Όλοι οι ακόλουθοι του Εσταυρωμένου Χριστού… ακολουθήσετε την οδό Του, σηκώσετε το σταυρό Του. Μη φοβάστε. Προχωρείτε με θάρρος…σας συνοδεύει ο ίδιος ο Χριστός, σε έναν δρόμο λαμπρής χαράς, ευλογίας Κυρίου… οδηγεί εκεί όπου αιώνια λάμπει ο Σταυρός του Χριστού μας.

 

 

Συναξάριον.
Τῇ ΙΗʹ (18ῃ) τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Εὐμενίου, Ἐπισκόπου Γορτύνης τῆς Κρήτης (7ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Σοφίας καὶ Εἰρήνης, ξίφει τελειοῦνται (3ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ Ἁγία Μάρτυς Ἀριάδνη, πέτρας ῥαγείσης καὶ ὑποδεξαμένης αὐτήν, τελειοῦται. ( 117-139)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Μαρτύρων Κάστορος καὶ Θεοδώρας, ὧν ἡ σύναξις τελεῖται παρὰ τῇ γεφύρῃ τοῦ Ἰουστιανιανοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ῥωμύλου τοῦ ἐκ Βιδινίου μὲν τῆς Βουλγαρίας παρὰ τὸν Δούναβην καταγομένου, εἶτα δὲ μαθητοῦ Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου γενομένου καὶ ἐν τοῖς ὁρίοις τῆς Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἄθω τέλος δὲ ἐν τῇ Μονῇ Ῥαβάνιτσα τῆς Σερβίας κοιμηθέντος, μαθητὰς εὐλαβεῖς ἀναδείξαντος (1375).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Μαρτύρων πριγκήπισσας Βιδζίν/Μπιτζίνη καὶ Ἐλιζαβὰρ/Ἐλισβάρ καὶ Σάλβα/Σαβέλ Πριγκήπων τῆς Γεωργίας (1660)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ὁσία Εἰρήνη ἡ ἡγιασμένη, τῆς Μονῆς τοῦ Πράσινου Ὄρους ἐν τῇ Ῥωσία (18ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἱλαρίωνος τῆς Μονῆς Ὄπτινα (1873)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰλαρίωνος Φέλεα τοῦ Ὁμολογητοῦ ἐν τῇ φυλακῇ Ἀϊοὺντ τῆς Ῥουμανίας (1961)

Κυριακῇ μετὰ τὴν Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

«Σταυρὲ ζωηφόρε, ἁγίασον ἡμᾶς τῇ ἐλλάμψει σου» (Ἰδιόμελον Λιτῆς)

 

Ένας από τους τελεταίους λόγους του Αγίου Λουκά Κριμαίας, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Συμφερουπόλεως, Κριμαίας .
“Είναι εύκολο να είσαι καταδιωγμένος; Είναι εύκολο να περνάς από τη στενή πύλη και από το δρόμο με αγκάθια;” Θα με ρωτήσετε με απορία. Στην καρδιά σας ίσως φωλιάσει η αμφιβολία, αν είναι ελαφρύς ο σταυρός του Χριστού. Εγώ όμως θα σας πω: “Ναί, ναί! Είναι ελαφρύς, εξαιρετικά ελαφρύς.” Και γιατί είναι ελαφρύς; Γιατί είναι εύκολο να τον ακολουθείς σ΄αυτό τον αγκαθωτό δρόμο; Διότι δεν θα προχωράς μόνος σου. Θα σε συνοδεύει ο ίδιος ο Χριστός. Διότι το άπειρο έλεός Του θα σε ενδυναμώνει, όταν θα λυγίζεις από το βάρος του σταυρού. Διότι ο ίδιος θα σε στηρίζει, θα σε βοηθάει να σηκώνεις το σταυρό σου.
Δεν μιλάω μόνο από γνώση, αλλά και από προσωπική εμπειρία. Πρέπει να σας διαβεβαιώσω ότι όταν προχωρούσα σ΄αυτόν τον δύσκολο δρόμο, όταν σήκωνα το βαρύ σταυρό του Χριστού, δεν τον ένιωθα βαρύ και ο δρόμος αυτός ήταν ο δρόμος της χαράς, επειδή το ένιωθα απόλυτα και το διαισθανόμουν ότι δίπλα μου πορεύεται ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός και ότι με βοηθάει να σηκώνω το σταυρό μου. Ήταν βαρύ το φορτίο αλλά το θυμάμαι σα να ήταν λαμπρή χαρά, σα να ήταν ευλογία του Κυρίου. Διότι ο Κύριος είναι ελεήμων για όλους τους ανθρώπους που σηκώνουν το σταυρό τους… δεν θα εγκαταλείψει μόνο του εκείνον που πήρε το σταυρό του και Τον ακολούθησε, αλλά θα πορεύεται δίπλα του, θα είναι στήριγμα στο δρόμο του και θα τον ενδυναμώνει με τη χάρη Του.
Να θυμάστε τα άγια λόγια Του, διότι κρύβεται μεγάλη αλήθεια σ΄ αυτά: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν».
Όλους εσάς, όλους που πίστεψαν στον Κύριο καλεί να Τον ακολουθήσετε, να σηκώσετε το φορτίο του, το σταυρό Του. Μη φοβάστε, λοιπόν. Προχωρείτε με θάρρος. Μη σας φοβίζουν οι επιθέσεις του διαβόλου, που σας εμποδίζει να προχωρείται στο δρόμο αυτό. Φτύστε το διάβολο, διώξτε τον με το σταυρό του Κυρίου, στο όνομά Του.»

Ας προσκυνήσουμε το υποπόδιο του Σταυρού του Χριστού με όλη την ψυχή μας. Αυτός είναι ο απαλός ζυγός του Χριστού, να ακολουθήσουμε τον δρόμο του μαρτυρίου και των διωγμών ο οποίος οδηγεί εκεί όπου αιώνια λάμπει ο Σταυρός του Χριστού μας. Ας ακολουθήσουμε τον Σωτήρα μας και ας θυμόμαστε πάντοτε ότι Αυτός που είναι αληθινός Θεός λέει για τον εαυτό Του ότι είναι πράος και ταπεινός τη καρδία. Να είμαστε και εμείς πράοι και ταπεινοί για να τον ακολουθήσουμε στον δρόμο προς την Βασιλεία της αιώνιας Δικαιοσύνης και του ανεσπέρου Φωτός.

***

π. Σεραφείμ Ρόουζ

 

Τον 4ο αιώνα, ένας μεγάλος Ορθόδοξος θεολόγος, ο άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός (που καλείται επίσης «Θεολόγος») περιέγραψε τη θρησκεία μας ως «Ορθοδοξία που υποφέρει» – και έτσι ήταν από την αρχή, σε όλη την ιστορία της Εκκλησίας. Οι ακόλουθοι του Εσταυρωμένου Θεού υφίσταντο διωγμούς και βασανιστήρια. Όλοι σχεδόν οι Απόστολοι πέθαναν σαν μάρτυρες, ο Πέτρος σταυρώθηκε ανάποδα κι ο Ανδρέας σ’ ένα σταυρό με σχήμα Χ. Κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού, οι πιστοί κατέφευγαν σε κατακόμβες και υπέμεναν τρομακτικά βάσανα. Ήταν μέσα στις κατακόμβες όπου η Θεία Λειτουργία της Εκκλησίας – την οποία σήμερα τελούμε σε μια μορφή λίγο αλλαγμένη από εκείνης της εποχής – τελείτο σε μια ατμόσφαιρα συνεχούς αναμονής του θανάτου. Μετά την εποχή των κατακομβών υπήρξε ο αγώνας να διατηρηθεί η καθαρότητα της Πίστης, όταν πολλοί δάσκαλοι προσπάθησαν να υποκαταστήσουν τις θεϊκά αποκεκαλυμμένες διδασκαλίες, τις παραδεδομένες από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, με τις προσωπικές τους γνώμες.
Η πίστη μας είναι μια πίστη που υποφέρει∙ και μέσα στον πόνο αυτόν συμβαίνει κάτι που βοηθά την καρδιά να δεχθεί την αποκάλυψη του Θεού…
Ο πόνος μπορεί να παράγει κάτι γνήσιο, ενώ η γεμάτη απολαύσεις ζωή μας εύκολα παράγει απάτη.
Ο πόνος, είναι η πραγματικότητα της ανθρώπινης κατάστασης και η αρχή της γνήσιας πνευματικής ζωής. Ο ίδιος ο Χριστός ήρθε σε μια ζωή πόνου και Σταυρού…
Ιερομονάχου Σεραφείμ Ρόουζ, Η αποκάλυψη του Θεού στην ανθρώπινη καρδιά, Εκδόσεις Εγρήγορση

***

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός ο εκ Γεωργίας

Ο Σταυρός είναι το σύμβολο της πίστεως. Σταυρός σημαίνει υπομονή.

Πλησιάζοντας προς τον θάνατό του ο γέροντας Γαβριήλ αναπολούσε τα παιδικά του χρόνια: – Καθόμουνα στον δεύτερο όροφο, μόνος μου σκεπτόμενος, όταν η εσωτερική φωνή μου είπε να κοιτάξω στον ουρανό. Σηκώθηκα, βγήκα στο μπαλκόνι, κοίταξα στον ουρανό και βλέπω – στον ουρανό υψωνόταν ένας μεγάλος Σταυρός. Τότε δεν αντιλήφθηκα, όμως τώρα ξέρω ότι αυτός ο σταυρός ήταν ο Σταυρός μου που έπρεπε να δεχτώ και να κουβαλήσω στο όνομα της αγάπης προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο.

 

Ο γέροντας συχνά επαναλάμβανε: «Η ψυχή χάνεται αν δεν υπερασπιστείς την πίστη σου, και αν χαθείς υπερασπιζόμενος την πίστη σου, ανοίγονται μπροστά σου οι πύλες της Βασιλείας των Ουρανών». Μια μέρα ο γέροντας καθόταν στη λεωφόρο Rustaveli της Τιφλίδας, δίπλα του ήταν απλωμένες εικόνες και στα χέρια του κρατούσε έναν σταυρό. Ο π. Γαβριήλ κήρυττε θαρραλέα και δυνατά. Η αστυνομία πολλές φορές του ζήτησε να σταματήσει το κήρυγμα, αλλά ο πρεσβύτερος φέρονταν σα να μην άκουγε τις κλήσεις των φρουρών και στη συνέχεια τον έβαλαν σε μια μοτοσικλέτα για να τον μεταφέρουν στο αστυνομικό τμήμα μέσω του κέντρου της γεωργιανής πρωτεύουσας. Ο π. Γαβριήλ εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση, σηκώθηκε όρθιος στη μοτοσικλέτα και άρχισε να κηρύττει με βροντερή φωνή καθώς αυτή κινιόταν : «Αγαπήστε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό! Αγαπήστε τον Ζωοδόχο Σταυρό!». Κι ευλογούσε τους περαστικούς με τον Σταυρό.
Μια αστυνομικός όρμησε ενώ το ράσο του Γέροντα Γαβριήλ κυμάτιζε σαν πανό…
«Τι κάνεις; “- η πολιτοφύλακας ήταν αγανακτισμένη.
«Ναι, εσύ ήσουν που μου κανόνισες μια βόλτα στην πόλη», απάντησε ο άγιος. Σταμάτησαν τη μοτοσυκλέτα και του είπαν: «Φύγε, σε παρακαλώ!». Έτσι ήταν ατρόμητος ο μοναχός.
Από το βιβλίο “The Holy Fool. The Monk Gabriel (Urgebadze)”

Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού

Μετά το θάνατο του π. Ιωάννη (ηγούμενος της μονής Μπετάνια Άγιος π. Ιωάννης – Γεώργιος Μχεΐτζε), το 1960, άρχισαν πάλι οι πειρασμοί και οι σκληρές δοκιμασίες για τον π. Γαβριήλ. Το καθεστώς απαγόρευσε τη λειτουργία του μοναστηριού, για να το μετατρέψει σε μουσείο. Έτσι ο άγιος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει οριστικά τον προσφιλή του τόπο, αφήνοντας τη μισή του ζωή εκεί, όπως έλεγε αργότερα χαρακτηριστικά ο ίδιος.

Όταν ύστερα από αρκετό καιρό ο π. Γαβριήλ επισκέφθηκε το μοναστήρι, ο φύλακας του μουσείου του είπε με θλίψη πως άδειασαν όλες οι κυψέλες που είχαν τοποθετήσει από το μοναστήρι στο δάσος της Μπετάνιας. Και πως ξαφνικά όλο το σμάρι των μελισσών εξαφανίστηκε, προκαλώντας τους τεράστια ζημιά. Στο τέλος αναρωτήθηκε: «Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι η θεία χάρις εγκατέλειψε τελείως το μοναστήρι;».

Και ο π. Γαβριήλ του απάντησε: «Να μην αμφιβάλλεις ότι ο μεγάλος και σπουδαίος π. Ιωάννης, από εκεί που βρίσκεται, φροντίζει για το μοναστήρι, και να πιστέψεις πως ποτέ δεν θα αφήσει να το εγκαταλείψει η χάρις του Κυρίου, μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Εμείς αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να προσευχόμαστε στον Κύριο για την ανάπαυση της ψυχής του».

 

Ύστερα στράφηκε προς το μέρος που έδειχνε ο φύλακας και σταύρωσε το δάσος στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Σε λίγα λεπτά, μπροστά στα μάτια του εμβρόντητου φύλακα, οι μέλισσες, με τον χαρακτηριστικό τους βόμβο, άρχισαν να επιστρέφουν κατά σμήνη, μπαίνοντας μέσα στις κυψέλες.

Ο άγιος επισκεπτόταν πολύ συχνά το μοναστήρι της Μπετάνιας. Η κλειδωμένη του πύλη δεν του στεκόταν εμπόδιο. Σαν άλλος άγιος Ανδρέας, ο δια Χριστόν σαλός, ο π. Γαβριήλ ξεκλείδωνε με τη δύναμη της προσευχής του τις πόρτες. Ο π. Ιωσήφ Κικβάτζε θυμάται: «Μια φορά που πήγαινε μαζί με τον π. Γαβριήλ στο μοναστήρι, όσο και αν προσπαθήσαμε, στάθηκε αδύνατο ν’ ανοίξουμε την πόρτα. Τότε ο π. Γαβριήλ σταύρωσε το κλειδί και η πόρτα άνοιξε αμέσως. Ύστερα μουρμούρισε ήσυχα: ¨Πόση δύναμη έχει ο σταυρός!¨. Και μετά έπεσε στα γόνατα και άρχισε να κάνει εδαφιαίες μετάνοιες στον Εσταυρωμένο».

Ένα παρόμοιο περιστατικό έλαβε χώρα πάλι εκεί. Ο γέρο – φύλακας της Μπετάνιας έλεγε: «Τα κλειδιά του μοναστηριού και της εκκλησίας τα κρατούσα εγώ, καθώς ήμουν ο υπεύθυνος. Τις πόρτες τις είχα πάντα κλειδωμένες. Όταν μια φορά πλησίασα το ναό, είδα την πόρτα ανοιχτή και μπαίνοντας μέσα αντίκρισα έκπληκτος τον π. Γαβριήλ, και τον ρώτησα πως βρέθηκε μέσα αφού η πόρτα ήταν κλειδωμένη. ¨Εγώ έχω τα κλειδιά όλων των εκκλησιών¨, μου απάντησε αστειευόμενος».
Από το βιβλίο του Μαλχάζι Τζινόρια, «Ο Αγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής (1929 – 1995). Μετάφραση Νάνα Μερκιβιλάτζε.

Πόση μεγάλη δύναμη έχει ο σταυρός! Γιατί βέβαια πάνω του είναι ο Σταυρωμένος Χριστός. Γι’ αυτό και τίποτα πιο ακριβό από το βαπτιστικό σου σταυρό δεν υπάρχει! Εκείνος είναι ευλογημένος στο όνομά σας, και να μην τον δίνετε σε κανέναν άλλον. Δεν κάνει να βγάλετε ούτε για μια στιγμή αυτόν το σταυρό. Ούτε όταν κάνετε μπάνιο, με την αιτιολογία ότι το βρώμικο νερό θα χύνεται πάνω στο σταυρό. Και τι να κάνουμε; Ίσα ίσα το νερό καθαρίζει το σταυρό. Χωρίς αυτόν μπορεί να σας χτυπήσει το κακό! Ούτε κι όταν έχετε συζυγικές επαφές να τον βγάζετε.

Ένα σύστημα που αρχικά είχε σχεδιαστή να μετατρέπη τους ανθρώπους σε δαίμονες, χρησιμοποιήθηκε από το Θεό ώστε να γίνουν άγιοι. Στις φυλακές της Ρουμανίας – Άγιος Ιλαρίων Felea ο Ομολογητής
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/17/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%b5%ce%af%cf%87%ce%b5-%cf%83%cf%87%ce%b5%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae/

 

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Εὐμενίου τοῦ Θαυματουργοῦ Ἐπισκόπου Γορτύνης
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ταχὺν προμηθέα σέ, καὶ ἀρωγὸν εὐμενῆ, κεκτήμεθα Ὅσιε ὡς τοῦ Χριστοῦ μιμητήν, Εὐμένιε ἔνδοξε, σὺ γὰρ ἀναβλυστάνων, συμπαθείας τὰ ρεῖθρα, βρύεις τὴ Ἐκκλησία, Ἰαμάτων πελάγη. Ἀλλὰ καὶ τοὶς τιμώσι σέ, σκέπη γενήθητι.

Ἀπολυτίκιον τῆς ἁγίας Μάρτυρος Ἀριάδνης
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῇ τοῦ Χριστοῦ κυβερνωμένῃ παλάμῃ, οὐκ ἐδουλώθης τὴν ψυχὴν Ἀριάδνη, ἀλλὰ ἐλευθέρᾳ γνώμῃ ἠνδραγάθησας, πᾶσαν γὰρ ἐπίνοιαν, τοῦ ἐχθροῦ καθελοῦσα, στέφος χαριτόπλοκον, ἐκ Θεοῦ ἐκομίσω, ὃν ἐκδυσώπει Μάρτυς ἐκτενῶς, ἐλεηθῆναι, τοὺς σὲ μακαρίζοντας

Ἀπολυτίκιον. Ὅσιος Ρωμύλος ὁ ἐρημίτης της Ραβάνιτσας
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Βιδυνίου τὸν γόνον Βαλκανίων τὸ καύχημα, καὶ τῶν Ὀρθοδόξων ἁπάντων, τὸν σεπτὸν ἀντιλήπτορα• Ῥωμύλον τοῦ Κυρίου ἀσκητήν, ὑμνήσωμεν συμφώνως οἱ πιστοί, δι᾽ αὐτοῦ γὰρ φωτισθέντες τὸ ἡσυχάζειν ἐν Κυρίῳ ἐδιδάχθημεν. Δόξα τῷ ἀναδείξαντί σε ἡμῖν καθηγητῇ, δόξα τῷ σὲ χαριτώσαντι, δόξα τῷ τῶν ὀρθοδόξων λαῶν, κοινὸν προστάτην σε δείξαντι.

Απολυτίκιον.
Ήχος πλ. α’ . Τον συνάναρχον Λόγον.

Φυλακών Ρουμανίας εγκλείστους μέλψωμεν, δια Χριστού την αγάπην, εν τοις εσχάτοις καιροίς, Ιωάννην, Ιλαρίωνα, Βαλέριον, συν σμήνει Ομολογητών, και Μαρτύρων Δανιήλ, αθέων τους καθαιρέτας, στερρά αθλήσει το κράτος, της ευσεβείας μεγαλύναντας.

Απολυτίκιον
Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Ρουμανίας ενδόξους τους Νεομάρτυρας, την εσοδείαν Κυρίου την εν εσχάτοις καιροίς, ορθοδόξων οι λαοί σεμνώς τιμήσωμεν. Ότι κατήσχυναν λαμπρώς εις του αίματος αγρόν αθέους αυτών σφαγέας, κατέστησαν οδοδείκται και ενισχύουσι προς μίμησιν.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος α’.

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Εις τον Στίχον. Ήχος πλ. α΄. Χαίροις ασκητικών.

Μνήμην, επιτελούντες υμών, την λαμπροφόρον Νεομάρτυρες ένδοξοι, εγκλείστων εν Ρουμανίαις, ταις σκοτειναίς φυλακαίς, δήμοι του Υψίστου, μέγα όνομα, οι ομολογήσαντες, εν καιροίς αθεότητος, και τυραννίας, Ορθοδόξου πληρώματος, καλλωπίσματα της ενθέου νεότητος, σμήνος Χριστού ανώνυμον, και πάντες επώνυμοι, θεοειδές Ιλαρίων, και Δανιήλ καθηγούμενε, συν τω Ιωάννη, καταγράψαντι Μαρτύρων, τα κατορθώματα.

Ευαγγέλιο Κυριακής μετὰ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ:
Κατά Μάρκον (η΄ 34 – θ΄ 1)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.
Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;
Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.
Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

iconandlight.wordpress.com