Οι έσχατοι καιροί που διανύουμε.

Στην Αγία Γραφή συναντάμε πολλές εκφράσεις μέ έσχατoλογικό περιεχόμενο, όπως: έσχατοι χρόνοι (Α' Πέτρου 1, 20), έσχατες ήμερες (Ήσ. 2,2, Μιχ. 4, 1), ύστεροι καιροί (Α Τιμοθ. 4, 1), συντέλεια καιρού (Δαν. 9, 27), ήμερα Κυρίου (Ήσ. 6, 9, Ίεζ, 7, 10), ημέρα Κυρίου μεγάλη και επιφανής (Ίωήλ 3, 4, Μαλαχ. 4*4), ήμερα όργης (Σοφον. 1,1), κρίση (Ματθ. 12,41, Έβρ. 9,27), ημέρα κρίσεως (Ματθ. 10,15), κρίση έθνών (Ματθ. 12,1παρουσία του Χρίστου (Ματθ, 24,3, Α Κορινθ. 15,23), επιφάνεια της παρουσίας (Β' Θεσ. 2, 8) και πολλές άλλες πα­ρόμοιες. Τό άκριβές νόημά τους καθορίζεται άπό τα συμφρα­ζόμενα και ποικίλλει.

Πολλές άπό τις έκφράσεις αυτές άναφέρονται άναμφισβήτητα στη δευτέρα παρουσία του Κυρίου και στη συντέλεια του κόσμου. Σύμφωνα μέ τη χριστιανική διδασκαλία, ό κό­σμος, όπως έχει αρχή, θά έχει και τέλος. Και όπως ή άρχή του βρίσκεται στόν Θεό, έτσι και τό τέλος, ό σκοπός δηλ. στόν οποίο κατατείνει, βρίσκεται έπίσης στόν Θεό και είναι ή τε­λείωση και ή ανακαίνιση του άπό τόν Θεό. Οι ήμερες, οι ώρες, οι στιγμές πού συνδέονται άμεσα μέ τή συντέλεια του κόσμου είναι οι κατεξοχήν έσχατοι καιροί.

Οι περισσότερες όμως άπό τις πιο πάνω έσχατολογικές εκφράσεις δεν άναφέρονται άμεσα στη συντέλεια του κόσμου. Ό Απόστολος Παύλος, για παράδειγμα, στην προς Εβραίους έπιστολή του χαρακτηρίζει ως Έσχατες ήμερες την εποχή του. Άφού, γράφει, ό Θεός μέ πολλούς και ποικίλους τρόπους μίλη­σε παλαιότερα στούς προγόνους μας μέ τούς Προφήτες, «έπ' εσχάτων των ημερών τούτων» μίλησε σε μας «έν Τίώ» (κεφ. 1,2). Οί έσχατες ημέρες για τις όποιες όμιλεί ό Παύλος ήταν οί τελευταίοι καιροί της μεγάλης περιόδου της προσδοκίας του Μεσσία, κατά τούς όποιους

πραγματοποιήθηκαν οί σχετικές  μέ την έλευση Του προφητείες. Ήταν οί έσχατες ημέρες όχι της Ιστορίας, του παρόντος κόσμου, άλλα της περιόδου της προσδοκίας του Μεσσία. Και η έκχυση του Αγίου Πνεύματος, ή όποία προφητεύτηκε από τόν Ίωήλ (κεφ. 3, 1 - 5), πραγματοποιήθηκε επίσης «εν έσχάταις ήμέραις» (Πράξ. 2, 15), δηλ. κατά τους τελευταίους καιρούς της περιόδου της προσδοκίας. Και ό Απόστολος Ιωάννης στην Α' καθολική επιστολή του (κεφ. 2, 18) χαρακτηρίζει ώς «εσχάτη ώρα» την εποχή του, έπειδή εγκυμονεί τόν ερχομό του Αντίχριστου. Ανάλογα θα μπορούσαμε νά πούμε και για τις εκφράσεις: ημέρα Κυρίου, ημέρα Κυρίου μεγάλη και επιφανής, ήμερα όργής, κρίση έθνών. Αναφέρονται σε γεγονότα μέ έντονα έσχατολογικά χαρακητιστικά, πού όμως δέ συνδέονται άμεσα, μέ τη συντέλεια του κόσμου.

Άπό τα παραπάνω βγαίνει τό συμπέρασμα ότι ή έννοια των έσχατων καιρών είναι αρκετά πλατιά και δέ συνδέεται άποκλειστικά μέ τη συντέλεια του κόσμου. Θά μπορούσαμε νά πούμε κάπως σχηματικά ότι έχουμε δυο ειδών έσχατους καιρούς: τους καθαυτό έσχάτους καιρούς. που συνδέονται άμεσα μέ τή συντέλεια του κόσμου, και τους άλλους έσχάτους καιρούς, μέ την ευρύτερη έννοια του όρου, οί όποιοι δέ συνδέονται άμεσα με τή συντέλεια του κόσμου. Αύτοί οί δεύτεροι έσχατοι καιροί είναι έποχές, ημέρες, ώρες και στιγμές κρίσιμες, προνομιακές, κατά τις όποιες έκδηλώνεται άμεσα ή επέμβαση του Θεού στον κόσμο, γιά νά ολοκληρωθεί μιά σημαντική φάση του άπολυτρωτικού σχεδίου Του. Οί καιροί αύτοί λέγονται έσχατοι, πρώτον έπειδή σημαδεύουν τό τέλος μιας σημαντικής φάσεως του θείου σχεδίου γιά τόν κόσμο, και δεύτερον έπειδή κάθε παρέμβαση του Θεού στόν κόσμο είναι και μιά κρίση του κόσμου και σάν τέτοια άποτελεί προστάδιο και προμήνυμα της τελικής κρίσεως, πού θά γίνει μέ τή δευτέρα παρουσία τοΰ Κυρίου (Ίωάν. 12,31).

Γεγονότα έσχατολογικά, μέ την ευρύτερη έννοια του όρου, εκτός άπό τή γέννηση και τό όλο έργο του Μεσσία και τήν έπιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος πού αναφέραμε πιό πάνω, είναι ή εμφάνιση και ή συντριβή του Αντίχριστου, ή κρίση των έθνών, μέ άποκορύφωμα τόν Άρμαγεδώνα, ή έπιστροφή στόν Χριστό και ή αποκατάσταση του ισραηλιτικού λαού, ή χιλιετής Βασιλεία και άλλα μερικότερα.

Αυτά κυρίως τά έσχατολογικά γεγονότα αποτελούν τό αντικείμενο της μελέτης μας και όχι τα αναφερόμενα στη συντέλεια του κόσμου.

Είναι άξιο προσοχής ότι σ' αυτά τά γεγονότα αναφέρονται τά περισσότερα έσχατολογικά κείμενα της Αγίας Γραφής. Και τούτο όχι γιατί η περίοδος της δευτέρας παρουσίας είναι ασήμαντη, άλλ' έπειδή τότε ολόκληρο τό παγκόσμιο σχέδιο του Θεού πλησιάζει στο τέλος του. Ένώ τά έσχατολογικά γεγονότα που θ' αποτελέσουν τό αντικείμενο της μελέτης μας, καθώς παρεμβάλλονται ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη παρουσία του Κυρίου, συνδέονται μέ την παρούσα φάση της ιστορίας, είναι γεγονότα πού μπορεί νά συμβούν και στις ημέρες μας. Γύρω από αυτά άλλωστε τά γεγονότα υπάρχει σημαντική διχογνωμία και αύτό αποτελεί πρόσθετο λόγο για νά μελετηθούν και νά συζητηθούν πλατιά, ώστε οι άνθρωποι τού Θεού νά είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι γιά τη σωστή άντιμετώπισή τους.

Μετά τις εισαγωγικές αύτές διευκρινίσεις, μπορούμε νά προχωρήσουμε στη συστηματική μελέτη των έσχατολογικών θεμάτων πού μνημονεύσαμε, γιά μιά βαθύτερη κατανόησή τους. Τά θέματα αυτά εξετάζονται κατά κύκλους, οί όποιοι τέμνονται άλλοτε λιγότερο καί άλλοτε περισσότερο, γι' αύτό μερικές έπαναλήψεις είναι αναπόφευκτες.  ΓΕΩΡΓΙΑ ΡΟΔΙΤΟΥ.ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ.