Ζούμε το Πάσχα του ’40…”τ΄αρνιά του Πάσχα θα είναι μαύρα” που είχε προφητέψει ο Άγ Αρσένιος ο Καππαδόκης! Από τα Φάρασα της Νέας Εποχής ποιός θα μας βγάλει;

 Ζούμε το Πάσχα του ’40…”τ΄αρνιά του Πάσχα θα είναι μαύρα” που είχε προφητέψει ο Άγ Αρσένιος ο Καππαδόκης.Από τα Φάρασα της Νέας Εποχής ποιός θα μας βγάλει;

”το 1941 τ΄αρνιά του Πάσχα θα είναι μαύρα” ζούμε σε αυτό το Πάσχα μαύρισαν όλα, κάηκαν κοπάδια, κάρβουνο και στάχτη σαν το Πάσχα του 1941 γιατί σε τοπικό επίπεδο είναι πόλεμος ακήρυχτος πόλεμος από τη μια μέρος ενός γενικού και πάλι πολέμου, αλλά και μια θεοδικία από την άλλη..

Κανείς δεν κατάλαβε τα λόγια του καθώς είχε προβλέψει το κακό 3 χρόνια πριν την κήρυξη του μεγάλου πολέμου. Ένα πρόβλημα με τους αγίους είναι ότι δεν μπορεί κανείς να τους καταλάβει εύκολα. μιλούν τη δική τους γλώσσα βλέπουν με άλλα μάτια αισθάνονται και βιώνουν διαφορετικές καταστάσεις γι αυτό και είναι πολλές φορές παρεξηγήσιμος ο ρόλος τους…

Κατά καιρούς βασανίζονται… όποιος θέλει τη χάρη μου θα πάρει και τους πόνους μου. Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; οι πνευματικοί πόνοι.. είναι εσωτερική άπνοια είναι εσωτερικό μαρτύριο..

Ο άγιος Αρσένιος ήταν ο ηγέτης ο Μωυσής του μικρού λαού του που τον οδήγησε εν μέσω τόσων απειλών σε ασφαλή πατρίδα….ο ηγέτης δεν είναι απλά αυτός που δείχνει το δρόμο είναι αυτός που ανοίγει δρόμο εκεί που δεν υφίσταται που καταλύει το αδιέξοδο που ανοίγει θάλασσες αν χρειαστεί για να διέλθουμε που εφευρίσκει τη λύση εκεί που δεν υπάρχει που επιλύει το άλυτο που κατορθώνει το αδύνατο που διαπερνά το αδιαπέραστο. Για τον Άγ Αρσένιο γράφτηκε είχε τέτοια πνευματική δύναμη που η ευχή του τρύπαγε λιθάρι. Γι αυτό ένας μεμψίμοιρος, ωχαδερφιστής, μοιρολάτρης ( του στιλ αυτό γίνεται παντού αυτό γίνεται κι εδώ) δεν είναι ποτέ ο ηγέτης.

Επειδή η Νέα Εποχή είναι ο καιρός των μεγάλων πνευματικών διακυβευμάτων, διλημάτων, πειρασμών και προβλημάτων ο ηγέτης δεν θα είναι πολιτικός αλλά θρησκευτικός ή καλύτερα άνθρωπος του Θεού..

Και κάτι τελευταίο ο Άγ Αρσένιος δεν δέχθηκε ποτέ να γίνει επίσκοπος παρά τις πιέσεις που του ασκήθηκαν… ”προτίμησε του φτωχού το σακκί στις πλάτες το οποίο και έκρυβε συνέχεια την Βασιλεία του Θεού που κατοικούσε μέσα στην ταπεινή του ψυχή από τον πολύτιμο αρχιερατικό σάκκο το Βασιλικό”..γράφει γι αυτόν το πνευματικοπαίδι του ο Άγ. Παίσιος. Δεν κάνει η θέση τον ηγέτη αλλά η θεία χάρις…..

dimpenews.com