Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΚΓ´(23ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀμφιλοχίου, ἐπισκόπου Ἰκονίου. (394–403).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Γρηγορίου ἐπισκόπου Ἀκραγαντίνων. (680).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Ἀββᾶς Ἰσχυρίων τῆς Σκήτεως τῆς Αἰγύπτου, ἐπίσκοπος, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (4ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἕλενος, ἐπίσκοπος Ταρσοῦ, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Διήγησις ὀπτασίας Ἰωάννου τινός, πάνυ ὠφέλιμος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Κολουμβάνου τοῦ θαυματουργοῦ Ἰσαπόστολου Γαλλίας.(615)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Ντεϊνιόλ (Deiniol) τῆς Οὐαλλίας (620)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου Διονυσίου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ ὕστερον ἐν τῇ Μονῇ τῆς Εἰκοσιφοινίσσης ἀσκήσαντος. (1492)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Ἀμφιλόχιος ἐπίσκοπος Βολυνίας, τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (1122).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου τοῦ Νέβσκι, τοῦ Μεγάλου Δουκός, τοῦ Ῥώσσου, τοῦ διά τοῦ Θείου καί Ἀγγελικοῦ Σχήματος μετονομασθέντος Ἀλεξίου Μοναχοῦ.(1263)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Τροῦντο/Τροῦδος Ἰσαπόστολος Hasbein Βελγίου (695)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Μητροφάνους πρώτου Ἐπισκόπου Βορονεζίας , τοῦ ἐν τῷ σχήματι μετονομασθέντος Μακαρίου, ἐν ἔτει ᾳψγ΄ (1703).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Ἀντώνιος ὁ Σπηλαιώτης, ἐρημίτης στήν Ἰεζέρου-Βίλσεα Ῥουμανίας (1714)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες: Στέφανος (Στέφανοφ), Πέτρος (Shesterikov ) (1918) ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ
Κυριακὴ Θ´ Λουκᾶ
Ἡ παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου (Λουκ. ιβ΄ 16-21)
Καλύτερα σπάταλος παρά φιλάργυρος.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Αν δεν μαζεύης, έχεις ευλογία από τον Θεό. Όταν δίνης ευλογία, παίρνεις ευλογία. Η ευλογία γεννάει ευλογία.
Καλύτερα σπάταλος παρά φιλάργυρος. Με την οικονομία θα πέσω έξω. Για να μου φθάσουν τα λουκούμια που κερνούσα στον κόσμο τα έκοβα στα δύο. Έ, τότε τα λουκούμια δεν μου έφταναν ποτέ. Όταν άρχισα να παρακαλώ τους ανθρώπους να πάρουν και δεύτερο λουκούμι, ε, τότε είχα περίσσευμα από λουκούμια. Ο οικογενειάρχης όμως έχει υποχρέωση χωρίς αγωνία να κάνει οικονομίες για να βοηθήσει τα παιδιά του
Οι κοσμικοί λένε: «Καλότυχοι αυτοί που ζουν στα παλάτια και έχουν όλες τις ευκολίες». Αλλ’ όμως μακάριοι είναι αυτοί που κατόρθωσαν να απλοποιήσουν την ζωή τους και ελευθερώθηκαν από την θηλειά της κοσμικής αυτής εξελίξεως των πολλών ευκολιών, ίσον των πολλών δυσκολιών, και απαλλάχθηκαν από τον φοβερό άγχος της σημερινής εποχής μας. Αν δεν απλοποιήση την ζωή του ο άνθρωπος, βασανίζεται. Ενώ, αν την απλοποιήση, δεν θα έχη αυτό το άγχος.
Ένας Γερμανός μία φορά στο Σινά είπε σε ένα Βεδουϊνάκι που ήταν πανέξυπνο: «Εσύ είσαι έξυπνο, μπορείς να μάθης γράμματα». «Και μετά;», τον ρωτάει εκείνο. «Μετά θα γίνης μηχανικός». «Και μετά;». «Μετά θ’ ανοίξης ένα συνεργείο αυτοκινήτων». «Και μετά;». «Μετά θα το μεγαλώσης». «Και μετά;». «Μετά θα πάρης και άλλους να δουλεύουν και θα έχης πολύ προσωπικό». «Δηλαδή, του λέει, να έχω έναν πονοκέφαλο, να βάλω άλλον έναν πονοκέφαλο και μετά να βάλω και έναν άλλον; Δεν είναι καλύτερα τώρα που έχω ήσυχο το κεφάλι μου;». Ο περισσότερος πονοκέφαλος είναι από αυτές τις σκέψεις, να κάνουμε αυτό, να κάνουμε εκείνο. Αν ήταν πνευματικές οι σκέψεις, θα ένοιωθε κανείς πνευματική παρηγοριά και δεν θα είχε πονοκέφαλο.
Δώσε πράγματα στον μοναχό, τον κατέστρεψες. Ενώ, όταν αδειάζη από τα πράγματα κανείς, αυτό ξεκουράζει. Και αν ο μοναχός μαζεύη πράγματα, καταστρέφει μόνος του τον εαυτό του. Εγώ, όταν μου στέλνουν πράγματα, νιώθω βάρος και θέλω να ξελαφρώσω, Ή, όταν έχω κάτι περίσσιο στο Κελλί μου, αισθάνομαι σαν να φορώ μία σφιχτή φανέλλα. Αν δεν βρώ που να τα δώσω, καλύτερα να τα πετάξω. Ενώ, μόλις τα δώσω, νιώθω μία ανακούφιση, μία ελευθερία. Ήρθε μία φορά κάποιος γνωστός και μου λέει: «Γέροντα, ο τάδέ μου έδωσε αυτά τα πράγματα να σάς τα φέρω και ζήτησε να ευχηθήτε να του φύγη το άγχος». «Να φύγη από εκείνον και να έρθη σ’ εμένα; Παρ’ τα και φύγε, του λέω. Εγώ τώρα γέρασα, δεν μπορώ να πηγαίνω να μοιράζω πράγματα».
***
«Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες; Όλα εδώ μένουν. »
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Όταν ακούω ότι υπάρχει μεγάλη φτώχεια, ανέχεια, πονάω πολύ και δεν μπορώ να προσευχηθώ.
Δεν λέω, όταν έχεις δύο χιτώνες να δώσεις τον ένα. Αυτό είναι ασυνήθιστο και δύσκολο για τους πολλούς. Αλλά, αν θέλεις να λέγεσαι χριστιανός και κατέχεις όλα τα αγαθά του Θεού, γιατί ιδρώνεις και αγωνιάς για το παραπάνω και δεν κάνεις ελεημοσύνες και καλά έργα; Να ξέρεις, ότι θεμελιώνει στην άμμο, όποιος έχει πολλά χρήματα και τα διαχειρίζεται εγωιστικά, αδιαφορώντας για τη φτώχεια και τη δυστυχία των συνανθρώπων του.
Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες; Όλα εδώ μένουν. Μόνο οι αγαθοεργίες πηγαίνουν στον ουρανό. Ξέρεις γιατί γίνονται οι πόλεμοι; Για το χρήμα.. Γιατί οι πλούσιοι δεν μπορούν να βάλουν χαλινάρι στη λαιμαργία τους και οι φτωχοί δεν εύχονται να αποκτήσουν τα αναγκαία, αλλά ζηλεύουν τα πλούτη και τη δόξα των πλουσίων.
Οι τσέπες σας πρέπει να είναι ανοιχτές, ώστε να φεύγουν τα χρήματα για φιλανθρωπίες. Είναι σκάνδαλο να υπάρχουν τσέπες γεμάτες λεφτά και να είναι ραμμένες.
Του Τάσου Μιχαλά, «Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο»
Μερικοί άνθρωποι πάλι, ενώ δίνουν πεντακόσιες ή χίλιες δραχμές σε έναν φτωχό, κάνουν εβραίικα παζάρια για πέντε ή δέκα δραχμές στον φτωχό εργάτη που τους δούλεψε. Δεν μπορώ να καταλάβω: Καλά, δίνεις πεντακοσάρικο και χιλιάρικο σ᾿ εκείνον που δεν ξέρεις και αυτόν που έχεις κοντά σου και σε βοηθάει τον αφήνεις να πεινά; Αυτόν πρώτα έχεις υποχρέωση να αγαπήσης και να βοηθήσης. Αλλά φαίνεται ότι η ελεημοσύνη αυτών των ανθρώπων γίνεται, για να τους επαινέσουν. Ή άλλον μπορεί να τον πάνε ακόμη και στο δικαστήριο για χίλιες δραχμές, γιατί ξεκινάνε από μια κοσμική λογική, δήθεν να μην τους θεωρήσουν κορόιδα. Μια θρησκευόμενη γυναίκα μου διηγήθηκε ένα περιστατικό. Ήθελε να αγοράση ένα φορτιό ξύλα από μια γιαγιά, η οποία έκανε τρεις ώρες δρόμο, για να τα φέρη από το δάσος στο χωριό. Εκείνη την φορά μάλιστα είχε κάνει και μισή ώρα επιπλέον, δηλαδή τρεισήμισι ώρες, γιατί έκανε τον κύκλο της στρατώνας, μην την πιάση το Δασαρχείο. «Πόσο κάνουν;», την ρωτάει η κυρία. «Δεκαπέντε δραχμές», λέει η γιαγιά. «Όχι, είναι πολλά, της λέει, έντεκα δραχμές τα παίρνω». «Έτσι, για να μη μας παίρνουν για κουτούς, μου λέει, εμάς τους πνευματικούς ανθρώπους…». Της έκανα μετά ένα ξεσκόνισμα. Δύο ζώα είχε η γιαγιά και είχε χάσει δύο μέρες, για να κερδίση είκοσι δύο δραχμές. Αντί να της έδινε και ένα εικοσάρικο παραπάνω, της έκανε εβραίικα παζάρια.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Πνευματική αφύπνιση, Λόγοι Β’,σελ 160-165,
Ήταν ένας έμπορος πλούσιος που είχε ένα μεγάλο εμπορικό και έκοβε με τον σουγιά στα τρία εκείνα τα σπίρτα τα πλακέ! Μια άλλη πολύ πλούσια είχε ένα θειαφοκέρι· κρατούσε κάρβουνα και έπαιρνε με το θειαφοκέρι από τα κάρβουνα να ανάψη την φωτιά, για να μην ξοδέψη κανένα σπίρτο. Και είχε σπίτια, κτήματα, μεγάλη περιουσία.
Τον τσιγγούνη τον κοροϊδεύουν και οι άλλοι. Ήταν ένας πολύ πλούσιος κτηματίας· είχε χωράφια σε μια επαρχία, είχε και στην Αθήνα διαμερίσματα, αλλά ήταν πολύ τσιγγούνης. Μια φορά έφτιαξε μια χύτρα φασολάδα τελείως νερουλή, για να φάνε οι εργάτες που δούλευαν στα χωράφια του. Παλιά δούλευαν οι καημένοι από το πρωί, πριν βγή ο ήλιος, μέχρι να βασιλέψη. Το μεσημέρι που σταμάτησαν λίγο, για να ξεκουρασθούν, άδειασε το αφεντικό μέσα σε έναν ταβά την φασολάδα και φώναξε τους εργάτες να φάνε. Κάθησαν γύρω-γύρω οι καημένοι οι εργάτες και άρχισαν να τρώνε· πότε έπιαναν με το κουτάλι από κανένα φασόλι, πότε μόνον ζουμί! Ένας εργάτης ήταν πολύ πειραχτήρι. Αφήνει το κουτάλι του και πάει παραπέρα. Βγάζει τις αρβύλες του, τις κάλτσες του και προχωράει να μπή μέσα στον ταβά. «Τί κάνεις;», του λένε οι άλλοι. «Λέω να μπώ μέσα, μήπως πιάσω κανένα φασόλι!», τους λέει. Τόσο τσιγγούνης ήταν εκείνος ο ταλαίπωρος. Γι᾿ αυτό, χίλιες φορές να τον κυριέψη η σπατάλη τον άνθρωπο παρά η τσιγγουνιά.
***
Ο κρυμμένος θησαυρός…
Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
Μια φορά ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης βρισκόταν στο Ησυχαστήριο που έφτιαξε στο Μήλεσι και περπατούσε ανάμεσα στα δέντρα που είχε φυτέψει, κουβεντιάζοντας διαδοχικά με τους επισκέπτες του. Ήρθαν τότε μ’ ένα μεγάλο αυτοκίνητο «Μερσεντές» δύο-τρεις καλοντυμένοι κύριοι και τον πλησίασαν· αλλά επειδή εκείνη την ώρα μιλούσε με κάποιο άλλο πρόσωπο, περίμεναν σιωπηλά να τελειώσει. Τότε ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος άρχισε να διηγείται την εξής ιστορία:
«Ήταν μια φορά στο ψυχιατρείο, στο Δαφνί, ένας άρρωστος που είχε πάρει έναν κουβά με νερό και μια βούρτσα – απ’ αυτές που βάφουν – και έβαφε κάποιο τοίχο με το νερό. Ένας επισκέπτης που τον κοίταζε, παραξενεύτηκε και τον ρώτησε τι κάνει. Ο ασθενής του απάντησε: ”Δεν βλέπεις;… Βάφω!…”. Ο ”υγιής” χάζευε και τότε ο ”ασθενής” πήρε το θάρρος και του έπιασε την κουβέντα λέγοντάς του τα εξής: ”Εμένα που με βλέπεις, με κλείσανε οι συγγενείς μου εδώ μέσα, για να μου φάνε τα λεφτά. Διότι εγώ είχα πολλά λεφτά, χιλιάδες λίρες! Αλλά εγώ, πιο έξυπνος απ’ αυτούς, τους την έφερα! Το βλέπεις εκείνο το δεντράκι, πάνω εκεί στην κορφή του λόφου; Ε! Εκεί κάτω στη ρίζα του έχω σκάψει και τις έχω κρύψει. Και περιμένω τώρα να βγω, να πάω να τις πάρω”. Ο ”υγιής” κοίταξε καλά με γουρλωμένα μάτια το λόφο και το δεντράκι και λιγώθηκε από τη λαχτάρα ν’ αποκτήσει τις λίρες, αλλά προσποιήθηκε ψυχραιμία και είπε, δήθεν αδιάφορα: ”Τι μου λες! Αλήθεια λες;”. Τότε ο ”ασθενής” του απάντησε: ”Βέβαια. Αλήθεια λέω. Γιατί να σου πω ψέματα;”.
Σε λίγο ο ”υγιής” έφυγε. Αλλά, φεύγοντας, παρακολουθούσε συνεχώς το λόφο και το δεντράκι, για να το εντοπίσει καλά και να μην το ξεχάσει. Και τη νύχτα πήρε τσαπί και φτυάρι και πήγε και έσκαψε όλο τον τόπο γύρω του, για να βρει τις λίρες. Αλλά δεν τις βρήκε. Μη θέλοντας, όμως, να πιστέψει ότι όλη αυτή η ωραία ελπίδα ήταν κούφια, πήγε την άλλη μέρα ξανά στο Δαφνί, όπου βρήκε τον ”ασθενή” να κάνει την ίδια πάλι δουλειά· να βάφει με νερό. Τον έπιασε κουβέντα, δήθεν αδιάφορα, και σε μια στιγμή τού λέει: ”Σε ποιό δεντράκι, είπες χθες, ότι έχεις κρύψει τις λίρες;”. ”Να, σ’ εκείνο εκεί!” του απάντησε ο ”ασθενής” και του υπέδειξε το ίδιο δεντράκι που του είχε δείξει και την προηγούμενη μέρα. Τότε ο ”υγιής” τού λέει: ”Μωρέ, μήπως κάνεις λάθος; Σ’ εκείνο δεν υπάρχει τίποτα. Όλη τη νύχτα έσκαβα και δεν βρήκα τίποτα”.
Και ο ”ασθενής” του απάντησε με νόημα βαθύ: ”Πάρε τον κουβά και βάφε!…»”. (Δηλαδή, είσαι πια όμοιός μου στην τρέλα και την παράνοια της αναζήτησης του τίποτα στη ζωή σου, γι’ αυτό και σου αξίζει τώρα να βάφεις, όπως εγώ με νερό· δηλαδή να κοπιάζεις και να καταναλώνεις τον εαυτό σου άσκοπα, χωρίς κανένα νόημα και αποτέλεσμα). Το πρόσωπο που συνομιλούσε εκείνη την ώρα με τον Άγιο Πορφύριο και που άκουσε έκπληκτο την παραπάνω ιστορία, ήταν μια κυρία, η οποία δεν κατάλαβε τι νόημα είχε προσωπικά γι’ αυτήν και, παραξενεμένη, τον ρώτησε γιατί της την είπε. Αλλά πριν προλάβει να της απαντήσει ο Άγιος του Θεού Γέροντας, παρενέβησαν αμέσως οι καλοντυμένοι κύριοι που είχαν έρθει με τη «Μερσεντές» και άκουσαν την όλη διήγηση περιμένοντας δίπλα, και είπαν: ”Για μας την είπε… Καταλάβαμε…”.
Διότι, πράγματι, εκείνοι οι κύριοι έψαχναν για κάποιο κρυμμένο θησαυρό. Και επειδή είχαν ακούσει ότι ο Γέροντας Πορφύριος με τη διόρασή του «έβλεπε», είχαν έρθει να τους πει τα σχετικά που επιθυμούσαν ανωφελώς. Αλλά χωρίς καν να ρωτήσουν, πήραν από τον Άγιο την απάντηση και πείστηκαν ότι όντως «βλέπει» όχι μόνο αφανείς «θησαυρούς», αλλά ακόμη και τον κρυφό λογισμό τους. Στο τέλος έφυγαν, αφού πρώτα ευχαρίστησαν τον Άγιο Γέροντα…
Κλείτου Ιωαννίδη: «Ο Γέρων Πορφύριος»
***
Η φιλαργυρία και η απληστία… σκοτώνει!!!
Οδηγώντας σε μια μεγάλη λεωφόρο, μπροστά στα μάτια μιας κυρίας έγινε ένα τροχαίο ατύχημα, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά ένας νέος. Με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων, έβαλαν στο αυτοκίνητό της το άγνωστο παλλικάρι, περίπου 20 ετών, να το μεταφέρει στο εφημερεύον νοσοκομείο. Το παλλικάρι αιμορραγούσε, η κυρία έφτασε στο νοσοκομείο όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Οι τραυματιοφορείς της βάρδιας το πήραν μέσα. Μπήκε μαζί τους και η κυρία, για να μάθει ποιός είναι, και να ειδοποιήσει τους συγγενείς του. Οι γιατροί της βάρδιας διέγνωσαν πως έπρεπε να μπει επειγόντως στο χειρουργείο. Ειδοποίησαν τον χειρούργο, ο οποίος όμως για να τον χειρουργήσει ήθελε 1000 δολλάρια. Το είπαν στην κυρία, η οποία όμως τους εξήγησε, ότι δεν γνώριζε αυτό το παλλικάρι. Εξήγησαν και στον γιατρό, αλλά αυτός ανένδοτος, ήθελε πρώτα τα χρήματα… Η ώρα κυλούσε και η κυρία βλέποντας το παλλικάρι να αργοπεθαίνει, είπε: ”Ξεκινήστε να το σώσετε και πάω να σας φέρω εγώ τα χρήματα”. Η κυρία πράγματι πήγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, έφερε τα χρήματα και τότε ήρθε και ο χειρούργος. Όμως τι ειρωνεία! Τι οδυνηρό παιχνίδι του φύλαξε αυτή τη νύχτα η αγάπη του για τα χρήματα… Με το που είδε το παλλικάρι, έμεινε ακίνητος, κιτρίνισε, άσπρισε, πήρε το χρώμα του νεκρού… Έπεσε πάνω στο παιδί ουρλιάζοντας… Και το παιδί, είπε τις τελευταίες του λέξεις: ”Πατέρα με σκότωσες…!!!”.Και ξεψύχησε…!!! Η κυρία συγκλονισμένη από αυτό το συμβάν πέταξε τα χρήματα στα μούτρα του γιατρού και του είπε: ”Πάρτα και κάνε τώρα την κηδεία του παιδιού σου”. Σημειωτέον πως ήταν το μόνο παιδί που είχε ο χειρούργος… Αλήθεια, σε τι τραγικά λάθη οδηγεί κάποιους η φιλαργυρία και η απληστία για τα χρήματα και η αδιαφορία για τον πόνο των συνανθρώπων τους…!!!
Ο Θεός επιτρέπει να βρίσκουν τους δικαίους δοκιμασίες, για να τους δοξάσει περισσότερο. Επειδή, φύλαξες τον λόγο της υπομονής μου, τήρησες τις εντολές μου με πολλή υπομονή, και εγώ θα σε φυλάξω την ώρα του πειρασμού που πρόκειται να έλθει επάνω σ’ όλη τη γη… Άγιος Γρηγόριος Ακραγαντίνων
https://iconandlight.wordpress.com/2023/11/22/%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%80%ce%b5%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%ce%b2%cf%81%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b1/
Να ζητάμε ταπεινά το έλεος του Θεού. Τότε θα νιώθης τα χάδια τα θεϊκά. Πολλοί άνθρωποι που έσφαλαν και πόνεσαν γιατί πλήγωσαν τον Θεό και όχι γιατί ξέπεσαν στα μάτια των ανθρώπων, αγίασαν. Άγιος Αμφιλόχιος Ικονίου
https://iconandlight.wordpress.com/2020/11/22/να-αναγνωρίζης-ότι-στενοχώρησες-τον-π/
Να είσαι άνθρωπος είναι λίγο… Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/11/19/%ce%bd%ce%b1-%ce%b5%ce%af%cf%83%ce%b1%ce%b9-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bb%ce%af%ce%b3%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%bd/
Να φροντίζουμε για την ψυχή μας, που είναι πράγμα αθάνατον. Παραβολή του άφρoνος πλουσίου Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης – π.Αντώνιος (Bloom) του Σουρόζ – Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/11/16/%ce%bd%ce%b1-%cf%86%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%b6%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%88%cf%85%cf%87%ce%ae-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%af%ce%bd/
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἀμφιλοχίου Ἰκονίου
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε
Σοφίας τὴν ἔλλαψιν ὡς καθαρὸς μυηθείς, δογμάτων ὀρθότητος φωτοειδεὶς ἀστραπὰς ἐκλάμπεις τοῖς πέρασι• σὺ γὰρ τὴν ἐν Τριάδι ὁμοούσιον φύσιν ἐκήρυξας, ἀσυγχύτως καθελῶν τὰς αἱρέσεις. Διό σε, ἱεράρχα Ἀμφιλόχιε, Χριστὸς ἐδόξασε.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Ἀκραγαντίνων
Ἦχος ἀ’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Γρηγορῶν ἐκ σπάργανων φερωνύμως Γρηγόριε, ἐν τοῖς δικαιώμασι Πάτερ τοῦ τῶν ὅλων δεσπόζοντος, ἐπλήσθης οὐρανίων δωρεῶν, ὡς γρήγορος ποιμὴν τῶν εὐσεβῶν, διὰ τοῦτο πρὸς λειμῶνας ἀειθαλεῖς, ἰθύνεις τοὺς βοῶντάς σοι· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σου, πάσιν ἰάματα.
Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Ἀκραγαντίνων
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ποιμὴν γλαφυρώτατε Ἀκραγαντίνων βολαῖς, πανσόφων ῥημάτων σου θεολογίας πυρσός, ἐδείχθης φανότατος· λάμψας γὰρ ταπεινώσει, καὶ χρηστότητι χάριν, εἴληφας ἰαμάτων· διὸ πάντες τιμῶντες, Γρηγόριε σὲ πόθῳ λιτάς, τὰς σὰς ἐξαιτούμεθα.
Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος δ΄.
Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις. Ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.
Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.
Χαίροις, Ἀκραγαντίνων φωστήρ, ὁ διαλάμψας ἀστραπαῖς ὁσιότητος, ἀγάπης μακροθυμίας, καὶ βιοτῆς εὐσεβοῦς, ἐν τῆς Ἐκκλησίας στερεώματι· ἰάσεων τέμενος, ἱερὸν ἀναδέδειξαι, σημειοφόρε, Ἱεράρχα Γρηγόριε, τοῖς προστρέχουσι, καθ’ ἑκάστην σῇ χάριτι· ὦτα γὰρ μογιλάλου τε, καὶ στόμα διήνοιξας, λεπρὸν ἐκάθηρας τάχος, καὶ δαιμονῶντας ἀπήλλαξας, ἐκ τῆς τοῦ βελίαρ, ἐπηρείας θεοφόρε, Ἀγγέλων σύσκηνε.
Κάθισμα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Ἀκραγαντίνων
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Ἐκ σπαργάνων Κυρίῳ ἀνατεθείς, ὡς ὁ πάλαι πανένδοξος Σαμουήλ, ὡσαύτως καλοῦντός σε, τοῦ Σωτῆρος ἀκήκοας, καὶ ψυχὴν καθάρας, καλῶν ἐπιδόσεσιν, ἱερωσύνης χάριν, ἀξίως ἀπείληφας· ὅθεν ἐπὶ χλόην, ἐπιγνώσεως θείας, ποιμάνας τὸ ποίμνιον, ἰαμάτων ἀπήστραψας, ἐνεργείας Γρηγόριε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν Ἁγίαν μνήμην σου.
Κάθισμα τοῦ Ἁγίου Ἀμφιλοχίου Ἰκονίου
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε
Λαμπρύνεις τὰ πέρατα, ἐν τῇ σῇ μνήμῃ σοφέ, τὸ σῶμα ἐκβλύζει σου, τῶν ἰαμάτων πηγάς, Ἀμφιλόχιε ἔνδοξε• ὅθεν καὶ ἀσθενείας, ἀπαλλάττεις παντοίας, πίστει τούς προσιόντας, τῷ σεπτῷ σου τεμένει, καὶ νῦν πταισμάτων τὴν λύσιν, αἴτησαι πᾶσιν ἡμῖν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου