Ώ, η άπειρη σοφία του Θεού πού κυβερνά τις τύχες των ανθρώπων! Πόσο ο Θεός μας αγαπά! …μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, πού κυβερνά τα πάντα… Άγιος Γρηγόριος της Αρμενίας, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

 

 

Συναξάριον
Τῇ Λʹ (30ῃ) τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου μνήμη τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Γρηγορίου τοῦ Φωτιστοῦ τῆς μεγάλης Ἁρμενίας (335)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων γυναικῶν Ῥιψιμίας, Γαϊανῆς καὶ ἑτέρων λβʹ (Τριακονταδύο) Ὁσιομαρτύρων γυναικῶν καὶ παρθένων, συνασκητριῶν καὶ φίλων τῆς Ἁγίας Νίνας Ἰσαποστόλου τῆς Γεωργίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τῶν ἁγίων ἐβδομήκοντα Μαρτύρων, τῶν συναναιρεθέντων τῇ Ἁγίᾳ Ῥιψιμίᾳ, καὶ μνήμη τῶν Ὁσίων δύο γυναικῶν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Στρατονίκου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα ὁ ἅγιος Μάρτυς Μαρδόνιος, ἄνθρακας ἐπὶ τοῦ ὀμφαλοῦ δεξάμενος, τελειοῦται, μετά τῶν συναθλητῶν αὐτοῦ, Μυγδονίου, Γοργονίου, Ἰνδοῦ, Γλυκερίου τοῦ πρεσβυτέρου, Θεοφίλου τοῦ διακόνου καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς ἁγίων Μαρτύρων γυναικῶν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα οἱ ἅγιοι χίλιοι Μάρτυρες ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα οἱ Ἅγιοι ἱερομάρτυρες Ἀριστάνης (ἤ Ἀριστάκης) (327), Βαρτάν (342), Χούσσικ (348), Ναρσής ὁ Μέγας (373) καὶ Ἰσαὰκ ὁ Μέγας (438), ἀπόγονοι τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Φωτιστοῦ καὶ καθολικοὶ δηλ. ἀρχιεπίσκοποι τῆς Ἁρμενίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα ὁ Ἅγιος Τιριδάτης ὁ Γ΄ ὁ Μεγάλος βασιλιὰς τῆς Ἁρμενίας καὶ ἡ ἀδελφή του ἁγία Κουσαροδούκτα

Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Μιχαὴλ πρίγκηπα τοῦ Tver Ρωσίας (1318)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου ἐρημίτου τοῦ Πελσέμσκιϋ ἐν Γλουσίτσα τῆς Βολογκτα τοῦ θαυματουργοῦ (1442)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Προκοπίου Ποπόφ (1918)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα οἱ Ἅγιοι Παρθενομάρτυρες Εἰρήνη Φλωρώφ (1931), Ἀλεξάνδρα Χβοροστιανίκοβα (1943), Ἰωάννης Κορότκοφ (1941)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων (1103) τοῦ Ἁγίου Μιχαὴλ ἀρχιεπισκόπου Κιέβου καὶ πάσης Ῥωσίας τοῦ θαυματουργοῦ (992)

Στίχοι εἰς τὸν Γρηγόριον·
Εἰδὼς τὸ, γρηγορεῖτε τοῦ Θεοῦ Λόγου,
Θεοῦ καλοῦντος γρηγορῶν ὤφθης πάτερ.
Ἁρμενίης μεγάλης θάνε Γρηγόριος τριακοστῇ.

Εἰς τὴν Ῥιψιμίαν·
Ἤλγει σπαθισμοῖς οὐδαμῶς Ῥιψιμία,
Ἄπειρα τούτοις ἀνταριθμοῦσα στέφη.
Εἰς τὴν Γαϊανήν·
Γαϊανὴν ἔστεψεν ἄσκησις πάλαι,
Καὶ νῦν ἄθλησις ἡ διὰ ξίφους στέφει.
Εἰς τὰς Παρθενομάρτυρας·
Τιμᾷ Τριὰς δεκάς σε τριπλῆ μαρτύρων,
Σὺν ταῖς δυσὶ θνῄσκουσα σοῦ χάριν ξίφει.
Εἰς τοὺς ἑβδομήκοντα Μάρτυρας·
Τέθνηκεν ἀνδρῶν ἑβδομηκοντὰς ξίφει,
Θνήσκειν ἑτοίμων, εἰ δέοι καὶ πολλάκις.

Άγιος Γρηγόριος της Αρμενίας

Ο άγιος Γρηγόριος κατήγετο από παρθικό βασιλικό αίμα. Ήταν υιός του Αρσακίδου σατράπου Ανάκ, ο οποίος με διαταγή του βασιλέως της Περσίας Αρταξέρξη (Αρτασίρ) εφόνευσε τον βασιλέα της Αρμενίας Τιριδάτη Β΄ τον Μέγα (Χοσρόη κατά τις αρμενικές πηγές, 217-238).
Εκδικούμενοι το έγκλημα οι Αρμένιοι σατράπες κατέσφαξαν όλη την οικογένεια του Ανάκ (238), πλην του διετούς τότε Γρηγορίου τον οποίο η τροφός φυγάδευσε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Εκεί ο άγιος βαπτίστηκε και έλαβε την ελληνοχριστιανική παιδεία. Όταν ανδρώθηκε, νυμφεύτηκε κόρη βασιλικής οικογένειας και απέκτησε δύο υιούς, τον Βαρτάνη και τον Αριστάκη τους οποίους ανέθρεψε με την πίστη του Χριστού.

Στην Καισάρεια βρισκόταν εξόριστος από τον Αρταξέρξη και ο υιός του φονευθέντος Χοσρόη Τιριδάτης Γ΄. Γνωρίζοντας ο Γρηγόριος τον φόνο που είχε διαπράξει ο πατέρας του, συνδέθηκε μαζί του και του προσέφερε τις υπηρεσίες του, χωρίς να του αποκαλύψει την καταγωγή του. Το 287 ο Τιριδάτης με την υποστήριξη των Ρωμαίων ανέκτησε τον θρόνο της Αρμενίας, οπότε και ο Γρηγόριος επέστρεψε στην πατρίδα του. Επειδή όμως διάπυρη αγάπη προς τον Θεό έφλεγε την ψυχή του, εγκατέλειψε τον κόσμο και αναχώρησε στην έρημο για να ζήσει ως ασκητής.

Ανερχόμενος στον θρόνο ο Τιριδάτης Γ΄, αντί να αναγνωρίσει το φιλάνθρωπο χέρι του Θεού στην ευεργεσία που του έγινε, αφοσιώθηκε με ζήλο στην ειδωλολατρία. Επιθυμώντας να έχει συγκοινωνό στις θυσίες και τον φίλο του Γρηγόριο, τον μετεκάλεσε στα ανάκτορα και προσπάθησε να τον πείσει να αρνηθεί την πίστη του Χριστού, να προσφέρει δε ως θυσία στον βωμό της θεάς Αναχίτ (Αρτέμιδος) στεφάνι από άνθη.
Όταν ο Γρηγόριος αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, ο βασιλεύς τον υπέβαλε σε απάνθρωπα βασανιστήρια. Κρεμασμένο κατακέφαλα από το ένα πόδι τον έδερναν με ραβδιά ροδιάς, ενώ από κάτω τον κάπνιζαν με βρωμερότατη κοπριά. Έσφιξαν την κεφαλή του με μηχανικό όργανο και έριξαν με σύριγγα στα ρουθούνια του ποτάσα με ξίδι, ανάμικτα με αλάτι και νίτρο των οποίων η δριμύτης εισήλθε στον εγκέφαλό του. Κατέκαυσαν την κεφαλή του με δερμάτινο θύλακα και από τον αφεδρώνα έριχναν προς καταισχύνη του άφθονο νερό στην κοιλιά του.
Όσο ο Τιριδάτης χλεύαζε τον Θεό του Γρηγορίου, τόσο ο άγιος ενδεδυμένος την πανοπλία της πίστεως εξερχόταν αβλαβής από τα βασανιστήρια και ευχαριστούσε τον Θεό που τον αξίωνε να πάσχει υπέρ του ονόματός του.

Όταν ο βασιλεύς έμαθε ότι ο Γρηγόριος ήταν υιός του φονέα του πατέρα του, τον έριξε σε βαθύ και αφεγγές ξηροπήγαδο, γεμάτο δηλητηριώδη ερπετά. Ανάμεσά τους ο Γρηγόριος έζησε θεία προνοία δώδεκα χρόνια, τρεφόμενος κρυφά από μια χήρα γυναίκα.
Μετά τον μαρτυρικό θάνατο που υπέστη η αγία Ραψιμία και η συνοδία της από τον Τιριδάτη (βλ. κάτωθι βίο), ο άνομος βασιλεύς έχασε το λογικό του και συνέβοσκε με τους χοίρους.*

Η αδελφή του βασιλέως Χοσροβιδούκτα, πληροφορήθηκε πως ο αδερφός της μπορούσε να λυτρωθεί μόνον με τη μεσιτεία του Γρηγορίου. Έδωσε τότε εντολή να βγάλουν τον Γρηγόριο από το πηγάδι.** Με την προσευχή του Γρηγορίου ο βασιλεύς θεραπεύτηκε και πίστεψε τότε στον Χριστό. Το παράδειγμά του ακολούθησαν όλοι οι συγγενείς του, οι μεγιστάνες και πλήθος λαού. Ο άγιος τους κατήχησε και ανήγειρε ναό προς τιμήν της παρθενομάρτυρος Ριψιμίας και της συνοδείας της. Στο κτίσιμο βοηθούσε με πολλή ταπείνωση και ο Τιριδάτης. Αμέσως μετά έστειλε τον Γρηγόριο στην Καισάρεια, όπου ο επίσκοπός της Λεόντιος τον χειροτόνησε επίσκοπο Αρμενίας με τον τίτλο του καθολικού, δηλαδή πατριάρχη (περί το 300).

Επιστρέφοντας στην πατρίδα του ο Γρηγόριος βάπτισε τον βασιλέα και πλήθος λαού στον ποταμό Ευφράτη. Εγκατέστησε την έδρα του στην πόλη Αστιράτ και ανέλαβε περιοδείες σε όλη τη χώρα για τον εκχριστιανισμό της και την οργάνωση της Εκκλησίας. Χειροτόνησε ιερείς, εγκατέστησε επισκόπους, ανήγειρε ναούς, κανόνισε τα της λατρείας, κατηχούσε, βάπτιζε και θεράπευε κάθε ασθένεια.
Σε όλα είχε βοηθό τον βασιλέα ο οποίος προικοδοτούσε πλούσια τις εκκλησίες και του παρείχε κάθε συμπαράσταση στο αποστολικό έργο. Έτσι η Αρμενία κατέστη το πρώτο χριστιανικό κράτος, το οποίο μετέδωσε το φως του Χριστού και στους γειτονικούς λαούς, Πέρσες, Μήδους και Ασσυρίους.

Το 320, έχοντας στερεώσει την ειρήνη του Χριστού σε όλη την Αρμενία, ο Γρηγόριος κατέστησε τον υιό του Αριστάκη αρχηγό της Εκκλησίας και αυτός απεσύρθη στο όρος Μανυέα για να ζήσει με άσκηση τις υπόλοιπες μέρες της ζωής του. Το 328 τον βρήκε κάποιος ποιμένας νεκρό και ενταφιάστηκε (στο χωριό Thodanum – T’ordan, σημερινό Doğanköy), κοντά στο Erzincan – Αστιράτ. [Γνωστό ως οι Τάφοι των Εννέα Αγίων του Τόρταν και ως μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού ( Surp Khatchi Vank ).]

* έτρωγε τις σάρκες του, και βοσκούσε μαζί με τους αγριόχοιρους στα βουνά, σαν τον Ναβουχοδονόσορα.
**Χορ Βιράπ (Khor Virap σημαίνει «βαθύς λάκκος» ή «βαθύ πηγάδι») είναι ο λάκος όπου έζησε δεκαπέντε χρόνια ο άγιος Γρηγόριος, τρεφόμενος κρυφά από μία γυναίκα χήρα και παρηγορούμενος θεϊκά από Άγγελο Κυρίου όπου και τον ετοίμαζε για την μεγάλη αποστολή του να γίνει φωτιστής ενός λαού. Σήμερα υπάρχει το πηγάδι αυτό ως τόπος προσευχής και μεγάλου προσκυνήματος, αγιασμένο με τον αγώνα του αγίου, μέσα σε ένα Αρμένικο μοναστήρι στην πεδιάδα Αραράτ, περίπου 100 μέτρα από τα σύνορα με την Τουρκία και περίπου 8 χιλιόμετρα νότια της Αρτασάτ-Artashat, αρχαία πρωτεύουσα της Αρμενίας. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της κύριας εκκλησίας, κάτω από το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Είναι σε βάθος 6 μέτρων, όπου με μια μεγάλη σκάλα κατεβαίνεις σε ένα μεγάλο κελί, τη φυλακή του αγίου. Από το μοναστήρι έχει κανείς μία υπέροχη θέα του Όρους Αραράτ, όπου βρέθηκε -σύμφωνα με αρχαιολογικές μαρτυρίες-η κιβωτός του Νώε.

***

Οι άγιες μάρτυρες Γαϊανή, Ριψιμία και οι συν αυταίς τριάντα -πέντε μοναχές
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Αυτές οι άγιες γυναίκες, χάριν της πίστεώς τους στον Χριστό, θανατώθηκαν από τον βασιλιά Τιριδάτη. Η Ριψιμία ήταν μια ασυνήθιστα όμορφη κοπέλα και ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός (σ.τ.μ. 284-305) ελκύστηκε από την ομορφιά της και ήθελε να την έχει σύζυγό του. Αυτή ήταν η αιτία του μαρτυρίου πού υπέστησαν όλες οι μοναχές.
Η Ριψιμία αρνήθηκε να ακολουθήσει τον βασιλιά, εφόσον ήταν ήδη νύμφη του Χριστού και ακολουθούσε τον Νυμφίο της. Στη, συνέχεια την ήθελε για τον εαυτό του ο Τιριδάτης, τυφλωμένος από την ομορφιά της.
Η οσία Ριψιμία αντιστάθηκε στον ειδωλολάτρη βασιλιά με όλη της τη δύναμη και αποδείχτηκε ότι, «αυτός πού είχε κατατροπώσει τους Πρίγκιπες των Γότθων και κατέστρεψε τους Πέρσες, ήταν ανίκανος να νικήσει μιά παρθένο του Χριστού».
Μαινόμενος ο βασιλιάς την παρέδωσε σε φρικτά βασανιστήρια. Της έκοψαν τη γλώσσα, της έσχισαν το στομάχι και της έβγαλαν τα σπλάχνα.

’Έτσι παρέδωσε η Ριψιμία την ψυχή της στον Κύριο. Κατόπιν οι δήμιοι συνέλαβαν τις άλλες μοναχές, τις οποίες αποκεφάλισαν.* Το περίφημο μοναστήρι Ετσμιατζίν οικοδομήθηκε επάνω στα τίμια λείψανα των αγίων παρθενομαρτύρων. Ευρισκόμενο κοντά στο Ερεβάν, υπήρξε για πολλούς αιώνες το πνευματικό κέντρο ολόκληρης της Αρμενίας.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Σεπτέμβριος), εκδ. Άθως.
http://prologue.orthodox.cn/September30.htm

* Μόνο η συνασκήτριά τους αγία Νίνα η Ισαπόστολος και φωτίστρια της Γεωργίας, με θαυμαστό τρόπο σώθηκε από τον θάνατο· οδηγήθηκε από αόρατο χέρι, και κρύφτηκε θαυματουργικά στα κλαδιά μιάς άγριας τριανταφυλλιάς απ’ όπου είδε πλήθος ουρανίων Δυνάμεων να συνοδεύουν τις ψυχές των αγίων Παρθενομαρτύρων στον ουρανό.
Κύριε! Κύριε! θρηνούσα έκραζε η Αγία Νίνα όταν είδε αυτά· γιατί εμένα την άτυχη εγκαταλείπεις στο μέσον αυτών των εχιδνών και φιδιών;
Όμως Άγγελος εξ ουρανού ντυμένος με φωτεινό οράριο και κρατώντας ευωδιάζων θυμιατήριο, της απάντησε: Μη θλίβεσαι, μόνο περίμενε λίγο, γιατί και εσύ θα οδηγηθής στην Βασιλεία του Κυρίου της δόξης, όταν αυτή η άγρια και ακανθώδη τριανταφυλιά που σε περιβάλλει, καλυφτή από ευωδιαστά άνθη, όπως εκείνα που έχουν φυτευθή στον κήπο. Όμως τώρα σήκω και πήγαινε προς τα βόρεια, όπου υπάρχει πολύς θερισμός, αλλά δεν υπάρχουν εργάτες.

***

Η άπειρη σοφία του Θεού που κυβερνά τις τύχες των ανθρώπων
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Θαυμαστές αλλαγές συμβαίνουν καθημερινά στις τύχες των ανθρώπων σήμερα, όπως και στο παρελθόν. Εκείνοι πού ταπεινώθηκαν χάριν της δικαιοσύνης του Θεού, ανυψώνονται σε μεγάλα ύψη και εκείνοι πού βλασφημούν την Πίστη μεταστρέφονται σε υπηρέτες αυτής.
Ο βασιλιάς Τιριδάτης πέταξε τον άγιο Γρηγόριο μέσα σ’ ένα βαθύ λάκκο. Ο άγιος πέρασε δεκατέσσερα χρόνια εγκλωβισμένος εκεί μέσα, ξεχασμένος απ’ ολόκληρο τον κόσμο, αλλά όχι απ’ τον Θεό! Ποιοι άνθρωποι θα μπορούσαν άραγε να διανοηθούν ότι το πιο δυνατό φως του Αρμένικου λαού βρισκόταν καταχωνιασμένο στο σκοτάδι ενός λάκκου βαθιά μέσα στη γη; Αλλά και ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί ότι ο ίδιος αυτός, ο ισχυρός και τυραννικός βασιλιάς Τιριδάτης, θα έσωζε κάποια ημέρα τη ζωή του Γρηγορίου, τον οποίο είχε καταδικάσει σε θάνατο, και μάλιστα, ότι αυτός θα τον βοηθούσε περισσότερο άπ’ όλο τον υπόλοιπο κόσμο;
Μετά από 14 ολόκληρα χρόνια ο Θεός αποκάλυψε τον Γρηγόριο, ο οποίος ζούσε ακόμη. Ο Γρηγόριος θεράπευσε θαυματουργικά τον δαιμονισμένο βασιλιά. Υστερα αυτός, ο βασιλιάς Τιριδάτης, ο αδίστακτος διώκτης του Χριστού, βαπτίστηκε και έγινε ένας από τους μεγαλύτερους ζηλωτές της χριστιανικής Πίστεως! 
Θα μπορούσαμε να πούμε πώς, με τη βοήθεια του Θεού, τόσο ο Γρηγόριος όσο και ο Τιριδάτης ανελκύστηκαν έξω από τον βαθύ λάκκο του σκότους, ο Γρηγόριος του σωματικού και ο Τιριδάτης του πνευματικού!
’Ώ, η άπειρη σοφία του Θεού πού κυβερνά τις τύχες των ανθρώπων! Ο πρώην άγριος και εμπαθής Τιριδάτης μαλάκωσε και τόσο εξευγενίστηκε από τη χάρη της μετάνοιας και της χριστιανικής Πίστεως, ώστε έφτασε να μοιάζει στον άγιο Γρηγόριο περισσότερο, παρά στον παλιό αμετανόητο εαυτό του!
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Σεπτέμβριος), εκδ. Άθως.
http://prologue.orthodox.cn/September30.htm

***

«Ναι Θεέ μου, είναι άξιοι της καταστροφής!».
Άγιος Αρσένιος Μπόκα

Ο πατέρας Αρσένιος Μπόκα είπε ότι ζούμε στους έσχατους χρόνους και ότι η πρωτεύουσα της Ρουμανίας, το Βουκουρέστι θα σβηστεί από το πρόσωπο του πλανήτη από τη φωτιά. 
Προσευχήθηκε στον Θεό για τη σωτηρία των Αμερικανών λέγοντας: «Θεέ μου σε παρακαλούμε μην τιμωρήσεις τους Αμερικανούς, συγχώρεσέ τους και ελέησέ τους, και αυτοί είναι δημιουργήματά Σου», και ο Θεός πήρε το πνεύμα του και του έδειξε σε τι κατάσταση είναι πραγματικά η Αμερική, μετά από αυτό ο π. Αρσένιος είπε: “Ναι Θεέ μου, είναι άξιοι της καταστροφής!”. Αμέσως μετά από αυτό, ζωγράφισε στην εκκλησία Draganescu, αυτό που παρουσιάστηκε στον ορίζοντα της Νέας Υόρκης με το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου φλεγόμενο, προφητεύοντας έτσι τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11/9.

«Φονιάδες των λαών…».
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Κάποτε μάλιστα που τον είχε επισκεφθεί ένας Ελληνοαμερικάνος Γερουσιαστής είχε συμβεί το ακόλουθο περιστατικό:
Την εποχή του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, είχε πάει στο Άγιον Όρος ένας Ελληνοαμερικανός γερουσιαστής. Τού μίλησαν για τον Γέροντα κι αποφάσισε να τον συναντήσει. Όταν έφτασε στο κελί μαζί με τους δύο συνοδούς του, εμφανίστηκε ο Γέροντας, ο οποίος μόλις τούς είδε, χαμήλωσε τα μάτια και είπε: «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι».
Αυτό φάνηκε πρωτάκουστο στους παρισταμένους και κάποιος επιχείρησε να διορθώσει τα πράγματα λέγοντας: «Μα, Γέροντα, δεν είναι ακριβώς Αμερικανοί. Είναι Έλληνες πού ήρθαν να προσκυνήσουν στο Άγιον Όρος και ήλθαν να σας δουν».
Ο Γέροντας ωστόσο δεν άλλαξε στάση. Άρχισε να τους μιλά, λέγοντας ότι χωρίς τους Αμερικανούς θα υπήρχε ειρήνη στον κόσμο. Τότε ο νεαρότερος των συνοδών του Γερουσιαστή είπε στον Γέροντα: Εμείς προσπαθούμε για την ειρήνη. Δεν είμαστε σύμφωνοι με τις ενέργειες του Αμερικανού Προέδρου. Θα προσπαθήσουμε με την άλλη πλευρά, δηλαδή την αντιπολίτευση, να βοηθήσουμε τους Σέρβους αδελφούς μας, προς χάριν της Ορθοδοξίας».
Όμως ο Γέροντας δεν ήθελε να συνεχίσει μαζί τους.
Μαρτυρία του Βαλίδη Σταύρου, αντιστράτηγου ΕΛ.ΑΣ ε.α., θεολόγου, πρώην Διοικητή Α.Τ. Αγίου Όρους.

-Από την Δύση δεν περιμένομε τίποτε καλό. Ο ήλιος συνέχεια τόσα χρόνια πάει στην Δύση και ακόμα δεν φωτίστηκε, αλλά σκοτεινιάζει.

– Να γνωρίζεις ότι και η Τουρκία θα διαλυθεί. Θα γίνει πόλεμος σε δύο ημίχρονα. Εμείς θα είμαστε οι νικητές, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι.
– Γέροντα, σ΄ αυτόν τον πόλεμο, θα πάθουμε εμείς κακό;
– Έ, το πολύ-πολύ να πειράξουν ένα-δυό νησιά μας αυτοί, αλλά σε εμάς θα δώσουν και την Κωνσταντινούπολη.
Θα τα δείτε, θα τα δείτε όλα αυτά!

Tώρα θα αναφερθώ σε μια συζήτηση που είχαμε με το Γέροντα Παΐσιο το φθινόπωρο του 1991. Ήταν μάλλον ο μήνας Οκτώβριος. Η συζήτηση αυτή αφορούσε τα μελλοντικά γεγονότα και περισσότερο τον Αντίχριστο. Γινόταν πολύς λόγος κι ακούγονταν διάφορα τότε.
Όταν έφθασα στο κελί του ήταν ολομόναχος. Χτύπησα. Μετά ήρθε στο φράχτη. Ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
Απόστολος: «Γέροντα, ευλογείται!».
Γ. Παΐσιος: «Ο Κύριος! Τι έγινε, παιδί μου;»
Α: «Γέροντα, άνοιξε, θέλω να συζητήσουμε για τον Αντίχριστο».
Γ. Π.: «Πνευματικό έχεις;»
Α: «Έχω».
Γ. Π.: «Ε, τότε να το συζητήσεις με τον πνευματικό σου».
Εγώ επέμενα να το συζητήσουμε. Ο Γέροντας Παΐσιος ήταν πολύ καταβεβλημένος. Πονούσε πολύ! Ο πόνος ζωγραφιζόταν στο πρόσωπό του. Δε μου άνοιξε. Η συζήτηση, όμως έγινε στο φράχτη. Παρόλο το φριχτό πόνο που ένιωθε, με υπέμεινε και συζητήσαμε.
Α: «Γέροντα, θέλω να μου πείτε για τον Αντίχριστο. Ακούγονται πολλά και διάφορα».
Γ. Π.: «Άκου, έχουμε ακόμη καιρό, αργεί ακόμη. Πρώτα θα γίνει ένας μεγάλος πόλεμος. Πολύ μεγάλος! Θα χυθεί πολύ αίμα! Θα πάρουμε την Πόλη! Θα χυθεί όμως πολύ αίμα! Όπως λέει και η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, τριών χρόνων δαμάλι θα πλέει στο αίμα! Αυτός ο πόλεμος θα είναι μεγάλος. Θα είναι γενικός πόλεμος! Τέτοιος πόλεμος δεν έχει ξαναγίνει. Μετά θα έρθει ο Αντίχριστος».
Ήθελα να ρωτήσω κι άλλα, πολλά. Ο Γέροντας, όμως, με σταμάτησε. Ένα κύμα πόνου φάνηκε στην έκφρασή του. ‘’ Άντε, τώρα, να πηγαίνης, μου λέει, γιατί πονάω και θα βρέξη’’.
Από το βιβλίο: Ο Γέροντας της Φιλύρας (Νεοχωρίου) Σιντικής,  Πατήρ Ιωάννης Καλαΐδης (Παπά – Γιάννης) (Β’ Τομος)

Όταν ο άγιος Παΐσιος ρωτήθηκε για τον ηγέτη του μεγάλου πολέμου αν είναι (αποκρυφιστής) Εβραίος, απάντησε: «Ναι, Εβραίος θα είναι. Θα συνεργαστεί πολύ κι ο πάπας, γιατί όλα τα παιδιά του διαβόλου τα θεωρεί δικά του και θα τους υποδεικνύει να ακολουθούν τον (τότε) αντίχριστο. Γι’ αυτό και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είπε «τον πάπα να καταράσθε διότι αυτός θα είναι η αιτία». Ο Άγιος εννοούσε αυτόν τον πάπα της συγκεκριμένης εποχής που θα βοηθήσει στην ανάδειξη του αντιχρίστου (ηγέτη). Οι άλλοι πάπες σε σχέση με εκείνον θα φαίνονται… σαν καλοί»!

Δεν θα βρεθή άκρη. Καθένας ό,τι του λέει ο λογισμός θα κάνη. Θα γίνη αυτό που λέει ο Άγιος Κοσμάς: «Θα περπατάς ώρα, για να βρής άνθρωπο” και όσοι ζήσουν, θα τρώνε με χρυσά κουτάλια».
Μερικοί βέβαια έχουν τον λογισμό: «Αφού οι προφητείες θα εκπληρωθούν οπωσδήποτε, τί θα ωφελήση η προσευχή;». Ο Θεός βλέπει ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά εμείς κάνουμε προσευχή, για να είναι πιο ανώδυνο ένα κακό και να μην πάρη έκταση. Γι’ αυτό λέει και στο Ευαγγέλιο ότι για τους εκλεκτούς θα κολοβωθούν οι ημέρες.
Σε έναν πόλεμο λ.χ. με την δύναμη της προσευχής γίνεται ένα θαύμα, σώζονται περισσότεροι, υπάρχουν λιγώτερα θύματα, οπότε βοηθιούνται πνευματικά οι άνθρωποι, πιστεύουν και αλλοιώνονται με την καλή έννοια. Τα πράγματα είναι σοβαρά. Και μέχρι τώρα που δεν τινάχθηκε ο κόσμος στον αέρα, θαύμα είναι.
Ο Θεός να βάλη το χέρι Του, γιατί όλος ο κόσμος εξαρτάται από τρία-τέσσερα άτομα. Κρέμεται η τύχη του κόσμου στα χέρια μερικών παλαβών. Λέει μιά παροιμία: «Τα άλογα κλωτσούν και τα κοτόπουλα ψοφούν». Έτσι είναι. Τα μεγάλα κράτη όταν πιάνωνται, τα μικρά τα καημένα αδικούνται. Κλωτσιούνται τα μεγάλα και καταστρέφονται τα μικρά. Χρειάζεται πολλή προσευχή, πολλή προσευχή, για να φωτίση ο Θεός τους μεγάλους, γιατί, αν θέλουν, μπορούν να καταστρέψουν τον κόσμο.
Ξέρει ο Θεός πολύ εύκολα και σ’ αυτούς να δώση λίγη φώτιση. Αν ο Θεός φωτίση, βγάζει ένας μιά διαταγή και αλλάζουν όλα.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Αγίου Παϊσίου Του Αγιορείτου ,Λόγοι Β’, «Πνευματική Αφύπνιση» 

-Γέροντα, αυτό το διάστημα που τα πράγματα είναι δύσκολα για την Ελλάδα, κάνω πολύ κομποσχοίνι, αλλά σκέφτομαι και ότι η σωτηρία της Ελλάδας δεν κρέμεται από το κομποσχοίνι μου.
-Δεν είναι ότι η σωτηρία της Ελλάδας κρεμάστηκε από το κομποσχοίνι σου, αλλά το να σκέφτεσαι συνέχεια την δυσκολία που περνάει η Ελλάδα σημαίνει ότι πονάς την πατρίδα και ζητάς την επέμβαση του Θεού, ο Οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να βοηθήση.
Να προσεύχεσθε να αναδείξη ο Θεός πνευματικούς ανθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Ήρθε ο καιρός να πολεμήση το καλό με το κακό, γιατί την παρανομία την έχουν κάνει νόμο και την αμαρτία μόδα. Όταν όμως δείτε συμφορές στην Ελλάδα, το κράτος να βγάζη παλαβούς νόμους και να υπάρχη γενική αστάθεια, μη φοβηθήτε, θα βοηθήση ο Θεός.

-Έτσι όπως τα λέτε, Γέροντα, πρέπει να τα αφήσουμε όλα και να δώσουμε τις δυνάμεις μας στην προσευχή.
-Μα, χωράει συζήτηση γι’ αυτό το πράγμα; Όλος ο κόσμος βράζει σαν σε καζάνι. Η Εκκλησία, η πολιτεία, όλα τα έθνη είναι άνω-κάτω! Και τι εξέλιξη θα έχουμε κανείς δεν το ξέρει. Ο Θεός να βάλει το χέρι του! […] Όσο μπορείτε, να εύχεσθε ταπεινά για τον κόσμο που έδωσε πολλά δικαιώματα στον πονηρό και ταλαιπωρείται.

Κι όταν αναφερθήκαμε στους εξ Ανατολών γείτονες και του ζητήσαμε την γνώμη του, να μας πη δηλ. πως θα βγούμε από αυτό το αδιέξοδο και απ’ αυτήν την μόνιμη απειλή, πάλι μας είπε να μην στενοχωριόμαστε, και ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι υπέρ των Ελλήνων. Θα χυθή και λίγο αίμα, το επιβεβαίωσε αυτό ο Γέροντας, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα είναι υπέρ των Ελλήνων. Για δε την Κωνσταντινούπολη, επειδή είμαστε πρόσφυγες στην καταγωγή μας, μας έλεγε ότι “Θα την πάρουμε την Πόλη. Κάποια μέρα, θα είναι δική μας”. Αυτό, το θεωρούσε σίγουρο. Το έλεγε και το πίστευε. Το έβλεπες στα μάτια του. “Είναι πολύ κοντά ο καιρός που αυτό θα γίνη”.

***

“Θα γίνη ένας ευρωπαϊκός πόλεμος εναντίον της Ρωσίας… Σ’ αυτόν τον πόλεμο θα νικηθούν οι Ευρωπαίοι.“

Πήγαμε λίγο πιο κεί, καθίσαμε στα κούτσουρα και μου λέει ο υπεύθυνος της παρέας: “Τι θα λέγατε να κάνουμε μία συζήτηση για την Τουρκία;” Λέω: “Μην ανησυχήτε. Κάτι τέτοιο θα μας πη ο Γέροντας». Γύρισε ο Γέροντας από το Κελλάκι του, κι όπως καθόμασταν εκεί, όλοι μαζί, λέει: “Τι λέτε, θα την πάρουμε την Πόλη, βρε παιδιά;”. Εμείς δεν μιλάγαμε. Λέει, για δεύτερη φορά: “Τι λέτε, θα την πάρουμε την Πόλη;”. Πάλι, σιωπή ιχθύος. Λοιπόν, την τρίτη φορά λέει: “ ῎Ε, παλληκάρια της φακής είστε!” Πετιέται ένας και λέει: “Θα την πάρουμε, Γέροντα!”. “Θα την πάρουμε, Δημήτρη, του λέει. Θα την πάρουμε, γιατί το θέλει ο Θεός”. Μετά, άρχισε η συζήτηση. Λέει: “Κοιτάχτε να δήτε. Εμείς, τώρα, δεν μπορούμε να τα βάλλουμε με την Τουρκία. Αλλά, θα γίνη ένας ευρωπαϊκός πόλεμος εναντίον της Ρωσίας. Και, τότε, η Ρωσία θα χτυπήση την Τουρκία. Θα την κάνη, σε λίγο καιρό, σκόνη. Σ’ αυτόν τον πόλεμο θα νικηθούν οι Ευρωπαίοι.

Μάρκου Γαβριήλ: Την άνοιξη του 1993 επισκεφθήκαμε το Γέροντα Παίσιο.
Τον ρωτήσαμε αν θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία, και ο Γέροντας είπε: «Ναι, θα γίνει πόλεμος και θα χτυπηθεί η Τουρκία από το βορρά. Θα πάθει τεράστια καταστροφή, αλλά ρουθούνι Ελληνικό δεν θα ματώσει. Όσον αφορά στην Πόλη, θα διοικείται από Ρώσους, Έλληνες, και Ευρωπαίους. Η καταιγίδα αυτή θα φτάσει μέχρι το Ισραήλ και τότε οι Εβραίοι θα καταλάβουν τα σφάλματά τους».

.….Πρέπει ο άνθρωπος να έχει Θεϊκή καθαρότητα σήμερα, για να μή ξεγελασθεί από τα σημεία των καιρών.

Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά. Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώση ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθή το πλάσμα Του, θα αφήση το πλάσμα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθή στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώση από τα χέρια του Αντίχριστου. … Θα επέμβη ο Χριστός, θα δώση μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξη όλο το κακό και θα το βγάλη σε καλό τελικά…. μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, πού κυβερνά τα πάντα…

Η Εκκλησία, ο Μοναχισμός, θα τους κάνη κακό, γιατί θα τους εμπόδιση στα σχέδια τους. Μόνον πνευματικά μπορεί να αντιμετωπισθεί η σημερινή κατάσταση, όχι κοσμικά. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα… Ο Θεός ας αξιοποιήση το κακό σε καλό σαν Καλός Θεός.

Πόσο ο Θεός μας αγαπά!
Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήση τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα. Μη φοβάσθε. Ο άνθρωπος, αν θέλη να μη βασανίζεται, πρέπει να πιστέψη στο «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν», που είπε ο Χριστός.

Ο άγιος Γρηγόριος της Αρμενίας πέρασε δεκατέσσερα χρόνια εγκλωβισμένος μέσα σ’ ένα βαθύ λάκκο, ξεχασμένος απ’ ολόκληρο τον κόσμο, αλλά όχι απ’ τον Θεό! Εκείνοι πού ταπεινώθηκαν χάριν της δικαιοσύνης του Θεού, ανυψώνονται σε μεγάλα ύψη. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/29/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B5/

Η αλαζονεία του Ναβουχοδονόσορα και η ταπείνωση του να ζει με τα θηρία μέχρι να εννοήσει ότι μόνο ο Θεός κυριαρχεί στην ανθρώπινη ιστορία και αυτός δίδει ή αφαιρεί την εξουσία σε κάθε βασιλιά
https://iconandlight.wordpress.com/2019/02/12/%ce%b7-%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%b6%ce%bf%ce%bd%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%ce%b1%ce%b2%ce%bf%cf%85%cf%87%ce%bf%ce%b4%ce%bf%ce%bd%cf%8c%cf%83%ce%bf%cf%81%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7/

Ελευθερωτής ενός λαού που στενάζει είναι ο ίδιος ο Ύψιστος Κύριος που τους σπλαχνίζεται για την μετάνοιά του… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/04/10/%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%85%ce%b8%ce%b5%cf%81%cf%89%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%bb%ce%b1%ce%bf%cf%8d-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%bd%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b5%ce%af/

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Γρηγορίου, Ἐπισκόπου Μεγάλης Ἀρμενίας
Ἦχος δ’.

Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Γρηγόριε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Γρηγορίου, Ἐπισκόπου Μεγάλης Ἀρμενίας
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως, τῇ γεωργίᾳ, ἐνεούργησας, βροτῶν καρδίας, κατασπείρας τὴν τοῦ Λόγου ἐπίγνωσιν, καὶ λαμπρυνθεὶς μαρτυρίου τοῖς στίγμασιν, ἱεραρχίᾳ Γρηγόριε ἔφανας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ὁ Οἶκος
Τοῦτον τὸν μέγαν ἐν ἀθλοφόροις, τὸν φωστῆρα τὸν θεῖον, Ἀρμενίας πιστοὶ ποιμένα τε καὶ πρόμαχον, ἐν ὑμνῳδίαις εὐφημοῦμεν, καὶ ᾄσμασιν ἐνθέοις αὐτοῦ τὴν μνήμην· τὴν γὰρ ἀχλὺν τῶν ματαίων εἰδώλων ἠφάνισε, σὺν αὐτοῖς καὶ τῶν δαιμόνων τὴν ἐνέργειαν ἐνέκρωσε· διὸ τοὺς πόνους ὑπήνεγκε, σταθερᾷ διανοίᾳ καὶ χάριτι, καὶ πρεσβεύει Χριστῷ τοῦ σωθῆναι ἡμάς.

Ἦχος πλ. β’. Ὅλην ἀποθέμενοι

Νυμφίον ἀθάνατον, σὲ τὸν ἁπάντων Δεσπότην, Ῥιψιμία στέργουσα, τὴν δορὰν ἀφήρηται, τὴν τοῦ σώματος, τῶν παθῶν πρότερον, τὸν ζοφώδη σάκκον, ἐγκρατείᾳ διαρρήξασα· μεθ’ ἧς ἠγώνισται, καὶ Γαϊανὴ ἡ ἀοίδιμος, παρθένων ἐπιφέρουσα, ὅμιλον στερρῶς ἐναθλήσαντα, καὶ καταβαλόντα, τῆς Εὕας τὸν ἀρχαῖον πτερνιστήν, ἃς ἐπαξίως γεραίροντες, σὲ Χριστὲ δοξάζομεν.

Ωδή δ’ Ο καθήμενος εν δόξη

Στύλε, Νίνα, ευσεβείας, ταις τρισί και τριάκοντα του Χριστού αμνάσι συν Γαϊανή ηκολούθησας και Ριψιμια αυτών εις την πολύπονον και μακρόχρονον εις Αρμενίαν μετάβασιν.

Την οργήν αποφυγούσα Τηριδάτου του άφρονος συν συνοδοιπόρων γυναικών κατείδες την άθλησιν, θεοφρον Νίνα, προνοία του Παντάνακτος, Ου το όνομα μεγαλοφώνως εκήρυξας.

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Στ.: Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ, ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Ὅτε, ἐκ τοῦ λάκκου τῶν θηρῶν, ἀβλαβὴς παμμάκαρ ἐξῆλθες, ἐπισκοπῇ θεϊκῇ, τότε ὦ Γρηγόριε, φρικτῶς ἐξέστησαν, οἱ σὲ πρώην ὑβρίζοντες, καὶ ὁμονοοῦντες, δόξα πάντες ἔκραζον, τιμὴ καὶ αἴνεσις, πρέπει τῷ Θεῷ Γρηγορίου, ὅτι Θεὸς μόνος ὑπάρχει, καὶ πολλὰ ἐργάζεται τεράστια.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίας Νίνας ἰσαποστόλου τῆς Γεωργίας
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες σου οἱ ζηλώσαντες, ἀκολουθήσαι ταῖς τρίβοις τῶν ἀποστόλων Χριστοῦ, Νίνα σκεῦος Παρακλήτου παμφαέστατον· ὅθεν τιμῶντες σὲ πιστῶς, Γεωργίας φρυκτωρέ, φωτόλαμπρε, σὲ αἰτοῦμεν· ἡμῶν τὰ σκότη λιταῖς σου, τῆς ἀγνωσίας πόῤῥω σκέδασον.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου
Ἦχος πλ. αʹ. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τῆς ἐνθέου ἀγάπης τὸ πῦρ δεξάμενος, * ὑπερβαλλούσῃ ἀσκήσει ἐδόθης ὅλος Θεῷ * καὶ παράκλησις πολλῶν ἀνθρώπων γέγονας, * λόγοις θείοις νουθετῶν, προσευχαῖς θαυματουργῶν, Παΐσιε θεοφόρε· * καὶ νῦν πρεσβεύεις ἀπαύστως ὑπὲρ παντὸς τοῦ κόσμου, Ὅσιε.

*
Σεπτέμβριος μήν, ὧδε λαμβάνει τέλος,
Θεῷ δὲ δόξαν τῷ τέλει πάντων φέρει.

iconandlight.wordpress.com