ηχογραφήσεις του. Σημαντικό είναι και το συγγραφικό έργο του, αφού έχει εκδώσει πέντε τόμους με τον γενικό τίτλο: «Μελωδική Ανθοδέσμη». Εξέδωσε επίσης το ορατόριο «Ιησούς Χριστός», δύο βιβλία Ευρωπαϊκής μουσικής και τέλος έγραψε την Βυζαντινή Συμφωνία για την Ολυμπιάδα τού 2004, η οποία παρουσιάσθηκε σε πολλές πόλεις της Ελλάδας.
Πολλά άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευθεί, ενώ ανέκδοτα ή υπό έκδοση έχει ακόμη διάφορα μαθήματα και έργα του. Να σημειώσουμε ότι στον ψηφιακό δίσκο που κυκλοφόρησε η Βυζαντινή χορωδία του Αγίου Μηνά με διευθυντή τον Γιάννη Μαρκόπουλο ο μεγάλος αυτός συνθέτης ζήτησε να προλογίσει το δίσκο ο Μ. Χατζημάρκος.
Πολλές και οι εμφανίσεις του, στο Ηρώδειο, στον «Παρνασσό», στην Αρχαιολογική Εταιρεία, στο Χίλτον, στο Μέγαρο Μουσικής, στην Κωνσταντινούπολη, Κύπρο, Χάϊφα, Βιέννη, Στουτγκάρδη, Ρώμη κ.α.
Από την θέση του ως Αντιπροέδρου τού Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης προώθησε την έκδοση τού «Λεξικού τής Βυζαντινής Μουσικής» (τής Ολυμπίας Τολίκα) και την πολύτομη έκδοση των χειρογράφων τού Αγγέλου Βουδούρη – Α΄ Δομεστίκου τού Ιακώβου Ναυπλιώτη. Σημαντική ήταν η προσφορά του και από τις εκπομπές του μέσω τού Ρ/Σ τής Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και οι συνεργασίες του με τον αείμνηστο Γιάννη Χατζηφώτη στο Τρίτο Πρόγραμμα τής ΕΡΑ.
Σε αυτό το μεγάλο και πλούσιο εμπειριών και καλλιτεχνικών ανατάσεων ταξίδι, αξίζει να σταθούμε σε δύο – τρία σημεία ακόμη:
- Μία φράση αρχικώς: Όπου και αν ανατρέξει κανείς σήμερα στο διαδίκτυο, εμφανίζεται η αποστροφή στο λήμμα «Χατζημάρκος»: «Από τους καλλιφωνότερους Πρωτοψάλτες τής σύγχρονης εποχής, ο κορυφαίος ίσως όλων»! Δεν είναι απλή υπόθεση η επίσημη καταγραφή τής κορυφής…
- Επόμενος σταθμός: Κωνσταντινούπολη, δεκαετία τού 1960: Η έλευση τού Μανώλη Χατζημάρκου ξεσηκώνει τον θαυμασμό τού πολυπληθούς τότε φιλόμουσου κοινού τής Πόλεως. Οι εφημερίδες γράφουν: «Και τα πλήθη ώδευον δι’ όλων των μεταφορικών μέσων και πεζή έτι και από απομεμακρυσμένας έτι συνοικίας, διά να ενωτισθώσιν και κατανυγώσιν από τον γλυκύφθογγον εκτελεστήν»! Κατάμεστος ο Άγιος Δημήτριος του Κουρτουλούς. Το εκκλησίασμα  ξεσπάει σε ουρανομήκη εύγε και χειροκροτήματα! Αυτό επαναλαμβάνεται στην Αθήνα, στη Κύπρο κ.α.
Τι είναι εκείνο όμως που ο απλός φιλακόλουθος πιστός λαός βλέπει στον Χατζημάρκο και τον χειροκροτεί; Είναι η ζώσα παράδοση, το άκουσμα των αοιδών τού Ομήρου, η  Αλήθεια τού Ευαγγελίου, η δόξα τού Βυζαντίου, ο πόνος τής Ιωνίας, η ουσία της ιεράς ψαλμωδίας, που μεταφέρονται με την άφθαρτη φωνή και την μαγική τέχνη του.
Γιατί ο ιδανικός εκτελεστής δεν αρκείται μόνον στην φωνή και την μουσική γνώση. Δεν υπηρετεί μόνον υποδειγματικά την ορθοφωνία και τον άψογο τονισμό των φράσεων. Διαθέτει τεράστια καλλιτεχνική ευαισθησία, κατανόηση τής Τέχνης στην ολότητά της, σύλληψη των ελληνικών ακουσμάτων στην διαχρονικότητά τους, βαθύτατη ελληνική παιδεία και προ παντός φαντασία και πίστη. Γνωρίζει ο Μανώλης Χατζημάρκος ότι σκοπός τού μέλους είναι η ανύψωση τού Λόγου και διδάσκει με τις ερμηνείες του ποιος είναι ο ιδεατός τρόπος να επιτευχθεί αυτή. Επιστρατεύει όλους τους ήχους, όλους τους τρόπους, όλα τα μέσα και τις τεχνικές, για να επενδύσει το κείμενο με το πλέον κατάλληλο μελώδημα.
Ο Μανώλης Χατζημάρκος αποτελεί πράγματι μιαν εξέχουσα μουσική φυσιογνωμία με πολυσχιδή προσφορά στην λειτουργική μας μουσική. Η μοναδικότητα τής μελωδικής του φωνής δέσποσε επί δεκαετίες, έγινε πρότυπο μίμησης και επηρέασε βαθύτατα πολλούς ψάλτες. Η σφραγίδα τής προσφοράς του θα καταγραφεί μοναδική και ανεξίτηλη στις δέλτους της Ελληνικής ιστορίας. Γι’ αυτό του οφείλουμε μεγάλη τιμή. Η τιμή στο ΔΑΣΚΑΛΟ ΧΑΤΖΗΜΑΡΚΟ είναι τιμή στην ίδια την ουσία τής πατρώας μουσικής μας τέχνης, που είναι η ωραιότερη ψηφίδα της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΔΑΣΚΑΛΕ ΜΑΣ                http://www.lavaron.gr/press-release/efige-o-megistos-ton-psalton-o-melodos-tis-romiosinis-o-manolis-chatzimarkos
«Αιωνία σου η Μνήμη Δάσκαλέ μας»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου