Άγγελοι και Αρχάγγελοι ! Οί άγνωστοι θεατές της Δημιουργίας του κόσμου…

 

 

Videos

https://youtu.be/zb77FX5OnP4?si=XlU8HBuAlLEN4RrD

 

 

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἑορτάζουν, ἀγαπητοί μου, σήμερα οἱ Άγ­γελοι καὶ ἐξαιρέτως οἱ Αρχηγοὶ τῶν ἐ­που­ρανίων δυνάμεων, οἱ Αρχιστράτηγοι Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ. Περὶ ­Αγ­γέλων, λοιπόν, θὰ εἶνε ὁ σύντομος λόγος μας. Δὲν θ᾽ ἀναπτύ­ξουμε ὅλη τὴ σχετικὴ διδασκαλία, λίγες σκέψεις μόνο θὰ ἐκ­φράσουμε ἐπὶ τῆς ἑορτῆς.

* * *

Οἱ Άγγελοι!

Μόλις ἀκούσει τὴν λέξη «Άγγελος» ὁ σημερινὸς ὀρθολογιστής, ἕνα εἰρωνικὸ μειδί­αμα θὰ ζωγραφιστῇ στὰ χείλη του· Ἀκοῦς ἐ­κεῖ, σήμερα, νὰ σοῦ μιλᾶνε περὶ ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων!…

Ὑπάρχουν δυστυχῶς ἄπιστοι καὶ ἄθεοι. «Δὲν εἶδα ἐγὼ που­θενά», λένε, «φτε­ρὰ ἀγ­γέλων».

Ταλαίπωρε ἄν­θρωπε, οὔτε τὸν ὑ­λικὸ κόσμο ( καλά – καλά ) δὲν εἶδες, καὶ θέλεις νὰ δῇς και ἄγ­γελο; Μόλις ξεμύτισες ἀπὸ τὴ Γῆ ( δορυφόροι… ) κι ἀτένισες ἐξ ἀποστάσε­ως τὸ θαυμαστὸ τοῦτο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, καὶ μιλᾷς ἔτσι; Εἶσαι σὰν ἕ­να νήπιο, πού μόλις ἀπο­γαλακτίστηκε καὶ κατόρθω­σε νὰ κάνῃ ἕνα βῆμα ἔξω ἀ­πὸ τὴν πόρτα στὴν αὐ­λὴ τοῦ σπιτιοῦ του, νὰ πῇ στὴ μητέρα του ὅτι εἶδε ὅλη τὴν ὑδρόγειο σφαῖρα. Αὐτὸ εἶνε ἀ­νόητο.

Ἄν­θρωπε, λέ­ει ἕνας ποι­ητής, ὑπάρ­χουν στὸν κό­­σμο περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ βλέπεις. Καὶ ἂν φεύγον­­τας ἀπ᾽ αὐτὸ τὸν κόσμο ἀ­ξιωθῇς ν᾽ ἀντικρύ­σῃς μὲ τὰ πνευματικὰ μάτια σου ἐ­κεῖνα ποὺ σοῦ ἐπιφυ­λάσσονται ἐκεῖ στὴν αἰωνιότητα, ἡ ἔκπληξί σου θά ᾽νε πολὺ μεγάλη (πρβλ. Α΄ Κορ. 2,9).

Κατὰ τὴ Γραφή, τὸν ἀδιάψευστο λόγο τοῦ Θεοῦ, ὑπάρχουν Άγγελοι. Αὐ­τὸ εἶνε τόσο βέβαιο ὅσο καὶ τὸ ὅτι τὴν ὥρα αὐτὴ ἐγὼ σᾶς μιλῶ κ᾽ ἐσεῖς μ᾽ ἀκοῦ­τε. Ἡ δημιουργία, τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ, δὲν εἶνε μιὰ μονοτο­νία, εἶνε ποικιλία· καὶ ἡ ποικιλία εἶνε ὀμορφιά, καὶ ἡ ὀμορφιὰ πρέπει να κινεῖ τον άνθρωπο σὲ θαυμασμὸ τοῦ Δημιουργού !
῾Ρίξτε ἕνα βλέμμα στὴ φύση καὶ θαυμάστε· ἀπὸ τὴν ταπεινὴ χλόη μέχρι τὴ βελανιδιὰ ὑ­πάρχει μιὰ ἀμέτρητη σειρὰ φυτῶν καὶ δέν­τρων· ἀπὸ τὸ κουνουπάκι μέχρι τὸ χρυσάετο μεσολαβεῖ ἕνα ἀμέτρητο πλῆθος ἐντόμων καὶ πτηνῶν· ἀπὸ τὸ πρόβατο μέχρι τὸν ἐλέφαν­­τα μεσολαβεῖ μιὰ καταπληκτικὴ σειρὰ ζῴ­ων· καὶ στὴ θάλασσα ἀπὸ τὰ μικρὰ ψαράκια μέχρι τὸν λεβιάθαν, τὸν καρχαρία καὶ τὴ φάλαι­να, ὑπάρχει μιὰ ἀφάνταστη σειρὰ ἀ­πὸ ὀργανισμούς· ποικιλία, ὀμορφιά, δημιουργία.

Στὴν κορυφή, ἐπὶ κεφαλῆς ὅ­λων τῶν δημιουρ­γημάτων, εἶνε βέβαια ὁ ἄνθρωπος, ὅπως λέει ὁ ψαλμῳδός (βλ. Ψαλμ. 8,5-9). Καὶ γεννᾶται ὁ λογισμός· ἆ­ραγε ἐκεῖ σταμάτησε ὁ Δημιουργός; μέ­χρι τὸν ἄν­θρωπο ἔφτασε ἡ Δημιουργία του; Δὲν μποροῦ­σε ὁ Ποιητὴς τοῦ παν­τὸς νὰ προχωρήσῃ καὶ πιὸ ψηλὰ στὴν κλίμακα τῶν δημιουργημάτων, νὰ κά­νει καὶ ἀκόμη ἀνώτερα κτίσματα;
Ἡ λογικὴ λέει ὅ­τι μποροῦσε, καὶ ἡ Γραφὴ βεβαι­ώνει ὅτι δημιούργησε πράγματι λογικὰ ὄν­τα ἀνώτερα ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ποιά εἶν᾽ αὐ­­­τά; Οἱ Άγιοι Άγγελοι.

Καὶ εἶναι ἀνώτεροι, διότι στὴν ὑπόστασί τους δὲν ἔχουν κάτι ὑλικό (ἡ ὕλη, το σώμα, εἶνε κτίσμα βαρὺ καὶ εὐτελές). Ἀ­σώ­ματοι οἱ ἄγγελοι, δίχως μόριο ὕλης, ἵπταν­ται αἰθέριοι ταχύτατα στὸ διάστημα. Κατὰ σει­ρὰ τάσσον­­ται με­τὰ τὸ Θεὸ καὶ Αὐτὸν ὑπηρετοῦν.

Κατατάσσονται λοιπὸν πάνω ἀπ᾽ ὅλη τὴν ὑλικὴ Κτίση καὶ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. «Ὁ ποι­ῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα (=ταχεῖς σὰν τὸν ἄνεμο) καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυ­ρὸς φλόγα (=λαμπεροὺς σὰν τὴ φωτιά)» Βεβαιώνει λοιπὸν ἡ Γραφή, ὅτι οἱ ἄγ­­­γελοι ὑ­περέχουν τοῦ ἀνθρώπου.
Καὶ χρονικῶς ἐπίσης προηγοῦνται. Ἡ δημι­ουργία τους ἔγινε πρὶν ἀπὸ τὴ δημιουργία καὶ τῶν ἄ­στρων. Λέει ὁ Θεὸς στὴ Γραφή·

«Ὅτε ἐγενήθησαν ἄστρα, ᾔνεσάν με ( με εδόξασαν)  φω­νῇ μεγάλῃ πάντες ἄγ­γελοί μου» (Ἰὼβ 38,7). Ἀστρονόμοι στρέφουν τὴ νύχτα τὰ τηλεσκόπιά τους στὸν οὐράνιο θόλο καὶ θαυμάζουν. Δὲν ὑπάρχει ἀστρονόμος ἄθεος. Ὅ­λοι, βλέποντας τὸ μεγαλεῖο τοῦ οὐρανοῦ μὲ τὰ δυσαρίθμητα ἄστρα του, βγάζουν κραυγή· «Οἱ οὐ­ρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χει­ρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα» (Ψαλμ. 18,2).

Θεαταὶ τοῦ μεγαλείου τῶν ἄστρων εἶνε τώρα οἱ ἀ­­στρονόμοι καὶ ὅσοι διατηροῦν ἀκόμα εὐαισθη­σία, παρατηρητικότητα καὶ εὐγένεια. Ἀλλ᾽ ἂν μὲ ῥωτήσετε· Ποιοί ἦταν οἱ πρῶτοι – πρῶ­τοι θεα­ταὶ τοῦ ἐκπληκτικοῦ αὐτοῦ μεγαλείου; θὰ σᾶς πῶ·

Εἶνε οἱ Άγγελοι, ἄνθρωπος δὲν ὑπῆρχε ἀκόμα.

Αὐτοὶ λοιπόν, ὅταν εἶδαν νὰ δημι­­ουργοῦνται κατὰ τρόπο ἀσύλληπτο τὰ ἄ­στρα, πῆραν τὶς κιθά­ρες τους –ἀλληγορικὰ ὁ­μιλεῖ ἡ Γραφή– καὶ ὕμνησαν τὸν Δημιουργὸ γιὰ τὴν κοσμογένεσι. Καὶ αὐ­τό, ἡ ὑμνῳ­δία τοῦ Θεοῦ, εἶνε τὸ ἀκατάπαυ­στο ἔρ­γο τῶν ἀγγέλων. Μέσα στὰ δάση τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ ψάλλουν τ᾽ ἀηδόνια, καὶ μέσα στὸ ναὸ τῆς Θεί­­ας Δημιουργίας οἱ ἀκατάπαυστοι ψάλτες εἶνε οἱ ἄγγελοι, τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ.

Οἱ ἄγγελοι εἶνε οἱ προστάτες τῶν νηπίων, τῶν γυναικῶν, τῶν ἀνδρῶν, χωρίων, πόλεων, ἐθνῶν, ὅλου τοῦ κόσμου.
Οἱ ἄγγελοι εἶνε καὶ οἱ ἀγγελιαφόροι καὶ ἐκ­τελεσταὶ τῶν βουλῶν τοῦ Θεοῦ. Ὅπως στὸ στρατὸ ὑ­πάρχουν αὐτοὶ ποὺ μεταφέρουν τὰ μηνύματα τῶν ἐπὶ κεφαλῆς, ἔτσι οἱ ἄγγελοι μὲ οὐράνιο ἀ­σύρματο μεταφέρουν στὴ γῆ τὰ μηνύματα τοῦ Βασιλέως τῶν ὅλων.

Παράδει­γμα στὸν Ἀκάθιστο ὕμνο· «Ἄγ­γε­λος πρω­τοστάτης οὐρανόθεν ἐ­πέμφθη εἰ­πεῖν τῇ Θεοτό­κῳ τὸ Χαῖρε» (Α).
Οἱ ἄγγελοι ( φύλακες ) εἶνε ἐκεῖνοι ποὺ στὸ τέλος θὰ παραλάβουν τὴν ἁμαρτωλὴ ψυχή μας, γιὰ νὰ τὴν ὁ­δηγήσουν ἐνώπιον τοῦ Θείου Κριτηρίου…

* * *

Όμως στὸν οὐρανὸ συνέβη κάποτε ἕνα δραματικὸ γεγονός· ἡ πτῶσις τῶν ἀγγέλων. Ἕνας λαμπρὸς Αρ­χάγ­γελος, ὁ ὁποῖος γιὰ τὴ φωτει­νότητα καὶ λαμ­πρότη­­φὴ ἔπεσε, διέπραξε ἁμαρτία. Τί ἁ­μαρ­τία; μοι­χεία, πορνεία; Τέτοια ἁμαρτήματα δὲν κάνουν οἱ ἄγ­γελοι, διότι δὲν ἔχουν σῶμα ὑλικό. Ἡ ἁμαρτία του ἦταν ἡ ὑπερηφάνεια.

Ὑπερηφανεύ­θηκε λοιπόν, σκέφτηκε τὸ κα­κὸ καὶ εἶπε· «Ἐγὼ θὰ στή­σω τὸ θρόνο μου ὑπερ­άνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐ­ρανοῦ. Ἐγὼ θὰ κυριαρχήσω σὲ ὅλο τὸν κόσμο, θὰ βγῶ πάνω ἀπὸ τὸ Θεό…». Αὐτὸ όμως ( ίσα πού το σκέφθηκε ) τὸν γκρέμισε ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ στὰ τάρταρα τοῦ ᾅδου. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ἐκείνη ὁ ἄγγελος αὐτὸς ἔ­γινε πλέον ( ένας θλιβερός και αξιοθρήνητος ) σατανᾶς...

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου; Ἡ ὑπερηφάνεια εἶνε τὸ πρῶτο ἁμάρτημα ποὺ διεπράχθη στὸν κόσμο. Ὑπερηφανεύτηκες; θὰ πέσῃς. Ταπεινώ­θηκες; θὰ ὑψωθῇς. Εἶνε νόμος Παγ­κόσμι­ος, ποὺ τὸν βλέπει κανεὶς νὰ ἰσχύῃ μέσα στὴν Ἱστορία. Ὁ «Θεὸς ὑ­πε­ρηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χά­ρι». Ἡ ὑπερηφάνεια κάνει τὸν ἄν­θρωπο σατανᾶ, ἐνῷ ἡ ταπείνωσι τὸν κάνει ἄγγελο.
Τὴν ὥρα ποὺ ὁ Ἑωσφόρος ἔπεφτε, γιὰ νὰ συν­τρι­βῇ στὸν ᾅδη καὶ νὰ εἶνε ὁ ἀρχηγὸς τοῦ κακοῦ στὸν κόσμο, ἔγινε κάτι σοβαρὸ κατὰ τὴν πίστι μας. Ένας άλλος  Αρχάγγελος, ὁ Μιχαήλ, σήμανε συναγερμὸ τῶν οὐ­ρανίων δυνάμεων, ὥστε νὰ μὴ παρασυρθοῦν, καὶ σάλπισε μήνυμα, ποὺ τὸ ἀκοῦμε μέσα στὴν θεία Λει­τουργία· «Στῶμεν ( άς σταθούμε ) καλῶς, στῶ­μεν μετὰ φόβου».

–Μά, θὰ πῆτε, γιατί λέγεται αὐτὸ τὴν ὥ­ρα τῆς Θείας λειτουργίας; μήπως δη­λαδὴ κινδυνεύουμε ν᾽ ἁμαρτήσουμε κι΄εμείς ἀκόμα καὶ μέσ᾽ στὴν ἐκκλησία;

Ὦ ἀδελφοί μου, ὁ ἄνθρωπος εἶνε πολὺ ἀ­δύ­­νατος. Ἁμαρτάνει παντοῦ. Στὸν οὐρανὸ ἦ­ταν ὁ Ἑωσ­φόρος, κ᾽ ἐκεῖ ἁμάρτησε. Καὶ ἡ Ἐκκλησία μας οὐ­ρανὸς εἶνε. Ὅσοι λοιπὸν πιστεύουμε ἂς παρα­καλοῦμε· « Χριστέ, βοήθησέ μας καὶ στὴν ὥρα τῆς θεί­ας λειτουργίας νὰ μὴ παρασυρθοῦμε· φώτισέ μας, νὰ μπαί­νουμε στὴν ἐκκλησία ὄχι μ᾽ ἐγωϊσμὸ καὶ ὑ­περηφάνεια, ἀλλὰ ταπεινά και με φόβο Θεού. Καὶ τὸ θερμόμετρο τῆς πίστεώς μας ν᾽ αὐξάνῃ, ῥίγη νὰ διατρέχουν τὴν ὕπαρξί μας καθὼς ἀκοῦμε αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Μι­χαήλ· «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου». Ἂς προσέξουμε, γιατὶ κινδυνεύουμε ψυχι­κῶς, κινδυ­νεύουμε ἠθικῶς, κινδυνεύουμε κοινω­νικῶς, κινδυνεύουμε καὶ ἐθνικῶς. «Στῶμεν καλῶς»!

* * *

Καὶ τώρα, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τοὺς πτερωτοὺς ἀγγέλους τοῦ οὐρανοῦ ἂς κατεβοῦμε στὴ γῆ, νὰ δοῦμε κάποιους ἄλλους ἀγγέλους. Ναί, ἀγ­γέλους. Γιατὶ ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γίνῃ σατανᾶς καὶ χειρότερος τοῦ σατανᾶ, ἀλλὰ μπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ ἄγγελος, ἔνσαρκος ἄγγελος. Ἐλᾶτε νὰ δοῦμε ἀγγέλους ποὺ ἔχουν σάρκα, ἀλλὰ ἐδάμασαν τὴ σάρκα· ἔχουν ἀνάγ­κες, ἀλ­λὰ ὑπέταξαν τὶς ἀνάγκες· κινοῦνται ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλλὰ ἡ ψυχή τους πετᾷ σὲ ὕψη ποὺ ἐ­μεῖς σήμερα δὲν φτάνουμε.
Σὰν σήμερα λοιπόν τὸ 1912, τὴν ἅγια αὐτὴ μέρα, ἐνῷ ἡ Φλώρινα ὑπὸ τοὺς Τούρκους ἑώρταζε τοὺς Αρ­χαγ­γέλους, ἐμφανίσθηκαν οἱ νέοι ἄγ­γελοι, οἱ στρατι­ῶτες τῆς πατρίδος μας, οἱ φτερωτοὶ ἐκεῖνοι ἱππεῖς. Μπῆκαν στὴν πόλι, ἡ ὁποία τοὺς ὑποδέχθηκε ὡς ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους. Ἔπεφταν στὰ πόδια τους, σχίζανε τὰ πέτα τους, φιλοῦσαν τὰ πόδια τῶν ἀλόγων καὶ τὰ δάκρυά τους κορόμηλο πότιζαν τὴν ἡρωικὴ γῆ.

Ἡ μικρὴ Ἑλλάδα ἔδειξε τότε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ἐὰν σὲ ἄλλες χῶ­ρες μὲ τὴν ἀπιστία καὶ ἀθεΐα γίνεται χειρότερος ἀπὸ τὸ κτῆνος καὶ τὸ σατα­νᾶ, ἐδῶ στὴν εὐλογημένη μας αὐτὴ γωνία τοῦ κόσμου, μὲ τὶς ἱερὲς πα­ραδόσεις καὶ τὰ ὑψηλὰ ἰδανικὰ πίστεως καὶ πατρί­δος καὶ ἐλευθερίας, ἀγωνιζόμενος βαδίζει πλέον πρὸς τὴν ἀφθαρσία, ὑψώνεται, γίνεται ἀσώματος ἄγγελος. Καὶ ἔτσι οἱ ἀήττητοι ἐκεῖνοι μαχηταί, ὡς ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι μὲ πύρινες ῥομφαίες ἐ­λευθέρωσαν αὐτὸ τὸν τόπο.
Στὰ ἴχνη τῶν ἡρώων, ἀδελφοί μου, μὴ ὑπολογί­ζοντας τίποτα, μήτε καὶ τὸ θάνατο ἀκόμη, ἀλλὰ θυ­σιάζοντας τὰ πάντα ὑπὲρ τῶν ἀθανάτων ἀγαθῶν, ἂς βαδίσουμε ἑνωμένοι, γιὰ νὰ δοξαστῇ πάλι ἡ πατρίδα μας καὶ νὰ λάμψῃ σὲ ἀνατολὴ καὶ δύσι.
Εἴθε διὰ πρεσβειῶν τῶν ἁγίων Ταξιαρχῶν ἄγ­γε­λοι καὶ ἀρχάγγελοι νὰ φρουροῦν τὴν ἀ­γαπημένη πατρίδα μας ἀπὸ κάθε κακό. Καὶ ἄν ποτε παραστῇ ἀνάγκη, ὅλοι, νέοι καὶ γέρον­τες, μικροὶ καὶ μεγάλοι, νὰ φυλάξουμε τοῦτο τὸν τόπο, ποὺ σὰν σήμερα οἱ ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι τὸ ἐλευθέρωσαν· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

====================================

Απομαγνητοφωνημένα (και ηχητικά) κηρύγματα του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου.*

Σ ένα μοναστήρι ζούσε ένας ευλαβέστατος Ιερεύς· (το γεγονός μου διηγήθηκε ό μακαριστός Γέροντας Γαβριήλ, ό όποιος για πολλά χρόνια ήταν και Ηγούμενος της ' Ιεράς Μονής Διονυσίου στο Αγιον Όρος.Ολιγογράμματος ήταν ό Ιερεύς, αλλά κληρικός δυνατής πί­στεως, μεγάλης αρετής και πολλών πνευματικών αγώνων.

Παρέμενε στην Προσκομιδή όρθιος για πολλές ώρες, παρ 'όλο πού είχαν ανοίξει οι φλέβες των ποδιών του και έτρεχαν. Πολλές φορές φαίνονταν τα αί­ματα, πού έτρεχαν κάτω στο έδαφος από την ορθοστασία για την μνημόνευση των πολλών ονομάτων.Μέχρι τελευταίας στιγμής άνθρωπος Θυσίας' και μάλιστα εκοιμήθη αμέσως μετά από Θεία Λειτουργία.

'Όπως ήταν ολιγογράμματος, από κάποια παρανόησι τρόπον τινά, δεν τοποθετούσε κανονικά τις μερίδες στον Άγιο Δίσκο.

Όταν τοποθετούμε τη μερίδα της Ύπεραγίας Θεοτόκου πάνω στον Άγιο Δίσκο, λέμε: "Παρέστη ή Βασίλισσα εκ δεξιών Σου..." ' Ο γέρον­τας Ιερεύς νόμιζε ότι, αφού λέγει "εκ δεξιών Σου", πρέπει να τοποθετείται ή μερίδα της Παναγίας δεξιά του "Αμνού (όπως κοίταζε τον Άγιο Δίσκο)· δηλαδή τοποθετούσε ανάποδα τις μερίδες.

Κάποτε επισκέφθηκε την Ιερά Μονή ένας Αρχιερεύς, για να χειροτόνηση έναν διάκονο.

Στους Αίνους μπαίνει ό Αρχιερεύς στο Ιερό Βήμα, ντύνεται και εν συνεχεία πηγαίνει στην Προσκομιδή, ή οποία έχει ήδη ετοιμασθεί μέχρι κάποιου ορισμένου σημείου, και από κει και υστέρα συνεχίζει ό Αρχιερεύς πρώτος τις μνημονεύσεις, αυτός και μόνον αυτός.

Πρόσεξε, λοιπόν, ό Αρχιερεύς εκείνος ότι τις μερίδες τις είχε τοποθετήσει ανάποδα ό ιερεύς.

-Δεν τις έβαλες καλά, πάτερ μου, τις μερίδες, του είπε.

Για έλα εδώ, πάτερ. Ή Παναγία μπαίνει από 'δω και τα Τάγματα μπαίνουν από 'κει. Δεν σου το είπε κανένας, δεν σε είδε κανένας πώς κάνεις την Προσκομιδή;

-Ναι, Σεβασμιώτατε, απάντησε ό γέροντας Ιερεύς. Κάθε μέρα, πού λειτουργώ (διότι δεν υπήρξε ήμερα, πού να μη λειτουργήση), με βλέπει ό Άγγελος διάκονος μου, αλλά δεν μου είπε τίποτα. Συγγνώμη, πού σαν αγράμματος πού είμαι, έκανα τέτοιο λάθος· θα προσέχω από τώρα και στο εξής.

-Ποιος; ποιος είπες ότι σε υπηρετεί εδώ; ρώτησε ό επίσκοπος. Δεν σε υπηρετεί μοναχός;

-Όχι, είπε ό ιερεύς, Άγγελος Κυρίου.

Βουβάθηκε ό επίσκοπος, τί να πή;! Έμεινε κατάπληκτος και βέ­βαια κατάλαβε ότι μπροστά του είχε έναν αγιασμένο κληρικό.

Το μεσημέρι, μετά την τράπεζα, ό επίσκοπος αποχαιρέτησε τον ' Ηγούμενο και τους υπολοίπους μοναχούς και αναχώρησε.

Την άλλη ήμερα, νύχτα ακόμη, όταν πήγε όπως πάντα ό γέροντας Ιερεύς ατό Άγιο Βήμα, για να κάνη την Προσκομιδή, κατέβηκε κι ό Άγγελος Κυρίου. Ενώ προσκομούσε, παρατήρησε ό Άγγελος πώς ό ιερεύς έβαλε σωστά τις μερίδες.

-Ωραία, του είπε, πάτερ! Τώρα τα έβαλες σωστά!

—Ναι, εσύ ήξερες το λάθος μου, πού έκανα τόσα χρόνια! Και γιατί δεν μου το έλεγες, γιατί δεν με διόρθωσες; ρώτησε.

-Το έβλεπα, αλλά εγώ δεν έχω τέτοιο δικαίωμα. Δεν είμαι άξιος να διορθώνω ιερέα. Εγώ, συνέχισε ό Άγγελος, έχω εντολή από τον Θεό να διακονώ και να υπηρετώ τον ιερέα. Μόνο ό επίσκοπος έχει τέτοιο δικαίωμα!

*[ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ.]

kivotoshelp.gr