Οσία Ματρώνα της Μόσχας, θα έλθει καιρός πού θα βάλουν μπροστά σας τον Σταυρό και το ψωμί και θα σας πουν διαλέξετε!.. Μη φοβάστε για τίποτα, όσο φοβερό και αν φαίνεται αυτό. Όλα θα τα κανονίσει ο ίδιος ο Κύριος!

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!

Οσία Ματρώνα η Ρωσίδα η Αόμματος της Μόσχας
Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, Αλεξανδρείας (κοίμηση και ανακομιδή λειψάνων)
Έσπερος και Ζωή οι σύζυγοι και Θεόδουλος και Κυριακός τα τέκνα τους, μάρτυρες στην Αττάλεια Μ. Ασίας (125)
Βασίλειος ο διά Χριστόν σαλός του Καντόμσκι, Ριαζάν (1848)
Άγιος Αθανάσιος Γ΄ ο Πατελάρος και Σιναΐτης, Επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως (+1652)
Αντώνιος Hanna ο εσταυρωμένος του Χαλεπίου, νεομάρτυρας ο οποίος σταυρώθηκε από ισλαμιστές στο Χαλέπι Συρίας (+2014)

Εορτάζουν στις 2 Μαΐου

Προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ μήτρας ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τέθεικά σε. (Ιερεμ. 1,5) (Σε γνωρίζω πολύ καλά, πριν ακόμη σε πλάσσω ως έμβρυον εις την κοιλίαν της μητρός σου και πριν γεννηθής, σε καθιέρωσα εις υπηρεσίαν του έργου μου• σε εγκατέστησα προφήτην δια τα έθνη.)

Αγία Ματρώνα της Μόσχας.

Η Ματρώνα γεννήθηκε τυφλή, έτσι από την αρχή σήκωσε ένα βαρύ σταυρό τον οποίο με την ταπείνωση και την υπομονή τον κράτησε σε όλη της την ζωή.
Όταν ήταν έξι χρονών, μια φορά έβγαλε τον σταυρό από πάνω της και η μητέρα της την μάλωσε. Τότε η Ματρώνα της είπε: “Μητέρα μου γιατί με μαλώνεις; Εγώ έχω τον δικό μου σταυρό.” Πράγματι, επάνω στο στήθος της είχε ένα εξόγκωμα σε σχήμα σταυρού.
Στην εφηβική της ηλικία σε μία επίσκεψή της στην Κρονστάνδη, στον ναό όπου λειτουργούσε ο Άγιος Ιωάννης, εκείνος μετά από την Θεία Λειτουργία μέσα στον κατάμεστο από κόσμο ναό του Αγίου Ανδρέα παρεκάλεσε τον κόσμο ν’ ανοίξουν χώρο για να περάσει η δεκατετράχρονη τότε Ματρώνα, την οποίαν δεν γνώριζε, λέγοντας: «Έλα Ματρώνουσκα, έλα σε μένα. Ιδού έρχεται η αντικαταστάτριά μου, ο όγδοος στύλος της Ρωσίας!», προμηνύοντας την αποστολή της Αγίας για την εκκλησία και τον πολυπαθή Ρωσικό λαό, στα μετέπειτα χρόνια των διωγμών πού έβλεπε να έρχονται.
Μετά την κομμουνιστική επανάσταση, όταν και τα αδέλφια της έγιναν μέλη του κομμουνιστικού κόμματος η κατάσταση γι’ αυτήν έγινε αφόρητη γι’ αυτό και μετακόμισε στη Μόσχα το 1925, χωρίς μάλιστα διαβατήριο και άδεια παραμονής, στην οποίαν έζησε μέχρι τέλους της ζωής της βοηθώντας πλήθη δυστυχισμένων και πονεμένων ανθρώπων χωρίς πίστη στο Θεό. Στη Μόσχα δεν είχε μόνιμη στέγη διαμονής αλλά πήγαινε από το ένα σπίτι στο άλλο. Το Σοβιετικό καθεστώς επανειλημμένως προσπάθησε να την συλλάβει. Παρ’ όλο που ήταν τυφλή, τους ξέφευγε την τελευταία στιγμή ειδοποιημένη από τον Θεό με διάφορους περίεργους τρόπους. Μόλις αυτή έφευγε, κατέφθαναν οί πράκτορες τής NKVD , αλλά ήταν
αργά πιά.
Η Άννα Βιμπορνόβα θυμάται το παρακάτω περιστατικό.
«Ήρθε μια φορά ένας αστυνομικός να συλλάβει την Ματρώνα και εκείνη του λέει,
«Φύγε, φύγε γρήγορα, έχεις συμφορά στο σπίτι σου. Η τυφλή δεν φεύγει από σένα, εδώ στο κρεβάτι κάθομαι, δεν πάω πουθενά…»
Την άκουσε ο αστυνομικός, πήγε σπίτι του και βρήκε την γυναίκα του καμένη από την γκαζιέρα. Πρόλαβε και την μετέφερε στο Νοσοκομείο. Όταν την άλλη μέρα ήρθε στην υπηρεσία, τον ρώτησαν,
– Την συνέλαβες την τυφλή;
– Την τυφλή, τους είπε, δεν θα την συλλάβω ποτέ. Χάρη στην τυφλή πρόλαβα να πάω την γυναίκα μου στο Νοσοκομείο. Άμα δεν μου το λεγε θα την έχανα…
Όπου και αν πήγαινε, σε όποιο σπίτι και αν φιλοξενούνταν έφερνε την ειρήνη και την ηρεμία στις ψυχές. Άλλοτε χαριτολογούσε με τους ανθρώπους και άλλοτε τους έλεγχε με δριμύτητα, και τους νουθετούσε. Ήταν επιεικής, θερμή και ευσπλαχνική, δεν έκανε κηρύγματα και διδασκαλίες μα ήταν ολιγόλογη, λακωνική. Δίδασκε τον κόσμο να αποφεύγει την κατάκριση και να εμπιστεύεται το θέλημα του Θεού. Να κάνουν θερμή προσευχή και συχνά το σταυρό τους θωρακίζοντας έτσι τον εαυτό τους.
Η ίδια έκανε συνεχώς πολλούς σταυρούς ώστε στο μέτωπο της σχηματίστηκε μιά μικρή ουλή από τα δάκτυλά της. Το σταυρό της τον έκανε αργά, με θέρμη, τα δακτυλάκια της ψάχνανε το λακκάκι στο μέτωπό της.
Έλεγε πολλές φορές να μην κατακρίνει κανείς τον πλησίον του. ‘‘Μην κρίνεις τους άλλους, άφησε τον εαυτό σου στο θέλημα του Θεού. Γιατί να κατακρίνουμε τους άλλους; κοίταζε  μονάχα τον εαυτό σου, κάθε προβατάκι θα κρεμασθεί απ’ το δικό του ποδαράκι. Με τα ξένα ποδαράκια τι δουλειά έχεις;’’.
 Έλεγε: ‘‘ Ο άνθρωπος να εμπιστεύεται το θέλημα του Θεού. Να ζει με την προσευχή, να υπομένει τις θλίψεις. Να κάνει συχνά το σταυρό του, να σταυρώνει το φαγητό, να σταυρώνει το σπίτι του.. να σφραγίζει επίσης με τον Τίμιο Σταυρό και τα πράγματα γύρω του,  . . 
Έλεγε: ‘‘Να θωρακίζεται κανείς με τον Τίμιο Σταυρό, με την προσευχή, με τον Αγιασμό, με συχνή Θεία Μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων… Να έχετε μπροστά στις εικόνες πάντα αναμμένα κανδήλια’’.
Η Ματρώνουσκα δίδασκε: ‘‘Πλησιάζει πειρασμός; Πρέπει οπωσδήποτε να προσεύχεστε. Αδικοχαμένος γίνεται κανείς, όταν ζει χωρίς προσευχή. Ο εχθρός κάθεται στον αριστερό μας ώμο και στο δεξιό ο Άγγελος. Έχουν και ο ένας και ο άλλος το δικό τους βιβλίο. Στο ένα γράφονται οι αμαρτίες μας, στο άλλο τα καλά μας έργα’’.
‘‘Να κάνετε συχνά το σταυρό σας. Ο σταυρός είναι κλειδαριά, όπως και της πόρτας. Να σταυρώνετε τα πάντα γύρω σας, μην ξεχνάτε να σταυρώνετε και το φαγητό σας. Να καταφεύγετε στη σωστική και προστατευτική δύναμη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού’’,-έλεγε.

***

Η γενική απομάκρυνση από το Θεό, η μαχητική αθεΐα, η αύξηση της αποξένωσης και της έχθρας μεταξύ των ανθρώπων, η απόρριψη της πίστεως και της παραδόσεως, η αμαρτωλή και αμετανόητη ζωή προκάλεσαν σε εκατομμύρια ψυχές σοβαρές πνευματικές ζημιές. Τις μέρες που γίνονταν μαζικές κομμουνιστικές διαδηλώσεις, η Αγία παρακαλούσε όλους να μη βγαίνουν έξω, να κλείνουν πόρτες, παράθυρα και φεγγίτες, επειδή, όπως έλεγε, τα στίφη των δαιμόνων καταλαμβάνουν όλο το χώρο. Ίσως η Μάτουσκα, που πολλές φορές μιλούσε αλληγορικά, ήθελε με αυτά τα λόγια α υπενθυμίσει την ανάγκη να έχει κανείς κλειστά τα παράθυρα της ψυχής, όπως ονομάζουν οι Πατέρες τις αισθήσεις του ανθρώπου.
Κάποτε η Ζηναϊδα Ζδάνοβα τη ρώτησε για τα χρόνια του ‘‘μαχητικού αθεϊσμού’’. ‘‘Γιατί επέτρεψε ο Θεός να κλείσουν και να γκρεμίσουν τόσους ναούς;’’. Η αγία απάντησε: ‘‘Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Ο αριθμός των ναών ελαττώθηκε, επειδή οι πιστοί θα είναι ολίγοι, δε θα υπάρχουν και ιερείς γι’ αυτές τι εκκλησίες’’.
‘‘Μα γιατί κανένας δεν αγωνίζεται;’’ ρώτησε η Ζηναΐδα. ‘‘Ο λαός είναι σαν υπνωτισμένος, και μια φοβερή δαιμονική δύναμη μπήκε σε δράση. Βρίσκεται στον αέρα, διεισδύει παντού. Παλιά κατοικούσε στα έλη και τα πυκνά δάση, επειδή οι άνθρωπο εκκλησιάζονταν, φορούσαν το σταυρό. Τα σπίτια ήταν προστατευμένα από τις εικόνες, τα κανδήλια πού έκαιγαν, τον αγιασμό πού έκαναν. Τα δαιμόνια πετούσαν από μακριά και φοβόντουσαν να πλησιάσουν. Σήμερα όμως έχουν γίνει κατοικητήριο των δαιμόνων και οι ίδιοι οι άνθρωποι για την απιστία τους και την απομάκρυνσή τους από το Θεό’’.
«Πως σας λυπάμαι, ως τους έσχατους καιρούς θα ζήσετε. Η ζωή θα γίνεται όλο χειρότερη. Τελικά θα έλθει καιρός πού θα βάλουν μπροστά σας τον ΣΤΑΥΡΟ και το ΨΩΜΙ και θα σας πουν «Διαλέξετε!»
Θα διαλέξουμε τον Σταυρό, της έλεγαν, αλλά πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε..;
-«Ε, θα κάνουμε προσευχή, θα πλάσουμε βώλους λίγο χωματάκι, θα προσευχηθούμε στον Θεό, θα φάμε και θα χορτάσουμε! » αποκρινόταν προφητικά η Αγία Ματρώνα, ενώ αλλού έλεγε:
“Θα πάρετε χώμα, θα κάνετε κουλουράκια, θα τα σταυρώνετε, και θα είναι σαν ψωμί!”
Η Αγία δίδασκε όχι με τα λόγια, αλλά με τον βίο της. Η αρετή της συνίστατο στην μεγάλη της υπομονή και καρτερία, και την απόλυτη αγάπη της και εμπιστοσύνη στο Θεό. Έλεγε: «δεν πρέπει να φοβάται κανείς τίποτα, όσο φοβερό και αν φαίνεται αυτό. Βλέπεις, κουβαλάνε ένα μωρό με το ελκηθράκι και δεν το νοιάζει τίποτα! Όλα θα τα κανονίσει ο ίδιος ο Κύριος!».
Έλεγε,” Όταν θα πεθάνω λίγοι θα έρχονται στον τάφο μου, μόνο οι οικείοι μου, και όταν θα πεθάνουν και εκείνοι θα ερημώσει ο τάφος μου, σπάνια θα έρχεται κανείς. Αλλά μετά από χρόνια ο κόσμος θα με γνωρίσει, και άνθρωποι ταλαιπωρημένοι από τις θλίψεις θα με παρακαλάνε να προσεύχομαι γι΄ αυτούς…και θα έρχονται σαν κοπάδια για να βοηθηθούν. Και εγώ θα τους ακούω και όλους θα τους βοηθώ. Είπε ακόμη: «όλους πού ζητάνε βοήθεια από μένα θα τους συναντώ μετά τον θάνατό τους».
Να έρχεσθε σε μένα και να μου λέτε σαν να είμαι ζωντανή, τις θλίψεις σας και τα προβλήματά σας και εγώ όλους θα τους ακούω και όλους θα τους βοηθώ…”
Κοιμήθηκε στις 2 Μαΐου 1952, ημέρα Παρασκευή. Από τότε χιλιάδες πιστοί ορθοδόξοι από όλο τον κόσμο έχουν βοηθηθεί από την Αγία και πολλοί είναι εκείνοι πού επικαλούνται την παρρησία της στον Κύριο. Την Κυριακή έγινε η νεκρώσιμη ακολουθία στο ιερό Ναό του Ιερού Χιτώνος του Κυρίου. Ενταφιάσθηκε στο νεκροταφείο της Μονής του Αγίου Δανιήλ. Στις 8 Μαρτίου 1998 έγινε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων της, ανάμεσα στα οποία και το οστέϊνο σταυρουδάκι, το κολλημένο πάνω στο στέρνο της, πού μεταφέρθηκαν στην Ιερά Μονή της Αγίας Σκέπης στη Μόσχα, όπου ο τάφος σήμερα έχει γίνει ένα από τα δύο μεγαλύτερα προσκυνήματα της Ρωσίας• χιλιάδες προσκυνητές με ένα λουλούδι στο χέρι  περιμένουν υπομονετικά καθημερινά για να τα προσκυνήσουν και να ζητήσουν την βοήθεια της Ματρώνουσκας, όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν χαϊδευτικά με στοργή οι Ρώσοι.. Η μνήμη της τιμάται στις 2 Μαΐου, ημέρα της κοιμήσεως της.

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας. και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

Απολυτίκιον της Οσίας Ματρώνας.
(Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον)

Αδιάσειστον στύλον Ρωσίας όγδοον, την στερουμένην ομμάτων εκ γενετής, ευλαβώς ανυμνήσωμεν Ματρώναν την αοίδιμον, ως σκεύος θείων δωρεών και αγάπης ακραιφνούς προς πάντας εμπεριστάτους βοώντες• σκέδασον ζόφον παθών ημών φωτί σης χάριτος.

Ωδή α’. Ήχος πλ.δ’. Υγράν διοδεύσας.
Οσία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.

Ματρώνα, δικαίως υπό σεπτού η ονομασθείσα, στύλος όγδοος αχανούς, Ρωσίας, Κροστάνδης Ιωάννου, εν ευσεβεία ημάς πάντας στήριξον.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Αγίασον πάντας σε ευλαβώς, Ματρώνα, τιμώντας ώσπερ κρήνην αγιασμού θεόβρυτον και πηγήν θαυμάτων την εν Ρωσία αρτίως εκβλύσασαν.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Του κόσμου ασκήτρια θαυμαστή, Ματρώνα οσία, δυσχειμέροις εν τοις καιροίς δεινής αθεΐας εν Ρωσία η διαλάμψασα ρύσαι με θλίψεων.

Ωδή στ’. Την δεήσιν.

Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Στηρίζουσα δήμον εμπερίστατον δυσχειμέροις αθεΐας εν χρονοίς, μήτερ Ματρώνα, ουκ έπαυσας Ρώσων επιζητούντων αλήθειαν πίστεως, η νυν στηρίζουσα ευχαίς Σαις προς Κύριον πάντας ικέτας Σου.

Μεγαλυνάρια.

Χαίροις, των εν κόσμω ασκητριών καύχημα, Ματρώνα, των ασκήσει θεοτερπεί, αρετών εις ύψος καταντησάντων μέγα, νεόφυτον Ρωσίας, άνθος ηδύπνοον.
Πάντας τους προστρέχοντας ευλαβώς Σου ταις ικεσίαις προς τον Κύριον Ιησούν, Σον σεπτόν Νυμφίον, εν ουρανοίς Ματρώνα, συντήρει επηρείας πλάνου απήμονας.
iconandlight.wordpress.com