Στέπαν Ιγκνάσεφ
Όλοι στην πόλη Λάμμι της Φινλανδίας συζητούσαν έντονα το νέο: κάποιοι «άνθρωποι με μαύρα» αγοράζουν τεράστιο οικόπεδο εκεί, όπου παλιά βρισκόταν το νοσοκομειακό συγκρότημα. Στο Δημαρχείο από τη χαρά τους έτριβαν τα χέρια: αν ξεφορτωνόταν από το ισοζύγιο έξοδα για συντήρηση κτιρίων - πόσα θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν! Τη χαρά των αρχών της πόλης δεν συμμερίζονταν οι επιφυλακτικοί κάτοικοι της Λάμμι: τι «άνθρωποι με μαύρα» είναι αυτοί που ήρθαν προς τα εδώ; Ακούγεται, ότι είναι ορθόδοξοι, ότι θέλουν να στήσουν μια κοινότητα, και μάλιστα με κάποιο Αγιορείτικο Τυπικό…
Μετά από 6 χρόνια, ο πρώτος αναβρασμός είχε μετατραπεί σε πραγματικό ενδιαφέρον, μέσα από καλές σχέσεις με διάρκεια. Οι παράξενοι «άνθρωποι με μαύρα» ήταν ο καθηγητής Χάννου Πιοιουχιόνεν και μερικοί φοιτητές του οι οποίοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τις θεωρητικές γνώσεις για την Ορθοδοξία πρέπει να τις συνδέουμε με τη ζωή σύμφωνα με το Ευαγγέλιο. Όπως έδειξε η ζωή, αυτή την άποψη του καθηγητή και ορισμένων φοιτητών του τη συμμερίζεται όλο και πιο μεγάλος αριθμός κατοίκων της πιο πυκνοκατοικημένης περιοχής Σουόμι. «Ευθύς εξαρχής, για αυτό το λόγο ήρθαμε και ζούμε εδώ», λέει ο καθηγητής. «Να γνωρίσουμε στους ανθρώπους το Ευαγγέλιο, και οι ίδιοι να ζούμε με τον Χριστό – για αυτό είμαστε εδώ. Το κήρυγμα του Ευαγγελίου πρέπει να συνεχίζει και αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε περίπτωση που και εσύ ο ίδιος προσπαθείς να ζεις σύμφωνα με αυτό».
Συνομιλούμε με τον Χάννου στο κελλί του κτιρίου των αδελφών της δημιουργηθείσας μοναχικής κοινότητας. («Όχι», - με διορθώνει ο ίδιος – «δημιουργούμενης!»)
Ο Χάννου Πιοιουχιόνεν
Βραδιές με καφέ, το Ευαγγέλιο και η συμβουλή του πατέρα Εφραίμ
– Κύριε, Πιοιουχιόνεν, πώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία; Πώς πρωτοεμφανίστηκε η ορθόδοξη κοινότητα στην ήσυχη πόλη Λάμμι;
– Δούλευα, για πολλά χρόνια, ως καθηγητής Θεολογίας στο Ορθόδοξο Σπουδαστήριο της Ιεράς Μονής Νέου Βάλαμου. Με την ευλογία του Αρχιεπισκόπου κ.Ιωάννου (Ρίννε), άρχισα από το 1997 να διδάσκω την ορθόδοξη Θεολογία στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Φινλανδίας, στην πόλη Ιοένσουου, οπότε για αυτό το σκοπό είχα ζητήσει άδεια άνευ αποδοχών από το Σπουδαστήριο. Στο Ιοένσουου έμενα στην εστία της Θεολογικής Σχολής, σε δωμάτιο που προορίζεται για ιερείς, δίπλα σε δωμάτια σπουδαστών. Στα μάτια μου ήταν «αγέλη προβάτων χωρίς ποιμένα». Βλέποντας την κατάστασή τους, τους πρότεινα να έρχονται σε μένα για καφέ μετά τη Θεία Λειτουργία, αν επιθυμούν. Και μια μικρή ομάδα σπουδαστών της Θεολογικής Σχολής δέχτηκε την πρότασή μου. Ήταν 4-7 άτομα. Σε κάθε συνάντηση πάντα συζητούσαμε κάποιο από τα ζητήματα της πνευματικής ζωής.
Στη Φινλανδία, οι ορθόδοξες ενορίες, συνήθως, καθοδηγούνται από έναν μόνο ιερέα, οπότε οι χτεσινοί σπουδαστές, όταν αναλαμβάνουν το λειτούργημα στην ενορία, πολύ γρήγορα αντιμετωπίζουν δύσκολες συνθήκες στην επιτέλεσή του, καθώς ξαφνικά είναι μόνοι. Μια φορά τους είχα πει: «Όταν τελειώσετε τη Θεολογική Σχολή, μην ξεχάσετε ο ένας τον άλλον και μη χάσετε την έμπνευση για το εκκλησιαστικό σας λειτούργημα». Μετά από μικρή παύση, ένας από τους σπουδαστές με ρώτησε, αν αξίζει τότε να δημιουργήσουμε μια κοινωνική οργάνωση. Αυτή η ιδέα μου προκάλεσε ενδιαφέρον και μια φορά, όταν έφτασα στο Άγιο Όρος Άθω, στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, για να συναντήσω εκεί έναν Φιλανδό φίλο μου, νυν ιερομόναχο Ιωσήφ, που ασκήτευε τότε στο Άγιο Όρος, ζήτησα την ευλογία από τον ηγούμενο Εφραίμ για αυτό το θέμα. Ο πατήρ Εφραίμ μου είπε ότι πρέπει να δημιουργήσουμε αδελφότητα και ότι στην εποχή μας ένας άνθρωπος μόνο με την ατομική του πρωτοβουλία δεν καταφέρνει τίποτα.
Ο πατήρ Εφραίμ είπε ότι πρέπει να δημιουργήσουμε αδελφότητα
Έτσι, το 2000, ιδρύσαμε την Αδελφότητα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού μαζί με αυτούς τους φοιτητές-σπουδαστές της Θεολογικής Σχολής και με άλλους φίλους μου. Αρχίσαμε να δημοσιεύουμε έργα μεγάλων ασκητών του Αγίου Όρους των τελευταίων χρόνων και άλλων Αγίων της εποχής μας. Επίσης, τρείς φορές το χρόνο, αρχίσαμε να μαζευόμαστε τα σαββατοκύριακα για συλλογική συμμετοχή στις ιερές ακολουθίες και για πνευματικές ομιλίες. Στο πεδίο αυτών των συναντήσεων γεννήθηκε το όνειρο να αποκτήσουμε δικό μας μέρος για τις συναντήσεις μας. Το 2011, αυτή η διαδικασία άρχισε να εξελίσσεται. Ρωτήσαμε ξανά τη συμβουλή του πατέρα Εφραίμ, εκείνη την εποχή είχε γίνει ηγούμενος της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα στο Άγιο Όρος. Αυτός στήριξε την πρωτοβουλία μας και ιδρύσαμε στη Φινλανδία το Ίδρυμα «των Αγίων του Αγίου Όρους» με σκοπό να συγκεντρώνουμε χρήματα. Επίσης, με την ευλογία των επισκόπων της Τοπικής μας Εκκλησία, αρχίσαμε να ψάχνουμε κατάλληλο μέρος στη Νότια Φινλανδία, όπου και διαμένει το μεγαλύτερο μέρος του ορθόδοξου πληθυσμού της χώρας.
Και το πρώτο μέρος που βρεθήκαμε, ήταν ακριβώς αυτό όπου βρισκόμαστε εμείς εδώ μαζί σας. Αν και εδώ είναι όμορφα και ήσυχα, θεώρησα τότε την αγορά του αδύνατη εξαιτίας των πολλών κτιρίων τα οποία πρέπει να συντηρείς σε καλή κατάσταση. Και ο γέροντας Εφραίμ επέμενε ότι ακριβώς αυτό το μέρος προορίζεται για μας. Και μετά από πολλά δύσκολα και εκπληκτικά γεγονότα, καταφέραμε να αγοράσουμε αυτό το συγκρότημα. Εγκατασταθήκαμε το καλοκαίρι του 2013. Από την αρχή, θέλαμε σε αυτό το μέρος να αναπτυχθούν δύο ορθόδοξα μοναστήρια που θα ζούσαν με το Αγιορείτικο Τυπικό: ένα για άντρες και ένα για γυναίκες. Αφού τα κτίρια εδώ είναι πολλά, συνολικά 22, υποθέταμε ότι θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε και κοινωνικού χαρακτήρα δραστηριότητες, που ταιριάζουν στα μοναστήρια, για παράδειγμα, γηροκομείο για ορθοδόξους λαϊκούς και ένα ιδιωτικό ορθόδοξο σχολείο. Ο χρόνος θα δείξει, ποιο από αυτά και πότε θα τα υλοποιήσουμε.
Το σημαντικότερο είναι να μην παραιτείσαι
– Κύριε καθηγητά, πώς αξιολογείτε την κατάσταση των χριστιανών στη Φινλανδία; Μου φαίνεται ότι τα πράγματα είναι καλά: δεν υπάρχουν διωγμοί, δεν έχουν εμπόδια στο πώς να ζουν, να εκκλησιάζονται, να μαθαίνουν την Ορθοδοξία στα σχολεία. Έχω δίκιο;
– Μου φαίνεται ότι η Φινλανδία είναι τυπική δυτική χώρα. Οι χριστιανικές αξίες υποχωρούν με αυξανόμενους ρυθμούς. Στη σημερινή κοινωνία δεν υπάρχει τίποτα που να εδραιώνει τον χριστιανικό τρόπο ζωής. Και αυτό αποτυπώνεται στο εκπαιδευτικό σύστημα. Τα θρησκευτικά είναι ακόμα στο πρόγραμμα σπουδών, συμπεριλαμβανομένου και του μαθήματος «Βάσεις του ορθόδοξου πολιτισμού για ορθόδοξους». Ταυτόχρονα όμως είναι πραγματικά παράδοξο το γεγονός ότι απαγορεύεται να κάνεις προσευχή στο μάθημα των θρησκευτικών! Στα μαθήματα μπορούν να χρησιμοποιούνται εικόνες, μπορούν να ανάβουν κεριά, μόνο που όλο αυτό πρέπει να γίνεται με σκοπό την γνωστική εκμάθηση του ορθόδοξου πολιτισμού και όχι ως πράξη ομολογίας πίστεως. Στα σχολεία της χώρας μας δε γίνονται οι χριστιανικές γιορτές. Όπως υποστηρίζεται επίσημα, αυτό δικαιολογείται από το ότι στη χώρα διαμένουν πολλοί αλλόθρησκοι και αυτό επιβάλλει πολιτικές ανεκτικότητας.
Στη σημερινή κοινωνία δεν υπάρχει τίποτα που να εδραιώνει τον χριστιανικό τρόπο ζωής
Στη Φινλανδία, δεν έχουμε ακόμα περιπτώσεις διωγμών για θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ο κάθε πολίτης μπορεί ελεύθερα να επισκέπτεται την εκκλησία και να ασκεί την πίστη του, χωρίς περιορισμούς. Την ίδια στιγμή, η κοινωνική πίεση που ασκείται εμποδίζει την δημόσια έκφραση των παραδοσιακών χριστιανικών ιδεωδών. Αυτό εκδηλώνεται πολύ έντονα, για παράδειγμα, στα ζητήματα της σεξουαλικής ηθικής. Είναι ολοφάνερο ότι ακόμα και οι θρησκευτικοί ηγέτες άρχισαν να γίνονται ιδιαίτερα προσεκτικοί στις δηλώσεις τους προκειμένου να αποφύγουν κατηγορίες για ρατσισμό. Τα ζητήματα «ισότητας των φύλων» απέκτησαν προτεραιότητα σε σύγκριση με την ανάγκη για διατήρηση της εκκλησιαστικής παράδοσης. Αυτή η επιφυλακτικότητα των θρησκευτικών ηγετών πηγάζει από το γεγονός ότι είναι οι νέοι των ενοριών που, πρώτα από όλα, εγκαταλείπουν την Ευαγγελική-Λουθηρανική Εκκλησία, αν και η ίδια τάση εμφανίζεται και στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Βρισκόμαστε μπροστά σε πραγματικό δίλημμα: άραγε, στην Εκκλησία μας, να ποντάρουμε στην ποσότητα ή στην ποιότητα;
Από την άλλη, πιστεύω ότι, προσπαθώντας να διατηρήσουμε την αυθεντική ορθόδοξη παράδοσή μας, η τοπική μας Εκκλησία θα μπορούσε να προσελκύσει πολλά νέα μέλη ενορίτες από το περιβάλλον των πρώην λουθηρανών, οι προσδοκίες των οποίων δεν είχαν εκπληρωθεί στις συνθήκες πίεσης από την πλευρά της σημερινής κοινωνίας. Με τη δική μου οπτική γωνία, η Εκκλησία μας πρέπει να μένει αμετακίνητη στις αξίες της, έτσι ώστε οι άνθρωποι άλλων θρησκειών που ψάχνουν για τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους νέο πνευματικό καταφύγιο, να βλέπουν πώς περνάμε εμείς αυτές τις δοκιμασίες και να προσβλέπουν σε μας ως το στιβαρό στήριγμα για τη διατήρηση των χριστιανικών αξιών. Η δέσμευσή μας είναι να είμαστε πιστοί στον Χριστό. Δεν μπορούμε να Τον προδίδουμε και την ίδια στιγμή να μην υποφέρουμε για αυτό και να μην υποβάλλουμε και άλλους στο να υποφέρουν. Η Εκκλησία πρέπει να παραμένει το αλάτι της γης, ακόμα και όταν αναγκάζεται να πληρώνει ακριβά για αυτό.
Η δέσμευσή μας είναι να είμαστε πιστοί στον Χριστό
Αυτή είναι η κατάσταση στη Φινλανδία. Από την άλλη, με βάση το Ευαγγέλιο και όλη την Καινή Διαθήκη, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι χριστιανοί παντού θα αντιμετωπίζουν αντιξοότητες, όσο τηρούν τη διδασκαλία του Χριστού. Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι και κάτω από άσχημες συνθήκες μπορούμε να παραμένουμε ευτυχισμένοι, όσο η συνείδησή μας δε μας επιπλήττει για δειλία και συμβιβασμούς για χάρη μιας άνετης ζωής.
Δικαίωμα στη γόνιμη βραδύτητα
– Πώς βλέπουν την κοινότητά σας οι άνθρωποι;
- Εμείς ζούμε στην Περιφέρεια Χιάμε, στην οποία η εμπειρία της Ορθοδοξίας δεν είναι σημαντική. Παρόλα αυτά, οι ντόπιοι κάτοικοι μας δέχτηκαν ζεστά. Πολλοί χαίρονταν ειλικρινά που πούλησαν σε μας αυτό το συγκρότημα. Σε μας έρχονται ομάδες από ντόπιες ενορίες, από πολιτιστικές κοινωνικές οργανώσεις και συνταξιούχοι. Η πρώτη εμπειρία γνωριμίας με την Ορθοδοξία μπορεί να συγκριθεί με θαλάσσια φρεσκάδα και αυτό το θυμάται κανείς για πολύ. Παρόλα αυτά, οι ντόπιοι κάτοικοι σπάνια αποφασίζουν να έρχονται κατά μόνας, ιδιαίτερα για ιερές ακολουθίες. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι με τον καιρό η κατάσταση θα αλλάξει προς το καλύτερο, αφού ο λαός Χιάμε είναι γνωστός για την βραδύτητά του…
Αν μιλήσουμε για την Εκκλησία μας, πολλοί επιλέγουν το ρόλο του αμέτοχου παρατηρητή: άραγε, θα εξαφανιστεί ή θα ενδυναμωθεί η δική μας κοινότητα πιστών; Πιθανόν, αυτό δε συμβαίνει μόνο με μας. Ο άνθρωπος έχει την ελευθερία της αμφιβολίας, όπως επίσης και το δικαίωμα να παρατηρεί και να «εμπνέεται βραδέως». Βεβαίως, ανάμεσα και σε μας τους ομόπιστους, υπάρχουν κι εκείνοι για τους οποίους η μοναστική ζωή στο σύγχρονο κόσμο δε σημαίνει τίποτα. Όπως και αυτοί που φοβούνται ότι η Ορθοδοξία του Αγίου Όρους μπορεί να εδραιωθεί στη χώρα μας και να γυρίσει την κατάσταση των πραγμάτων πίσω, σε εκείνη τη χρονική στιγμή τότε που η τοπική Εκκλησία μας ήταν μακριά από τις σύγχρονες κοινωνικές τάσεις.
Πολύ ευαίσθητα μαθήματα ταπείνωσης
– Είμαι πεπεισμένος ότι μια από τις σημαντικότερες δυσκολίες, για την κοινότητά σας, είναι οικονομική. Φοβάμαι να φανταστώ τα έξοδα για θέρμανση, για ρεύμα. Πώς τα καταφέρνετε;
– Τα έξοδα συντήρησης είναι αντίστοιχα με το μέγεθος του συγκροτήματός μας. Για λόγους εξοικονόμησης της δαπάνης για τη θέρμανση, πριν 5 χρόνια, αγοράσαμε μια μικρή μονάδα παραγωγής θερμότητας που δουλεύει με πέλλετ. Αυτό είναι μια πρωτοποριακή σύγχρονη μονάδα η οποία θα έπρεπε να μας εξασφαλίζει και το ηλεκτρικό ρεύμα. Δυστυχώς, το εγχείρημα δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες μας γιατί είχαμε πολλές βλάβες. Όλο το προηγούμενο χειμώνα, αναγκαζόμασταν να θερμαίνουμε τους χώρους με πετρέλαιο, το οποίο στη Φινλανδία κοστίζει τρείς φορές πιο ακριβά από το πέλλετ. Η ίδια κατάσταση με τη θέρμανση επαναλήφθηκε και αυτόν το χειμώνα. Δε θερμαίνουμε τα κτίρια που δεν χρησιμοποιούμε, ούτε στους σωλήνες τους έχει μείνει νερό. Στα υπόλοιπα κτίρια διατηρείται το ελάχιστο όριο θερμοκρασίας που χρειάζεται για τη διατήρηση των σωλήνων θέρμανσης σε λειτουργία. Η θερμοκρασία σε πολλούς χώρους δεν υπερβαίνει τους 10 βαθμούς, στα κελλιά και στους χώρους εργασίας χρησιμοποιούμε ηλεκτρικές σόμπες. Για αυτό το λόγο, οι λογαριασμοί ρεύματος παραμένουν εξαιρετικά υψηλοί.
Αν και τα προβλήματα θέρμανσης σχετίζονται με τεχνικές βλάβες, εμείς όλοι συνειδητοποιούμε ότι τα πραγματικά αίτια κρύβονται σε πνευματικό επίπεδο. Αυτά βέβαια μεταμφιέζονται και προβάλλονται ως πραγματικότητα με αυτόν τον τρόπο. Τι είναι πιο ευχάριστο για τις κακές δυνάμεις από το να καταστρέψουν ένα μοναστήρι πριν συσταθεί! Ο άνθρωπος που δεν έχει ζήσει σε μοναστήρι, δεν μπορεί καν να διανοηθεί πώς μπορεί να γίνεται ο πνευματικός πόλεμος. Εδώ που είμαστε, προλάβαμε να νιώσουμε πολλά από αυτά τα οποία παλιότερα δεν μπορούσαμε ούτε να τα φανταστούμε.
Ο άνθρωπος που δεν έχει ζήσει σε μοναστήρι, δεν μπορεί καν να διανοηθεί πώς μπορεί να γίνεται ο πνευματικός πόλεμος
Βεβαίως, ο Κύριος επιτρέπει αυτές τις δυσκολίες. Μέσα από αυτές μας δοκιμάζει για το πόσο σοβαρά επιθυμούμε να δημιουργηθεί αυτό το μοναστήρι και για το ποιες δυσκολίες είμαστε έτοιμοι να υποστούμε για αυτό το σκοπό. Με αυτό, μας διδάσκει υπομονή. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν έχουμε αρκετές δυνάμεις και σοφία για να πραγματοποιήσουμε αυτό το σκοπό, αν και κάνουμε ό,τι εξαρτάται από μας, ό,τι είναι στο χέρι μας. Ο ηγούμενος της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα, ο πατήρ Εφραίμ, κάποτε μας είπε ότι στην ώρα του εδώ θα εμφανιστεί μεγάλη μοναχική κοινότητα, μεγάλη Λαύρα που θα έχει διεθνή σημασία. Αν αυτή η προφητεία πραγματοποιηθεί, να είμαστε σίγουροι, ότι αυτό δε θα έχει γίνει χάρη στην αξιοσύνη μας. Επίσης, μας είχε πει ότι αν ο πονηρός καταβάλλει συνεχώς πολλές δυνάμεις για να καταστρέψει ένα μοναστήρι, τότε τι μπορούμε να πούμε όταν πρόκειται για δύο μονές που είναι υπό δημιουργία; Όταν βρισκόμασταν στα πρώιμα στάδια της προετοιμασίας, ένας από τους Αγιορείτες πατέρες, που τιμάται ως άγιος, με κοίταξε στα μάτια και με πολύ σοβαρή φωνή είπε: «Ετοιμάσου για σοβαρές δοκιμασίες». Ναι, με αυτές ζούμε, εδώ και σχεδόν 6 χρόνια, στο πνεύμα του βιβλίου του Ιώβ.
Πολλές φορές ήμασταν στο χείλος του γκρεμού και σωζόμασταν τελευταία στιγμή
Αλλά ειλικρινά, δεν είναι σωστό να μιλάμε μόνο για δυσκολίες. Νιώθουμε πλούσια την Χάρη του Θεού και τη Βοήθειά Του. Πολλές φορές ήμασταν στο χείλος του γκρεμού και σωζόμασταν τελευταία στιγμή. Μεγάλο θαύμα είναι το που γενικώς υπάρχουμε όλο αυτό τον καιρό, τη στιγμή που προέβλεπαν ότι δε θα λειτουργήσουμε για διάστημα πάνω από ένα χρόνο. Η δύναμη της προσευχής και η βοήθεια απλών ανθρώπων ήταν συνοδός της Χάριτος του Θεού, χωρίς την οποία δεν μπορείς να ζήσεις ούτε μέρα.
Η αγία αυθεντικότητα και η αυθεντική αγιότητα ως παράδειγμα
– Γιατί χτίζετε τη ζωή της μονής με Τυπικό του Αγίου Όρους;
– Οι άγιοι αγιορείτες πατέρες μας έχουν προκαλέσει ανεξίτηλη εντύπωση. Τα αρνήθηκαν όλα και αφιερωθήκαν στη σωτηρία με υπακοή στους πνευματικούς τους και αδιάλειπτη προσευχή. Εκτός από αυτό, εκπέμπουν φως, είναι αυθεντικοί και αθώοι, νιώθεις άνετα μαζί τους, πολύ συχνά νιώθεις χαρούμενα να βρίσκεσαι δίπλα τους.
Τη δύναμη της παράδοσης του Αγίου Όρους Άθω την εδραιώνει το γεγονός της ζωής αυτών των ανθρώπων. Πιστεύω ειλικρινά ότι ο μοναχισμός του Αγίου Όρους μπορεί να δώσει πολλά πνευματικά δώρα στους σύγχρονούς μας. Η ζωή γίνεται επιφανειακή, και δεν είναι έτοιμοι όλοι να συμφωνήσουν με αυτό. Για πολλούς ανθρώπους σημαντικά είναι το νόημα, το βάθος και η αυθεντικότητα. Και αυτά μπορεί να τα δώσει η Ορθόδοξη Εκκλησία, που είχε συσταθεί από τον Χριστό, πρώτα από όλα, στις μονές όπου ασκείται βαθιά πνευματική ζωή. Ελπίζουμε πολύ ότι η επίσκεψη στη μονή μας θα δώσει στους ταξιδιώτες, έστω και ελάχιστη, όχι πλήρη εμπειρία ζωής στο πνεύμα των αγιορειτών, εσωτερική ειρήνη, ελπίδα και χαρά από την επικοινωνία με τον Θεό τόσο στις ιερές ακολουθίες όσο και στην κοινή προσευχή. Προσπαθούμε να υποδεχόμαστε τον καθένα ως ανεπανάληπτη προσωπικότητα που φυλάει μέσα του το κομμάτι της Αιωνιότητας. Αφού ο καθένας μας είναι αιώνιος. Μακάρι να μας δώσει ο Θεός η αιωνιότητά μας να είναι με τον Χριστό.
(Ακολουθεί η συνέχεια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου