Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ Η´(8ῃ) τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου, μνήμη τῆς ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Πελαγίας τῆς ἀπὸ ἑταιρίδων. (†457)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Πελαγίας τῆς παρθένου. (†303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Φιλίππου, ἐπισκόπου Γορτύνης τῆς Κρήτης. (β´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἀντωνίου, ἀρχιεπισκόπου Νόβγοροδ ἐν Ῥωσίᾳ. (†1232)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ ἐκ Προύσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας παρθενομάρτυρος Βενεδίκτης (Benedicta), τῆς ἐν Ἀλαουδάνῳ (Alaudanum, Laon) τῆς Γαλλίας. (†262)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Παλατίας καὶ Λαυρεντίας, τῶν ἐν Φίρμῳ (Firmum Picenum, Fermo) πλησίον τῆς Ἀγκῶνος ἐν Ἰταλίᾳ. (†302)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Κεΰνας (Keyne, Ceinwen), ἐρημιτίσσης ἐν Κορνουάλλῃ. (ε´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Τρυφαῖνας ἱεραποστόλου Σκωτίας, ἀπό Κολοσσαῖς Φρυγίας Μ. Ἀσίας (8/10, +5ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡµῶν Ἀµβροσίου τοῦ ἐν Στύλῳ τῆς Καλαβρίας (10ος αἰώνας).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Δοσιθέου, ἡγουμένου Βερχνεόστροβ πλησίον τοῦ Πσκὼφ ἐν Ῥωσίᾳ. (†1482)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Τρύφωνος, ἀρχιμανδρίτου Βυάτκας ἐν βορείῳ Ῥωσίᾳ. (†1612)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νέου ὁσιόμαρτυρος Ἰγνατίου τοῦ Ἰβηροσκητιώτου, ἀθλήσαντος ἐν Κωνσταντινουπόλει. (†1814)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις τῆς σεπτῆς εἰκόνος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς καλουμένης Κόλαινας, ἄπειρα καὶ ἐξαίσια θαύματα τελούσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ τῶν Λημνίων νῆσος ἄγουσα τὰ ἐλευθέρια ἑαυτῆς, τιμᾶ τὴν μνήμην τοῦ πολιούχου αὐτῆς μάρτυρος Σώζοντος, οὗ ταῖς φιλαδέλφοις δεήσεσι καμφθεὶς ὁ πολυεύσπλαγχνος Κύριος ἐξεδίωξε τὰ τῶν Ἀγαρηνῶν στίφη, κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην. (1912)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησις τῆς εὑρέσεως (1949) τῆς τιμίας κάρας τῆς ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Πελαγίας τῆς Τηνίας. (1834)
Ἔτι δὲ καὶ ἡ προσκύνησις τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἐπιλεγομένης Κυρίας τῶν Ἀγγέλων, ἐν τῇ μονῇ Κεχροβουνίου νήσου Τήνου.
Στίχοι
Αἴσχους πλυθεῖσα καὶ λιποῦσα τὸν σάλον,
Πρὸς ὅρμον ἥκεις οὐρανοῦ, Πελαγία.
Ὀγδοάτῃ ὑπάλυξε βίου πέλαγος Πελαγία.
Στίχοι Κρημνῷ φυγοῦσα κρημνὸν αἰσχύνης μέγαν,
Κρημνεῖς τὸν ἐχθρὸν εὐφυῶς, Πελαγία.
Στίχοι Ἐκ τοῦ ῥύπου σμηχθεῖσα τῆς ἀσωτίας,
Φαιδρὰ πρόσεισι τῷ Θεῷ Ταϊσία.
Πόρνη ἡ τὸ πρὶν ἀγάλλου Ταϊσία,
Ἦλθες γὰρ εἰς φῶς διὰ τῆς μετανοίας.
Εἰς τὴν οὐρανῶν προήχθης Βασιλείαν,
Ἔργων ἐκ φθορᾶς φυγοῦσα Ταϊσία.
Ὀγδοάτῃ γῆν φθαρτὴν λιποῦσα Ταϊσία,
Στέφει τῷ λαμπρῷ ἐστέφθης ἀφθαρσίας.
Η δια Χριστόν σαλή Καρίνα και ο άγιος Γαβριήλ της Γεωργίας
«Κοιτάξτε, έρχεται η Καρίνα», είπε ένας από τους ιερείς, και όλοι το έβαλαν στα πόδια για να την αποφύγουν.
Όλοι γνώριζαν την Καρίνα: ήταν μια γυναίκα περίπου 50 ετών, η οποία, όπως έλεγαν οι κάτοικοι μιας πόλης της Γεωργίας, «έχασε τα λογικά της», μετά από μια οικογενειακή τραγωδία. Έβαζε τις φωνές σε όποιον δεν της άρεσε, έμπαινε στην εκκλησία, όπου και όταν βόλευε για να διαταράξει την ιερή ακολουθία: άλλοτε απάγγελνε ποιήματα, άλλοτε διηγούνταν ιστορίες δυνατά. Άλλοτε άρχιζε να χορεύει και μετά ξεσπούσε σε κλάματα, χωρίς να δίνει σημασία σε κανέναν γύρω της. Κανείς δεν την θυμόταν ποτέ ήρεμη. Μόνο ένας μοναχός την έκανε παρέα. Άλλοτε περπατούσε μαζί της, άλλοτε τραγουδούσε μαζί της, άλλες φορές καθόταν με τις ώρες στο παγκάκι δίπλα της και μιλούσε μαζί της.
– Έφαγες τίποτα σήμερα, Καρίνοτσκα;
– Όχι! Αφού ξέρεις πως έχω πάρα πολύ καιρό να μαγειρέψω! Ποιος θα μαγειρέψει για μένα; Κανένας δε με αγαπάει!
– Αχ, πικραμένε άνθρωπε! Πόσο θέλω να σου ξεριζώσω τα μαλλιά, αλλά έτσι κι αλλιώς μοιάζεις με τσουρουφλισμένο κοτόπουλο. Δεν σε αγαπάει ο Θεός;! Ο Χριστός μου έχει πει προσωπικά ότι σε αγαπάει, και μάλιστα με έβαλε αρκετές φορές να σου φτιάξω σούπα. Να, χτες, για παράδειγμα!
– Δεν με κοροϊδεύεις; Ορκίσου μου τώρα!
– Έδωσα όρκους, Καρίνα μου, όταν με έκειραν.
Πολλές φορές μπορούσε κανείς να ακούσει παρόμοιες συζητήσεις ανάμεσα στην τρελή Καρίνα και στον απλό αυτό μοναχό. Πόσες φορές της έφερνε φαγητό: της μαγείρευε άλλοτε σούπα, άλλοτε κρεμμύδια σιγομαγειρεμένα με ντομάτες Και συχνά μάλωναν δυνατά, και μετά ξεσπούσαν σε δυνατά γέλια. Όλοι αναρωτιόντουσαν: γιατί η Καρίνα δεν «τα έβαζε» μαζί του, γιατί δεν του φώναζε, γιατί δεν τον πρόσβαλλε;
«Ποιος ξέρει τι βλέπει όταν χορεύει με δάκρυα στα μάτια;» – είπε κάποτε ο μοναχός με τα δικά του μάτια να βουρκώνουν… «Ποιος μπορεί να καταλάβει τον πόνο που νιώθει; Να, έχει γραφεί: “Τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί, καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί”. Της ζητάω συχνά να προσεύχεται για μένα, τον αμαρτωλό! Τέτοιοι άνθρωποι είναι ευλογημένοι, έχουν ιδιαίτερη χάρη».
Πολλή χάρη είχε και ο ίδιος ο μοναχός. Τον έλεγαν Γαβριήλ (Ουργκεμπάτζε): Αυτόν ακριβώς τον μοναχό είχαν δει πολλές φορές να κάθεται στο παγκάκι δίπλα στην Καρίνα και να τραγουδάει μαζί της γεωργιανά τραγούδια. Αυτή ήταν η καρδιά του παππούλη… Ευαίσθητη, στοργική, τρυφερή, γεμάτη συμπόνια. Ποιος ξέρει τι έβλεπε, όταν τα μάτια του γέμιζαν δάκρυα και αγάπη κάθε φορά που συναντούσε την Καρίνα.
Τα μάτια του γέροντα έβλεπαν όλους μέσα από το πρίσμα της αγάπης και γι’ αυτό ζέσταιναν την «τρελή» Καρίνα, που είχε τόση ανάγκη από ανθρώπινη φροντίδα. Μπορούσε να κάθεται μαζί της για ώρες, να την ενθαρρύνει! Και αυτή ήταν ευτυχισμένη δίπλα στον μοναχό, καθώς ένιωθε ότι ήταν και αυτή ένα πλάσμα του Θεού, όπως όλοι οι άνθρωποι γύρω της, αυτοί που τόσο συχνά την απαρνούνταν, την απέφευγαν, επειδή δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε στην ψυχή μιας δυστυχισμένης γυναίκας.
Βέβαια, μόνο ο Θεός το γνωρίζει, αλλά δεν με εγκαταλείπει η πεποίθηση ότι τώρα ο δια Χριστόν σαλός Γαβριήλ και η «τρελή» Καρίνα προσεύχονται μαζί από τη Βασιλεία των Ουρανών για όλους μας…
Πρόσφατα, στα δίπτυχα του γέροντα Γαβριήλ βρέθηκε ένα σημείωμα με το όνομα Καρίνα.
Ο γέροντας Γαβριήλ προσευχόταν συχνά για εκείνη, και οι παραπάνω διάλογοι ταιριάζουν απόλυτα στον χαρακτήρα του γέροντα. Μπορούσε να εκφράζεται πολύ σκληρά, να σοκάρει τους γύρω του με βρισιές, αλλά πίσω από αυτά τα φαινομενικά σκληρά λόγια κρυβόταν μεγάλη αγάπη. Με αυτόν τον τρόπο ο γέροντας Γαβριήλ προσπαθούσε να δίνει την εντύπωση ενός απλού τρελού. Μερικές φορές έστηνε τόσο καλές παραστάσεις, όπως θυμούνται τα πνευματικά του παιδιά, που όλοι έμεναν έκπληκτοι και… βυθίζονταν σε αυτές τις «παραστάσεις» που έμεναν για πολύ καιρό στη μνήμη τους. Βέβαια είχαμε ανάγκη από όλες αυτές τις επιπλήξεις, τις βρισιές, που ο γέροντας μας «χάριζε» συχνά. Αλλιώς, όπως έλεγε ο ίδιος, «θα νομίζαμε ότι είμαστε φτερωτοί άγγελοι».
Μια μέρα, κάποιοι κληρικοί έφεραν στον γέροντα ένα νεαρό που έπασχε από αλκοολισμό. Νόμιζαν ότι ο γέροντας Γαβριήλ θα τον νουθετούσε, θα του διάβαζε στίχους από το Ψαλτήρι, παραβολές από το Ευαγγέλιο, αλλά πού!
Ο γέροντας τους υποδέχτηκε όλους στο κελί του, τους άκουσε, έριξε μια ματιά στον νεαρό, χαμογέλασε, έβγαλε από κάτω από το κρεβάτι ένα κάνιστρο με κόκκινο κρασί και πρότεινε να πιουν όλοι μαζί. Το πρότεινε με τόση πειστικότητα που κανείς δεν μπόρεσε να αρνηθεί. Έκανε προπόσεις και ευχαριστούσε συνεχώς τον Κύριο και την Παναγία.
Τα πρώτα τρία ποτήρια τα ήπιαν ήρεμα. Όταν όμως γέμισε τα ποτήρια για τέταρτη φορά και έκανε την πρόποση, κούνησε τα χέρια του προς τον νεαρό, έσπρωξε το ποτήρι του και το κρασί χύθηκε. Αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές. Όλοι ντράπηκαν, ειδικά οι ιερείς, οι οποίοι είχαν πει στον νεαρό ότι τον πάνε σε έναν μεγάλο θεοφόρο γέροντα με το χάρισμα της προσευχής και της προορατικότητας.
Αλλά τι άλλο μπορούσαν να κάνουν; Κάθονταν σιωπηλοί και ονειρεύονταν να βγουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα από το κελί, αλλά ο παππούλης δεν τους άφηνε. Η ευλογία του γέροντα είχε τόση δύναμη που όλοι ήταν αναγκασμένοι να υπακούσουν. Σύντομα, ο γέροντας σηκώθηκε και άρχισε να τους βρίζει όλους γύρω του με τέτοιες αισχρότητες, που οι ιερείς που βρίσκονταν στο κελί του έμειναν άναυδοι και κοκκίνισαν από ντροπή. Αφού τους έβρισε με τα χειρότερα λόγια, ξαφνικά ανέβηκε σε ένα σκαμνί και άρχισε να χορεύει και να λέει ότι τώρα θα τους κάνει «στριπτίζ». Οι παρευρισκόμενοι δεν το άντεξαν πλέον αυτό και έτρεξαν βολίδα έξω από το κελί του, πεπεισμένοι ότι ο μοναχός Γαβριήλ δεν ήταν παρά τρελός!
Πέρασαν μερικοί μήνες. Ο γέροντας πέθανε. Εκείνος ο νεαρός επισκέφτηκε το μοναστήρι με όλη την οικογένειά του. Ήταν… εντελώς θεραπευμένος από το πάθος της μέθης. Όπως διηγήθηκαν οι γονείς του και ο ίδιος, τότε που τον είχαν επισκεφτεί στο κελί του, ο γέροντας Γαβριήλ επαναλάμβανε ακριβώς τις πράξεις και τα λόγια αυτού του νεαρού σε κατάσταση μέθης. Όπως διηγόταν η μητέρα του, «ο γιος μου μας έβριζε όλους με τα χειρότερα λόγια. Μερικές φορές, όντας σε τελείως ανεξέλεγκτη κατάσταση λόγω μέθης, πηδούσε πάνω στο τραπέζι και άρχιζε να κάνει στριπτίζ, τόσο δαιμονισμένος και διεφθαρμένος ήταν!»
Όλοι δάκρυσαν, όταν άκουσαν αυτή την ιστορία. Τότε έγινε σαφές γιατί ο γέροντας συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο εκείνο το βράδυ! Έδειξε στον νεαρό όλη την αηδία του πάθους που τον είχε κυριεύσει. Αυτό το έκανε χωρίς να σκεφτεί ούτε τη δική του φήμη, ούτε τι θα έλεγαν και θα σκεφτόντουσαν οι άλλοι γι’ αυτόν! Και… τον θεράπευσε!
Στη ζωή του ο γέροντας Γαβριήλ είχε βρεθεί μπροστά σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις. Πίσω από κάθε πράξη και κάθε λόγο του (ακόμη και τις βρισιές!) κρυβόταν ένας μεγάλος αγώνας και μια μεγάλη αγάπη, με την οποία και σήμερα μας σκεπάζει όλους σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς!
Кωνσταντίνος Τσερτσβάντζε
Μετάφραση για την πύλη gr.pravoslavie.ru: Αναστασία Νταβίντοβα
https://gr.pravoslavie.ru/172499.html
Αρκεί λίγος χρόνος βαθειάς συντριβής για να βρη η ψυχή το δρόμο της σωτηρίας.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/28/%ce%b1%cf%81%ce%ba%ce%b5%ce%af-%ce%bb%ce%af%ce%b3%ce%bf%cf%82-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b2%ce%b1%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%ac%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%b2%ce%ae%cf%82/
Κανένας άνθρωπος δεν θέλει να αμαρτήσει. Οσία Ταϊσία η πρώην πόρνη, η έγκλειστη της Αιγύπτου
https://iconandlight.wordpress.com/2017/10/07/19897/
Να μην κλαίεις για το χαμένο! Να αναμένεις ένα θαύμα! Και όταν πραγματικά τα χάσουμε όλα εκτός από την πίστη μας στο Θεό, αν είμαστε πρόθυμοι να Του προσφέρουμε τα πάντα: και τον εαυτό μας, και τον πόνο μας, τότε θα μας αναστήσει στη ζωή. π.Αντώνιος Bloom Μητροπολίτης Σουρόζ
https://iconandlight.wordpress.com/2023/10/07/%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%bb%ce%b1%ce%af%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%cf%87%ce%b1%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf-%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b5/
Έχουμε τον αθάνατο Νυμφίο στον ουρανό και δεν προσπαθούμε να στολίσουμε τις ψυχές μας με μετάνοια, με την ομορφιά των αρετών· να τις λούσουμε με τα δάκρυα, Ο Κύριος θα θέσει αυτήν την αμαρτωλή ενώπιον της Φοβερής Του Κρίσης και θα μας ελέγξει μέσω αυτής. άγιος Νόννος για την Οσία Πελαγία την από Eταιρίδων
https://iconandlight.wordpress.com/2021/10/07/%ce%ad%cf%87%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%ce%b8%ce%ac%ce%bd%ce%b1%cf%84%ce%bf-%ce%bd%cf%85%ce%bc%cf%86%ce%af%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%8c/
Ο αββάς Σεραπίων της Αιγύπτου και η Αγία Ταϊσία
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/06/41866/
Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Πελαγίας.
Ἦχος πλ. δ´.
Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ᾿ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γὰρ ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, ὁσία Πελαγία τὸ πνεῦμά σου
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Πελαγίας.
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἐξ ἀκανθῶν καθάπερ ῥόδον εὐῶδες, τῇ Ἐκκλησίᾳ Πελαγία ἐδείχθης, τοῖς ἐναρέτοις πράξεσιν, εὐφραίνουσα ἡμᾶς· ὅθεν καὶ προσήγαγες ὡς ὀσμὴν εὐωδίας, τῷ σὲ θαυματώσαντι, τὸν σὸν βίον Ὁσία. Ὃν ἐκδυσώπει σῴζεσθαι ἡμᾶς, παθῶν παντοίων, ψυχῆς τε καὶ σώματος.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Ταϊσίας. (Ἰσιδώρας Ἁγιοϊεροθεϊτίσσης)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἀσελγείας τὸ πρῶτον τὴν ψυχήν σου σπιλώσασα, εἶτα ὡς χιὼν Ταϊσία ἐλευκάνθης τοῖς δάκρυσιν· ὁ θεῖος Σεραπίων γὰρ ὁδὸν ὑπέδειξε καλῆς ἐπιστροφῆς καὶ κλεισθεῖσα ἐν κελλίῳ χρόνοις τρισί, τὴν ἄσκησιν ἐτέλεσας. Χαίροις Ἀλεξανδρείας ἡ τιμή, χαίροις Ἀγγέλων σύσκηνε, χαίροις, ἐν μετανοίᾳ, τοῦ Θεοῦ τὸ ἔλεος κερδίσασα.
Ἀπολυτίκιον Ἁγ.Ἰγνατίου Ἰβηροσκητιώτου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τριπλῷ διαδήματι κατέστεψέ σε Χριστός, ἀσκήσεως ἅγιε καὶ μαρτυρίου σαφῶς, Ἰγνάτιε ἔνδοξε, θείας τε παρθενίας, ἣν ἐτήρεις εἰς τέλος. Ὅθεν καὶ ἡ σορός σου τῶν λειψάνων ἐλαύνει, παθῶν καὶ νοσημάτων δεινῶν πάντας τοὺς μώλωπας.
Ἀπολυτίκιον Ἐλευθερίων Λήμνου. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Μαρτύρων ἀγλάϊσμα, ἐπιστασίᾳ τῇ σῇ, Λημνίους διέσωσας, ἐκ τῆς δουλείας δεσμῶν, ἀεὶ τοὺς τιμῶντάς σε, ἔχοντες γὰρ ὡς ὄλβον, τιμαλφῆ τῶν λειψάνων, θήκην σου τὴν ἁγίαν, ἀνακράζομεν· Μάρτυς, ἡμᾶς ἐκ δυσμενοῦς ἀπειλῆς, Σώζων διάσωζε.
Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος πλ. α’. Χαίροις ἀσκητικῶν.
Οἶκον, εἰς σκοτεινὸν τῆς φθορᾶς, ὁ Σεραπίων ὁ σιδόνιος ἔφθασε, διδάξαι σε Ταϊσία, τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, καὶ τῆς σωτηρίας τὰ προστάγματα, στολὴν στρατιώτου, ἐνδεδυμένος οὖν ἔφθασεν, ὡς ὑπηρέτης, τοῦ Δεσπότου πιστότατος, καὶ διέκρινε, τῆς ψυχῆς σου τὴν πρόθεσιν· ὅθεν σὲ καθοδήγησεν, εἰς τόπον τὸν ἅγιον, ἔνθα Μονὴ σεβασμία, μετὰ παρθένων αὐλίζεσθαι, κἀκεῖ ἐνεκλείσθης, καὶ τὴν ἄσκησιν ἐν χρόνοις, τρισὶ διήνυσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου