Μη ταράζεσθε και μη φοβείσθε… Ο Πατήρ είναι στο τιμόνι! Αδελφοί μου, για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά, μπορεί να δημιουργήσει τα αδημιούργητα… ποτέ δεν αφήνει για πολύ μόνους τους δικούς Του, στους μεγάλους πειρασμούς. Δοκιμάζει την πίστη του δίκαιου ανθρώπου, όπως δοκιμάζεται κι ο χρυσός στο χωνευτήρι. Λέγει, θαρσείτε, εγώ ειμι· μην φοβάστε. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

 

”Εν τω φωτί της δόξης του προσώπου σου, Κύριε, πορευσόμεθα εις τον αιώνα.”
«Εσημειώθη εφ’ ημάς το φως του προσώπου σου, Κύριε» 

Φιλουμένη / Φιλομένα η πριγκίπισσα, παιδομάρτυς στη Ρώμη, από Κέρκυρα Ελλάδος (8/7 και 11/8, 302 αἰ.)
Ανάμνηση Θαύματος Αγίου Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος (12/12, 348)
Εὔπλος Διάκονος μεγαλομάρτυς στην Catania Σικελίας Ιταλίας (304)
αββας Πασσαρίων της Παλαιστίνης (? αἰ.)
Χρωμάτιος Ρώμης (3ος αἰ.)
Τιβούρτιος μάρτυς στην Ρώμη (288)

Εορτάζουν στις 11 Αυγούστου.

Ομιλία
περί της Παντοντοδυναμίας και Πρόνοιας του Θεού
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

«ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί» ( Ματθ. 10:30).

Αδελφοί, «υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής πασαι ηριθμημέναι εισί» πόσω μάλλον και οι μέρες της ζωής μας! Μην φοβάστε, λοιπόν, πως θα πεθάνετε πριν από τον καθορισμένο χρόνο σας, ούτε να ελπίζετε ότι θα μπορέσετε να παρατείνετε τη ζωή σας για μια έστω μέρα, αν δεν είναι θέλημα Εκείνου, ο οποίος μετρά και αριθμεί. Ας σας διδάξει η γνώση αυτή την πραότητα και το φόβο του Θεού.

«υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής πασαι ηριθμημέναι εισί» πόσω μάλλον είναι και τα βάσανα των ανθρώπων πάνω στη γη! Μην φοβάστε, λοιπόν, ότι θα υποφέρετε περισσότερο από το μέτρο. Να φοβάστε ακόμη λιγότερο μήπως τα όσα υποφέρετε ξεχαστούν και δεν λογιστούν υπέρ υμών από Εκείνον που βλέπει τα πάντα. Η γνώση αυτή θα σας διδάξει την υπομονή και την εμπιστοσύνη προς τον Δημιουργό σας, και Ευεργέτη σας.

«υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής πασαι ηριθμημέναι εισί» πόσω μάλλον είναι και οι φίλοι, αλλά και οι εχθροί σας επί της γης! Μην φοβάστε, λοιπόν, μήπως έχετε πάρα πολλούς φίλους ή πάρα πολλούς εχθρούς. Ούτε να φοβάστε ότι οι εχθροί σας θα σας νικήσουν, ούτε να είστε σίγουροι ότι οι φίλοι σας θα σας υπερασπιστούν. Μεριμνάτε μόνο για να έχετε φίλο τον Θεό και μην φοβάστε τίποτα. Δείτε, είναι ο μόνος Φίλος σας που σας αγαπά αδιάπτωτα και αναλλοίωτα.

Ω Αγαθέ Κύριε, Πάνσοφε Ευεργέτα, Συ που γνωρίζεις τον αριθμό, το μέτρο και τον χρόνο όλων, διώξε από μέσα μας κάθε φόβο, εκτός από το φόβο Σου. Έτσι ώστε μέσω του φόβου προς Εσένα, να φθάσουμε στην αγνή και αγία αγάπη προς Σε, τον Δημιουργό και Ευεργέτη μας.

Ότι πρέπει Σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις τώ Πατρί και το Υιώ και τω Αγίω  Πνεύματι . Αμήν.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Ιανουάριος), Εκδ. Αθως
http://prologue.orthodox.cn/January22.htm

Οι άρχοντές σου απειθούσι, κοινωνοί κλεπτών, αγαπώντες δώρα, διώκοντες ανταπόδομα, ορφανοίς ου κρίνοντες και κρίσιν χηρών ου προσέχοντες (Ήσ. 1. 15, 23).
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Μέσω του μεγάλου προφήτου Ησαΐου, είπε ο Κύριος στο λαό του Ισραήλ: και εάν πληθύνητε την δέησιν, ουκ εισακούσομαι υμών αι γάρ χείρες υμών αίματος πλήρεις. Και συμπληρώνει πάλι: οι άρχοντές σου απειθούσι, κοινωνοί κλεπτών, αγαπώντες δώρα, διώκοντες ανταπόδομα, ορφανοίς κρίνοντες και κρίσιν χηρώς ον προσέχοντες (Ήσ. 1. 15, 23).

Πράττοντας τέτοια έξω από τούς ναούς ενώ μέσα στις εκκλησίες κράζουμε στον Δημιουργό για έλεος, σημαίνει ότι χτίζουμε και γκρεμίζουμε, φυτεύουμε και μαδούμε, λιβανίζουμε στον τρελό αγέρα.

Είναι σαν να παρουσιάζονται στο βασιλιά δύο άνθρωποι για να παρακαλέσουν για την ίδια πόλη. Ο ένας προσκυνά και παρακαλεί για βοήθεια και ο άλλος υβρίζει τον βασιλιά μπροστά στα μάτια του!

Έτσι και ο Βασιλεύς ουρανού και γης, δίνει από τη μια να φέρει η χρονιά καρπούς κατά τις προσευχές των ευσεβών, μα από την άλλη στέλνει το σκουλήκι, τον τυφλοπόντικα, τον καύσωνα ή την πλημμύρα. Χάνεται τότε η σοδειά και λιμός γίνεται εξαιτίας της ύβρεως των υβριστών.
Έτσι κάνει ο Θεός κατά την δικαιοσύνη Του. Γι’ αυτό η Εκκλησία καλούσε πάντοτε όλους τους ανθρώπους στην ορθή οδό, τη σύμφωνη με το νόμο του Κυρίου, γνωρίζοντας ότι ανάλογα με τη διαγωγή των ανθρώπων, αντιδρούν και όλα τα στοιχεία του σύμπαντος.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Ομιλίες και Μελέτη για τα Σύμβολα και τα σημεία. Ορθόδοξος Κυψέλη

***

Όταν οι μαθητές ξεκίνησαν με το πλοίο το βράδυ, η θάλασσα ήταν ήρεμη. Όταν άλλαξε η φορά των ανέμων όμως, τα κύματα έγιναν τεράστια, όπως συνήθως γίνεται στη λίμνη αυτή, το πλοίο άρχισε να κλυδωνίζεται κι οι μαθητές φοβήθηκαν. Ο Κύριος τα προγνώριζε όλ’ αυτά. Άφησε σκόπιμα όμως τους μαθητές Του να εκτεθούν στον κίνδυνο, ώστε να νιώσουν πόσο αβοήθητοι κι αδύναμοι ήταν χωρίς Εκείνον και να στερεωθούν στην πίστη τους…

Ο ίδιος έλειπε μακριά τους, πάνω στο βουνό, στην έρημο. Πώς να τον φωνάξουν, να τον επικαλεστούν για να τους ακούσει; Πώς μπορούσαν να τον πληροφορήσουν για τη συμφορά τους; Πώς μπορούσαν να του στείλουν ένα μήνυμα, να του πουν, «Κύριε, σώσον ημάς, απολλύμεθα»; Δεν υπάρχει κανένας τρόπος. Οι μαθητές το βλέπουν πια, πως τους απειλεί ναυάγιο. Λες κι ήταν δυνατό να καταστραφεί κάποιος άνθρωπος, όταν τηρεί την εντολή του Θεού! Αλήθεια, τι υπέροχη διδαχή είναι αυτή για τους πιστούς, ώστε να μην απελπίζονται όταν βαδίζουν στο δρόμο όπου τους έταξε ο Θεός: να πιστέψουν πως Εκείνος που τους έστειλε στο δρόμο τους, φροντίζει γι’ αυτούς, γνωρίζει τους κινδύνους που θα συναντήσουν. Ο Θεός όμως δε σπεύδει στη βοήθειά Του.
Δοκιμάζει την πίστη του δίκαιου ανθρώπου, όπως δοκιμάζεται κι ο χρυσός στο χωνευτήρι.
Όταν οι μαθητές έφτασαν στο έσχατο σημείο της απόγνωσης, ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά τους ο Χριστός, περπατώντας πάνω στα νερά…
«Ευθέως δε ελάλησεν αυτοίς ο Ιησούς, λέγων: θαρσείτε, εγώ ειμι: μη φοβείσθε» (Ματθ. ιδ’ 27).
Ο Κύριος ποτέ δεν αφήνει για πολύ μόνους τους δικούς Του, στους μεγάλους πειρασμούς. Ήξερε πως τους διέτρεχε φόβος, πως ήταν έντρομοι, επειδή νόμιζαν πως έβλεπαν φάντασμα. Έτσι έσπευσε να τους λυτρώσει από το φόβο. Ευθέως τους είπε: θαρσείτε! Τους έδωσε αμέσως θάρρος, κατά κάποιο τρόπο τους ξανά ‘δωσε την ανάσα της ζωής, που τους είχε κόψει ο φόβος. Θαρσείτε, εγώ ειμι· μη φοβείσθε….

Θαρσείτε, εγώ ειμι! Δεν μπορεί ο καθένας ν’ ακούσει τη φωνή αυτή. Την ακούνε μόνο οι όσιοι κι οι δίκαιοι, που υπομένουν για το Χριστό. Δεν ακούει τη φωνή του Χριστού όποιος γενικά υποφέρει. Πώς να τον ακούσουν όλοι εκείνοι που υποφέρουν για τις αμαρτίες και τις αδικίες τους; Θα τον ακούσουν εκείνοι μόνο που υποφέρουν για την πίστη τους σ’ Αυτόν (βλ. Πέτρ. δ’ 13-16). Τώρα μέσα στη θάλασσα οι μαθητές υπόφεραν για την πίστη τους στο Χριστό. Ή μάλλον θα λέγαμε πως υπόφεραν για να επιβεβαιωθεί περισσότερο η πίστη τους στο Χριστό….

Δυστυχώς όμως υπάρχουν και λίγοι ανάμεσά μας, ακόμα και η ίδια η συνείδησή μας, που ακούνε την επιτιμητική φωνή από τ’ αόρατα χείλη: ολιγόπιστε, εις τί εδίστασας;
Γιατί αμφιβάλλετε, φίλοι μου, πως το χέρι του Θεού είναι κοντά; Γιατί δεν δοξολογείτε το Θεό ακόμα και τη στιγμή που αντιμετωπίζετε το μεγαλύτερο κίνδυνο; Ο Αβραάμ δεν ήταν απαλλαγμένος από την αμφιβολία όταν οδηγούσε το μονογενή του υιό στη θυσία (βλ. Γέν. κβ’ 1-18) και μετά τον έσωσε ο Θεός; Ο Ιωνάς δεν δοξολογούσε το Θεό από την κοιλιά του κήτους και σώθηκε (βλ. Ιων. β’ 7); Γιατί οι Τρεις Παίδες δεν ολιγοπίστησαν μέσα στην «κάμινο του πυρός» και τελικά τους έσωσε η πίστη τους (βλ. Δαν. γ’ 19-26); Το ίδιο δεν έκανε κι ο προφήτης Δανιήλ μέσα στο λάκκο των λεόντων (στ 16-23), αλλά κι ο μακάριος Ιώβ που ήταν πληγωμένος και γεμάτος σπυριά (Ιώβ β’ 7-10); Αλλά και χιλιάδες άλλοι που δέχτηκαν τις μεγαλύτερες δοκιμασίες για την πίστη τους στο Χρι­στό, πώς γλίτωσαν από την αμφιβολία; Εμείς γιατί αμφιβάλλουμε; Ο Θεός μας σώζει αμέτρητες φορές με το αόρατο χέρι Του, εκεί που δεν το περιμένουμε καθόλου, και μ’ όλο που αμφιβάλλουμε πολλές φορές για τη βοήθειά Του.

Πρέπει λοιπόν να έχουμε στο νου μας όλες τις ευεργεσίες του Θεού και να μετανοούμε για την ολιγοπιστία και τη λιποψυχία μας. Πρέπει να γίνουμε ώριμοι στην πίστη μας. Έτσι, όσο μεγάλο κίνδυνο κι αν αντιμετωπίσουμε στο μέλλον, πρέπει να δοξολογούμε το Θεό και να επικαλούμαστε το όνομά Του. Και τότε ο Θεός θα μας βοηθήσει, θα μας σώσει. Ας δοξολογούμε το Θεό όταν βρισκόμαστε στον κίνδυνο, όχι όταν αυτός περάσει….
Νικητής ενάντια σε κάθε κακό είναι ο Χριστός. Δεν επιτρέπει ο ίδιος να τον νικήσει κάποιο κακό. Εμείς λοιπόν πρέπει να καταφεύγουμε κάτω από τις σωστικές φτερούγες Του, εκεί που δε θα συναντήσουμε ούτε καταιγίδες ούτε ανέμους ούτε φαντάσματα, «ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος». Εκεί θα βρούμε όλα τ’ αγαθά πλούσια, αιώνια, που δεν τα καταστρέφει ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά. Εκεί θα δοξολογούμε μαζί με τους αγγέλους και τους αγίους τα νικηφόρα έργα του Χριστού, που τη μεγαλοσύνη τους δεν μπορούμε να κατανοήσουμε στην περιορισμένη προοπτική της πρόσκαιρης ζωής μας. Εκεί θα μας αποκαλυφτούν όλα και τότε θα ευφρανθούμε. Κι η χαρά μας αυτή δε θα έχει τέλος.

***

Ω αδελφοί μου, για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά: μπορεί να αποκαλύψει στον άνθρωπο ό,τι δημιούργησε και να δημιουργήσει τα αδημιούργητα. Αλλά, το πιο σημαντικό για εμάς είναι ότι θέλει να λυτρώσει τις ψυχές μας από την αμαρτία και το θάνατο και να μας δώσει την αιώνια ζωή. Ας Τον ικετεύουμε για αυτό ημέρα και νύχτα.

«Μη ταράζεσθε και μη φοβείσθε… Ο Πατήρ είναι στο τιμόνι!»
π. Κλεόπας Ηλίε της Ρουμανίας (†1998)

Όταν προ ολίγων ετών οι άνθρωποι ήσαν ταραγμένοι ότι ο Αντίχριστος έρχεται, ότι θα έλθουν πόλεμοι και άλλα παρόμοια ο π. Κλεόπας τους έλεγε με δυνατή φωνή:
«Ο Πατήρ είναι στο τιμόνι!» Πάρτε και διαβάστε τους στίχους 10 -11 του ψαλμού 32:
«Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών, αθετεί δε λογισμούς λαών και αθετεί βουλάς αρχόντων, η δε βουλή του Κυρίου εις τον αιώνα μένει, λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν».
Κατόπιν τους ενεθάρρυνε λέγοντας:
«Μη ταράζεσθε και μη φοβείσθε, διότι δεν θα γίνει, όπως θέλουν αυτοί. Ότι θέλουν αυτοί ας κάνουν!
Εσείς να μη φοβείσθε. Προσεύχεσθε και κάνετε το σημείο του Σταυρού με πίστη και θα φύγουν οι δαίμονες!» (σελ. 169)

Ο σκοπός του πόνου για τους χριστιανούς είναι ένας και μοναδικός:
Η συγχώρησης των αμαρτιών εδώ στην γη με κάθε είδους ασθένειες, στενοχώριες και θλίψεις, επίσης ο εξαγνισμός και η σωτηρία της ψυχής μας…  Βλέπουμε ότι εδώ στην γη αυτοί πού υποφέρουν περισσότερο, είναι ειρηνικοί με τη συνείδηση τους, ενάρετοι και ισχυροί απέναντι των πειρασμών, πλησιέστερα στον Θεό από τους άλλους και σώζονται ευκολότερα, όπως ο δίκαιος Ιώβ, ο πτωχός Λάζαρος, οι Άγιοι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι και τόσοι άλλοι… 
Στους δυνατότερους στην πίστη παραχωρεί ο Θεός βαρύτερους πειρασμούς, για να προοδεύσουν στην αγιότητα και να αξιωθούν μεγαλυτέρων στεφάνων… λέγει και ο προφήτης Δαβίδ: “ότι ουκ αφήσει Κύριος την ράβδο των αμαρτωλών επί τον κλήρο των δικαίων, όπως αν μη εκτείνωσιν οι δίκαιοι εν ανομίες χείρας αυτών” (Ψαλμ. 124,3).
Ο δίκαιος Ιώβ λέγει ότι οι πιστοί φορτώνονται με διαφόρους πειρασμούς, κατά παραχώρηση του Θεού (Ιώβ 7,8 ). “ Όμως ουδέποτε ο Θεός επιτρέπει στους εκλεκτούς Του, πειρασμούς υπεράνω των δυνάμεων των.
«Η ζωή και οι αγώνες του Γέροντος Κλεόπα, Ρουμάνου Ησυχαστού καί Διδασκάλου». Αρχιμ. Ιωαννικίου Μπαλάν, έκδοση «Ορθόδοξος Κυψέλη.

Απολυτίκιον. Ήχος βαρύς

Μετεμορφώθης εν τω όρει Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις Μαθηταίς σου την δόξαν σου, καθώς ηδύναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς, το Φως σου το αΐδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου, Φωτοδότα δόξα σοι.

Ήχος δ’
Έδωκας σημείωσιν

Ω φιλοθεάμονες, των υπέρ νουν και φιλήκοοι, μυστικώς εποπτεύσωμεν, Χριστόν εξαστράψαντα, θεϊκαίς ακτίσι, και ενηχηθώμεν, την τού γεννήτορος φωνήν, ηγαπημένον ανακηρύττουσαν, Υιόν τον καταυγάσαντα, την ανθρωπίνην ασθένειαν, εν Θαβώρ και πηγάσαντα, φωτισμόν ταίς ψυχαίς ημών.

Ήχος δ’
Κοσμά Μοναχού

Όρος τό ποτέ ζοφώδες καί καπνώδες, νυν τίμιον και άγιόν εστιν, εν ώ οι πόδες σου έστησαν Κύριε, προ αιώνων γαρ κεκαλυμμένον μυστηριον, επ’ εσχάτων εφανέρωσεν η φρικτή σου Μεταμόρφωσις, Πέτρω Ιωάννη και Ιακώβω, οίτινες την ακτίνα τού προσώπου σου μη φέροντες, και την λαμπρότητα των χιτώνων σου, επί πρόσωπον, εις γην κατεβαρύνοντο, οι και τη εκστάσει συνεχόμενοι, εθαύμαζον βλέποντες, Μωϋσήν καί Ηλίαν συλλαλούντάς σοι τα μέλλοντα συμβαίνειν σοι, και φωνή εκ τού Πατρός, εμαρτύρει λέγουσα. Ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα, αυτού ακούετε, ός τις καί δωρείται τω κόσμω το μέγα έλεος.

iconandlight.wordpress.com