Όποιος είναι στην Εκκλησία και ζει εν Κυρίω, είναι μέγας, ας είναι και μικρός. Το μεγαλείο είναι μέσα μας. Είναι σε όλους. Και έρχονται στιγμές που ξυπνάει το μεγαλείο και τι κάνει; Θαυματουργεί. Άγιος Γρηγόριος της Αρμενίας, π. Ανανία Κουστένη.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ Λʹ (30ῃ) τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου μνήμη τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Γρηγορίου τοῦ Φωτιστοῦ τῆς μεγάλης Ἁρμενίας (335)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων γυναικῶν Ῥιψιμίας, Γαϊανῆς καὶ ἑτέρων λβʹ (Τριακονταδύο) Ὁσιομαρτύρων γυναικῶν καὶ παρθένων, συνασκητριῶν καὶ φίλων τῆς Ἁγίας Νίνας Ἰσαποστόλου τῆς Γεωργίας

Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τῶν ἁγίων ἐβδομήκοντα Μαρτύρων, τῶν συναναιρεθέντων τῇ Ἁγίᾳ Ῥιψιμίᾳ, καὶ μνήμη τῶν Ὁσίων δύο γυναικῶν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα οἱ Ἅγιοι ἱερομάρτυρες Ἀριστάνης (ἤ Ἀριστάκης) (327), Βαρτὰν (342), Χούσσικ (348), Ναρσῆς ὁ Μέγας (373) καὶ Ἰσαὰκ ὁ Μέγας (καὶ 20/11, 438), ἀπόγονοι τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Φωτιστοῦ καὶ καθολικοὶ δηλ. ἀρχιεπίσκοποι τῆς Ἁρμενίας [καὶ 30 Νοεμβρίου]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα ὁ Ἅγιος Τιριδάτης ὁ Γ΄ ὁ Μεγάλος βασιλεὺς τῆς Ἁρμενίας (330), ἡ ἀδελφὴ αὐτοῦ Κουσαροδούκτα καὶ Ἀσιχήνη σύζυγος αὐτοῦ Βασίλισσα τῆς Ἁρμενίας [καὶ 30 Ἰουνίου]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Στρατονίκου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα ὁ ἅγιος Μάρτυς Μαρδόνιος, ἄνθρακας ἐπὶ τοῦ ὀμφαλοῦ δεξάμενος, τελειοῦται, μετά τῶν συναθλητῶν αὐτοῦ, Μυγδονίου, Γοργονίου, Ἰνδοῦ, Γλυκερίου τοῦ πρεσβυτέρου, Θεοφίλου τοῦ διακόνου καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς ἁγίων Μαρτύρων γυναικῶν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα οἱ ἅγιοι χίλιοι Μάρτυρες ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα ὁ ἅγιος μάρτυς Ἀντωνίνος ὁ στρατιώτης, ἐν Trebbia Ἰταλίας (3ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα ὁ ἅγιος μάρτυς Λεοπάρδος ἐν Ῥώμη (362)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα ὁ ὅσιος Λάουρος (ἤ Λαῦρος) τῆς Μονῆς Saint-Léry παρὰ τὸν ποταµὸν Doneff Βρετάνης Γαλλίας, ἐξ Οὐαλλίας (7ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Μιχαὴλ πρίγκηπα τοῦ Tver Ῥωσίας (1318)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου ἐρημίτου τοῦ Πελσέμσκιϋ ἐν Γλουσίτσα τῆς Βολόγδας τοῦ θαυματουργοῦ (1442 ἤ 1451)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Προκοπίου Ποπόφ (1918)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ Ὁμολογητές: Παρθενομάρτυρες Εἰρήνη Φλώροβα τῆς Μονῆς Σπάσο-Μποροντίνσκι (1931) καὶ Ἀλεξάνδρα Χβοροστιανίκοβα ἐν Χαμπάροφσκ (1943), Παυλίνος Κοτσέτοφ ἐν Ἄλμα-Ἄτα, Ἀναστασία Σουλτσσίκοβα-Σέβτσοβα (1937), Ἀνατόλιος (Ζένκοβιτς), Ὀλύμπιος Ντιακόνωφ, Ἰωάννης Κορότκοφ (1941) ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων (1103) τοῦ Ἁγίου Μιχαὴλ ἀρχιεπισκόπου Κιέβου καὶ πάσης Ῥωσίας τοῦ θαυματουργοῦ (992)

Στίχοι εἰς τὸν Γρηγόριον·
Εἰδὼς τὸ, γρηγορεῖτε τοῦ Θεοῦ Λόγου,
Θεοῦ καλοῦντος γρηγορῶν ὤφθης πάτερ.
Ἁρμενίης μεγάλης θάνε Γρηγόριος τριακοστῇ.
Εἰς τὴν Ῥιψιμίαν·
Ἤλγει σπαθισμοῖς οὐδαμῶς Ῥιψιμία,
Ἄπειρα τούτοις ἀνταριθμοῦσα στέφη.
Εἰς τὴν Γαϊανήν·
Γαϊανὴν ἔστεψεν ἄσκησις πάλαι,
Καὶ νῦν ἄθλησις ἡ διὰ ξίφους στέφει.
Εἰς τὰς Παρθενομάρτυρας·
Τιμᾷ Τριὰς δεκάς σε τριπλῆ μαρτύρων,
Σὺν ταῖς δυσὶ θνῄσκουσα σοῦ χάριν ξίφει.
Εἰς τοὺς ἑβδομήκοντα Μάρτυρας·
Τέθνηκεν ἀνδρῶν ἑβδομηκοντὰς ξίφει,
Θνήσκειν ἑτοίμων, εἰ δέοι καὶ πολλάκις.

Άγιος Γρηγόριος της Αρμενίας 
π. Ανανία Κουστένη

Έχομε τον Άγιο, 30 Σεπτεμβρίου τον Άγιο Γρηγόριο επίσκοπο Αρμενίας, τον φωτιστή. Στα χρόνια κι εκείνος του Διοκλητιανού. Τέλος 3ου αιώνος αρχές 4ου. 284-305. Έτσι τα λέμε, για να ξέρουμε που βρισκόμαστε. Δίνουμε τις συντεταγμένες. Έτσι, χονδρικά. Εκείνος έζησε στην Αρμενία. Ο πατέρας του είχε σκοτώσει τον βασιλιά της Αρμενίας και στη συνέχεια τον διαδέχτηκε ο γιός του βασιλιά, ο Τιριδάτης. Εμαθε πως ο Γρηγόριος είναι χριστιανός και παίρνει πολλούς ειδωλολάτρες και τους φέρνει στον Χριστό και στην Εκκλησία. Τον συνέλαβε, τον απείλησε, ομολόγησε εκείνος την πίστη του, και τότε τι έκανε; Τον έδεσε και τον έριξε μέσα σ ένα λάκκο. Σ’ ένα πηγάδι. Όπως τον Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων, που χε άγρια θηρία και Ιοβόλα ερπετά. Φίδια, σκορπιούς, και τα υπόλοιπα. Και τον έριξε στο λάκκο, γιατί έμαθε πως ο πατέρας του Γρηγορίου είχε σκοτώσει τον πατέρα του. Και Σου λέει, θα σ’ εκδικηθώ τώρα. Τι έφταιγε ο γιός; Ψυχή που αμαρτάνει, αυτή και πεθαίνει, λέει η Παλαιά Διαθήκη. Κι αν σφάλλει ο πατέρας, δεν πληρώνουν τα τέκνα για το σφάλμα του. Μπορεί να πληρώνουν από άλλα πράγματα, με τη βιολογική νομοτέλεια, και τότε αγιάζουν τα τεκνα, αλλά ηθική νομοτέλεια δεν υπάρχει. Να το ξέρομε αυτό. Και τον άφησε στο πηγάδι δεκαπέντε χρόνια, παρακαλώ. Κι όταν είμαστε πουθένα κλεισμένοι, είτε σε ασανσέρ είτε οπουδήποτε είτε σε νοσοκομείο είτε φυλακή, να σκεφτόμαστε τους αγίους.
Δεκαπέντε χρόνια η ψυχούλα ήταν εκεί μέσα στο πηγάδι. Και μια χήρα ευλαβής του πήγαινε ψωμάκι μόνο και έτρωγε και ζούσε σαν το σπουργιτάκι. Σαν τα πετεινα του ουρανού. Και μάλιστα δεμένος. Τα θηρία δεν τον πείραξαν. Τι έγινε, όμως, στη συνέχεια;
Καθώς εκείνος ζούσε στο πηγάδι, ο Τιριδάτης, ο βασιλιάς της Αρμενίας, τι έπαθε; Σάλεψε το λογικό του. Έτρωγε τις σάρκες του και πήγαινε στο βουνό, παραιτήθηκε, βέβαια, κι έβοσκε με τα χοιρινά. Σαν άλλο χοιρινό κι αυτός. Κι η αδελφή του, που ‘ταν καλή, είδε στον ύπνον της κάποιον ουράνιο, και της είπε: Ο αδελφός σου, ο βασιλιάς, δεν θα γίνει καλά, εάν δεν βγάλει τον Γρηγόριο από το πηγάδι. Αν δεν τον ελευθερώσει. Το ‘πε εκείνη στους άρχοντες, πήγαν οι άρχοντες στο πηγάδι, έβγαλαν τον άγιο, ήταν ακέραιος. Δεν είχε πάθει τίποτε. Κι έλαμπε το πρόσωπο του. Και τι έκανε εκείνος, αμέσως-αμέσως, για να αμείψει τον Τιριδάτη; Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, να, ο Χριστός και η Εκκλησία. Θεράπευσε τον εχθρό του. Θεράπευσε τον Τιριδάτη. Κι ο Τιριδάτης μετάνοιωσε. Βαπτίσθηκε, καθώς και όλοι οι άρχοντες και πολύς λαός. Και στη συνέχεια, για ν’ αμείψει τον Γρηγόριο ο Τιριδάτης τον έκαμε και αρχιεπίσκοπο όλης της Αρμενίας. Κι εκείνος εφώτισε τους Αρμενίους, γι’ αυτό και λέγεται και φωτιστής των Αρμενίων. Τους έκανε χριστιανούς. Οργάνωσε την Εκκλησία και εδοξολογείτο το όνομα του Χριστού σ’ όλα εκείνα τα μέρη, και μέχρι σήμερα. Ας έχουν και κάποια απόκλιση στην πίστη. Δοξολογείται. Και πήγε και σ’ άλλες χώρες ο Γρηγόριος, αφού έκανε αρχιεπίσκοπο τον γιο του Τιριδάτη, κι εκήρυξε τον Χριστό. Και ύστερα, σε βαθειά γηρατειά, εκοιμήθη εν Κυρίω, στις 30 Σεπτεμβρίου 325. Το έτος που έγινε και η Α’ Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια της Βιθυνίας, με τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και τους 318 Πατέρες. Για να κάνει υπομονή ο άγιος, για να ομολογήσει την πίστη του στον Τιριδάτη τον άπιστο και για να βαστάξει δεκαπέντε χρόνια μέσα στο πηγάδι, με ερπετά και θηρία, Τι δώρο του ‘κανε ο Θεός; Ολη την Αρμενία, χάριν εκείνου, την έκανε χριστιανική.

Ένας μεγάλος δούλεψε κι έκανε όλους μεγάλους. Γιατί όποιος είναι στην Εκκλησία και ζει εν Κυρίω, είναι μέγας, ας είναι και μικρός. Και σε μας εδώ, πόσοι και πόσοι δεν δούλεψαν, για να φτάσουμε εμείς στο μεγαλείο που είμαστε σήμερα, κι ας έχουμε την παρακμή; Το μεγαλείο είναι μέσα μας. Είναι σε όλους. Και έρχονται στιγμές που ξυπνάει το μεγαλείο και τι κάνει; Θαυματουργεί. Η Ελλάς έχει σωθεί δια θαυμάτων, που έλεγε ο μεγάλος Καποδίστριας. Που κι εκείνος εφονεύθη Σεπτέμβριο, όπως είπαμε προχθές στον σταθμό, 27 Σεπτεμβρίου 1831, όπως κι ο καπετάν Κόττας, και 25 Σεπτεμβρίου, σαν χθες, εκοιμήθηκε ο μεγάλος Νικηταράς. Θα τους κάνουμε μνημόσυνο, μεθαύριο την Παρασκευούλα, 5 η ώρα το πρωί. Καθώς και σ’ αυτούς που έπεσαν κατά την άλωση της Τριπολιτσάς. Και στη φίλη μας την κυρά Ελένη. Λοιπόν.

[Πάμε τώρα 1η του μηνός Οκτωβρίου. Μπαίνομε σε νέο μήνα. Έγινε η μάχη των Γαβγαμήλων, 333, ο Μέγας Αλέξανδρος εκδικήθηκε τους Πέρσες, με το να τους μεταφέρει τον πολιτισμό της Ελλάδος και να παντρέψει την Ελλάδα με την Περσία. Την Περσία με την Ελλάδα. Και να κάνει όλη την οικουμένη, Τι; Ελληνική. Ελληνιστική, για την ακρίβεια. Κοιτάμε και την ιστορία μας, γιατί πάν να την αλλάξουν, τώρα, κατά τα συμφέροντα των μεγάλων, των εμπόρων των εθνών. Και 1η Οκτωβρίου, είν’ ο όγδοος μήνας εδώ, του παλαιού ρωμαϊκού ημερολογίου, που προείπαμε, γεννήθηκε στα 1846 κι ο άγιος μας Νεκτάριος. Να χουμε την ευχή του.]
Φθινοπωρινό Συναξάρι τόμος Α΄, του π. Ανανία Κουστένη, Εκδόσεις Ακτή, Λευκωσία 2008

Ώ, η άπειρη σοφία του Θεού πού κυβερνά τις τύχες των ανθρώπων! Πόσο ο Θεός μας αγαπά! …μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, πού κυβερνά τα πάντα… Άγιος Γρηγόριος της Αρμενίας, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/09/29/%cf%8e-%ce%b7-%ce%ac%cf%80%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%b7-%cf%83%ce%bf%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%cf%8d-%cf%80%ce%bf%cf%8d-%ce%ba%cf%85%ce%b2%ce%b5%cf%81%ce%bd%ce%ac-%cf%84/

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής γιά ασπίδα ενάντια στο κακό είχε την Πρόνοια του Θεού κι από τον λάκκο ανυψώθηκε στα ύψη της αιωνίου δόξης!
https://iconandlight.wordpress.com/2023/09/29/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b3%cf%81%ce%b7%ce%b3%cf%8c%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%ac-%ce%b1%cf%83%cf%80%ce%af%ce%b4/Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Γρηγορίου, Ἐπισκόπου Μεγάλης Ἀρμενίας
Ἦχος δ’.

Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Γρηγόριε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Γρηγορίου, Ἐπισκόπου Μεγάλης Ἀρμενίας
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἀποστόλων τὸν ζῆλον ἀκριβῶς μιμησάμενος, τοῦ Εὐαγγελίου τὸν λόγον, Ἀρμενίοις ἐκήρυξας, καὶ μύρῳ θείου Πνεύματος χρισθείς, ἐδείχθης Ἱεράρχης εὐκλεής, ὦ Γρηγόριε ὁ πόνοις ἀθλητικοῖς, μεγάλως πρώην ἔμπρεψας. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Μεγάλης Ἀρμενίας
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως, τῇ γεωργίᾳ, ἐνεούργησας, βροτῶν καρδίας, κατασπείρας τὴν τοῦ Λόγου ἐπίγνωσιν, καὶ λαμπρυνθεὶς μαρτυρίου τοῖς στίγμασιν, ἱεραρχίᾳ Γρηγόριε ἔφανας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ὁ Οἶκος
Τοῦτον τὸν μέγαν ἐν ἀθλοφόροις, τὸν φωστῆρα τὸν θεῖον, Ἀρμενίας πιστοὶ ποιμένα τε καὶ πρόμαχον, ἐν ὑμνῳδίαις εὐφημοῦμεν, καὶ ᾄσμασιν ἐνθέοις αὐτοῦ τὴν μνήμην· τὴν γὰρ ἀχλὺν τῶν ματαίων εἰδώλων ἠφάνισε, σὺν αὐτοῖς καὶ τῶν δαιμόνων τὴν ἐνέργειαν ἐνέκρωσε· διὸ τοὺς πόνους ὑπήνεγκε, σταθερᾷ διανοίᾳ καὶ χάριτι, καὶ πρεσβεύει Χριστῷ τοῦ σωθῆναι ἡμάς.

Ἦχος πλ. β’. Ὅλην ἀποθέμενοι

Νυμφίον ἀθάνατον, σὲ τὸν ἁπάντων Δεσπότην, Ῥιψιμία στέργουσα, τὴν δορὰν ἀφήρηται, τὴν τοῦ σώματος, τῶν παθῶν πρότερον, τὸν ζοφώδη σάκκον, ἐγκρατείᾳ διαρρήξασα· μεθ’ ἧς ἠγώνισται, καὶ Γαϊανὴ ἡ ἀοίδιμος, παρθένων ἐπιφέρουσα, ὅμιλον στερρῶς ἐναθλήσαντα, καὶ καταβαλόντα, τῆς Εὕας τὸν ἀρχαῖον πτερνιστήν, ἃς ἐπαξίως γεραίροντες, σὲ Χριστὲ δοξάζομεν.

Ωδή δ’ Ο καθήμενος εν δόξη

Στύλε, Νίνα, ευσεβείας, ταις τρισί και τριάκοντα του Χριστού αμνάσι συν Γαϊανή ηκολούθησας και Ριψιμια αυτών εις την πολύπονον και μακρόχρονον εις Αρμενίαν μετάβασιν.

Την οργήν αποφυγούσα Τηριδάτου του άφρονος συν συνοδοιπόρων γυναικών κατείδες την άθλησιν, θεοφρον Νίνα, προνοία του Παντάνακτος, Ου το όνομα μεγαλοφώνως εκήρυξας.

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Στ.: Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ, ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Ὅτε, ἐκ τοῦ λάκκου τῶν θηρῶν, ἀβλαβὴς παμμάκαρ ἐξῆλθες, ἐπισκοπῇ θεϊκῇ, τότε ὦ Γρηγόριε, φρικτῶς ἐξέστησαν, οἱ σὲ πρώην ὑβρίζοντες, καὶ ὁμονοοῦντες, δόξα πάντες ἔκραζον, τιμὴ καὶ αἴνεσις, πρέπει τῷ Θεῷ Γρηγορίου, ὅτι Θεὸς μόνος ὑπάρχει, καὶ πολλὰ ἐργάζεται τεράστια.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίας Νίνας ἰσαποστόλου τῆς Γεωργίας
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες σου οἱ ζηλώσαντες, ἀκολουθήσαι ταῖς τρίβοις τῶν ἀποστόλων Χριστοῦ, Νίνα σκεῦος Παρακλήτου παμφαέστατον· ὅθεν τιμῶντες σὲ πιστῶς, Γεωργίας φρυκτωρέ, φωτόλαμπρε, σὲ αἰτοῦμεν· ἡμῶν τὰ σκότη λιταῖς σου, τῆς ἀγνωσίας πόῤῥω σκέδασον.

Ἐκ τοῦ Κανόνος τῆς Ἁγίας Ῥιψιμίας
Ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Ῥύψις γενοῦ μοι πταισμάτων, Ῥιψιμία. Ἰωσήφ.

ᾨδὴ η΄. Ἑπταπλασίως κάμινον.

Ψήφῳ Θεοῦ τὴν ἄλογον, κατακρίνεται βίωσιν, ὁ τὸ κατ’ εἰκόνα, ἀχρειῶν τοῖς πάθεσι, καὶ σύαγρος γίνεται, καὶ παιδευθεὶς τὸν ἴδιον, διὰ μετανοίας, Τηριδάτης Δεσπότην, γινώσκει ταῖς εὐχαῖς σου, Ῥιψιμία παρθένε, σωθεὶς καὶ τὸν Σωτῆρα, δοξάζων εἰς αἰῶνας.

Ἴδον οἱ πρὶν τυφλώττοντες, ἀγνωσίᾳ φῶς ἄδυτον, ἄθλων σου σεπτῶν, ἀνατολαῖς πανεύφημε, καὶ σκότος ἀπέλιπον, τῆς δυσσεβείας ἅπαντες, καὶ υἱοὶ ἡμέρας, γεγονότες βοῶσιν· οἱ παῖδες εὐλογεῖτε, ἱερεῖς ἀνυμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Μαρτυρικαῖς ἐνστάσεσιν, αἱ παρθένοι τὸν δράκοντα, τὸν ἐν παραδείσῳ, ἡδονῇ συλήσαντα, τὴν Εὔαν κατέβαλον, καὶ νικηφόροι ὤφθησαν, σὺν Γαϊανῇ, καὶ τῇ σεμνῇ Ῥιψιμίᾳ, αἱ πᾶσαι μελῳδοῦσαι· ἱερεῖς ἀνυμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ἱκετηρίαν ποίησον, Ῥιψιμία θεόνυμφε, μετὰ τῶν σὺν σοί, τὸ ἱερὸν μαρτύριον, ψυχῆς γενναιότητι, ἀνυσασῶν παρθένων Χριστοῦ, ὅπως αἰωνίου, καταδίκης ῥυσθῶμεν, καὶ τύχωμεν βοῶντες, ψυχικῆς σωτηρίας· λαὸς ὑπερυψοῦτε, Αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.

Θεοτοκίον.
Ἁγιωτέρα πάναγνε, τῶν Ἀγγέλων ὑπάρχουσα, τὸν ἐν τοῖς Ἁγίοις, θαυμαστῶς Θεὸν ἡμῶν, ἐπαναπαυόμενον, ὑπερφυῶς ἐκύησας, λύοντα ἡμᾶς, τῆς παλαιᾶς καταδίκης, τοὺς πίστει μελῳδοῦντας· ἱερεῖς ἀνυμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

ᾨδὴ θ΄. Ἐξέστη ἐπὶ τούτῳ ὁ οὐρανός.

Ἡμέραν εὐφροσύνης καὶ χαρμονῆς, τὴν φαιδρὰν ὑμῶν ἄγοντες σήμερον, περιχαρῶς, μνήμην εὐφραινόμεθα τὰς ψυχάς, καὶ ἐκτενῶς δεόμεθα, Μάρτυρες Κυρίου πανευκλεεῖς, οἰκείων ἐξ ἀγώνων, ἔχουσαι παῤῥησίαν, ὑπὲρ ἡμῶν Θεῷ πρεσβεύσατε.

*

Σεπτέμβριος μήν, ὧδε λαμβάνει τέλος,
Θεῷ δὲ δόξαν τῷ τέλει πάντων φέρει.

iconandlight.wordpress.com