Πρέπει νά έξομολογηθώ;

Προφάσεις
Αγάπη ό Θεός. Δεν εξοντώνει τον αμαρτωλό. Τόν σώζει. Κάνει το παν για να τον σώση. Του προσ­φέρει τό Αίμα  του Υιού Του. Του χαρίζει την Εκ­κλησία. Του δίνει μύριες ευκαιρίες να μετανοήση. Το μυ­στήριο τής αγάπης Του συνεχίζεται, ιδίως με τό μυ­στήριο τής Εξομολογήσεως.
Και όμως, ενώ τόση λυτρωτική και θεραπευτική δύναμι έχει ή Εκκλησία με τα μυστήρια της, λίγοι είναι εκείνοι, πού σπεύδουν στο ιατρείο της, στην έξομολόγησι.

• Λίγοι έχουν συναίσθηση των αμαρτιών τους.
• Λίγοι ζητούν ως δώρο απ’τό Θεό τη μετάνοια, να τούς χαρίζει δάκρυα μετανοίας.

Συγκινητική είναι ή σχετική προσευχή: «Δάκρυά μοι δός ό Θεός, ώς πότε τη γυναικί τη αμαρτωλω, καί άξίωσόν με βρέχειν τούς πόδας σου, τούς εμέ εκ τής οδού τής πλάνης έλενθερώσαντας και μύρον ευωδίας σοι προσφέρειν βίον καθαρόν εν μετανοία μοι κτισθέντα» (Μεγ. Απόδειπνο).

• Λίγοι από τούς λεγομένους χριστιανούς εξομολο­γούνται τις αμαρτίες τους με πόθο σωτηρίας.

Λίγοι είναι εκείνοι, πού δέχονται το μεγάλο λαχείο τής μετανοίας. Ξέρεις τι είναι να βρίσκεται έτοιμος ό δα­νειστής να σου χαρίση ολόκληρο το χρέος, αρκεί απλός να τον παρακαλέσεις, και σύ πεισματικά να το αρνήσαι;
Ό Θεός δεν αποκαλύπτει, δεν διαπομπεύει τίς πληγές μας. ‘Απλώς θέλει νά τίς γιατρέψη. Δέν μας θεατρίζει.
Μπροστά άνθρωπο, στό πρόσωπο τοΰ πνευματι­κού μόνο, θέλει νά φανερώνουμε τά παραπτώματά μας. Καί τότε μάς χαρίζει την άφεσι. Λέει σχετικά ό ιερός Χρυσόστομος: «Ουκ άπεκάλυψε τό έλκος, ούκ εις κοινόν θέατρον ήγαγε την κατηγορίαν, ον περιέστησε μάρτυρας των πλημμελημάτων. ‘Ένδον εν τω συνειδότι, μηδενός παρόντος, πλήν τον τά πάντα ορώντος Θεού, ποιου την κρίσιν και των ημαρτημένων την εξέτασιν, και πάντα τον βίον αναλογιζόμενος υπό τον νου το κριτήριον αγε τά α­μαρτήματα· διόρθου τα πλημμελήματα, και ούτω μετά καθαρού τον συνειδότος τής ιεράς απτου τραπέζης και τής άγιας μέτεχε θυσίας» (Έ.Π.Ε. 30,236).
Μετάφρασις:
Δεν φανέρωσε ό Θεός την πληγή. Δεν παρουσίασε την κατηγορία μπροστά σε πλήθος ανθρώπων. Δέν έφερε μάρτυ­ρες των πλημμελημάτων σου. Μέσα στη συνείδησι, χωρίς να είναι κανένας παρών, παρά μόνο Εκείνος, που βλέπει τα πάντα, εξέτασε τ’ αμαρτήματά σου μπροστά στο δικαστήριο του νου. Διόρθωσε τά πλημμελήματα σου. Κι έτσι, αφούυ ομολογήσης τα πάθη σου, με καθαρή συνείδησι πλησίασε την ιερή τράπεζα και πάρε μέρος στην αγία θυσία.

• Οί πολλοί δεν εκμεταλλεύονται την ευκαιρία τής με­τανοίας και τής εξομολογήσεως.

Ή αιτία είναι βαθύτερη από εκείνη, πού προβάλλεται.
Συνήθως προβάλλονται προφάσεις, πού κρύβουν όμως τη βασική αιτία. Την ολιγοπιστία και την αδια­φορία.
’Άς προσπαθήσουμε ν’ αναιρέσουμε τις προβαλλόμε­νες προφάσεις, μήπως κι άνοιξη ό δρόμος προς τη σωτή­ριο μετάνοια, δηλαδή προς τη βασιλεία των ουρανών, και σ’άλλους αδελφούς μας.

• Όταν συνιστάς σε κάποιον να εξομολογηθή, λές και τού ζητάς το βαρύτερο και δυσκολότερο πράγμα. Φαίνε­ται δυσκίνητος, μέχρι ακίνητος.
• Για να δικαιολογήση την έλλειψι ηρωικής άπο- φ ά σ ε ω ς προς έξομολόγησι, προβάλλει δικαιολογίες.
• ’Άς τις ακούσουμε με προσοχή. Και με βάσι την ‘Αγία Γραφή, τούς Πατέρες τής Εκκλησίας, την πείρα, αλλά και τη λογική, ας απαντήσουμε σύντομα.

Πηγη: Πότε και πως να εξομολογήσαι – Αρχμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη.http://kotsarikos.com/2013/02/16/%cf%80%cf%81%ce%b5%cf%80%ce%b5%ce%b9-%ce%bd%ce%ac-%ce%ad%ce%be%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b7%ce%b8%cf%8e/