«Εγώ δεν θα ζω παιδί μου, εσείς όμως θα ζείτε, όταν θα πάρουν το κεφάλαιο από την Ελλάδα και δεν θα υπάρχουν χρήματα, έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες»

Από το νέο βιβλίο: «ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ [1.7.1921 – 1.7.2009]  (Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου)
…Ο Γέροντας Ιωσήφ αντιλήφθηκε το ασύγκριτο πέλαγος των προβλημάτων που ταλαιπωρούν και θα ταλαιπωρούν όλη την ανθρωπότητα. Η μη αποδοχή των εντολών του Θεού και μη τήρησή τους, δίνει την ευκαιρία στον αδυσώπητο εχθρό της ανθρώπινης φύσεως, τον διάβολο, να ζητά από τον Θεό να εφαρμοστεί ο πνευματικός νόμος της δικαιοσύνης. Αυτός μόνο με την μετάνοια μπορεί να αποφευχθεί. Η μετάνοια, που αρχίζει με την αλλαγή του νου, την ορθή τοποθέτηση του ανθρώπου ενώπιον του Θεού, και συνεχίζει δυναμικά ως τρόπος πλέον ζωής, ισορροπεί το ανθρώπινο είναι ενώπιον του Θεού.

Ειδικότερα για την Ελλάδα είχε αντιληφθεί από πολύ νωρίς την δυσκολία που θα προέκυπτε από την απομάκρυνσή μας από τον Θεό. Τον Μάρτιο του 1985, όταν όλα βρίσκονταν σε πλήρη ευδαιμονία, έγραφε σε πνευματικά του παιδιά. «Ο Θεός να σώση την φυλήν μας από το κατρακύλισμα της οικονομίας, γιατί είναι από τα πιο σοβαρά».
Το 1993, περίπου τρία χρόνια μετά την κοινοβιοποίηση της Μονής Βατοπαιδίου, επισκέφθηκα τον Γέροντα στο κελλί του και τον βρήκα προσευχόμενο. Για περίπου είκοσι λεπτά ο Γέροντας Ιωσήφ ήταν δοσμένος στην προσευχή, ώστε δεν αντιλήφθηκε την παρουσία μου. Μόλις με αντιλήφθηκε, έσκυψε να ασπαστεί το χέρι μου, και είπε: «Γέροντα, είστε πολύ ώρα εδώ;» Τότε του απάντησα: «Όχι, Γέροντα, τώρα ήρθα», και ο Γέροντας Ιωσήφ συνέχισε: «Εγώ δεν θα ζω παιδί μου, εσείς όμως θα ζείτε, όταν θα πάρουν το κεφάλαιο από την Ελλάδα και δεν θα υπάρχουν χρήματα, έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες».
Τον Φεβρουάριο του 1987 έγραφε σε επιστολή του. «Πράγματι, »οι θέλοντες ευσεβώς ζην διωχθήσονται» και όντως ‘‘δια πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού»· είναι τα σημερινά χαρακτηριστικά στον κόσμο της αδικίας που ζούμε. Και αυτό είναι ούτε καν αρχή των όσων έρχονται εντός ολίγου, για την κοινωνική δικαιοσύνη. Γι’ αυτό μη διερωτάσθε, γιατί αυτά και αυτά εις το εξής, αλλά πως να αντιμετωπίσετε με καρτερίαν και προσευχήν, αλλά και με υπομονήν τα επερχόμενα… Πειρασμοί, αρρώστιες, χωρισμοί, περιπέτειες στην ζωή, κάθε μέρα και τα ακούς και πικραίνεσαι συνεχώς! Πως έγινε ο κόσμος χωρίς Θεό! Μια ζούγκλα, ένα ανθρωποσφαγείο! Ο Θεός να μας λυπηθεί. Ύστερα μιλάει κανείς για πυρηνικά ή ατομικά ή ξέρω πως τα λένε, και φοβούμαι μήπως τα δοκιμάσουμε στην πραγματικότητα για τις αμαρτίες μας!»
… Τον Φεβρουάριο του 1987 έγραφε σε πνευματικό του τέκνο: «Εγώ παρακολουθώ την οργιάζουσαν ορμήν, και ήδη το μυστήριον της ανομίας όχι μόνον εκτελείται, αλλά βασίλεψε και αιχμαλώτισε τα πάντα. Πόση θέλει προσοχή και στροφή προς τον Θεόν ολόψυχη και επίμονη, να συγκρατηθούμε, γιατί δεν απέχει πολύ που θα πλανούνται και οι συνετοί και οι φρόνιμοι! Χρειάζεται και θάρρος επίσης, για να μην γίνει κανείς περιδεής έναντι του ολοένα εξαπλουμένου κακού, γιατί δεν αφήνει ο Θεός τους δικούς του, όσο και αν τα κακά είναι οργανωμένα, επειδή, »μείζων ο εν ημίν η ο εν τω κόσμω».
simeiakairwn.wordpress.com