Το πρόβλημα της ανεργίας και ο Θεός...

Ποιός εκλαμβάνεται άνεργος για τον ουρανό;

Ποιούς μισθούς και με ποιό τρόπο τους παρέχει ο Θεός;

 

Γράφει ο Διονύσης Μακρής

 

ΜΕΡΟΣ Θ

 

Ήταν ηλίου φαεινότερο ότι ο γέροντας ιερωμένος είχε καταφέρει να πετύχει το πρώτο βήμα και να σπάσει τον απροσπέλαστο τοίχο και το απόστημα της ακανθώδους και πετρώδους ψυχής του Πέτρου! Είχε καταφέρει να ανοίξει μία δίοδο για να εισέλθει φως Χριστού στα σκοτάδια που δημιούργησε η εκλογίκευση της αμαρτίας και οι παραλείψεις που προκαλεί η αποστασία μας από το θέλημα του Θεού!

Τι είχε συμβεί στα λίγα λεπτά της συνομιλίας που είχε με τον γέροντα; Το βέβαιο ήταν ότι είχε νιώσει και εκείνος, το ταρακούνημα που διαδοχικά ένιωσαν ο Δημήτρης και ο Αργύρης που είχαν βιώσει ανάλογη εμπειρία... Η αλλαγή των συναισθημάτων που ζωγραφίζονταν στο πρόσωπο του αποτελούσαν την καλύτερη απόδειξη. Ο Αργύρης αν και είχε την περιέργεια να μάθει λεπτομέρειες για το θαύμα που έβλεπε στο πρόσωπο του αφεντικού του, εν τούτοις δεν ήθελε να τον πιέσει. Άλλωστε η εξομολόγηση ήταν προσωπικό θέμα και δεν σηκώνει καμία παρέμβαση εκτός κι αν ο εξομολογούμενος θελήσει από μόνος του να αναφέρει κάτι. Επιθυμούσε ωστόσο διακαώς να μάθει τις εντυπώσεις του από την πρώτη συνομιλία με τον παππούλη. Μέσα στο πλαίσιο αυτό του πρότεινε να κάτσουν κάπου να πιουν έναν καφέ η να τσιμπήσουν κάτι! Από την άλλη ο Πέτρος ήσυχος πλέον και χαμογελαστός ήθελε να μοιραστεί ορισμένα πράγματα με τον Αργύρη! Έτσι κάθισαν σε μία ταβέρνα που συνάντησαν στο δρόμο της επιστροφής τους.

- Ο παπάς έχει μεγάλη ευλογία και χάρη! Ο Χριστός τον προίκισε με χαρίσματα τέτοια που βοηθούν να οδηγεί στη σωτηρία τους ανθρώπους. Το μεγαλύτερο είναι η ταπείνωσή του που τον προφυλάσσει από πολλά πιθανά παρατράγουδα. Ξέρει και καλύπτει τα χαρίσματά του και έτσι αποφεύγει πολλά δεινά..., είπε ο Πέτρος.

- Έχεις δίκαιο! Σε διαφορετικές περιπτώσεις θα περίμενες να συναντήσεις ουρές πιστών, κάτι που θα τον αποσπούσε από το υπόλοιπο ποιμαντικό του έργο και ειδικά θα του στερούσε τις επισκέψεις του στα νοσοκομεία και στα σπίτια αναξιοπαθούντων. Ο νεωκόρος μου έλεγε ότι αυτό αποτελεί το κύριο έργο του, να βοηθά δηλαδή φτωχούς. Μάλιστα αποκάλυψε ότι όλον το μισθό του τον διαθέτει για να αγοράζει τρόφιμα και να πληρώνει λογαριασμούς φτωχών ανθρώπων!

- Α! έτσι εξηγείται...

- Τι σου αποκάλυψε κάτι σχετικό για τη δραστηριότητά του αυτή;

- Όχι κάτι συγκεκριμένο... Απλά όταν του πρότεινα να διαθέσω ένα ποσό για την ενορία, στην μνήμη της μακαρίτισσας εκείνος έβγαλε από την τσέπη του έναν κατάλογο με ονόματα. Μου είπε πως το καλύτερο είναι να αγοραστούν τρόφιμα και να πληρωθούν κάποια βασικά έξοδα ορισμένων βιοπαλαιστών, ενοίκια, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ! Να ανακουφιστούν κάποιοι οικογενειάρχες που με μεγάλη δυσκολία τα βγάζουν πέρα μέσα στην οικονομική κρίση. Μου πρότεινε ακόμη να επισκεφθώ μία άπορη γριούλα που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο «Σωτηρία»! Μου είπε επιπλέον όταν του εξομολογήθηκα για τις καταθέσεις που έχω στην Ελβετία πως η καλύτερη Τράπεζα που δίνει και τον πιο μεγάλο τόκο και μπορείς σε ελάχιστο χρόνο να εκατονταπλασιάσεις το κεφάλαιό σου είναι η Τράπεζα του Θεού! Μου πρότεινε να αρχίσω να επενδύω στην Τράπεζα για να βγω κερδισμένος, ιδιαίτερα τώρα που υπάρχει μια γενική οικονομική ανασφάλεια.

- Άμα δίνει τόσο μεγάλο τόκο αξίζει να επενδύσω και εγώ ένα μέρος του μισθού μου για να εξασφαλίσω την οικογένειά μου και ειδικά τα παιδιά μου, είπε τότε χαμογελώντας ο Αργύρης!

- Μη το γελάς! Ο παππούλης είχε τέτοια σιγουριά όταν το ανέφερε που δεν χωρούσε ούτε η παραμικρή αμφιβολία αμφισβήτησης. Μάλιστα χαρακτήρισε ως πρώτη κατάθεση στην Τράπεζα του Θεού, το ποσό που διέθεσα για τα δάνεια του Αντώνη και του Σπύρου. Μου αποκάλυψε πως δεν θα περάσει πολύς χρόνος που ο Θεός θα μου αποδώσει τους προβλεπόμενους τόκους...

- Όχι το εννοώ και δεν αστειεύομαι. Άλλωστε, όπως λέει η πεθερούλα μου, η ελεημοσύνη από το υστέρημά σου μετρά πιο πολύ για το Θεό! Φέρνει μάλιστα το παράδειγμα του οβολού της χήρας αλλά και ενός σύγχρονου τρελού που διέθετε όλες τις εισπράξεις για τη φροντίδα των άλλων! Ο Θεός είχε αναλάβει, λέει η πεθερά μου να φροντίζει τον ίδιο...

- Σοφή γυναίκα... Κάτι τέτοιο έλεγε και ένας γέροντας ηγούμενος που είχα γνωρίσει στα εφηβικά μου χρόνια. Έλεγε χαρακτηριστικά, ότι όταν δώσεις με χαρά την μπουκιά σου στον φτωχό, τότε ο ίδιος ο Θεός αναλαμβάνει να σε ταΐσει και τόνιζε ότι σε ταΐζει μέχρι σκασμού, τόσο εσένα όσο και ολόκληρο το σόϊ σου... Δεν καταλάβαινα τότε ακριβώς τι εννοούσε αλλά τώρα συνδυάζοντάς το με όσα είπαμε συνειδητοποιώ το νόημα. Εκείνος ο παππούλης έλεγε και κάτι άλλο περίεργο. Υποστήριζε ότι η ανεργία είναι εφεύρεση του πονηρού, που αποσκοπεί να απογοητεύει και να απελπίζει τον άνθρωπο.

- Εδώ τον πιάνω πολύ λάθος! Η ανεργία πλήττει λαϊκά στρώματα και προκαλείται από το κεφάλαιο που επιχειρεί με θεμιτά η αθέμιτα μέσα να αυξήσει την κερδοφορία του σε συνδυασμό με τη μείωση των εξόδων του... Οφείλεται στο σύστημα και όχι στον πονηρό.

- Θαυμάζω Αργύρη τις αναλύσεις σου περί κεφαλαίου και συστήματος! Μου θυμίζουν λίγο τη φίλη σου την Αλέκα Παπαρήγα... Αλλά ο παππούλης είχε μία παντελώς διαφορετική προσέγγιση.

- Δηλαδή, πως εξηγούσε το φαινόμενο, το οποίο ταλαιπωρεί σήμερα εκατομμύρια ανθρώπους; Γιατί ξέρεις το χειρότερο σήμερα εν μέσω της οικονομικής κρίσης είναι να μείνεις χωρίς δουλειά. Τότε τα έξοδα μετατρέπονται σε θηλιά που σε σφίγγει καθημερινά ολοένα και περισσότερο μέχρι τελικά να σε πνίξει. Γι’ αυτό έχουμε τόσες και τόσες αυτοκτονίες...

- Παρομοίαζε τη γη ως επιχείρηση του Θεού. Στην επιχείρηση αυτή ο Θεός έχει ορίσει μ’ ακρίβεια για κάθε άνθρωπο το τι δουλειά θα κάνει, ώστε να πάρει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Όταν λοιπόν βρίσκεσαι στον εργοστασιακό αυτό χώρο πάντα έχεις κάτι να κάνεις, αρκεί να αποδίδεις κάθε απόγευμα στο αφεντικό, δηλαδή στο Θεό, πλήρη αναφορά με αυτά που έπραξες σύμφωνα με το λειτουργικό πλαίσιο που Εκείνος έχει θεσπίσει για να λειτουργεί η επιχείρησή Του. Και όπως έλεγε ο ηγούμενος η επιχείρηση τούτη φέρει στο Ευαγγέλιο την κωδική ονομασία «Αμπελώνας». Ως εκ τούτου ουδέποτε μένεις άνεργος εφόσον ζεις στη γη. Κατά διαστήματα, έλεγε ο γέροντας και ανάλογα με τις ανάγκες σου ο Θεός σου δίδει προκαταβολές έναντι του μισθού και της αποζημίωσης που λαμβάνεις οριστικά όταν εξέρχεσαι εκ του κόσμου τούτου. Εκεί φυσικά θα διαπιστώσεις και το τι τελικά αξίζεις...

- Τέτοια προσέγγιση στα εργασιακά πρώτη φορά ακούω. Βέβαια ο γέροντας εδώ που τα λέμε έχει δίκαιο. Ο Δημήτρης τις προάλλες σε μία συζήτηση που είχαμε μου ανέφερε ένα περιστατικό που είχε συμβεί σε μοναστήρι του Αγίου Όρους. Πέθανε λέει ένας μοναχός για τον οποίο όλοι είχαν την εντύπωση ότι ήταν τεμπέλης! Ο ηγούμενος τότε θέλησε να μάθει πως πήγε; Δηλαδή με λίγα λόγια τι μισθό θα έπαιρνε από το Θεό, όπως είπες εσύ. Ξαφνιάστηκε όταν διαπίστωσε ότι είχε φθάσει πολύ ψηλά, δηλαδή ότι είχε πάρει μεγάλο μισθό. Ρώτησε λοιπόν να μάθει με ποιά κριτήρια αξιολογήθηκε τόσο καλά. Και ο Θεός είπε τότε στον ηγούμενο: «Από το στόμα του δεν είχε βγει κακή κουβέντα. Σας αγαπούσε όλους και μυστικά προσευχόταν για τον καθένα ξεχωριστά ζητώντας να τον ευλογήσει ο Θεός στην εργασία του. Παρακαλούσε το Θεό συνεχώς για τους άλλους. Η συνειδητή αυτή ενασχόληση δεν του έδιδε τον απαραίτητο χρόνο να ανταποκριθεί στις διάφορες διακονίες και γι’ αυτό όλοι τον θεωρούσαν λουφαδόρο και τεμπέλη. Στο κελί του έκανε τις πιο πολλές αγρυπνίες απ’ όλους σας προσευχόμενος για τον καθένα ξεχωριστά. Άφηνε επίτηδες στους άλλους να νομίζουν ότι είναι τεμπέλης γιατί έτσι κάλυπτε τις πολλές αρετές του»! Την επομένη ημέρα ο ηγούμενος συγκέντρωσε όλη την αδελφότητα και τους είπε με το νι και με το σίγμα τι του αποκάλυψε ο Θεός... Μείνανε όλοι εμβρόντητοι και σταυροκοπιόνταν ζητώντας να τους συγχωρέσει ο Θεός.

- Στα μάτια δηλαδή του Θεού σαν πιο εργατικός εκλαμβάνεται αυτός που αγαπά ανιδιοτελώς, αυτός που θυσιάζεται για τον πλησίον, αυτός που ελεεί τον άλλον από το υστέρημά του. Η ανιδιοτέλεια στην προσέγγιση του άλλου και η αγάπη είναι το έργο που ο Θεός επιθυμεί να παράγεται από την επιχείρησή του. Άρα προσωπικά εγώ Αργύρη στα μάτια του Θεού θα λογίζομαι άεργος και τεμπέλης.

-Χειρότερος από μένα αποκλείεται να είσαι. Μόνο κακό έκανα και σκεπτόμουν για τους άλλους. Και δυστυχώς από τη νοσηρή αυτή νοοτροπία δεν έχω καταφέρει να ξεφύγω. Ακόμη και σε σένα που τόσο πολύ με ευεργέτησες σε έβλαπτα όλα αυτά τα χρόνια. Τώρα το μόνο που θέλω είναι να επιδιορθώσω τις ζημιές που σου έκανα. Τώρα χάρη στον παπά σε θεωρώ αδελφό μου! Ανήκεις στην οικογένειά μου να το ξέρεις.

- Κατόπιν αυτών που συζητήσαμε σκέφτομαι να μετατρέψουμε λίγο την εταιρεία; είπε τότε ο Πέτρος προσπαθώντας να αλλάξει τη συζήτηση...

- Δηλαδή, τι μετατροπές να κάνουμε;

- Να, πρέπει να επενδύσουμε σε εξαγωγές. Να αυξήσουμε τάχιστα τις εξαγωγές μας.

- Δεν σε καταλαβαίνω. Ποιά προϊόντα να εξάγουμε;

- Το προϊόν που θέλει ο Θεός, δηλαδή την αγάπη και την ανιδιοτέλεια στην προσφορά. Μη νομίζεις πως αυτό είναι εύκολο και εφικτό. Είναι το πιο δύσκολο έργο. Τι λες να το επιχειρήσουμε;

-Μέσα είμαι... Πρέπει η επιστροφή στο λειτουργικό πλαίσιο του Θεού να συνοδευτεί και με πράξεις.

- Κάθε ημέρα λοιπόν θα κάνουμε μία σύσκεψη για να διαπιστώσουμε τις δυνατότητες εξαγωγής αυτού του προϊόντος πρωτίστως προς τους πελάτες μας.

- Υποπτεύομαι τι έχεις στο νου σου και με χαρά το προσυπογράφω. Άλλωστε το χαμόγελο στο πρόσωπό σου μαρτυρά τις διαθέσεις σου.

(συνεχίζεται)   

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2012