Η εμπιστοσύνη στον Θεό έχει μητέρα την πίστη.

- Γέροντα, νιώθω μιά ανασφάλεια, έχω άγχος.


- Ασφαλίσου, βρέ παιδάκι μου, στον Θεό. Μόνον την ασφάλεια του αυτοκινήτου ξέρεις;

Την ασφάλεια του Θεού δεν την ξέρεις;

Κάνε τον σταυρό σου και, πριν κάνης οτιδήποτε, πες: «Χριστέ μου, Παναγία μου, βοήθησε με».

Υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια από την εμπιστοσύνη στον Θεό;



Όταν ο άνθρωπος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό, δέχεται συνέχεια από τον Θεό βενζίνη «σούπερ»

και το πνευματικό του όχημα δεν σταματάει ποτέ - τρέχει συνέχεια.

Όσο μπορείς, να προσέχης, να προσεύχεσαι και να εμπιστεύεσαι στον Θεό, και Εκείνος θα σε βοηθήση σε

κάθε σου δυσκολία.

Απλοποίησε την ζωή σου με την απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό, για να ελευθερωθής από το άγχος και

την αγωνία...


...Μεγάλη υπόθεση να αφήνεται κανείς στα χέρια του Θεού!

Οι άνθρωποι βάζουν στόχους και προσπαθούν να τους επιτύχουν, χωρίς να αφουγκράζωνται ποιο είναι

το θέλημα του Θεού και χωρίς να συμμορφώνωνται προς αυτό.

Πρέπει να αφεθούμε με εμπιστοσύνη στον Θεό να κατευθύνη τα πράγματα και εμείς να κάνουμε το χρέος

μας με φιλότιμο.


Αν ο άνθρωπος δεν εμπιστευθή στον Θεό, ώστε να εγκαταλείψη τελείως τον εαυτό του στα χέρια Του,

θα βασανίζεται.

Οι άνθρωποι συνήθως καταφεύγουν πρώτα στην ανθρώπινη παρηγοριά και, όταν απογοητευθούν από τους

ανθρώπους, τότε καταφεύγουν στον Θεό.


Αν όμως θέλουμε να μη βασανιζώμαστε, να ζητούμε την θεία παρηγοριά, γιατί αυτή είναι και η μόνη

αληθινή παρηγοριά.

Δεν φθάνει η πίστη (1) στον Θεό• χρειάζεται και η εμπιστοσύνη στον Θεό.

Η εμπιστοσύνη στον Θεό ελκύει την βοήθεια Του. Ο Χριστιανός πιστεύει και εμπιστεύεται τον εαυτό του

στον Θεό μέχρι θανάτου, και τότε βλέπει καθαρά το χέρι του Θεού που τον σώζει.


Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι πίστη είναι να πιστεύουμε στα μη βλεπόμενα, όχι απλώς στα βλεπόμενα (2).

Όταν αναθέτουμε το μέλλον μας στον Θεό, Τον υποχρεώνουμε να μας βοηθήση.

Η απόλυτη εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού έχει μητέρα την πίστη, με

την οποία προσεύχεται κανείς μυστικά καί απολαμβάνει τους καρπούς

της ελπίδος. Είναι μία συνεχής προσευχή και φέρνει θεία

αποτελέσματα την ώρα πού πρέπει.

Τότε φυσικά ο άνθρωπος ζη αγγελική ζωή και ξεσπάει σε δοξολογία: «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ»(3).

Γιατί ο άνθρωπος μπορεί να κάνη την ζωή του παραδεισένια, εάν έχη εμπιστοσύνη στον Θεό, Τον

δοξάζη για όλα και δέχεται να τον κυβερνάη σαν καλός Πατέρας.

Διαφορετικά, κάνει την ζωή του κόλαση. Είναι μεγάλο πράγμα να νιώθη ο άνθρωπος από τούτη την

ζωή ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

(1) Στο σημείο αυτό η πίστη έχει την έννοια της αποδοχής απλώς της υπάρξεως του Θεού, η οποία δεν αρκεί για την έν Χριστώ ζωή.

(2) Βλ. Έβρ. 11, 1.

(3) Ήσ. 6, 3.
Ευχαριστούμε την ΧΑΡΑ από την Κύπρο για το κείμενο.