Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2023

Ο Κύριος αποτέλεσε το αντιλεγόμενο «σημείο» του Θεού για όλες τις ερχόμενες γενεές, δεν χωρεί ουδετερότητα στη στάση μας απέναντί Του. Αν η αιωνιότητα πάψει να αποτελεί την αποκλειστική και μοναδική έμπνευσή μας, θα συμμορφωθούμε αναπόφευκτα με τη θλιβερή πραγματικότητα του πεπτωκότος κόσμου που μας περιβάλλει.

 

Υπαπαντὴ του Κυρίου_Presentation of Jesus at the Temple_Сретение Господне_Paintings_in_St._Demetrius_Church_(Markova_Sušica)_0345Ohrid, inizi XIV sec. 

Συναξάριον
Τῇ Δ'(4ῃ) τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Νικολάου ὁμολογητοῦ τοῦ Στουδίτου.(868)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ ἐν Εἰρηνοπόλει, ἑνὸς τῶν Τριακοσίων δεκαοκτὼ Ἁγίων Πατέρων, τῶν ἐν Νικαίᾳ (4ος αἰ.), καὶ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Θεοκτίστου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ὑμῶν Εὐαγρίου καί Σίου τοῦ Μγκβιμέλι ἔν Γεωργία (6ο αἰών.)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος ᾿Αβραμίου, ἐπισκόπου ᾿Αρβήλ τῆς Περσίδος.(347)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ιασίμου τοῦ Θαυματουργοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Νικήτα, τοῦ ἐν τοῖς Πυθίοις.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ πρίγκηπος τοῦ ἐν Vladimir Ῥωσίας (1238)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἠμῶν ᾿Αβραάμ καί Κόπριδος ἐν τη μονή Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Πετσένγκα – Γκραζοβέσκ Ῥωσίας.(15ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Κυρίλλου τοῦ Θαυματουργοῦ τῆς Νέας Λίμνης ἐν Νοβογιέρσκ τοῦ Novgorod Ῥωσίας.(1532)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος ᾿Ιωσήφ τοῦ Χαλεπλῆ. (1686)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Δοσιθέας, βασιλίσσης τῆς Ῥωσίας.(1810)

«Τό πάλαι ὑπέρ τῶν προβάτων ἀπέθνησκον οἱ Ποιμένες, νῦν δὲ μᾶλλον αὐτοί ἀναιροῦσι τά πρόβατα· …». Ἅγιος Ἰσίδωρος Πηλουσιώτης

π. Ζαχαρίας Ζάχαρου

Υπαπαντή του Κυρίου_Presentation of Jesus at the Temple_Сретение Господне_Întâmpinarea Domnului_intampinarea_domnului 

Θα ήθελα να σταθώ για λίγο σε εκείνους τους δύο ανθρώπους που ήταν στον ναό και υποδέχθηκαν τον Χριστό: τον άγιο Συμεών, άνθρωπο «δίκαιο και ευλαβή», όπως τον περιγράφει η Γραφή, και την προφήτιδα Άννα. Και οι δύο ήταν περασμένης ηλικίας, αλλά διατηρούσαν στην καρδιά τους πολύ ισχυρή την προσδοκία για την επερχόμενη λύτρωση, προσμένοντας την άφθαρτη «παράκληση του Ισραήλ», που ήταν ο Χριστός (Λουκ. 2, 25). αυτό σημαίνει ότι αναζωπύρωναν μέσα στην καρδιά τους αδιάλειπτα το προφητικό χάρισμα, έχοντας γίνει μέτοχοι του προφητικού Πνεύματος του Θεού.

Η ιερωσύνη είναι επίσης προφητικό χάρισμα, το οποίο οφείλουμε να ανανεώνουμε μέσα μας συνεχώς, για να το κρατήσουμε ζωντανό μέχρι τέλους. Και αυτό εξασφαλίζεται, αν πάντοτε διαφυλάττουμε ζέουσα στην καρδιά μας την άφθαρτη παράκληση του Θεού. Και όταν η παρηγοριά αυτή αφθονεί στην καρδιά, μπορούμε να παρηγορούμε άλλους, τον λαό του Θεού, που προσέρχεται σε μας. Οι δύο αυτοί άνθρωποι, ο Συμεών και η Άννα, αποτελούν παραδείγματα ανθρώπων, οι οποίοι με προφητικό τρόπο έλαβαν μερίδα από το βασίλειο ιεράτευμα του Χριστού. Η προσδοκία τους ήταν μεγάλη. Περίμεναν την παράκληση του Ισραήλ, όπως και εμείς άλλωστε, ο λαός του Νέου Ισραήλ, προσμένουμε τη μεγάλη ημέρα της δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου.

Ο Κύριος «έκλινε τους ουρανούς και κατέβη», και η εν σαρκί έλευσή Του στη γη συνιστά συγχρόνως την προφητεία για τη δεύτερη έλευσή Του. Γι’ αυτό τον λόγο, όσοι αγάπησαν την εν σαρκί επιφάνειά Του ζούν με άσβεστη δίψα για τη δεύτερη έλευσή Του εν τη δόξη του Πατρός Του. Δεν ζούν απλώς με έντονη προσμονή, αλλά τέτοιος είναι ο πόθος τους να συναντήσουν τον Κύριο, που μάλλον σπεύδουν προς αυτήν.

Όταν ο Κύριος ήλθε, αποτέλεσε το αντιλεγόμενο «σημείο» του Θεού για όλες τις ερχόμενες γενεές, όπως λέει το σημερινό Ευαγγέλιο (Λουκ. 2, 34). Δηλαδή, δεν χωρεί ουδετερότητα στη στάση μας απέναντί Του. Συνεπώς, αν παραδοθούμε σε Αυτόν με ταπεινή αγάπη, θα μας σκεπάσει απλώνοντας πάνω μας τη μεσσιανική Του εξουσία. Θα Τον φέρουμε μέσα μας ψάλλοντας επινίκιο ύμνο, όπως έκανε ο δίκαιος πρεσβύτης Συμεών. Αν όμως επιτρέψουμε στα μακρά έτη της ζωής μας να εξαλείψουν από τις καρδιές μας την ελπίδα μιάς τόσο μεγαλειώδους απολυτρώσεως, θα καταλήξουμε σε τραγικό ναυάγιο. Αν η αιωνιότητα πάψει να αποτελεί την αποκλειστική και μοναδική έμπνευσή μας, με τη βοήθεια της οποίας η επίγεια ύπαρξή μας πραγματώνεται επάξια, θα συμμορφωθούμε αναπόφευκτα με τη θλιβερή πραγματικότητα του πεπτωκότος κόσμου που μας περιβάλλει. Σε αυτό έγκειται φυσικά και η τραγωδία της ανθρωπότητας.

Ο Κύριός μας εμπιστεύθηκε ιερή παρακαταθήκη, την οποία φυλάσσουμε με πίστη, και περιμένει από εμάς να του την παρουσιάσουμε αμόλυντη την ημέρα εκείνη, όταν θα έλθει πάλι να κρίνει τον κόσμο με δικαιοσύνη και αγαθότητα. Όπως προαναφέραμε, δεν χωρεί ουδετερότητα στάσεως. Αν του παραδοθούμε, θα ψάλουμε και εμείς επινίκιο ύμνο, όπως ο δίκαιος Συμεών, διότι δεν θα υπάρξει μεγαλειωδέστερη ημέρα από εκείνη, κατά την οποία θα συναντήσουμε τον Κύριο, τον Δεσπότη και Λυτρωτή μας. Η μεγάλη αυτή ελπίδα διατηρεί ζωντανή την καρδιά μας, παρά τα παθήματα της ιερωσύνης. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είμαστε μέτοχοι της ιερωσύνης του Χριστού και ότι η ιερωσύνη Του στον κόσμο αυτό ήταν διακονία οδύνης και παθημάτων. Γι’ αυτό ας μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ολιγοψυχήσει στις δοκιμασίες και στις θλίψεις, αλλά μάλλον ας ανανεώνουμε την προσδοκία μας μέσω της προσευχής και της λατρείας. Τότε το χάρισμα που μας απένειμε ο Κύριος κατά τη χειροτονία μας θα αναζωογονεί συνεχώς την καρδιά μας και θα την εδραιώνει σταθερά στην ελπίδα των μελλόντων αγαθών.

Ο κόσμος στον οποίο ζούμε τώρα, όσο όμορφος και ελκυστικός και αν είναι, ομοιάζει με παραπέτασμα που μας χωρίζει τόσο από τη Βασιλεία του Θεού όσο και από το βασίλειο του σκότους. Υπάρχουν ωστόσο φορές, που η σκιά από το βασίλειο του σκότους απλώνεται πάνω μας απειλητικά. Άλλοτε πάλι δεχόμαστε τις λαμπερές ακτίνες της Βασιλείας του Φωτός, οι οποίες μας παρηγορούν και μας συντηρούν. Οφείλουμε απλώς να φυλάξουμε το χάρισμα του Θεού μέσα στην καρδιά μας, ούτως ώστε να αξιωθούμε να σταθούμε ακλόνητοι την ημέρα εκείνη που ο Κύριος θα σαλεύσει ουρανό και γη. Τότε όλα τα κτιστά θα παρέλθουν, και μόνο όσα σφραγίσθηκαν από την άκτιστη χάρη του Σταυρού και της Αναστάσεως θα παραμείνουν αιώνια.

Ακριβώς πριν από το Πάθος Του ο Κύριος είπε: «Νυν κρίσις εστί του κόσμου τούτου» (Ιωάν 12, 31). Καθώς κρεμόταν πάνω στον Σταυρό, ο κόσμος πράγματι κρινόταν. Εκείνος σιωπούσε, αλλά όλη η κτίση Του δάνεισε τη φωνή της. Γνωρίζουμε ότι ο ήλιος σκοτίσθηκε, οι πέτρες ράγισαν και τα μνημεία των κεκοιμημένων ανοίχθηκαν. Και όλοι οι παρόντες, οι οποίοι δεν είχαν το φως της χάριτός Του στην καρδιά τους, «τύπτοντες εαυτών τα στήθη υπέστρεφον». Δεν μπορούσαν να αντέξουν τη σκηνή της Σταυρώσεώς Του. Οι μοναδικοί δύο άνθρωποι, που αποδείχθηκαν ικανοί να σταθούν στα πόδια του Σταυρού, ήταν η Μητέρα του Κυρίου και ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Διότι Αυτός που ήταν νεκρός πάνω στον Σταυρό ήταν ζωντανός μέσα στις καρδιές τους, και Αυτός ήταν που τους έδωσε τη δύναμη να στέκονται ασάλευτοι τη φοβερή εκείνη ώρα, παρόλο που ασφαλώς ήταν βυθισμένοι σε μεγάλη οδύνη.

Αν και εμείς αγαπήσαμε την πρώτη επιφάνεια του Θεού και αποθησαυρίζουμε το χάρισμα που μας χορηγήθηκε, θαυμαστό φως θα λάμψει στις καρδιές μας εμπνέοντας την ελπίδα και προσδοκία της δευτέρας ελεύσεώς Του. Το φως αυτό, ακόμη και αν φαίνεται τώρα αμυδρό, θα αποβεί θυρίδα για την ατελεύτητη Βασιλεία του Φωτός, όταν ο Κύριος ξαναέλθει εν δόξη. Και τότε, μαζί με όλους τους Αγίους και τον δίκαιο Συμεών, θα ψάλουμε τον επινίκιο ύμνο: «Ευλογημένος ο ελθών και πάλιν ερχόμενος εν Ονόματι Κυρίου». Αμήν

***

Ο Χριστός ”σημείον αντιλεγόμενον”

Υπαπαντὴ του Κυρίου_Presentation of Jesus at the Temple_Сретение Господне_0_8c6a1_6e408c2c_XXXL 

“Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον, και σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαίαν, όπως αν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί…” (Λουκ. β΄ 32-35),
Ο Συμεών προφήτευσε μ’ αυτόν τον τρόπο την αντιμετώπιση του Κυρίου από τους Ιουδαίους, αλλά και τη Σταυρική Θυσία Του. Την καταστροφή της Συναγωγής και την ανάσταση της Εκκλησίας, την καταστροφή των δαιμόνων και την ανάσταση των αγίων, όπως, παραδείγματος χάριν, σώζεται ο Ματθίας και καταστρέφεται ο Ιούδας. Ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι πτώση των μη πιστευόντων σε Αυτόν, και ανάσταση αυτών που πιστεύουν σε Αυτόν. Ο ένας ληστής στο Γολγοθά πιστεύει και σώζεται, ο άλλος αμφισβητεί ,χλευάζει και καταδικάζεται.

Λέγει ο άγιος Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς :
Ο ένας ληστής αναγνώρισε ότι ο Άνθρωπος που ήταν κρεμασμένος με ατίμωση και εξευτελισμό ήταν ο λαμπρός βασιλιάς της δόξας• αναγνώρισε ότι Εκείνος, ο Οποίος τη συγκεκριμένη στιγμή φαινόταν τόσο αδύναμος και ανίσχυρος, ήταν ο παντοδύναμος Δημιουργός και Κυβερνήτης του σύμπαντος. Μέσω της μετάνοιας και της ταπεινοφροσύνης, ο ληστής που ήταν κρεμασμένος στα δεξιά έφτασε στη γνώση• τα μάτια του νου και της ψυχής άνοιξαν.
Ενώπιον των ανθρώπων υπάρχουν δύο δρόμοι. Ενώπιον μας κείται ο Ζωοδότης Σταυρός του Κυρίου. Ενώπιον μας εκτείνονται οι δρόμοι των δύο ληστών. Ποιό δρόμο θα ακολουθήσουμε; Η ανθρωπότητα πάντοτε ακολούθησε τον έναν ή τον άλλο δρόμο. Ο Σταυρός του Κυρίου ήταν για τους μεν Ιουδαίους ένα πρόσκομμα, για τους δε Έλληνες -δηλαδή τους παγανιστές- μια μωρία. Για τους Ιουδαίους επίσης, ο Σταυρός του Κυρίου ήταν ύβρις• Ο Σταυρός του Κυρίου χώρισε τους ανθρώπους σε δύο μέρη. Βλέπουμε ότι κάποιοι πίστεψαν στον Χριστό, ενώ άλλοι σκόνταψαν στον λίθο του προσκόμματος και καταδίωξαν την Εκκλησία του Χριστού, το Σώμα του Χριστού.

Ο Μ. Αθανάσιος λέγει ότι η φράση «όπως αν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί» σημαίνει ότι ο Σταυρός και το Πάθος του Χριστού, θα αποκάλυψει όλες τις εσωτερικές διαθέσεις των ανθρώπων.
Όλοι θα δουν τον Χριστό, αλλά για άλλους θα είναι Παράδεισος και για άλλους Κόλαση. Κατά την καρδία τους άλλοι θα τον νοιώσουν Πατέρα κι οι άλλοι δυνάστη.
Είναι αυτοί που θα ‘ναι αλήθεια κι αυτοί που θα ζουν την υποκρισία και το ψέμμα. Οι βαθειά ταπεινοί και συντετριμμένοι τη καρδία και οι υπερήφανοι, οι εγωιστές.
Όποιος έχει απλό μάτι, φωτεινό μάτι,όλα είναι φωτεινά. Όποιος έχει πονηρό οφθαλμό, γι’ αυτόν όλα είναι σκοτεινά.

Υπαπαντή_Χριστός_Παναγία_6018c-ypapadi-capella-palatina23Το πάλαι υπέρ των προβάτων απέθνησκον οι ποιμένες, νυν δε μάλλον αυτοί αναιρούσι τα πρόβατα.Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης
https://iconandlight.wordpress.com/2014/02/03/%CF%84%CF%8C-%CF%80%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%B9-%E1%BD%91%CF%80%CE%AD%CF%81-%CF%84%E1%BF%B6%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD-%E1%BC%80%CF%80%CE%AD%CE%B8%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%BF/

Αββάς Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, Αδελφοί, συγχωρήστε και θα συγχωρηθούν και οι δικές σας αμαρτίες.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/02/03/%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CE%AC%CF%82-%CE%B9%CF%83%CE%AF%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%BF%CE%AF/

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Σοφίᾳ κοσμούμενος, παντοδαπεῖ εὐκλεῶς, τοῖς λόγοις ἐκόσμησας, τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, Ἰσίδωρε Ὅσιε· σὺ γὰρ δι’ ἐγκρατείας, σεαυτὸν ἐκκαθάρας, πράξει καὶ θεωρίᾳ, διαλάμπεις ἐν κόσμῳ· δι’ ὧν μυσταγωγούμεθα, Πάτερ τὰ κρείττονα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Νικολάου ὁμολογητοῦ τοῦ Στουδίτου
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θεῖον βλάστημα, τῆς Κυδωνίας, καὶ ὑπόδειγμα, ὁσίου βίου, ἀνεδείχθης Στουδῖτα Νικόλαε· καὶ τοῦ Χριστοῦ τὴν Εἰκόνα σεβόμενος, ὀμολογίας ἀγῶσι διέπρεψας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθε ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκον τῆς Ἑορτῆς
Ἦχος α’

Χαῖρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, φωτίζων τοὺς ἐν σκότει. Εὐφραίνου καὶ σὺ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, χαριζόμενον ἡμῖν καὶ τὴν Ἀνάστασιν.

iconandlight.wordpress.com 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου