ΜΟΝΑΧΌΣ ΝΙΚΌΔΗΜΟΣ ΑΠΌ ΚΑΨΆΛΑ.

 

Βάσανα, πίκρες, ἀπόλαυση, χρῆμα,

τὰ ᾿δωσα ὅλα καὶ ἀγόρασα τὸ μνῆμα.

Δύο μέτρα μάκρος καὶ βάθος ἕνα,

κι ἄφησα δίπλα μου χῶρο γιὰ σένα.

Θέλεις δὲ θέλεις, θὰ τ᾿ ἀγοράσεις,

ἀργά ἤ γρήγορα, γιὰ νὰ πλαγιάσεις.

Σὲ ξεμολόγο νὰ ᾿χεις φροντίσει,

τὰ ἁμαρτήματα νὰ ᾿χεις ἀφήσει.

Μ᾿ ἄδεια τὰ χέρια θὰ ταξιδέψεις,

Μακάριος θὰ ᾿σαι ἄν θὰ προβλέψεις.

Τώρα ποὺ ζεῖς στὴ μάταιη γῆ,

στεῖλ᾿ τα ἐπάνω μὲ ἐπιταγή.

Συγγνώμη ζητάω, ἄν σ᾿ ἔχω πικράνει,

ἕνα σου δάκρυ ἄν στάζει μοῦ φθάνει!

              Ἀμήν.

apantaortodoxias.blogspot.com