Αναδεικνύονται η μονή Αγίου Αθανασίου και το αρχαίο Δυμόκαστρο στην Πέρδικα

Το έργο με τίτλο «Αγροτική οδοποιία από Αρίλλα προς Δυμόκαστρο», συνολικού προϋπολογισμού 588.000,00€, θα συμβάλλει στην ανάδειξη του προσκυνηματικού ναού του αγίου Αθανασίου, αλλά  και του αρχαιολογικού χώρου του Δυμόκαστρου, αφού θα υπάρξει πρόσβαση.  Το έργο εντάχθηκε και χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα «Αγροτική Ανάπτυξη της Ελλάδας 2014-2020», ενώ η προς βελτίωση οδός έχει συνολικό μήκος 3.983 μέτρων και ξεκινά από την περιοχή «ΑΡΙΛΛΑ»,  κοντά στη διασταύρωση προς Καραβοστάσι και καταλήγει στην διασταύρωση της αγροτικής οδού προς «ΔΥΜΟΚΑΣΤΡΟ».

ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Η Μονή του Αγ. Αθανασίου Πέρδικας ήταν χτισμένη στην πλαγιά του βουνού, αλλά το 1811, όπως αναφέρεται στο εξωτερικό υπέρθυρο του καθολικού της, μεταφέρθηκε στη σημερινή της τοποθεσία. Αφορμή για το χτίσιμο του μοναστηριού, κατά την παράδοση, στάθηκε η ανεύρεση της θαυματουργής εικόνας του Αγ. Αθανασίου στη μεγάλη ελιά, που βρίσκεται κοντά στο Ιερό Βήμα του καθολικού. Λέγεται πως οι Περδικιώτες, προτού τουρκέψουν, έριξαν το βαγγέλιο στο πηγάδι τ΄ αη-Θανάση περιβαλμένο με αδιάβροχο ύφασμα κι όταν ορκίζονταν – όσοι έμειναν χριστιανοί – για να μη καταλάβουν οι τούρκοι έλεγαν όχι “μα το βαγγέλιο”, αλλά “μα σ’ εκείνο που είναι μέσα στο πηγάδι”.To καθολικό της Μονής, μικρή βασιλική με τρούλλο, αποτελείται από πρόναο, κυρίως ναό και Ιερό Βήμα. Ο μικρός πρόναος χωρίζεται από τον κυρίως ναό με τοίχο, στον οποίο υπάρχουν μια κεντρική πύλη και δύο πλάγια ανοίγματα- από ένα σε κάθε πλευρά της πύλης-, ενώ ο κυρίως ναός από το Ιερό Βήμα με σκαλιστό ξύλινο τέμπλο, το οποίο, σύμφωνα με επιγραφή του, έγινε το 1968, από τον Πέτρο Μητρόπουλο«ΤΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙΟΝ ΚΑΤΕΣΚΕΥΑΣΘΗ ΕΝ ΕΤΕΙ 1968 ΥΠΟ ΤΟΥ ΤΕΧΝΙΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ Δ. ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ». Στο τέμπλο υπάρχουν οι Δεσποτικές εικόνες της Παναγίας Βρεφοκρατούσας, του Χριστού και του Προδρόμου και οι 13 μικρές εικόνες του Δωδεκάορτου.

ΤΟ ΔΥΜΟΚΑΣΤΡΟ

Ο αρχαιολογικός χώρος του Δυμοκάστρου βρίσκεται σε λόφο, νότια του όρμου Καραβοστάσι.  Πρόκειται για τειχισμένο παράλιο οικισμό, ο οποίος έχει ταυτιστεί από το Ν. Hammond και το Σ. Δάκαρη με την αρχαία Ελίνα, που αναφέρεται σε μολύβδινη επιγραφή από τη Δωδώνη. Το όνομα είναι παράγωγο του εθνικού ονόματος Ελινοί, γνωστού από το Στέφανο Βυζάντιο θεσπρωτικού φύλου, το οποίο θεωρείται ότι κατοικούσε στην περιοχή Μαργαριτίου - Πλαταριάς - Πέρδικας. Ο τειχισμένος οικισμός δημιουργείται κατά την περίοδο των ύστερων κλασικών χρόνων. Το μεγαλύτερο μέρος των τειχών χτίστηκε κατά τον ύστερο 4ο π.Χ. αιώνα (περίμετρος 1.600 μ.), συγχρόνως με αυτά των άλλων μεγάλων αρχαίων οικισμών της Θεσπρωτίας, της Ελέας, των Γιτάνων και της Φανοτής (Ντόλιανης). Την περίοδο αυτή η έκταση του οχυρωμένου οικισμού ήταν εβδομήντα περίπου στρέμματα. Κατά την ελληνιστική εποχή, η οχύρωση επεκτείνεται προς τα δυτικά, περικλείοντας επιπλέον έκταση εκατόν πενήντα περίπου στρεμμάτων και καταλήγοντας στην ακτή, σε ένα αρκετά ασφαλισμένο μικρό λιμάνι, τη Σκάλα Ελληνικού. Ο οικισμός ακμάζει κατά τον 3ο και 2ο αι. π.Χ. Το 167 π.Χ. καταστράφηκε ύστερα από την επίθεση των ρωμαϊκών λεγεώνων του Αιμίλιου Παύλου, σε αντίθεση, όμως, με άλλους οχυρωμένους οικισμούς της Θεσπρωτίας -λόγω της καίριας θέσης του για τον έλεγχο των θαλάσσιων οδών του Ιονίου- δεν εγκαταλείφθηκε, αλλά συνέχισε να κατοικείται κατά τον 1ο αι. π.Χ. και μέχρι και τον 1ο αι. μ.Χ. 

katoci.blogspot.com