Παντοδύναμε, Ελεήμων και Δίκαιε φώτισε τον νου μας δια του αγίου Νόμου Σου, ώστε να μπορούμε να συμμορφώνουμε το θέλημά μας με το δικό Σου σωτήριο και φιλάνθρωπο θέλημα.

 

 

Τῇ α΄(πρώτῃ) τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Γοργοϋπηκόου, τῆς εὑρισκομένης ἐν τῇ Μονῇ Δοχειαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξιν τελοῦμεν πρὸς τιμὴν τοῦ Ἀῤῥάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Χιτῶνος· καὶ τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Ζωοδόχου Στύλου (Σβετιτσχόβελι) καὶ Εὑρέσεως τοῦ Ἁγίου καί Θαυματουργοῦ Ἀῤῥάφου Χιτῶνος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν Μτσχέτα τῆς Γεωργίας (4ος αἱ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ἁγία Σιδωνία ἐνταφιασθεῖσα μαζὶ μὲ τὸν Ἄρραφον Χιτώνα ἐν Μτσχέτᾳ (33 μ.Χ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ἁγία Σιδωνία, μαθήτρια τῆς Ἁγίας Νίνας καὶ ὁ Ἅγιος Ἀβιάθαρ πατὴρ αὐτῆς, ἐν Μτσχέτᾳ Γεωργίας (4ος αἱ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μιριὰν (361) καὶ Νάνας (364), βασιλέων καὶ ἰσαποστόλων τῆς Γεωργίας, πιστευσάντων διά μέσου τῆς Ἁγίας Νίνας τῆς Ἰσαποστόλου (4ος αἱ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἀγίου Ἀποστόλου Ἀνανίου ἐν Δαμασκῷ, ὅστις καὶ Παῦλον τὸν ἀπόστολον διὰ ἀποκαλύψεως βαπτίζει τῶ γ΄ ἔτει μετὰ τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου (1ος αἱ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ῥωμανοῦ τοῦ Μελῳδοῦ, τοῦ Ποιητοῦ τῶν Κοντακίων, ἐκ Συρίας (ϛ ́αἰ.)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμῃ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Μιχαὴλ ἐκ τῆς Μονῆς Ζώβης, καὶ τῶν σῦν αὐτῷ λς´ Ἁγίων Μοναχῶν τῶν μαρτυρησάντων ἐν τῇ ἐνορίᾳ Σεβαστουπόλεως, ἐν ἔτει ψπ΄ (780).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Δομνίνου, ἐκ τῆς μεγαλοπόλεως Θεσσαλονίκης ἐν ἔτει σπ΄ (280)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Μελχισεδὲκ ὁ Α’ καθολικὸς τῆς Γεωργίας (1030)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ ψάλτης, ὁ καλούμενος Κουκουζέλης, ὁ ἐν τοῖς ὁρίοις τῆς ἐν Ἄθῳ Μεγίστης Λαύρας ἐν ταπεινώσει ἀσκήσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται (1360)
Τη αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Δομέστικος, ὁ ἐν τῇ αὐτῇ μεγίστῃ Λαύρᾳ τοῦ Ἄθω ἀσκήσας, καὶ ἒν χρυσοῦν νόμισμα παρὰ τῆς Θεοτόκου λαβών, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται (1355)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησις ποιούμεθα τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Φωβηνῆς, Κουκουζελίσσης καὶ Τριχερούσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τὴν ἀνάμνησιν ἑορτάζομεν τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, ἤτοι τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς Μαφορίου, τοῦ ἐν τῇ σορῷ τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν, ὄτε ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας, ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς κατεῖδεν ἐφηπλωμένην αὐτὴν ἄνωθεν, καὶ πάντας τοὺς εὐσεβεῖς περισκέπουσαν. (μετετεθει τῇ 28ῃ Ὀκτωβρίου ἐν τῇ Εκκλησία τῆς Ελλάδος)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησις ποιούμεθα τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Ὁδηγητρίας, τῆς παραδόξως ἐκ τῆς τοῦ Βατοπεδίου Ἱερᾶς Μονῆς, πρὸς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ξενοφώντος ἀφιχθείσης, τῇ βουλήσει τῆς Ἀχράντου Θεομήτορος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων ἓξ Ὁσιομαρτύρων ξίφει τελειωθέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ ἐν Βησερίᾳ θαυματουργοῦ Ῥώσσου.(1461)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων νέων ἱερομαρτύρων Ἠλία Popov (σταυρώθηκε τὴν 1. 10. 18), Μιχαὴλ ἐν Κρασνογιάρσκ (Βολογκόντσκυ, 1920), Ἀμβροσίου Ἐπισκόπου τοῦ Ποντόλσκ (1932/1934), Πέτρου Lebedev (1937), Μαξιμιλιανοῦ Marchenko (1938), ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντων ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἱερομάρτυς Χρῆστος Κακαβάς, ἱερεὺς εἰς τὴν Βράχαν Εὐρυτανίας, ἐκ Δομιανῶν Εὐρυτανίας (1947) ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειοῦται.

Στίχοι.
Ἔνδυσόν με στολὴν ἀγαλλιάσεως,
Χριστέ, Ἀῤῥάφου Σου Χιτῶνος δυνάμει.

Γοργῶς τῆς φωνῆς εἰσακούειν Παρθένε,
ἡμῶν μὴ ἐλλείπῃς τῶν σοὶ ἀφορώντων.
Παμμεδέουσαν Μαρίην Ὀκτωβρίου πρώτ’ ἧμαρ μέλπει.

Σκέπη σου Ἁγνή, πιστοὺς ἅπαντας σκέπεις,
Σκέπη πέλεις γάρ, καὶ κόσμου σωτηρία.

῾Ως τὸν Χιτῶνα, εὗρες Νίνα Δεσπότου, τούτῳ σκέπε τοὺς πόθῳ
σε τιμῶντας, καὶ ψυχὰς ψυγείσας, θέρμανον προσευχαῖς σου. (ᾨδὴ η΄. Τὸν βασιλέα , παρακλητικός κανών)

Ύμνος εγκωμιαστικός
στην μητέρα του Ελιόζ
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Η μητέρα του Ελιόζ τον συμβούλεψε:
«Ελιόζ, φως των οφθαλμών μου,
Να, μπαίνεις στον αυτοκρατορικό στρατό
ακριβώς στη γη των προγόνων μου.
Σε αυτή τη γη, εμφανίστηκε ο Βασιλιάς,
ο αναμενόμενος από αιώνων, ο Χριστός, ο Κύριος.
ο Σωτήρας, ο προφητευμένος από τους προφήτες,.

Έφθασαν τα νέα της ελεύσεώς Του, και στη Γεωργία,
κάνει θαύματα ανείδωτα,
Και, μιλάει με λόγια ανήκουστα,
εγκαθιδρύει τη Βασιλεία του Θεού μεταξύ των ανθρώπων,
Παντού μιλούν γι’ Αυτόν!.

Άνθρωποι και άγγελοι χαίρονται,
αλλά αυτή η χαρά σκιάζεται
από την μοχθηρή κακία των πρεσβυτέρων των Εβραίων,
οι οποίοι σκέπτονται να σκοτώσουν τον Σωτήρα
από τη νέα αυτή κατάρα, ο λαός κατατρύχεται.
Αλλά, συ γιε μου, και φως των ματιών μου,
μην συμμετάσχεις στην κακία τους ,
μη βρέξεις τα χέρια σου με το αίμα του Δίκαιου».

Περασε ο καιρός,
μια μέρα η μάνα στην προσευχή της άκουσε
τον ήχο του σφυριού στον Σταυρό,
Η μητέρα ούρλιαξε σαν να καιγόταν ζωντανή μες στη φωτιά:
«Ω θάνατε, γιατί δεν ήρθες σε μένα νωρίτερα,
να μην ακούσω, αυτόν τον φρικτό ήχο
αυτόν που αναγγέλλει τον θάνατο του Αναμάρτητου Σωτήρα
και την κατάρα που επέσυρε στο εβραϊκο έθνος.

Ω γιε, ω Ελιόζ,
γιατί δεν άκουσες τη μάνα σου;
γιατί βοήθησες να χυθεί το Αίμα του Αθώου;»
Αφού είπε αυτό, η θρηνούσα μητέρα,
έπεσε κατα γης, και παρέδωσε τη ψυχή της στον Θεό.
http://prologue.orthodox.cn/July10.htm

Η Εμφάνιση του θαυματουργού και Ζωοδόχου Στύλου (Σβετιτσχοβέλι) και και η εύρεση του Ιερού Αρράφου Χιτώνος του Κυρίου μας από την αγία Νίνα

 

Το πιο σημαντικό κέντρο της Ορθοδοξίας στη Γεωργία αποτελεί ο Καθεδρικός Ναός «Σβετιτσχόβελι» (= άγιος Στύλος, Светицховели- სვეტიცხოველი – Setiskhoveli), στη Μτσχέτα. Είναι κτισμένος πάνω από τον τάφο της Αγίας Σιδωνίας και στον Άρραφο Χιτώνα του Χριστού μας. Από τον αρχιερέα των Εβραίων Αβιάθαρ έμαθε η αγία Νίνα ότι, σύμφωνα με παλαιά εβραϊκή παράδοση, ο πολύτιμος Χιτώνας του Κυρίου ήταν θαμμένος μαζί με την αδελφή του ραββίνου Ελιόζ, Σιδωνία, κάτω από τον βαθύσκιο κέδρο, πού υψωνόταν στο κέντρο του βασιλικού κήπου. Τον οποίο έφερε από τα Ιεροσόλυμα ο αδελφός της Ελιόζ. Όταν αυτός έδωσε το Χιτώνα στην Σιδωνία, εκείνη τον πήρε και αφού τον ασπάστηκε με δάκρυα και τον έσφιγγε στο στήθος της, αμέσως έπεσε νεκρή. Κανείς δεν μπόρεσε να τον απομακρύνει από τα χέρια της, γι’ αυτό και ετάφη μαζί του.
Στο σημείο του τάφου αναπτύχθηκε ένας τεράστιος κέδρος, όπου καταφθάνουν οι άνθρωποι, πιστεύοντάς τον ωσάν να έχει κάποια μεγάλη δύναμη. Από τότε η Αγία Νίνα άρχισε να πηγαίνει τις νύχτες και να προσεύχεται κάτω απ’ τα κλαδιά του μεγάλου δέντρου.
Προσεύχονταν στην Υπεραγία Θεοτόκο να την αξιώσει να βρεί και να προσκυνήσει τον άρραφο Χιτώνα του Κυρίου. Υπερφυσικά οράματα, πού είδε εκεί, την έπεισαν για την ιερότητα του τόπου. Όταν κάποτε τελείωσε τις μεοσονύκτιες προσευχές της, η Αγία Νίνα είδε ότι από όλες τις πλευρές πετούσαν στον βασιλικό κήπο σμήνη μαύρων πουλιών, και από εκεί πήγαιναν στον ποταμό Άραβγι, και λούζονταν στα νερά του. Κατόπιν πετούσαν ψηλά, αλλά φαίνονταν λευκά σαν το χιόνι. Τότε κατέβαιναν στα κλαδιά του κέδρου και γέμιζαν τον κήπο με παραδείσιους ύμνους.
Αυτό ήταν φανερό σημάδι ότι οι γύρω λαοί θα αγιασθούν στο νερό του Αγίου Βαπτίσματος, και εκεί όπου είναι ο κέδρος, θα γίνη ναός του αληθινού Θεού, όπου παντοτινά θα δοξάζεται το όνομα του Κυρίου.

Ο κέδρος κόπηκε και από τα έξι κλαδιά του έγιναν ισάριθμοι στύλοι, πού τοποθετήθηκαν σε κατάλληλα σημεία στο οικοδόμημα του ναού που ανεγέρθη. Με θεία οικονομία, όμως, ο έβδομος στύλος, πού ήταν από τον κορμό του δέντρου και προοριζόταν για τη βάση του ναού, δεν μπορούσε με κανένα τρόπο να μετακινηθεί.

 

Η Αγία Νίνα με τις μαθήτριες και τους μαθητές της ικέτευαν αδιαλείπτως με δάκρυα βρέχοντας τον κορμό του κέδρου. Πριν την αυγή εμφανίστηκε στην Αγία ένας θαυμάσιος νέος, και της ψιθύρισε στο αυτί τρεις μυστηριώδεις λέξεις, τις οποίες όταν τις άκουσε, έπεσε στην γη και τον προσκύνησε. Τότε ο νεανίσκος πλησίασε στον στύλο, τον άρπαξε και τον ύψωσε ψηλά στον αέρα. Ο Στύλος άστραπτε όπως η αστραπή και φώτιζε όλη την πόλη. Ο βασιλιάς και ο λαός παρατηρούσαν με φόβο και χαρά θαυμάζοντας πως αυτός ο βαρύς στύλος, δίχως να κρατιέται από κανέναν, με μιάς υψώθηκε ψηλά στα 12 μέτρα, μετά έπεσε κάτω και ακούμπησε στην ρίζα ώσπου μεγάλωσε και τέλος στάθηκε και θεμελιώθηκε στον τόπο του μόνος του, ακλόνητος. Από το κάτω μέρος του Στύλου άρχισε να τρέχει ευωδιαστό και ιαματικό μύρο, που θεράπευε όσους αρρώστους πρόστρεχαν εκεί και χρίονταν με πίστη. Πλήθη λαού συνέρρεαν στον θαυματουργό στύλο. Ένας Εβραίος, τυφλός εκ γενετής, μόλις άγγιξε τον θαυματουργό Στύλο, αμέσως είδε, και πίστεψε. Ένα παιδί, το οποίο βρισκόταν γιά 7 χρόνια στο κρεβάτι παράλυτο, η μητέρα του το έφερε στον Στύλο και ικέτευσε την Αγία να το θεραπεύση. Η Αγία Νίνα, μόνο άγγιξε τον Ζωοδόχο Στύλο με το χέρι της, κατόπιν το έβαλε στο κεφάλι του άρρωστου παιδιού και αυτό αμέσως έγινε καλά. Επειδή πλήθος λαού συνέρρεε, ο βασιλιάς διέταξε να τον περιτειχίσουν με τείχος,και τον ευλαβούντο όχι μόνο οι χριστιανοί, αλλά και οι ειδωλολάτρες.

***

Άγιοι ισαπόστολοι Βασιλείς της Γεωργίας Μιριάν και Νάνα

 

Ο Μιριάν έγινε ο Μέγας Κωνσταντίνος της Γεωργίας. Βασίλευε στην Γεωργία από το έτος 284 εως το 361 μ. Χ.Ο Κύριος τον είχε διαλέξει για χειραγωγό των Γεωργιανών προς τη μοναδική αλήθεια. Καθοριστικές, όμως, για τη μεταστροφή του γεωργιανού λαού ήταν οι θεραπείες των βασιλέων Μιριάν και Νάνας με τις προσευχές της Αγίας Νίνας και τα πολλά θαύματά της. Διδάχθηκαν τις χριστιανικές αλήθειες από την Αγία, βαπτίσθηκαν και έγιναν θερμοί χριστιανοί. Ανέγειρε τον πρώτο ναό στην Γεωργία,τον «Σβετιτσχόβελι» (= άγιος Στύλος).

***

Η Αγία μητέρα του Ελιόζ και η αδελφή του Αγία Σιδωνία 

 

Συχνά, συνομιλώντας με τον Αβιάθαρ, (αρχιερέας των Εβραίων Καταλινών) η Αγία Νίνα πληροφορήθηκε από αυτόν την εξής διήγηση για τον χιτώνα του Χριστού: Άκουσα από τους γονείς μου, και αυτοί πάλι από τους δικούς τους γονείς και προπάτορες, ότι κατά την βασιλεία του Ηρώδη στην Ιερουσαλήμ, έφθασε είδηση στους Εβραίους του Μτσχέτ, ότι στην Ιερουσαλήμ πήγαν οι βασιλείς της Περσίας, και αναζητούσαν ένα νεογέννητο αγόρι από την φυλή του Δαβίδ, γεννημένο εκ γυναικός μόνο, δίχως πατέρα, και το ονόμαζαν ο Βασιλεύς των Ιουδαίων. Το βρήκαν στην Βηθλεέμ, στην πόλη του Δαβίδ, σε πτωχική οικία, και του πρόσφεραν δώρα, βασιλικό χρυσό, σμύρνα, και ευωδιαστό λιβάνι. Αφού Τον προσκύνησαν, επέστρεψαν στην πατρίδα τους.
Τριάντα χρόνια μετά από αυτό, ο προπάππος μου Ελιόζ, έλαβε από τον αρχιερέα Άννα από την Ιερουσαλήμ αυτό το γράμμα· Εκείνος τον οποίον οι βασιλείς της Περσίας επισκέφθηκαν με δώρα και προσκύνησαν, έφθασε σε ώριμη ηλικία, και άρχισε να εμφανίζεται ωσάν να είναι ο Χριστός, ο Μεσσίας και ο Υιός του Θεού. Ελάτε λοιπόν στην Ιερουσαλήμ για να δείτε τον θάνατό του, τον οποίο θα γευθή κατά τον νόμο του Μωϋσέως. Όταν ο Ελιόζ με πολλούς άλλους ετοιμάστηκε να πάει στα Ιεροσόλυμα, τότε η μητέρα του, ευλογημένη γερόντισσα από το γένος του αρχιερέως Ηλία, είπε· πήγαινε παιδί μου στην βασιλική πρόσκληση, αλλά σε ικετεύω να μην συμμετάσχης στην καταδίκη εκείνων των αδίκων κατά Εκείνου τον οποίον ετοιμάζονται να θανατώσουν, γιατί Αυτός είναι ο λόγος των Προφητών, η διδασκαλία των σοφών, το μυστήριο το κεκρυμμένο απ’ αρχής των αιώνων, το φως των εθνών και η ζωή η αιώνιος.
Ο Ελιόζ μαζί με τον Λογγίνο Καρενίισκι, ταξίδεψε στα Ιεροσόλυμα και ήταν παρών κατά την Σταύρωση του Χριστού. Η μητέρα του, η οποία ήταν στο Μτσχέτ, παραμονές του Πάσχα, έξαφνα ένιωσε στη καρδιά της ωσάν κτύπημα τσεκουριού, το οποίο κόβει την κληματαριά, και έπεσε με θόρυβο λέγοντας· τώρα έπεσε η βασιλεία του Ισραήλ, γιατί παρέδωσαν στο θάνατο τον Σωτήρα και Λυτρωτή του λαού του, ο οποίος από τώρα θα είναι ένοχος για το Αίμα του του Δημιουργού και Κυρίου του. Οδυνηρό για μένα που δεν πέθανα πριν από αυτό! Δεν θα άκουγα αυτόν τον φοβερό κτύπο! Ω, δεν θα δω στην γη την δόξα του Ισραήλ. Λέγοντας αυτά, ξεψύχησε.

 

Ο δε Ελιόζ, ο οποίος ήταν μπροστά στην σταύρωση του Χριστού, έλαβε τον χιτώνά Του από τον Ρωμαίο στρατιώτη, στον οποίο έτυχε με κλήρο και τον έφερε στο Μτσχέτ. Η αδελφή του Ελιόζ Σιδωνία, χαιρέτησε τον αδελφό της που έφθασε υγιής, του διηγήθηκε για τον ξαφνικό και θαυμαστό τρόπο που πέθανε η μητέρα τους και για τα προ του θανάτου λόγια της. Όταν ο Ελιόζ επιβεβαίωσε την προαίσθηση της μητέρας τους περί της σταυρώσεως του Χριστού και έδειξε στην αδελφή του τον χιτώνα του Κυρίου, η Σιδωνία τον πήρε και αφού τον ασπάστηκε με δάκρυα και τον έσφιγγε στο στήθος της, αμέσως έπεσε νεκρή. Καμιά ανθρώπινη δύναμη δεν μπόρεσε να πάρει από τα χέρια της νεκρής αυτό το ιερό ένδυμα. Ούτε ο ίδιος ο βασιλιάς Αβέρκιος, ο οποίος με τους αξιωματούχους του έφθασε για να δη τον παράδοξο θάνατο της κόρης, δεν μπόρεσε να πάρη από τα χέρια της τον χιτώνα του Χριστού. Μετά από αρκετές μέρες ο Ελιόζ έθαψε την αδελφή του και μαζί με αυτήν τον χιτώνα του Χριστού. Αυτό το έκανε κατά μυστικό τρόπο, ώστε ως σήμερα κανείς να μην γνωρίζει τον τόπο που είναι θαμμένη. Εμείς νομίζουμε ότι αυτός ο τόπος βρίσκεται στο κέντρο του βασιλικού κήπου, που από εκείνον τον καιρό μεγάλωσε και υπάρχει μέχρι σήμερα δροσερός κέρδος. Καταφθάνουν οι άνθρωποι, πιστεύοντάς τον ωσάν κάποια μεγάλη δύναμη. Κατά τα λοιπά, δεν γνωρίζω αν τα πράγματα είναι έτσι.

***

Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός της Γεωργίας

 

Η πίστη είναι σαν ένας ωκεανός. Μη κολυμπάτε πολύ βαθιά, αλλιώς οι καρχαρίες θα σας καταπιούν. Ζήστε το μέτρο σας και περπατήστε κατά μήκος του βασιλικού μονοπατιού.

Ο π. Γαβριήλ εξηγούσε ότι η αληθινή πίστη περνάει μέσα από την καρδιά κι όχι μόνο από το νου. Μια φορά είπε σε μένα:
— Σήμερα να μείνεις στη Μτσχέτα. Μη φεύγεις, γιατί σε περιμένει δοκιμασία. Πήγαινε στο Σβετιτσχοβέλι και να πεις στον ηγούμενο να σε αφήσει να μείνεις εδώ.
Έτσι κι έκανα. Μου παραχώρησαν ένα δωμάτιο. Στο δωμάτιο ήταν ένα τραπέζι και πάνω σε αυτό το Ευαγγέλιο. Το πήρα και σιγά σιγά άρχισα να το διαβάζω. Όλη τη νύχτα σκεφτόμουν τις αμαρτίες μου. Το πρωί εξομολογήθηκα και κοινώνησα. Όταν πήγα στον π. Γαβριήλ, μου είπε:
—Όλη τη νύχτα ήμουν μαζί σου. Αληθινή εξομολόγηση δεν είναι μόνο να πεις τις αμαρτίες σου. Είσαι πιστός, αλλά μέχρι να εδραιώσεις την πίστη σου λείπουν ακόμη πολλά. Πρέπει να πέσεις πολλές φορές και άλλες τόσες να σηκωθείς. Δεν υπάρχει αμαρτία που να ξεπερνά τη μετάνοια.

Η αγάπη είναι η μοναδική δύναμη με την οποία ο άνθρωπος θα μπορέσει ν’ αντέξει τις παγίδες του Αντιχρίστου.

– Αλοίμονο στον μοναχό ή στη μοναχή που δεν νιώθουν τον πόνο του λαού τους! Πώς μπορεί ο μοναχός να είναι καλά όταν ο λαός βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση; Όπου είναι ο λαός εκεί είναι και ο μοναχός!

Σήμερα ο πιστός ψάχνει τον άγιο με τα βιβλία. Αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο. Τον άγιο θα τον βρείτε με την καρδιά και με την ψυχή!

Τους ταπεινούς η οποιαδήποτε δοκιμασία δεν θα τους κλυδωνίσει. Ο Θεός τους έδωσε Χάρη. Σε όλους τους ανθρώπους να φέρεστε με ταπεινοφροσύνη, αγάπη και καλοσύνη, Αρετές χωρίς τις οποίες κανείς δεν θα μπει στη Βασιλεία των Ουρανών.

Η πίστη και η αγάπη κατανοούνται μέσα από τα βάσανα.

Ο Χριστός δεν περπατούσε στους δρόμους στρωμένους με χαλιά. Ήταν απλός, η υποκρισία και ο κομπασμός ήταν αποκρουστικά γι ‘Αυτόν. Ο Χριστός φορούσε μόνο ένα χιτώνα πλεγμένο από την Παναγία Μητέρα Του.
Από το βιβλίο: Ο Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής, 1929-1995, Μαλχάζι Τζινόρια, μτφρ. Νάνα Μερκβιλάτζε, Αθήνα 2013

***

Ομιλία
για την υποταγή των δικαίων στο θέλημα του Θεού
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Αλλ΄ ή εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός. (Ψαλμός 1: 2).

 

Αδελφοί μου, είναι ευλογημένος και τρισευλογημένος ο άνθρωπος που το θέλημά του υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού` του οποίου ο νους δεν σκέφτεται τίποτα αντίθετο με το θέλημα του Θεού και η καρδιά του δεν επιθυμεί τίποτα αντίθετο με το θέλημα του Θεού.

Ο νους είναι το πηδάλιο της θέλησης και της καρδιάς. Εαν είναι μόνιμα στραμμένος προς τον Θεό, τότε πρόθυμα παραμένει εκεί, εντρυφά εν τω Νόμω Κυρίου ημέρας και νυκτός ου πορευθή εν βουλή ασεβών (Ψαλμός 1: 1)` αναζητά την αλήθεια και την αποκάλυψη όλων όσα αποτελούν τον Νόμο του Θεού. Εαν ο νους έχει στραφεί προς τον Θεό, αμέσως τότε η καρδιά και η βούληση του ανθρώπου στρέφονται επίσης προς το Θεό. Τότε η βούληση, ως εκτελεστικό όργανο του έσω ανθρώπου, θα επιτελεί μόνο ό, τι είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και ό, τι είναι γραμμένο στο νόμο του Θεού. Τότε ο άνθρωπος δεν θα ίσταται εν οδω αμαρτωλών (Ψαλμός 1: 1), και δεν θα κάθεται επί καθέδρα λοιμών (Ψαλμός 1: 1)` δεν θα αμαρτάνει, ούτε θα συμπαρασύρει και άλλους ανθρώπους στην αμαρτία.

Στην αρχή αυτού του Ψαλμού, ο προφήτης Δαυίδ μακαρίζει τον άνθρωπο που δεν διαπράττει τρεις συγκεκριμένες αμαρτίες` και στην συνέχεια τον μακαρίζει, όταν κάνει δύο συγκεκριμένα καλά έργα. Οι τρείς αμαρτίες είναι οι εξής: όταν κάποιος αναζητά τη βουλή των ασεβών, όταν ζει τη ζωή των αμαρτωλών και όταν διαφθείρει άλλους με το κακό παράδειγμα του. Τα δύο καλά έργα είναι: όταν συμμορφώνει κάποιος το θέλημά του απολύτως με τον Νόμο του Θεού και όταν στρέφει τον νου του μέρα και νύχτα στη θεωρία του Νόμου του Θεού.

Αδελφοί μου, πόσο θλιβερά ρηχά είναι τα μυαλά όλων αυτών που δεν γνωρίζουν το νόμο του Θεού! Το βάθος του ανθρώπινου νου μετριέται από το πόσο βαθιά ο άνθρωπος γνωρίζει το Νόμο του Θεού. Ο νους εκείνου ο οποίος εντρυφά στη θεωρία των μυστηρίων του Θεού είναι βαθύς, ευρύς και υψιπέτης` ο νους είναι το πηδάλιο της καρδιάς και της θέλησης. Αδελφοί μου, πόσο ρηχή, ασταθής και άσωτη είναι το θέλημα εκείνου που δεν υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού! Πράγματι, είναι αξιοθρήνητα ρηχή, ασταθής και έκλυτη. Τι είναι ο Νόμος του Θεού, αδελφοί μου; Είναι η έκφραση του θελήματος του Θεού. Πού μπορεί κανείς να βρεί αυτήν την έκφραση; Στην Αγία Γραφή και στην Παράδοση των αγίων της Εκκλησίας του Θεού. Μακάριος είναι όποιος γνωρίζει το θέλημα του Θεού και το εφαρμόζει.

Ω Κύριε, Ύψιστε, Παντοδύναμε, Ελεήμων και Δίκαιε φώτισε τον νου μας δια του αγίου Νόμου Σου, ώστε να μπορούμε να συμμορφώνουμε το θέλημά μας με το δικό Σου σωτήριο και φιλάνθρωπο θέλημα.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως)
http://prologue.orthodox.cn/October2.htm

Η Παναγία, ήταν μία Μάνα με μεγάλη αρχοντιά, «μία Αρχοντομητέρα!» Η εμφάνιση της Παναγίας της Ελευθερώτριας στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/30/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%bc%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%ac%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b5-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%b7-%ce%b1%cf%81%cf%87/

Όποτε κι αν στραφούμε στην Παναγία Γοργοεπήκοο με την καρδιά μας, είναι εκεί. Παντοδύναμε Κύριε φώτισε τον νου μας ώστε να μπορούμε να συμμορφώνουμε το θέλημά μας με το δικό Σου σωτήριο και φιλάνθρωπο θέλημα.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/30/%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b5-%ce%ba%ce%b9-%ce%b1%ce%bd-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%bf%cf%81/

 

Ἀπολυτίκιον τῆς Παναγίας τῆς Γοργοϋπηκόου
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.(Γερασίμου Μικραγιαννίτου)

Ὡς θεόβρυτον κρήνην τῶν ἀΰλων χαρίτων Σου, τὴν θαυματουργόν Σου Εἰκόνα Θεοτόκε πλουτίσαντες, ἐκ ταύτης τῶν θαυμάτων τὰς ῥοάς, ἀντλοῦμεν δαψιλῶς ὡς ἐξ Ἐδέμ· Σὺ γὰρ Γοργοϋπήκοος βοηθός, πέλεις τῶν ἐκβοώντων Σοι· Δόξα τοῖς Σοῖς χαρίσμασιν Ἁγνή· δόξα τῇ παρθενίᾳ Σου· δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς Σου ἀνεκφράστῳ προνοίᾳ Ἄχραντε.

Ἀπολυτίκιον τῆς ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. (Γερασίμου Μικραγιαννίτου)

Τῆς Σκέπης σου Παρθένε, ἀνυμνοῦμεν τάς χαρίτας, ἣν ὡς φωτοφόρον νεφέλην, ἐφαπλοῖς ὑπὲρ ἔννοιαν, καὶ σκέπεις τὸν λαόν σου νοερῶς, ἐκ πάσης τῶνἐχθρῶν ἐπιβουλῆς. Σὲ γὰρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόν, κεκτήμεθα βοῶντές σοι· Δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ Σκέπῃ σου, δόξα τῇ πρὸςἡμᾶς σου, προμηθείᾳ Ἄχραντε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἀῤῥάφου Χιτῶνος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον. (Χ.Μ.Μπούσια)

Ἀοράτῳ δυνάμει ἐπεδυόμεθα τοῦ σοῦ Ἀῤῥάφου Χιτῶνος, Λόγε Θεοῦ καὶ Θεέ, φιλοπόνως ὃν ἡ Μήτηρ σου ἐξύφηνεν ἡ ἀγαθή, καὶ σταυρωταὶ ὃν ἐκλήρωσαν κακῶς ἐν ὥρᾳ σταυρώσεώς σου, οἱ ἐξ ἀγάπης καὶ ἔργων γεγυμνωμένοι εὐαρέστων Σοι.

Ἕτερον τοῦ Ἀῤῥάφου Χιτῶνος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον. (Χ.Μ.Μπουσια)

Προσκυνοῦντες τὸν τόπον ἐναποθέσεως τοῦ Σοῦ Ἀῤῥάφου Χιτῶνος, Λόγε Θεοῦ καὶ Θεέ, οἱ πιστοὶ πανευλαβῶς Σε ἱκετεύομεν· Ἐν τῇ ἑνότητι τῆς Σῆς ἀγαπήσεως ἡμᾶς συντήρει εἰς τοὺς αἰῶνας καὶ στίφη αἱρετιζόντων δίωκε, Σῶτερ, ἡ Ἀλήθεια.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἀῤῥάφου Χιτῶνος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. (Ισιδώρας μοναχής.)

Τὸν Χιτῶνα Σου Σῶτερ, προσκυνοῦμεν τὸν ἄῤῥαφον, ἔνδυμα ζωῆς εὑρηκότες, διὰ αὐτοῦ ἀδιάφθορον, στολὴν ην ἐξεδύθη ὁ Ἀδάμ, τοῖς πάθεσι ἐφόρεσε τοῖς σοῖς, μετ’ εὐγνώμονος Λῃστοῦ σοι ἀναβοων τῷ μνήσθητι μου Κύριε. Δόξα, τῇ εὐσπλαχνίᾳ σου Σωτήρ, δόξα τῇ σῇ χρηστότητι, δόξα τῇ φιλοστόργω σου στοργῇ, δι’ ἧς ἡμᾶς σωζόμεθα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἀποστόλου Ἀνανία
Ἦχος γ ´

Ἀπόστολε Ἅγιε Ἀνανία, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ῥωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς σάλπιγξ θεόληπτος, τῶν οὐρανίων ᾠδῶν, ἐνθέως ἐφαίδρυνας, τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, τοῖς θείοις σου ἄσμασι, σὺ γὰρ τῆς Θεοτόκου, ἐμπνευσθεὶς τῇ ἑλλάμψει, ἔνθεος ὑμνηπόλος, ἐγνωρίσθης ἐν κόσμῳ, διὸ σὲ πόθῳ τιμῶμεν, Ρωμανὲ Ὅσιε.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ὁσίων Ἰωάννου τοῦ Κουκουζέλη καί Γρηγορίου τοῦ Δομεστίκου, τῶν Μελωδῶν
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.( μ. Γερασίμου)

Τῆς Λαύρας τὰ θρέμματα καὶ ἡδυφώνους αὐλούς, ὡς θείους θεράποντας καὶ ὑμνολόγους Χριστοῦ, συμφώνως αἰνέσωμεν, ὕμνοις τὸν Κουκουζέλην, καὶ κλεινὸν Ἰωάννην, ἅμα σὺν Γρηγορίῳ, τῷ σοφῷ Δομεστίκῳ· Χριστὸν γὰρ ἱκετεύουσιν, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῆς Παναγίας τῆς Φωβηνῆς, Κουκουζελίσσης καὶ Τριχερούσης
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τὴν θείαν Εἰκόνα Σου ἐξ ἧς οἰκείᾳ χειρί, τὸ χρύσεον νόμισμα τῷ ψάλλοντί Σοι πιστῶς, θεράποντι δέδωκας, ἅπαντες προσκυνοῦμεν, Κουκουζέλισσαν ταύτην, καλοῦντες Θεογεννῆτορ, φερωνύμως βοῶντες· χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Σιδωνίας τῆς ἐν Γεωργίᾳ.(33 μ.Χ.) Μπουσια
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἐν χερσὶ τὸν Χιτῶνα Χριστοῦ τὸν Ἄῤῥαφον, ὃν ἐδωκέ σοι βαστάσαι ὁ εὐλαβὴς Ἐλιόζ, ὁ σὸς ὅμαιμος, χαρᾶς ἡδίστης ἔμπλεως πρὸς τὰς σκηνὰς τοῦ οὐρανοῦ, Σιδωνία θαυμαστή, ἀπῆλθες Χριστῷ συνεῖναι ἀεί, πιστοῖς καθ’ ἑκάστην τῷ δωρουμένῳ θεῖον ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Μιριὰν καὶ Νάνας, βασιλέων καὶ ισαποστόλων της Γεωργίας
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Βασιλεῖς Γεωργίας θαυμάτων μέλψωμεν τοὺς ἑλκυσθέντας σαγήνῃ τῆς Νίνας τῆς θεαυγοῦς, Νάναν ἔνδοξον καὶ Μιριὰν θεόκλητον, καὶ προσκυνήσωμεν αὐτῶν τάφους θείους ἐν Μονῇ Σαμτάβρο πιστῶς βοῶντες· Χριστὸν θερμῶς δυσωπεῖτε ἡμῖν βραβεῦσαι θεῖον ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τῆς ἁγίας ἰσαποστόλου Νίνας φωτιστρίας τῆς Ἰβηρίας Γεωργίας
Ἦχος πλ. α’. Τὸν Συνάναρχον Λόγον. (Χ.Μ.Μπούσια)

Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες σου οἱ ζηλώσαντες ἀκολουθῆσαι ταῖς τρίβοις τῶν ἀποστόλων Χριστοῦ, Νίνα, σκεῦος Παρακλήτου παμφαέστατον· ὅθεν τιμῶντές σε πιστῶς, Γεωργίας φρυκτωρὲ φωτόλαμπρε, σὲ αἰτοῦμεν· ἡμῶν τὰ σκότη λιταῖς σου τῆς ἀγνωσίας πόῤῥῳ σκέδασον.

iconandlight.wordpress.com