Ο τόπος μέσα στα Πανάγια Προσκυνήματα συνέχιζε να έχει μια υγρή
ατμόσφαιρα. Και η βουή των λίγων προσκυνητών, από τις συνομιλίες που
είχαν μείνει μέχρι να κλείσει η πόρτα είχε εξαφανιστεί...
Δ' μέρος διήγησης από τη Μαρία Γιαχνάκη.
Πες μας τι ακούς; Πες μας τι ακούς ; Μου έλεγε διαρκώς.
Να τα δείξεις αυτά.
Να τα δείξεις αυτά.
Η γυναίκα με το φωτεινό πρόσωπο στεκόταν από πάνω μου, όσο εγώ ήμουν καρφωμένη πάνω στο μάρμαρο του παρεκκλησίου.
Οι φλέβες μου ήταν πεταχθεί έξω και σχημάτιζαν ποτάμια στο μέτωπό μου ( μετέπειτα περιγραφή των συναδέλφων μου, άλλωστε η κάμερα είχε καταγράψει καταλάθος τα στιγμιότυπα).
Η φωνή της δεν σταματούσε αλλά από ένα σημείο και μετά δεν την άκουγα.
Άκουγα πια καθαρά, ξεκάθαρα τον ήχο από καρφιά, τον ήχο που ακούει κανείς όταν καρφώνει καρφιά πάνω σε σκληρό ξύλο. Ο ήχος αυτός μου ανέβαζε όλη την πίεση στο κεφάλι.
Σαν να προκείται να εκτοξευθεί το κεφάλι από το σώμα ένιωθα .
Μετά καυτά δάκρια έτρεχαν από τα μάτια , οι λυγμοί με έπνιγαν και το σώμα μου ξεσπούσε ολόκληρο σε γοερό κλάμμα.
Τα παιδιά είχαν σαστίσει κι εκείνη συνέχισε να φωνάζει ψιθυριστά ….
Πες μας τι ακούς ;
Πες στην κάμερα τι ακούς;
Τότε στην παραζάλη συνειδητοποίησα ότι η κάμερα τραβούσε όλα τα στιγμιότυπα από πριν αλλά και δε σταμάτησε ποτέ να τραβάει.
Δεν συνήλθα αμέσως.
Δε μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Ούτε μπορούσα να διηγηθώ εκείνη την ώρα όλα όσα άκουσα.
Το μόνο που αντιλήφθηκα είναι ότι οι δύο συνεργάτες έκλαιγαν και η γυναίκα είχε στο πρόσωπο ζωγραφισμένο ένα πόθο να μιλήσω γι αυτά που άκουσα στο σημείο όπου είχαν τοποθετήσει τον αγκάθινο στέφανο στον Ιησού.
Όταν μπόρεσα να αρθρώσω τις πρώτες λέξεις μου και σήκωσα το κεφάλι από το βρεγμένο από τα δάκρια μάρμαρο τη ρώτησα…….
Ποια είστε ; Πως σας λένε ;
Ποια είστε;
Η γυναίκα πήρε το βλέμμα της από πάνω μου και έμεινε αμίλητη για λίγα λεπτά.
-Ποια είστε ; Που μένετε;
-Μένω εδώ πιο πάνω σε ένα κελί του Πατριαρχείου.
-Που στο Πατριαρχείο ;
-Σε ένα κελί . Συναντώ πολύ κόσμο ειδικά αυτές τις μέρες και καμιά φορά του δείχνω και του μιλάω για την ιστορία των Προσκυνημάτων……
Θα σας πω την ιστορία μου αργά μετά την νυχτερινή ακολουθία που θα γίνει θα είστε εδώ ;
-Ναι θα είμαστε, αλλά δώστε μας ένα τηλέφωνο ένα όνομα να ξέρουμε που να σας αναζητήσουμε……
Ποια είστε; …….
Τέλος τέταρτου μέρους (η συνέχεια αυτής της ιστορίας θα απλωθεί αυτές τις μέρες στις σελίδες του iellada.gr με αφορμή τη Σαρακοστή , το Άγιο Πάσχα και την Ανάσταση για όσους θα ήθελαν να ταξιδέψουν στο θαύμα της ανθρώπινης επαφής με τους τόπους που περπάτησε ο Ιησούς, προσευχήθηκε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε…)
iellada.gr
Δ' μέρος διήγησης από τη Μαρία Γιαχνάκη.
Πες μας τι ακούς; Πες μας τι ακούς ; Μου έλεγε διαρκώς.
Να τα δείξεις αυτά.
Να τα δείξεις αυτά.
Η γυναίκα με το φωτεινό πρόσωπο στεκόταν από πάνω μου, όσο εγώ ήμουν καρφωμένη πάνω στο μάρμαρο του παρεκκλησίου.
Οι φλέβες μου ήταν πεταχθεί έξω και σχημάτιζαν ποτάμια στο μέτωπό μου ( μετέπειτα περιγραφή των συναδέλφων μου, άλλωστε η κάμερα είχε καταγράψει καταλάθος τα στιγμιότυπα).
Η φωνή της δεν σταματούσε αλλά από ένα σημείο και μετά δεν την άκουγα.
Άκουγα πια καθαρά, ξεκάθαρα τον ήχο από καρφιά, τον ήχο που ακούει κανείς όταν καρφώνει καρφιά πάνω σε σκληρό ξύλο. Ο ήχος αυτός μου ανέβαζε όλη την πίεση στο κεφάλι.
Σαν να προκείται να εκτοξευθεί το κεφάλι από το σώμα ένιωθα .
Μετά καυτά δάκρια έτρεχαν από τα μάτια , οι λυγμοί με έπνιγαν και το σώμα μου ξεσπούσε ολόκληρο σε γοερό κλάμμα.
Τα παιδιά είχαν σαστίσει κι εκείνη συνέχισε να φωνάζει ψιθυριστά ….
Πες μας τι ακούς ;
Πες στην κάμερα τι ακούς;
Τότε στην παραζάλη συνειδητοποίησα ότι η κάμερα τραβούσε όλα τα στιγμιότυπα από πριν αλλά και δε σταμάτησε ποτέ να τραβάει.
Δεν συνήλθα αμέσως.
Δε μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Ούτε μπορούσα να διηγηθώ εκείνη την ώρα όλα όσα άκουσα.
Το μόνο που αντιλήφθηκα είναι ότι οι δύο συνεργάτες έκλαιγαν και η γυναίκα είχε στο πρόσωπο ζωγραφισμένο ένα πόθο να μιλήσω γι αυτά που άκουσα στο σημείο όπου είχαν τοποθετήσει τον αγκάθινο στέφανο στον Ιησού.
Όταν μπόρεσα να αρθρώσω τις πρώτες λέξεις μου και σήκωσα το κεφάλι από το βρεγμένο από τα δάκρια μάρμαρο τη ρώτησα…….
Ποια είστε ; Πως σας λένε ;
Ποια είστε;
Η γυναίκα πήρε το βλέμμα της από πάνω μου και έμεινε αμίλητη για λίγα λεπτά.
-Ποια είστε ; Που μένετε;
-Μένω εδώ πιο πάνω σε ένα κελί του Πατριαρχείου.
-Που στο Πατριαρχείο ;
-Σε ένα κελί . Συναντώ πολύ κόσμο ειδικά αυτές τις μέρες και καμιά φορά του δείχνω και του μιλάω για την ιστορία των Προσκυνημάτων……
Θα σας πω την ιστορία μου αργά μετά την νυχτερινή ακολουθία που θα γίνει θα είστε εδώ ;
-Ναι θα είμαστε, αλλά δώστε μας ένα τηλέφωνο ένα όνομα να ξέρουμε που να σας αναζητήσουμε……
Ποια είστε; …….
Τέλος τέταρτου μέρους (η συνέχεια αυτής της ιστορίας θα απλωθεί αυτές τις μέρες στις σελίδες του iellada.gr με αφορμή τη Σαρακοστή , το Άγιο Πάσχα και την Ανάσταση για όσους θα ήθελαν να ταξιδέψουν στο θαύμα της ανθρώπινης επαφής με τους τόπους που περπάτησε ο Ιησούς, προσευχήθηκε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε…)
iellada.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου