Τη Παρασκευή της ε´ εβδομάδος των Νηστειών,
Ο Ακάθιστος Ύμνος
καθ᾿ ην αναγινώσκονται άπαντες οι Οίκοι του Ακαθίστου Ύμνου
Παναγία η Εγγυήτρια της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας
Εορτάζει το Σάββατο του Ακαθίστου Ύμνου, κατά την Ε’ εβδομάδα των Νηστειών⋅
Στίχοι.
Ύμνοις αΰπνοις ευχαρίστως η Πόλις,
την εν μάχαις άγρυπνον υμνεί Προστάτιν.
Προσευχή
Στην Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου
«Πάντων Θλιβομένων η Χαρά»
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Υπεραγία Θεοτόκε, «Πάντων Θλιβομένων η Χαρά»,
ελέησον ημάς τους αμαρτωλούς.
Έχεις τον Υιό Σου στο θρόνο της Αιωνίου Βασιλείας
και Συ, Θεοτόκε, επιστάσα˙
όλα τα βάσανά μας τα γνωρίζεις, τίποτα δεν σου διαφεύγει.
Συ πάντοτε μεσιτεύεις στον Χριστό, τον Υιό σου
υπέρ των πιστών.
Συ ανακουφίζεις από τον πόνο και τη δυστυχία
τους θλιβομένους.
Παναγία Παρθένε, μη παύσεις μέχρι τέλους να πρεσβεύεις
υπέρ της σωτηρίας του γένους ημών.
Ο Θεός Σε ανέδειξε ενδοξοτέρα των Σεραφείμ:
«τάχυνον εις πρεσβείαν, Χαρά πάντων των θλιβομένων!»
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας»
***
Η νοερά προσευχή, η ευχή του Ιησού, είναι το κεντρικό θέμα του βιβλίου «Νηπτική θεωρία».
Ο συγγραφέας του, ο ανώνυμος ησυχαστής, ο
αυτοαποκαλούμενος «Απελπισμένος», αποκαλύπτει τα βιώματά του και
προσφέρει την πείρα του στον αναγνώστη, σαν οδηγό για την κατάκτηση της
νοεράς προσευχής.
«Κάποιος μοναχός, διηγείται ο ησυχαστής, ήρθε σε έκσταση την ώρα που προσευχόταν και είδε πλήθος δαιμόνων, σαν την άμμο της θάλασσας. Έμοιαζαν με στρατιώτες και ορμούσαν εναντίον του με πολλή μανία για να τον εξοντώσουν.
Φοβισμένος εκείνος έτρεξε να καταφύγει
στην εκκλησία. Μπαίνοντας μέσα βλέπει τον Κύριο και τη Θεοτόκο στις
εικόνες τους σαν ζωντανούς και με βασιλική δόξα.
Το πρόσωπο του Κυρίου είχε μία ανέκφραστη
ωραιότητα και άστραφτε πιο δυνατά από τον ήλιο. Για αυτό ο αδελφός δεν
μπόρεσε να ξανακοιτάξει. Προσκύνησε όμως και ασπάστηκε με φόβο και χαρά
τη δεξιά Του.
Κατόπιν πλησίασε στην εικόνα της Παναγίας. Προσκύνησε, ασπάστηκε το παρθενικό της χέρι και τόλμησε να την κοιτάξει στο πρόσωπο.
Στην αγία της αγκάλη είδε καθισμένο
το Θείο Βρέφος σαν σε θρόνο χερουβικό. Κι ήταν τόσο ταιριαστό το θεϊκό
αυτό σύμπλεγμα, όσο και η ομορφιά και η ευωδία σε ένα τριαντάφυλλο.
Η Θεοτόκος κοίταζε τον αδελφό με τόση πραότητα, ώστε εκείνος πήρε το θάρρος και την ρώτησε:
–Παναγία μου! Γλυκειά μου Παναγία, και μητέρα του Ιησού μου! Πώς θα γλυτώσω από τους δαίμονες που με κυνηγούν;
Και η Κυρία Θεοτόκος, η σωτηρία των «επ’ αυτή πεποιθότων», αποκρίθηκε:
–Με το όνομα του Υιού μου και με το όνομα το δικό μου θα νικάς και θα εξολοθρεύεις τους δαίμονες.
Ο μοναχός έκανε βαθειά υπόκλιση, βγήκε από την εκκλησία και φώναξε μέσα από την καρδιά του.
–Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με! Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία!
Αμέσως οι ανίσχυροι δαίμονες εξαφανίστηκαν από μπροστά του».
Από το βιβλίο «Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας» Ιερά Μονή Παρακλήτου
***
Πίστη και Προσευχή
Τίποτε δεν είναι αδύνατον στην Παναγία μας
«Χαίρε, τροφή του Μάννα διάδοχε·. Χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε». (Στάσις Β΄ Λ5)
«Όλο το 1919 η Μονή Αγίου Σεργίου δοκιμάσθηκε. Από στέρησι και πείνα. Δεν είχε ούτε ψωμί.
Στις 16 του Νοεμβρίου 1919 μια
γερόντισσα απ’ τα γύρω χωριά, η Νίνα Στεφάνοβνα Αριστόβα, ζήτησε να δη
τον ηγούμενο. Ο αρχιμανδρίτης Κρονίδης τη δέχτηκε αμέσως. Κι εκείνη του
εξήγησε, ότι έμαθε τη στέρησί τους, και τους έφερε ότι μπορούσε: ψωμί,
ζάχαρη, καφέ!
Ταράχθηκε ο π. Κρονίδης βλέποντας τη γνωστή του πτωχή γυναίκα, να γεμίζη ένα τραπέζι πράγματα! Και της είπε:
– Συγχώρεσέ με, Νίνα Στεφάνοβνα. Δεν μπορώ να τα δεχθώ από σένα. Γιατί ξέρω την πτώχεια σου και τις ανάγκες σου.
Ακούγοντας τα λόγια αυτά η γριούλα
πικράθηκε, τόσο βαθειά, που το κατάλαβε ο ηγούμενος· και μετάνοιωσε για
τα λόγια, τα οποία της είχε πει και δήλωσε:
– Μη πικραίνεσαι! Θα τα πάρω!
Κατευχαριστημένη η Νίνα, του απάντησε:
– Ευχαριστώ, πατέρα μου. Έχω μάθει στη ζωή μου να μη φοβάμαι την ευσπλαχνία. Την ασπλαχνία φοβάμαι. Κι άκουσε γιατί:
Και του διηγήθηκε:
Το 1848 είχαμε πάλι στη Μόσχα πείνα. Και
θέριζε η χολέρα. Οι άνθρωποι πέθαιναν σωρηδόν. Και στη Μόσχα. Και στα
περίχωρα. Εκείνη, λοιπόν, την εποχή πήγε σ’ ένα πτωχό, τον Ιβάν
Ιλαριόνοβιτς Ουκραΐντσεφ, μια πτωχή· και του ζήτησε με λυγμούς λίγο
ψωμί. Για τα παιδιά της. Να μην πεθάνουν από πείνα.
Χωρίς, ούτε καν να κάτση να το σκεφθή, ο Ιβάν άρπαξε ένα καρβέλι και της το έδωσε.
Σε λίγο γύρισε η γυναίκα του· και μαθαίνοντας τι είχε γίνει, θύμωσε! Θύμωσε τόσο, που δεν ήξερε, τι και πόσα του έσουρε.
Ο Ιβάν τα υπέμεινε όλα με υπομονή και πραότητα.
Σε λίγες μέρες, όμως, το ψωμί στο σπίτι
τους σώθηκε. Και τώρα, τα παιδιά του, με δάκρυα στα μάτια, του ζητούσαν
ψωμί. Εκείνος, μη μπορώντας να το αντέξη, βγήκε. Και πήγε κατ’ ευθείαν
στην εκκλησία της Παναγίας των Ιβήρων. Κι εκεί, γονατίζοντας
μπροστά στην αγία Εικόνα της Παναγίας, την παρακάλεσε θερμά, χύνοντας
δάκρυα πολλά, να τον βοηθήση στο πρόβλημά του.
Την ίδια ώρα, ένας άλλος άνθρωπος, ο
άρχοντας Βατμπόλσκι έκανε την προσευχή του στο σπίτι του. Ζούσαν και οι
δύο στη Μόσχα. Όμως, ούτε ο Ιβάν γνώριζε τον άρχοντα· ούτε εκείνος τον
Ιβάν.
Και, ενώ προσευχόταν γονατιστός, ακούει ο Βατμπόλσκι, να βγαίνη απ’ την εικόνα της Παναγίας, την οποία είχε στο δωμάτιό του, μια φωνή:
– Τρέξε, τώρα αμέσως, στο δούλο μου Ιβάν
Ουκραΐντσεφ. Να πας τρόφιμα. Για την οικογένειά του. Γιατί τα παιδιά του
πεθαίνουν· από πείνα!
Η Παναγία του έδωσε και τη διεύθυνσι.
Κι ο άρχοντας, αφού πρώτα με άνθρωπό του διεπίστωσε ότι το όραμά του
ήταν αληθινό, έστειλε στον Ουκραΐντσεφ, χωρίς καθυστέρησι, απ’ όλα όσα
χρειάζονταν· και με αφθονία. Και ψωμί. Και κρέας. Κι από εκείνη τη μέρα ο
άρχοντας Βατμπόλσκι πήρε τον Ουκραΐντσεφ στη φροντίδα του. Και στην
προστασία του.
Αυτά είχα, πάτερ, να σου πω. Έτσι σώθηκε η οικογένεια του Ιβάν Ουκραΐντσεφ.
Στάθηκε για λίγο σιωπηλή. Και μετά πρόσθεσε η Νίνα Στεφάνοβνα με συγκίνησι κι ευλάβεια.
– Έτσι σώθηκε τότε η οικογένειά μας. Η φροντίδα της Παναγίας μας έζησε. Και δεν το ξεχνάμε ποτέ. Και ήταν αμοιβή στον πατέρα μας. Για την ευσπλαχνία την οποία είχε» (ΑΚ, 26).
(Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, ο Αντίχριστος, Σταμάτα 2016, σελ. 107-110 όπου και η πηγή)
***
Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη
Τρία πράγματα χρειάζονται: Πρώτον Πίστις. Δεύτερον Πίστις. Τρίτον Πίστις.
Μη μεριμνάτε, λέει ο Κύριος… Εγώ θα μεριμνήσω για όλα… κι εγώ το βάζω σε πράξη.
Θαύμα είναι η κανονική πορεία των πραγμάτων, όπως την θέλει ο Θεός. Αυτό που λέμε Θαύμα, για τον Θεό είναι το φυσικό.
Παράδωσε τον εαυτό σου ολόκληρο στην προστασία και σκέπη της Παναγίας.. Οσίου Αμφιλοχίου Μακρή
Η
Παναγία η Εγγυήτρια, όπως οικονόμησε τη σωτηρία της οσίας Μαρίας της
Αιγυπτίας, έτσι και στις μέρες μας, εγγυάται τη σωτηρία όλων όσων με
ευλάβεια και πίστη προστρέχουν στη σκέπη της.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/04/16/%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%B7-%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CF%85%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B5/
Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα «Μην ανησυχής, εγώ θα σε βοηθήσω· ο Υιός μου είναι Βασιλιάς. Θα περάσετε δύσκολες ημέρες»,
https://iconandlight.wordpress.com/2016/08/13/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%B7-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CE%AF%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%85/
Κυρία Θεοτόκε, φρόντισε το κανδήλι της ψυχής μας να μη σβήση…
https://iconandlight.wordpress.com/2021/03/26/59901/
Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ’. Αυτόμελον
Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε, αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Απολυτίκιον Παναγίας της Εγγυητρίας. Ήχος πλ.α’. Τον συνάναρχον.
Σε κεκτήμεθα άμεσον εγγυήτριαν, ως Αιγυπτία Μαρία, προς τον Δεσπότην Χριστόν, προς την σκέπην σου πιστώς όθεν προστρέχομεν, των μοναζόντων οι χοροί και μιγάδων η πληθύς, Παντάνασσα καθ ̓εκάστην. Εγγυήτριαν διό πάντες, σε προσφωνούμεν Θεοτόκε αγνή.
Κοντάκιον Παναγίας της Εγγυητρίας. Ήχος πλ.δ ́. Τη υπερμάχω.
Της απογνώσεως τον βρόχον απορρίψωμεν, εκ των κευθμώνων απωλείας προς ουράνια, αναβαίνουσαν την άσωτον καθορώντες• ως Μαρία, αδελφοί, ταχέως δράμωμεν, προσπεσείν Εγγυητρίας εικονίσματι, ανακράζοντες• Συ γενού μοι εγγύησις.
Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν. Ήχος β ́
Ότε η σωτήριος Χριστού, της δαπανησάσης τον βίον, ταίς σαρκικαίς ηδοναίς, χάρις, Εγγυήτρια, καρδίας ήψατο, αβιάστως επτέρωσε, προς έρωτα θείον, βίον τε ισάγγελον, τη εγγυήσει σου• ταύτης και ημών των κυκλούντων, σήμερον την θείαν μορφήν σου, πίστει τας καρδίας καταξίωσον.
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών.
Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου