ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ.

Ενα ακόμα προφητικό μήνυμα από τον αείμνηστο Αυγουστίνο Καντιώτη που μας λέγει ότι ο Θεός είναι μακρόθυμος και πολυέλαιος αλλά τι θα γίνει όταν η Μακροθυμία Του εξαντληθεί;

«.Η απειλή ενός τρίτου Παγκοσμίου πολέμου, όστις θα ύπερβη εις φρίκην πάντα προηγοΰμενον πύλεμον, ώς τό ξίφος τοΰ Λαμο<<λέους, αιωρείται υπε­ράνω των κεφαλών ολων μικρών και μεγάλον. Ή ειρήνη κρέμαται άπο μίαν λεπτήν κλωστήν... Κατά τάς ημέρας αύτάς... συνιστώ νά αγοράσετε ένα λύχνον δια νά βλέπετε πώς Ροδίζετε.... και λύχνος θαυμάσιος είναι ό λόγος τοΰ Θεού, ο δια τών προφητών λαληθείς.

Ό προφητικός λόγος δίδει την  ερμηνείαν τών τρομακτικών γεγονό­των, τά όποϊιι με·· ταχύτητα κινηματογραφικής ταινίας έξελίσσονται κπί τών ήμερων μας.Άνοίγωμεν.... τον μεγαλοφωνότατον.... προφήτην Ησαΐα ν  και μελετήσωμεν... τό 24ον κεφάλαιον.

.... Μολονότι τό κεφαλαιον έγράφη προ 2.700 ετών, έν τούτοις είναι μία ζωηρά περιγραφή, ένας καθρέπτης τής συγχρόνου άνθρωπότητος, της ηθι­κής, της κοινωνικής και θρησκευτικής έξαχρειώσεως τών λαών, τών μεγί­στων αμαρτημάτων, αλλά και τών τρομερών τιμωριών αί ύποϊαι αναμένουν την οΐκουμένην....

Άλληγορικήν γλώσσαν μεταχειρίζεται ό Προφήτης. Βλέπει... μίαν έλαίαν... Ή έλαία είναι κατάφορτος... άλλ' ιδού έρχεται ενα παιδί' κρατεί κα­λάμι... κτυπά δεξιά - αριστερά τά κλαδιά και ό καρπός πίπτει σωρηδόν... ή έλαία έμεινε γυμνή... από τάς 40 - 50.000 έληές... δεν έχουν μείνει παρά ελάχιστοι καρποί... "Ετσι θά τιναχθή και ή οικουμένη... ό πόλεμος ό καταστρεπτικός θ ά σ υ μ β ή. Θ ά σωριασθούν νε­κροί οί άνθρωποι, δπως σωριάζονται «οί έληές» κάτω από τά κτυπήματα τοϋ καλαμιοΰ. Τιναχθήσεται ή γενεά αΰτη. Σω­ροί από πτώματα... αι πόλεις θά έρηιιωθοϋν. Ελάχιστοι θά επιζήσουν από την μεγάλην συμφοράν, ήτις έρχεται διά νά σάρωση την οΐκουμένην. «Ιδού Κύριος καταφθείρει τήν οΐκουμένην και ερημώσει αυτήν. Και ανακαλύψει τό πρόπωπον αυτής καΐ διασπερεϊ τους ένοικοϋντα; έν αυτή καΐ καταλειφθήσονται άνθρωποι ολίγοι— Ή γή ήνόμησε διά τους κατοικοΰντας αυτήν, διότι παρήλθοσαν τδν Νόμον και ήλλαξαν  τά προστάγματα, διαθήκην αίώνιον>.

.... Δεν υπάρχει σημεϊον της υδρογείου σφαίρας πού νά άφήκεν άμόλυντον ό άνθρωπος.... ό άνθρωπος τοϋ 20οϋ αιώνος ύπερηφανευθείς διά την έπιστήμην του, ύψωσε σημαίαν ανταρσίας κατά της Θεότητος, έποδοπάτησε τον κώδικα της ηθικής... Σπήλαια ανοίγονται διά νά κρύψουν τό κίτρινον νόμισμα... Και παρά τούς ούρανοξύστας αί καλύβαι και παρά την μυθώδη χλιδήν ή πενία ή αφάνταστος. Και μέσα εις την φιλαργυρίαν, την πλεονεξίαν, τήν άδικίαν, την άχολασίαν, την κενοδοξίαν, την σκανδαλώδη ζωήν τών.αστικών καθεστώτων.... γιγαντοΰνται δλα τά θηρία της αβύσσου, δλαι αί αιρέσεις και πλάναι τών ημερών μας... Κατίσχυσεν... ή ανομία... και εις τήν Ελλάδα... Ένω ως χριστιανοί και "Ελληνες θά έπρεπε νά μείνωμεν α­κλόνητοι επί τήν πέτραν της ορθοδόξου πίστεως, δυστυχώς παρεσιίρθημεν α­πό τά διεθνή ρεύματα τής αμαρτίας, κατηντήσαμεν ανεμόμυλοι τών εθνών, έμιμήθημεν τά αίσχη τών ευρωπαίων. «Ήλλάξαμεν τά προστάγματα, δια­θήκην αίώνιον», ήθη και έ'θιμα τής χριστιανικής πατρίδος μας πού εσταζον τύ άρωμα τής ευαγγελικής αρετής.  Καλπάζομεν προς τον όλεθρον....

«Και κατίσχυσεν έπΐ τής γής άνομίαι... και ύστερα... «αρά εδεται τήν γήν» κατάρα λέγει ό προφήτης θά καταφάγη ^τή^ν οΐκουμένην... «αί θυρίδες τοϋ ουρανού θά ανοιχθούν».... λέγει ό Προφήτης... Γίνες αί θυρίδες; Τό ύπερ-φρούριον είναι υπεράνω τής αμετανόητου πόλεως... Μετ' ολίγον μία θυρίς τοϋ ΰπερφρουρίου θά άνοιξη... επεσεν ή ατομική βόμβα... τό πάν καίεται.... «αί Θυρίδες του ούρανοΰ ήνεώχθησαν και σεισθήσεται τά θεμέλια τής γής».

Ή  οικουμένη  θ ά  τ ι ν α χ θ ή   ώ ς  έλαία.

.... 0ι νόμοι τοϋ Θεοϋ καταπατούνται. Θά μείνη δ Θεός αδιάφορος; Μακρόθυμος βεβαίως είναι ό Κύριος, άλλ' εάν τό όριον της μακροθυμίας του εξαντληθή; ...Ή μεγίστη των συμφορών θά αποτροπή μόνον δια της μετανυίας.... Ή δΰναμις της μετανοίας είναι τεραστία... Ή Νινευή... έσώθη την τελευταίαν στιγμήν δια της μετανοίας, την οποίαν έκήρυξεν ό "Ίωνάς. Νινευητικής μετανοίας εχομεν ανάγκην αδελφοί "Ελληνες. Οϋτω και μόνον θά σωθώμεν. Μή έλπίζωμεν έπ' άρχοντας... άλλως... τ ό χ έ ο ι μου στά­ματα, τά μάτια μου δακρύζουν εμπρός εις τό τ ρ α γ ι κ ό ν θέαμα πού θ ά παρουσίαση ή γη μας ή οποία δια την άμετανοησίαν της θα τ ι ν α χ θ ή ώ ς ή έλαια τοϋ Προφήτου (από το βιβλίο του. άρχιμ. Αυγουστίνου Καντιώτη «Τά Σημεία των καιρών» σ. 228 — 235)