Βλέπουμε γύρω μας αδελφοί
μου, να υπάρχει μεγάλη άγνοια για θέματα πνευματικά, μάλιστα για
θεμελιώδη, όπως για παράδειγμα, η εξομολόγηση.
Αυτό που λυπεί τον Θεό είναι βεβαίως η αμαρτία. Φανταστείτε όμως τι ρομφαία λογχίζει την καρδιά Του, με το πικρό γεγονός ότι το πλάσμα Του, για το οποίο ο Άμωμος ''εταπείνωσεν εαυτὸν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού'', βρίσκεται πολλές φορές να αγνοεί το νόημα της θείας Ενανθρώπισης, κατά συνέπεια δε και την αξία της ψυχής του ως ψυχής αθάνατης, όπως και την ανάγκη για προστασία και κάθαρση αυτής, προς σωτηρία.
Η κύρια μέριμνά μας αν ήταν πώς να συγκεντρώνουμε τις δυνάμεις μας για να υπηρετήσουμε πρώτα την αθάνατη ψυχή μας και μετά ασφαλώς και το σώμα μας, θα ζούσαμε συνεχώς τα μυστήρια της Εκκλησίας μας με γλυκιά προσμονή και ένθεο ζήλο αληθινών, ζώντων τέκνων του Αγίου Πατρός μας.
Όπως ο Χριστός έπαθεν υπέρ ημών, έτσι και εμείς θα έπρεπε να πεθαίναμε ως προς την αμαρτία, προς χάριν Του.
Το ''Λουτρό της Ψυχής'' λοιπόν, όπως συνηθίζεται να περιγράφεται κυριολεκτικά, η Ιερά Εξομολόγησις, ως θεμέλιο σωτηρίας καθίσταται, μόνο και μόνο σαν δει κανείς τη θεία προέλευση του. Αυτό, είναι αρκετό.
Δε μπορεί η αμαρτία μόνη να λάβει άφεση, συνεπώς δε μπορεί χωρίς την άφεση να έρθει η Ανάσταση.
Όταν στη ψυχή το βαρίδι της αμαρτίας μεγαλώνει, στο τέλος, συνθλίβει τη ψυχή και τη θανατώνει.
Εκεί, έρχεται η αξία της αφέσεως από τον Φιλάνθρωπο Κύριο, που επιτρέπει στη ψυχή να λάβει την ανάστασή της εκ των πταισμάτων της μέσω του Πνευματικού, από την εξουσία που παραχώρησε ο Χριστός μας στους Αποστόλους με το γραφικό, ''Λάβετε Πνεύμα άγιον, αν τίνων αφήτε τας αμαρτίας αφίενται αυτοίς...''
Η ψυχή έτσι, ενώ ήταν νεκρή από την αμαρτία, λαμβάνει ξανά ζωή με την άφεση. Το Μέγα Φιλάνθρωπο Μυστήριο!
Αδελφοί μου, η αμαρτία, κατά το ψαλμικό, ''ενώπιόν μας εστί δια παντός''.
Αποστασιοποιημένοι από την Εκκλησία, είμαστε όντως μόνοι μας, μεταβαλλόμαστε σε εκκολαπτήρια θα ‘λεγε κανείς αυτού του κακού, της αμαρτίας, της αποτυχίας μας δηλαδή να πράξουμε το θέλημα του Θεού. Αφ’ ης στιγμής αυτή, η αμαρτία, λαμβάνει χώρα—έμπροσθεν Θεού κι’ αγγέλων--σε μας μένει μόνο η απόθεση, όπως Εκείνος έταξε, δηλαδή, η με ιδίαν παραδοχή και εξαγόρευση τακτοποίηση μας, ένώπον του Δεσπότη της ψυχής.
Αφού πω μετ’ επιτάσεως ότι κατανοώ τί είναι αμαρτία, πως είναι προσβολή του Θεού και της Αυτού εικόνος, ερευνώ τη ψυχή μου με πηδάλιο και καθρέπτη τον Χριστό και τον Νόμο Του. Βυθοσκοπώ το είναι μου με το νου, με την καρδιά, για να δω τη ψυχή μου, να δω ποιος αληθινά είμαι και αυτήν, τη πραγματική εικόνα της ψυχής μου σαν δω, με συντριβή κινώ να την απογυμνώσω μέσα από το Φιλάνθρωπο Μυστήριο, προς τον Θεό μου που, ενώ τη γνωρίζει καλά, με καλεί αφού κ' εγώ το ποιόν της μάθω, ως ένδειξη μέτρου ταπείνωσης και προς πνευματική οικοδομή μου, προς κάθαρση κι’ αγιασμό μου, οικειοθελώς να του την αποθέσω. Να του χαρίσω της ψυχής το βιβλίο των ρύπων, από ψυχή αμαρτωλή μεστή δακρύων! Δακρύων μετανοίας, μετά πλήρους ειλικρινείας. Μετά πλήρους βεβαιότητος πως, ο ουρανός θα με συν-χωρέσει, αν χωρίς ντροπή και δισταγμό, καταθέσω την αλήθεια ως έχει. Αν καταθέσω πάσαν ενοχήν στην πραγματική διάστασή της, φανερώνοντας λογισμούς και συναισθήματα αμαρτωλά, καθώς και επιθυμίες και έργα που προσέβαλαν τον Θεό, μέσα από έναν κατάλογο απ΄ όπου την προηγουμένη, έχω καταγράψει τις λεπτομέρειες για το κάθε τι που με βαραίνει και τον Πατέρα μου λυπεί.
Ναι, αυτή η διαδικασία-πορεία-κλειδί, είναι το μέσο προς την αγιότητα, τα φτερά, προς την ουράνια Πολιτεία που μας καρτερεί.
Τότε, σαν η απόθεση τελειώσει, ο κατακλυσμός της αμαρτίας εναλλάσσεται με το πλημμύρισμα πουπουλένιας ελαφρότητας, αιθέριας λεπτότητας, ψυχής πάλλουσας από εκστατική χαρά, από επίγεια θεία Χάρη, από φωτοβόλο ελπίδα, από μακαρία ειρήνη.
Με το διάβασμα της ευχής, όλα έχουν σβηστεί, ας τα αφήσουμε πίσω ξεχασμένα, ξεγραμμένα, καμένα, μέσα στο άπειρο έλεος Του και ας πορευθούμε με θεία δύναμη, με ζωντάνια Ορθόδοξη, για να αναλάβουμε με στέρεα πίστη στο Θεό, τον αγώνα, κατά του εαυτού μας που θα μας αντιμάχεται, κατά του κόσμου που θα μας πολεμεί και κατά του διαβόλου που θα εντείνει τους πειρασμούς γιατί θα βλέπει να μας χάνει.
Μόνη σκέψη μέσα μας, η μυστηριακή ένωσή μας μετά του Θεού, μέσα από τη Θεία Μετάληψη, παραμένοντας προσκολλημένοι στον κανόνα του Πνευματικού μας για προκοπή στο δρόμο της σωτηρίας, με άγια στοχοπροσήλωση, σκάλα πνευματική :
Ακρίβεια, Προσευχή, Αγρυπνία, Άσκηση, Ειλικρίνεια, Ανοχή, Φιλανθρωπία, Σιωπή, Ευγένεια, Αφοσίωση, Αυτοθυσία, Αγαθοσύνη, Θεοσέβεια, Θέληση, Ευσπλαχνία, Κατανόηση, Νηστεία, Αρετής Ασκητική, Αυτομεμψία, Μελέτη, Ευσέβεια, Αυταπάρνηση, Εγκράτεια, Διάκριση, Μετάνοια, Πίστη, Φιλοπονία, Αγάπη, Φιλοξενία, Υπακοή, Προθυμία, Ταπείνωση, Ανεξικακία, Νήψη, Φιλοκαλία, Υπακοή, Πειθαρχία, Προσοχή, Φιλοτιμία, Μεγαλοσύνη, Χαρά, Ειρήνη, Τιμιότητα, Σύνεση, Απλότητα, Αφοσίωση, Καθαρότητα, Ελεημοσύνη, Συγχωρητικότητα, Υπομονή, Υποχωρητικότητα, Σωφροσύνη, Πραότητα, Συστολή, Χρηστότητα, Ανοχή, Αγνότητα, Λήθη, Μακροθυμία, Έκσταση, Ορθοπραξία, Συντριβή, Ανιδιοτέλεια, Αυτοεξέταση, Δοξολογία, Συμφιλίωση, Φιλαλήθεια, Εντολών Τήρηση, Φιλακολουθεία, Αυτοκατάκριση, Αυτογνωσία, Ανάταση, Φιλαδελφία, Σύνεση, Αοργισία, Προσοχή, Ελευθερία, Επαγρύπνηση, Φιλεργία, Θεού γνωση.
Φρένο μας ας είναι η Μέλλουσα Κρίση, κίνητρό μας η Μέλλουσα Ζωή, δύναμή μας ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος.
Όλοι στον Καλόν Αγώνα Τώρα! Ευχαριστούμε τον
Αυτό που λυπεί τον Θεό είναι βεβαίως η αμαρτία. Φανταστείτε όμως τι ρομφαία λογχίζει την καρδιά Του, με το πικρό γεγονός ότι το πλάσμα Του, για το οποίο ο Άμωμος ''εταπείνωσεν εαυτὸν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού'', βρίσκεται πολλές φορές να αγνοεί το νόημα της θείας Ενανθρώπισης, κατά συνέπεια δε και την αξία της ψυχής του ως ψυχής αθάνατης, όπως και την ανάγκη για προστασία και κάθαρση αυτής, προς σωτηρία.
Η κύρια μέριμνά μας αν ήταν πώς να συγκεντρώνουμε τις δυνάμεις μας για να υπηρετήσουμε πρώτα την αθάνατη ψυχή μας και μετά ασφαλώς και το σώμα μας, θα ζούσαμε συνεχώς τα μυστήρια της Εκκλησίας μας με γλυκιά προσμονή και ένθεο ζήλο αληθινών, ζώντων τέκνων του Αγίου Πατρός μας.
Όπως ο Χριστός έπαθεν υπέρ ημών, έτσι και εμείς θα έπρεπε να πεθαίναμε ως προς την αμαρτία, προς χάριν Του.
Το ''Λουτρό της Ψυχής'' λοιπόν, όπως συνηθίζεται να περιγράφεται κυριολεκτικά, η Ιερά Εξομολόγησις, ως θεμέλιο σωτηρίας καθίσταται, μόνο και μόνο σαν δει κανείς τη θεία προέλευση του. Αυτό, είναι αρκετό.
Δε μπορεί η αμαρτία μόνη να λάβει άφεση, συνεπώς δε μπορεί χωρίς την άφεση να έρθει η Ανάσταση.
Όταν στη ψυχή το βαρίδι της αμαρτίας μεγαλώνει, στο τέλος, συνθλίβει τη ψυχή και τη θανατώνει.
Εκεί, έρχεται η αξία της αφέσεως από τον Φιλάνθρωπο Κύριο, που επιτρέπει στη ψυχή να λάβει την ανάστασή της εκ των πταισμάτων της μέσω του Πνευματικού, από την εξουσία που παραχώρησε ο Χριστός μας στους Αποστόλους με το γραφικό, ''Λάβετε Πνεύμα άγιον, αν τίνων αφήτε τας αμαρτίας αφίενται αυτοίς...''
Η ψυχή έτσι, ενώ ήταν νεκρή από την αμαρτία, λαμβάνει ξανά ζωή με την άφεση. Το Μέγα Φιλάνθρωπο Μυστήριο!
Αδελφοί μου, η αμαρτία, κατά το ψαλμικό, ''ενώπιόν μας εστί δια παντός''.
Αποστασιοποιημένοι από την Εκκλησία, είμαστε όντως μόνοι μας, μεταβαλλόμαστε σε εκκολαπτήρια θα ‘λεγε κανείς αυτού του κακού, της αμαρτίας, της αποτυχίας μας δηλαδή να πράξουμε το θέλημα του Θεού. Αφ’ ης στιγμής αυτή, η αμαρτία, λαμβάνει χώρα—έμπροσθεν Θεού κι’ αγγέλων--σε μας μένει μόνο η απόθεση, όπως Εκείνος έταξε, δηλαδή, η με ιδίαν παραδοχή και εξαγόρευση τακτοποίηση μας, ένώπον του Δεσπότη της ψυχής.
Αφού πω μετ’ επιτάσεως ότι κατανοώ τί είναι αμαρτία, πως είναι προσβολή του Θεού και της Αυτού εικόνος, ερευνώ τη ψυχή μου με πηδάλιο και καθρέπτη τον Χριστό και τον Νόμο Του. Βυθοσκοπώ το είναι μου με το νου, με την καρδιά, για να δω τη ψυχή μου, να δω ποιος αληθινά είμαι και αυτήν, τη πραγματική εικόνα της ψυχής μου σαν δω, με συντριβή κινώ να την απογυμνώσω μέσα από το Φιλάνθρωπο Μυστήριο, προς τον Θεό μου που, ενώ τη γνωρίζει καλά, με καλεί αφού κ' εγώ το ποιόν της μάθω, ως ένδειξη μέτρου ταπείνωσης και προς πνευματική οικοδομή μου, προς κάθαρση κι’ αγιασμό μου, οικειοθελώς να του την αποθέσω. Να του χαρίσω της ψυχής το βιβλίο των ρύπων, από ψυχή αμαρτωλή μεστή δακρύων! Δακρύων μετανοίας, μετά πλήρους ειλικρινείας. Μετά πλήρους βεβαιότητος πως, ο ουρανός θα με συν-χωρέσει, αν χωρίς ντροπή και δισταγμό, καταθέσω την αλήθεια ως έχει. Αν καταθέσω πάσαν ενοχήν στην πραγματική διάστασή της, φανερώνοντας λογισμούς και συναισθήματα αμαρτωλά, καθώς και επιθυμίες και έργα που προσέβαλαν τον Θεό, μέσα από έναν κατάλογο απ΄ όπου την προηγουμένη, έχω καταγράψει τις λεπτομέρειες για το κάθε τι που με βαραίνει και τον Πατέρα μου λυπεί.
Ναι, αυτή η διαδικασία-πορεία-κλειδί, είναι το μέσο προς την αγιότητα, τα φτερά, προς την ουράνια Πολιτεία που μας καρτερεί.
Τότε, σαν η απόθεση τελειώσει, ο κατακλυσμός της αμαρτίας εναλλάσσεται με το πλημμύρισμα πουπουλένιας ελαφρότητας, αιθέριας λεπτότητας, ψυχής πάλλουσας από εκστατική χαρά, από επίγεια θεία Χάρη, από φωτοβόλο ελπίδα, από μακαρία ειρήνη.
Με το διάβασμα της ευχής, όλα έχουν σβηστεί, ας τα αφήσουμε πίσω ξεχασμένα, ξεγραμμένα, καμένα, μέσα στο άπειρο έλεος Του και ας πορευθούμε με θεία δύναμη, με ζωντάνια Ορθόδοξη, για να αναλάβουμε με στέρεα πίστη στο Θεό, τον αγώνα, κατά του εαυτού μας που θα μας αντιμάχεται, κατά του κόσμου που θα μας πολεμεί και κατά του διαβόλου που θα εντείνει τους πειρασμούς γιατί θα βλέπει να μας χάνει.
Μόνη σκέψη μέσα μας, η μυστηριακή ένωσή μας μετά του Θεού, μέσα από τη Θεία Μετάληψη, παραμένοντας προσκολλημένοι στον κανόνα του Πνευματικού μας για προκοπή στο δρόμο της σωτηρίας, με άγια στοχοπροσήλωση, σκάλα πνευματική :
Ακρίβεια, Προσευχή, Αγρυπνία, Άσκηση, Ειλικρίνεια, Ανοχή, Φιλανθρωπία, Σιωπή, Ευγένεια, Αφοσίωση, Αυτοθυσία, Αγαθοσύνη, Θεοσέβεια, Θέληση, Ευσπλαχνία, Κατανόηση, Νηστεία, Αρετής Ασκητική, Αυτομεμψία, Μελέτη, Ευσέβεια, Αυταπάρνηση, Εγκράτεια, Διάκριση, Μετάνοια, Πίστη, Φιλοπονία, Αγάπη, Φιλοξενία, Υπακοή, Προθυμία, Ταπείνωση, Ανεξικακία, Νήψη, Φιλοκαλία, Υπακοή, Πειθαρχία, Προσοχή, Φιλοτιμία, Μεγαλοσύνη, Χαρά, Ειρήνη, Τιμιότητα, Σύνεση, Απλότητα, Αφοσίωση, Καθαρότητα, Ελεημοσύνη, Συγχωρητικότητα, Υπομονή, Υποχωρητικότητα, Σωφροσύνη, Πραότητα, Συστολή, Χρηστότητα, Ανοχή, Αγνότητα, Λήθη, Μακροθυμία, Έκσταση, Ορθοπραξία, Συντριβή, Ανιδιοτέλεια, Αυτοεξέταση, Δοξολογία, Συμφιλίωση, Φιλαλήθεια, Εντολών Τήρηση, Φιλακολουθεία, Αυτοκατάκριση, Αυτογνωσία, Ανάταση, Φιλαδελφία, Σύνεση, Αοργισία, Προσοχή, Ελευθερία, Επαγρύπνηση, Φιλεργία, Θεού γνωση.
Φρένο μας ας είναι η Μέλλουσα Κρίση, κίνητρό μας η Μέλλουσα Ζωή, δύναμή μας ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος.
Όλοι στον Καλόν Αγώνα Τώρα! Ευχαριστούμε τον
- KIXEM από την Κύπρο για το κείμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου