"Τώρα έχουμε πόλεμο, πνευματικό πόλεμο" - Γέροντας Παΐσιος

Να αναπαύουμε τους ανθρώπους πνευματικά

Παλιά στους δέκα οι έξι ήταν θεοφοβούμενοι, οι δύο μέτριοι και οι δύο αδιάφοροι, άλλα και αυτοί είχαν μέσα τους πίστη. Σήμερα δεν είναι έτσι. Δεν ξέρω πού θα πάει αυτή η κατάσταση. Να προσπαθήσουμε τώρα, όσο μπορούμε, να βοηθήσουμε πνευματικά τους ανθρώπους· όπως έγινε τότε με τον κατακλυσμό, με την κιβωτό τού Νώε, έτσι και τώρα να γλυτώσουν μερικοί, να μή σακατευθούν πνευματικά. Θέλει πολλή προσοχή, πολλή διάκριση. Να δει κανείς τα πράγματα από πολλές πλευρές και να ανάπαυση τους ανθρώπους. Μήπως έμενα με αναπαύει Να μαζεύωνται οι άνθρωποι ή ήθελα να βλέπω τόσο κόσμο; Όχι, αλλά σ' αυτήν την κατάσταση πού βρισκόμαστε, θέλουν λίγη βοήθεια οι καημένοι οι άνθρωποι. Εγώ δεν έγινα παπάς, για να μην έχω να κάνω με κόσμο, και τελικά περισσότερο ασχολούμαι με τον κόσμο. Αλλά ό Θεός ξέρει την διάθεση μου και μου δίνει περισσότερα από όσα θα μου έδινε αν έκανα αυτό πού με ανέπαυε. Πόσες φορές παρακαλώ την Παναγία Να μου οικονομήσει έναν τόπο μακρινό, ήσυχο, Να μή βλέπω, να μην ακούω τίποτε, να κάνω προσευχή για όλον τον κόσμο, άλλα δεν μ' ακούει σε άλλα τιποτένια μ' ακούει.
Βλέπω ότι τώρα ό Θεός, όταν πρόκειται να έχω κόσμο, με βιδώνει στο κρεββάτι με κάποια αρρώστια, για να ξεκουρασθώ. Δεν μού δίνει την γλυκύτητα πού ένιωθα παλιότερα στην προσευχή, γιατί δεν θα μπορούσα να αποχωρισθώ από αυτήν. Τότε, όταν ερχόταν κανείς στο Καλύβι, ζοριζόμουν Να βγώ από εκείνη την κατάσταση την πνευματική[7].

Εκεί στο Καλύβι γίνομαι πρόγραμμα των ανθρώπων. Διαβάζω μέσα Ψαλτήρι, άπ' έξω χτυπούν. Τους λέω «περιμένετε ένα τέταρτο» και αυτοί φωνάζουν: «Έ, Πάτερ, σταμάτα την προσευχή· ό Θεός δεν παρεξηγείται». Κατάλαβες; Μέχρις εκεί φθάνουν! εν είναι μόνον πού θα σταματήσω, αλλά αν βγω, μετά πάει, τέλειωσε. Ό,τι κάνω μέχρι τότε. Το πρωί, στις έξήμισι-επτά ή ώρα πρέπει να έχω τελειώσει και τον Εσπερινό, για να είμαι
σίγουρος.
«Φως...πρωϊνόν αγίας δόξης» Την ώρα πού τελειώνετε εσείς τον Όρθρο, εγώ έχω τελειώσει και τα κομποσχοίνια του Εσπερινού. Αν προλάβω να πάρω αντίδωρο το πρωί, καλά- μετά ούτε τσάι  γίνομαι πτώμα, πέφτω κάτω. Ακόμη και το Πάσχα, την Διακαινήσιμο, είχα κάνει ένατες, τριήμερα.
Μπορείς δεν μπορείς, πρέπει να μπορείς. Μία μέρα, δεν ξέρω τι εμπόδια είχε ό κόσμος ίσως είχε φουρτούνα ή θάλασσα και δεν είχε καράβι  και δεν ήρθε κανείς στο Καλύβι. Πά, πά, έζησα μία σιναϊτική μέρα, όπως τότε στην σπηλιά της Αγίας Επιστήμης![9]  Όταν ή θάλασσα έχει φουρτούνα, εγώ έχω μπουνάτσα· όταν έχει μπουνάτσα, τότε έχω φουρτούνα.

Έχω βέβαια την δυνατότητα να πάω κάπου να ησυχάσω. Ξέρετε πόσοι μού έχουν πει να μού κάνουν τα έξοδα, για να πάω στην Καλιφόρνια, στον Καναδά; «Έχουμε Ησυχαστήριο, λένε, να 'ρθής». Αν βρεθώ σε άγνωστο τόπο, θα είναι σαν να βρίσκωμαι στον Παράδεισο. Δεν θα με ξέρει κανείς, θα έχω το πρόγραμμα μου, θα ζήσω καλογερικά, όπως θέλω. Βλέπεις όμως, όταν τελειώνει ό πόλεμος, τότε απολύεται κανείς. Τώρα έχουμε πόλεμο, πνευματικό πόλεμο. Πρέπει να είμαι στην πρώτη γραμμή. Τι μαρξιστές υπάρχουν, τι μασόνοι, τι σατανιστές και τόσοι άλλοι! Πόσοι δαιμονισμένοι, πόσοι αναρχικοί, πόσοι πλανεμένοι έρχονται, για να τους επισφραγίσω την πλάνη τους! Και πόσους μου τους στέλνουν, χωρίς να τους προβληματίσουν, άλλοι για να τους ξεφορτωθούν, άλλοι για να μη βγάλουν αυτοί το φίδι από την τρύπα... Να ξέρατε πόσο στριμώχνομαι και από πόσες μεριές! Πίκρα το στόμα μου από τον πόνο των ανθρώπων. Μέσα μου όμως νιώθω παρηγοριά. Αν φύγω, το θεωρώ σαν να φεύγω από την πρώτη γραμμή, σαν να οπισθοχωρώ. Το θεωρώ προδοσία. Έτσι το νιώθω. Μήπως ξεκίνησα για τέτοια πράγματα ή ξεκίνησα για να βοηθάω μοναστήρια; Για άλλου ξεκίνησα και άλλου βρέθηκα, και τώρα πώς παλεύω!

Και βλέπεις, ό άλλος δεν μιλάει.  Δεν πάει να διαλύσουν την Εκκλησία; «Δεν πειράζει!», λέει. Πηγαίνει και με τον έναν και με τον
άλλον, αρκεί να βολευτεί. Τι να βολευτεί! Αυτόν τον βολεύει ό διάβολος τελικά. Αυτά είναι άτιμα πράγματα.  Αν ήθελα εγώ να κάνω αυτό πού με ευχαριστεί, ου, ξέρετε πόσο εύκολο ήταν; Σκοπός όμως είναι να κάνω όχι αυτό πού βολεύει εμένα, άλλα αυτό πού βολεύει τον άλλον.
Αν σκεφτόμουν πώς να βολευτώ εγώ, έχω την δυνατότητα να βολευτώ σε πολλές μεριές. Για να πέρασης όμως στην βουλή τού Θεού, πρέπει να γίνεις «βουλευτής» τού Θεού, όχι «βολευτής» τού εαυτού σου.
 
 
5 Ψηλό οχυρω΅ατικό οικοδό΅η΅α των ΅ονών τού Άγιου Όρους, πού χρησί΅ευε για την
απόκρουση των

6 Πρβ. Β ' Τι΅. 2,4.

7 3 Ειπώθηκε τον Ιούνιο τού 1985.
4 Ίερ.3, 10.Ό Γέροντας ΅ετά από ΅ιά έντονη πνευ΅ατική κατάσταση πού έζησε - ένιωθε 
να λειώνει από την αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο σαν την λα΅πάδα πού βρίσκεται σε θερ΅ό 
χώρο - έλαβε την πληροφορία ότι δεν πρέπει να άρνηθή την βοήθεια του προς τους ανθρώπους. Από 

τότε διέθετε την ή΅ερα στους ανθρώπους πού τον επισκέπτονταν και την νύχτα προσευχόταν για τα ποικίλα

προβλή΅ατα τού κόσ΅ου. Όταν ό΅ως το πλήθος των προσκυνητών αυξήθηκε κατά πολύ, είχε τον λογισ΅ό 

να απο΅ακρυνθεί σε άγνωστο τόπο, για να διαθέτη όλον τον χρόνο του στην προσευχή. Τότε για δεύτερη φο-
ρά είχε πληροφορία να παρα΅είνει στο Κελλί του, στην «Παναγούδα», και να αναπαύει τον κόσ΅ο.

8 Αποχή από φαγητό και νερό ΅έχρι την ενάτη ώρα βυζαντινή (3 ΅.΅.) ή για τρεις η΅έρες.

9 Ό Γέροντας ασκήτεψε στο Σίνα, στο ασκητήριο της Άγιας Επιστή΅ης, τα χρόνια

http://hggiken.pblogs.gr/2011/08/twra-ehoyme-polemo-pnefmatiko-polemo-gerontas-pa-sios.html