Η Ελλάς δέν θα δεί Θεού πρόσωπο παρά μόνο όταν εκτελέσει την πνευματική «ποινή» της…

Ποιά άσπλαχνη, ανθρώπινη καρδιά μπορεί να μένει ψυχρή και ανάλγητη στην τραγωδία αυτού του μωρού που διψάει για ζωή και ολοκλήρωση σαν ψυχή, πνεύμα και σώμα από τη ίδια στιγμή της σύλληψής του ;

Τα μικρά, σαν μαύρες χάντρες ματάκια του, τώρα έσβησαν από τον δολοφόνο γιατρό πού βίαια το κατέστρεψε γιά ένα νόμισμα χρυσό, για λίγα ευρώ σήμερα...

Πάρε τα λεφτά γιατρέ, ζήσε καλά καί άνετα εδώ, αλλά νά ξέρεις δέν θά σού χρειαστούν εκεί, στήν αιώνια Κόλασή σου...

Γιατί η Έλληνες οφείλουν για λόγους ηθικής κάθαρσης να πληρώσουν (και πληρώνουν) για τα εγκλήματά τους.

Γράφει ο Γεώργιος Ευαγγελάτος

«….Σ΄ αυτή την αποτρόπαιη ιστορία εγκλημάτων και ιερόσυλης αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή, η διάλεκτος του Όργουελ έχει για τα καλά επιβληθεί στη χώρα.

Η παραπληροφόρηση και η αλλαγή του νοήματος των λέξεων ( μια κυριολεκτικά σατανική επινόηση…) δίνει και παίρνει στην ελληνική κοινωνία ώστε να αποκοιμίζει τις συνειδήσεις των Ελλήνων κι Ελληνίδων.

Έτσι επικρατεί ένα προκατασκευασμένο ιδεολόγημα που απέχει πολύ από την αλήθεια.

Η λέξη «έκτρωση» αντικαταστάθηκε με τον δήθεν επιστημονικοφανή όρο «τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης…» έτσι καθίστανται ανώδυνα τα πραγματικά γεγονότα και η ουσία ότι πρόκειται δηλαδή για βίαιη διακοπή της εγκυμοσύνης με συνεπακόλουθη δολοφονία του ανυπεράσπιστου εμβρύου.

( σσ. Επίσης, τους ανώμαλους πού ο Ελληνικός λαός μέχρι χθές τους ήξερε ως «φ…ούστηδες» τώρα τους λένε «γκέϊ», οροθετικούς, διαφυλικούς, ΛΟΑΤ, LGBT, Bisexual, τρανσέξουαλ, «υπερήφανους»…και πάει λέγοντας κάνοντάς τους να καμαρώνουν κι΄ από πάνω ότι τάχατες είναι ίδιοι με τους άλλους οικογενειάρχες !!! )

Ο μακαρίτης καθηγητής της Νομικής Αντώνιος Μανιάκης σε άρθρο του έγραφε το 1986. «…το έμβρυο δεν είναι ένα αόριστο πράγμα, ή μία απλή ιδιότητα του γυναικείου σώματος, αλλά κύτταρο ζωής. Το κυοφορούμενο αποτελεί ζωή που αναπτύσσεται και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη μέχρι τον τοκετό με τη ζωή και την υγεία της εγκύου. Για το λόγο αυτό χρήζει ιδιαίτερης προστασίας από το Αστικό καί Ποινικό δίκαιο»...

Φυσικά η προστασία αυτή κάθε άλλο παρά συμβαίνει με τον ειδωλολατρικό άνομο νόμο 1609/86. Αλλά και από πλευράς συνταγματικής νομιμότητας πολλοί έγκριτοι συνταγματολόγοι κατέληξαν ότι ο πιο πάνω φονικός νόμος είναι αντισυνταγματικός δεδομένου ότι έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 5, παργρ. 2 του Συντάγματος η οποία αναφέρει:

«Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση, εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων…».

Όπως βλέπουμε ο νόμος όχι μόνο δεν κατοχυρώνει το δικαίωμα στη ζωή αλλά τον καταλύει, καθ’ όσον η συνταγματική διάταξη δε διακρίνει μεταξύ γεννημένου και κυοφορούμενου, ούτε δίνεται εξουσιοδότηση στον νομοθέτη να κάνει διάκριση επ’ αυτού. Για να ισχύει λοιπόν ο αμαρτωλός και φονικός αυτός νόμος στην ουσία θα πρέπει να γίνει αλλαγή κι ανατροπή της Συνταγματικής αυτής διάταξης του άρθρου 5, παργφ. 2 του Συντάγματος.

Όσες επομένως εκτρώσεις γίνονται και θα γίνονται, είναι έτσι κι αλλιώς, παράνομες και αντισυνταγματικές, αλλά όπως συμβαίνει ιδιαίτερα στις ημέρες μας, ποια κυβερνητική πράξη και απόφαση της κυβέρνησης, προεδρικό ή υπουργικό διάταγμα είναι σύννομο με το Σύνταγμα;

Ειδικότερα ο εκτρωματικός νόμος αναφέρει στην παργφ.4. ότι:

« Δεν είναι άδικη πράξη η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης που ενεργείται με τη συναίνεση της εγκύου από γιατρό μαιευτήρα-γυναικολόγο με τη συμμετοχή αναισθησιολόγου σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα, ( και μόνο ) αν συντρέχει μια από τις ακόλουθες περιπτώσεις:

α) Δεν έχουν συμπληρωθεί δώδεκα (12) εβδομάδες εγκυμοσύνης.

β) Έχουν διαπιστωθεί με τα σύγχρονα μέσα προγεννητικής διάγνωσης ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου που επάγονται τη γέννηση παθολογικού νεογνού και η εγκυμοσύνη δεν έχει διάρκεια περισσότερο από εικοσιτέσσερις (24) εβδομάδες.

γ) Υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της σωματικής ή ψυχικής υγείας της. Στην περίπτωση αυτή απαιτείται σχετική βεβαίωση και του κατά περίπτωση αρμόδιου ιατρού.

δ) Η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αποπλάνησης ανήλικής, αιμομιξίας ή κατάχρησης γυναίκας ανίκανης να αντισταθεί κι εφόσον δεν έχουν συμπληρωθεί δεκαεννέα (19) εβδομάδες εγκυμοσύνης…».

Το άρθρο 2 της «Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (Ε.Σ.Δ.Α.)» ορίζει ότι:

«Σε κανένα δε μπορεί να επιβληθεί εκ προθέσεως θάνατος, παρά μόνο εις εκτέλεσιν θανατικής ποινής εκδιδομένης υπό δικαστηρίου σε περίπτωση αδικήματος που τιμωρείται από το νόμο με την ποινή αυτή».

Και ερωτάται τώρα:

Γιατί τότε στο κυοφορούμενο έμβρυο επιβάλλεται η «θανατική ποινή» χωρίς να του δοθεί η ευκαιρία να υπερασπιστεί το δικαίωμα της ζωής αλλά και η καταδίκη σε θάνατο για ποιο έγκλημα του εμβρύου στοιχειοθετείται με την συναπόφαση της μάνας, του πατέρα ή του αδιάφορου τυχάρπαστου εραστή, του ιατρού και του δικαστή;

Το έμβρυο αυτό θα γινόταν αγοράκι αλλά δεν πρόφτασε.. Κανείς δεν ρωτάει τα μικρά εκείνα χεράκια και ποδαράκια, το ροζέ σωματάκι, τα μικρά σαν μαύρες χάντρες ματάκια του;

Ποια άσπλαχνη, ανθρώπινη καρδιά μπορεί να μένει ψυχρή και ανάλγητη στην τραγωδία αυτής της ζωούλας που διψάει για ζωή και ολοκλήρωση σαν ψυχή, πνεύμα και σώμα από τη ίδια στιγμή της σύλληψής του. Τα μικρά σαν μαύρες χάντρες ματάκια του...

Η επιστήμη αλλά και η διδασκαλία της εκκλησίας μας στηριγμένη στις Γ΄ και ΣΤ΄ Οικουμενικές Συνόδους δέχεται πως το έμβρυο εμψυχούται και συνιστά αυτοτελή, ζώσα ψυχοσωματική οντότητα από τη σύλληψή του, εξ «άκρας συλλήψεως».[3] «Το έμβρυο ταυτόχρονα δημιουργείται σαν σώμα και ψυχή· δεν υπάρχει πρώτο και δεύτερο».[4] Και συμπληρώνει ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης; «Ούτε γαρ σώμα προ της ψυχής υφίστατο(=υπήρχε), ούτε ψυχή προ του σώματος» [5] Γι’ αυτό και ο θάνατος επέρχεται όταν η ψυχή αποχωριστεί από το σώμα.

Αλλά και η σύγχρονη γενετική και εμβρυολογία σαν επιστήμες δέχονται ότι το έμβρυο έχει όλες τις γενετικές πληροφορίες στο DNA του ως αυτόνομος άνθρωπος από τη σύλληψή του και όχι από κάποια εβδομάδα της κυήσεώς του ή μετά τη γέννησή του, «…δεν είναι μια εν δυνάμει ζωή, αλλά ζωή με δυνατότητα να εξελιχθεί σε ενήλικα». «Η ανάπτυξη του εμβρύου χαρακτηρίζεται από μία κανονική προβλέψιμη και σύνθετη αλληλουχία γεγονότων και δεν υπάρχει κάποια ειδική στιγμή, που η ανθρώπινη ζωή γίνεται πιο άξια σεβασμού και απόκτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αξία της είναι εγγενής.

Το έμβρυο (αν αφεθεί να αναπτυχθεί) θα εξελιχθεί σε ενήλικα, όπως τα σχηματισμένα έμβρυα, τα νεογέννητα, τα παιδιά και τους εφήβους. Το έμβρυο στα αρχικά στάδια της ανάπτυξής του δεν είναι κάτι διαφορετικό από έναν ανθρώπινο ον.

Είναι άνθρωπος σε ένα πολύ αρχικό στάδιο ανάπτυξής του…»[6]. Κατακρεουργημένο έμβρυο από σύγχρονους επιστήμονες, ειδικά σπουδαγμένους να κάνουν τη δουλειά τους καλά και στα γρήγορα! Έχει διαπιστωθεί ότι εάν μ πορούσαν οι μητέρες να δουν το αγέννητο παιδί τους και τις αντιδράσεις του πριν αποφασίσουν να προχωρήσουν στην έκτρωση οι περισσότερες θα αρνούνταν να προβούν σε αυτή.

Ο γυναικολόγος Bernard Nathanson περιγράφει: «…όταν η άκρη του αναρροφητήρα κτυπά τον αμνιακό σάκο, το έμβρυο αναπηδά. Αντιλαμβάνεται ότι κάτι επιθετικό γίνεται και αναπηδά μακριά. Τη στιγμή που το άκρο του αναρροφητήρα αρχίζει να κινείται το καταλαβαίνει και αρχίζει να αναρριχάται στον πυθμένα της μήτρας. Μπορείς να δεις το στόμα του να ανοίγει σε μια σιωπηλή κραυγή, την καρδιά να επιταχύνει τον ρυθμό της, τα άκρα να κινούνται γρηγορότερα, το παιδί να περιστρέφεται ταχύτατα… (σ.γ.: αμυντικές σπασμωδικές κινήσεις σαν να αντιλαμβάνεται πως το τέλος του έρχεται).

Το δράμα τελειώνει με τον διαμελισμό του παιδιού μπροστά στα μάτια σου.» «Αν το κοιλιακό τοίχωμα του της εγκύου ήταν διάφανο, (σ.γ.:ώστε να διακρίνεται κάθε ενέργεια για τον διαμελισμό του κυήματος, η αποκοπή του κεφαλιού, των μελών και του σώματος) τι είδους νόμους θα είχαμε για την έκτρωση;»[7]

Γενικό συμπέρασμα: Η Έκτρωση δεν είναι δικαιολογία σε καμιά περίπτωση, σε όλες τις περιπτώσεις όμως είναι φόνος. Ακόμη και στην περίπτωση της εξωσωματικής γονιμοποίησης όταν γονιμοποιούνται περισσότερα από ένα έμβρυα (συνήθως 4-5) και από αυτά επιλέγονται τα πιο ισχυρά για να εμφυτευθούν στην μήτρα και τα υπόλοιπα καταψύχονται για μελλοντική κρίση ή καταστρέφονται ή χρησιμοποιούνται για πειράματα ή για καλλυντικούς σκοπούς, αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα· συλληφθέντα έμβρυα έχουν ζωή και η, με διάφορους τρόπους εκούσια εμβρυοφθορία, είναι καθαρή δολοφονία.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όσοι άμεσα ή έμμεσα γίνονται εμβρυοκτόνοι-ανθρωποκτόνοι φονεύουν μόνο τα σώματα των εμβρύων, αλλά όχι και την αθάνατη ψυχή τους, η οποία θα ζητήσει απόδοση δικαιοσύνης μετά τον θάνατό μας, στην άλλη δηλαδή ζωή.

Όπως λέει ο Ματθαίος στο Ευαγγέλιό του: «Μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι…»(Ματθ. Κεφ.10, στ. 28). Σε μια κοινωνία υλιστών ειδωλολατρών με χριστιανικό λούστρο, δεν μπορούμε να έχουμε καμιά απαίτηση να καταργηθεί ο νόμος και να απαγορευτούν όλες ανεξαιρέτως οι Εκτρώσεις ανεξαρτήτως αιτίας. Κι όμως αυτή είναι η μοναδική, όσο επώδυνη κι αν φαίνεται, απάντηση και λύση. Διότι υπέρτατη αξία δεν είναι το χρήμα όπως στο καπιταλιστικό σύστημα μας έμαθαν να ζούμε αχρείοι κι απατεώνες φιλόσοφοι, δάσκαλοι, πολιτικοί, οικονομολόγοι, τοκογλύφοι τραπεζίτες, σε μερικές περιπτώσεις και ιερείς, ανάξιοι του σχήματός τους.

Υπέρτατη αξία είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, το ύψιστο και τελειότατο δημιούργημα του Θεού. Είναι επίσης επιτακτική ανάγκη να καταλάβουμε ότι οι χιλιάδες εκτρώσεις που γίνονται κάθε χρόνο στην πατρίδα μας, και με την υποστήριξη του νομικού εξαμβλώματος 1609/86του Ανδρέα Παπανδρέου και της πανάθλιας κυβέρνησής του η οποία έβαλε μαζί με τον άλλο αρχιμασόνο Κωνσταντίνο Καραμανλή, τα σαθρά θεμέλια για την σημερινή καταστροφή και διάλυση της Ελλάδας, έχει επιφέρει την «οργή» του Θεού και Πατέρα μας.

Ο όσιος Παΐσιος λέει χαρακτηριστικά: «…Όταν παραβαίνει ένας άνθρωπος μία εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνο αυτός. Όταν όμως κάτι που αντίκειται στις εντολές του Ευαγγελίου γίνεται από το κράτος νόμος, τότε έρχεται η οργή του Θεού σε όλο το Έθνος, για να παιδαγωγηθεί».[8]

Εκείνο μόνο που μπορούμε να ευχόμαστε και να προσευχόμαστε, είναι ότι εφόσον δεν μπορούμε να περιμένουμε από τα σκοτισμένα από την απιστία και την έλλειψη ηθικής συνείδησης μυαλά και ψυχές των πολιτικών μας καμία προσπάθεια να σταματήσουν τη «νόμιμη» γενοκτονία και δημογραφική καταστροφή της χώρας επιπρόσθετα της οικονομικής χρεοκοπίας, το χάσιμο της εθνικής μας κυριαρχίας και την υποδούλωση στο οικονομικό φασισταριό της Ε.Ε., να ενωθούμε σαν λαός με μακροπρόθεσμο σκοπό την ανατροπή τους.

Όπως ακριβώς μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς στο Ισλάμ απελευθερωθήκαμε παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στη διάλυση της τότε Ιερής Συμμαχίας του Μέττερνιχ. Τότε μόνο ελπίζουμε πως θα καταργηθεί ο επί τριάντα χρόνια επιβεβλημένος με το «έτσι θέλω» αιμοσταγής νόμος για τον οποίο είμαστε όλοι υπεύθυνοι όσοι τον ανεχόμαστε και δεν αγωνιζόμαστε για την κατάργησή του πληρώνοντας τόσο δυσβάστακτες κι οδυνηρές συνέπειες… Παραπομπές [1]

Σαν «διάλεκτος Όργουελ» ( από το ομώνυμο βιβλίο ), υπονοείται η σημασιολογική αλλαγή των λέξεων κατ’ ευφημισμόν.

Π.χ. Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, αντί καταπίεσης και εξουθένωσης του πολίτη. Υπουργείο Υγείας αντί Δολοφονίας των πολιτών, ανακριτικό γραφείο, αντί θάλαμος βασανιστηρίων, Υπουργείο Εθνικής Ασφάλειας αντί κατασκοπείας και εκτέλεσης των διαφωνούντων ως προς το καθεστώς και το σύστημα κ.λπ.

http://koukfamily.blogspot.gr/2016/05/blog-post_725.html