Αγανάκτηση είναι το κύριο συναίσθημα που επικρατεί στους περισσότερους Έλληνες με τα όσα συμβαίνουν. Η χώρα διαλύεται και η καθημερινότητα έχει γίνει σκληρή και ανυπόφορη.
Θέλουμε όλοι την ελευθερία μας και σκεφτόμαστε πώς θα απαλλαγούμε από τα δεινά που μας βρήκαν. Κατηγορούμε τους πολιτικούς και τους βρίζουμε, κατηγορούμε τους συνανθρώπους μας που δεν ξεσηκώνονται, κατηγορούμε ακόμα και το Θεό που δεν επεμβαίνει να μας σώσει.
Μόνο τον πραγματικό υπαίτιο δεν κατηγορούμε και τον θεωρούμε αδικημένο, τον εαυτό μας.
ΟΛΟΙ είμαστε υπεύθυνοι για όσα συμβαίνουν και αν δεν το καταλάβουμε και δεν μετανοήσουμε, ακόμα και η παρέμβαση του Θεού που ζητάμε, θα είναι καταστροφική και για εμάς τους ίδιους.
Δεν έχουμε καταλάβει πως όλα αυτά γίνονται για το σοδομισμό και την αποστασία μας.
Γιατί θέλουμε την ελευθερία μας άραγε; Για να γυρίσουμε στις αλλοτινές απολαύσεις; Να έχουμε λεφτά να τρέχουμε στα γλέντια, να κάνουμε ακριβές αγορές, να επιδεικνυόμαστε στα μπαρ και τα καφέ, στις παραλίες και σε ότι άλλο έχει καθιερωθεί ως κανονικότητα; Να προβάλλουμε τα αίσχη μας, τις παράνομες σχέσεις, τις ανωμαλίες μας και να μη μας εμποδίζει κανείς;
Μας λυπούν οι στερήσεις γιατί δεν μπορούμε να συνεχίζουμε την αμαρτία μας; Ξεβολευτήκαμε;
Δυστυχώς έχουμε αποκοπεί από την ορθή πίστη ακόμα κι εμείς που λίγο θεωρούμαστε χριστιανοί.
Έχουμε μια πίστη στα μέτρα μας, με τον τρόπο μας καθένας και απορρίπτουμε επιλεκτικά ότι δεν μας βολεύει, νομίζοντας πως ο Θεός είναι κοσμική αγάπη και σαν τζίνι τον θυμόμαστε στα δύσκολα μόνο και τον καλούμε να μας λύνει τα προβλήματα, για να τον βάλουμε πάλι στο περιθώριο μόλις ικανοποιήσει τις απαιτήσεις μας.
Η ίδια η εκκλησία έχει ξεστρατίσει και δεν έχουμε ευσεβείς ποιμένες να μας καθοδηγούν σωστά.
Ελάχιστοι έχουν μείνει. Παρότι είμαστε βαπτισμένοι δεν έχουμε κατηχηθεί ποτέ.
Πιστεύουμε με βάση την παράδοση ό,τι ακούσαμε από τους γονείς, που άκουσαν από τους παππούδες και άντε κανένα κήρυγμα πού και πού, από όποιον ιερέα είναι πιο “ελαστικός” και τα λέει “ευχάριστα” “ευλογώντας” τις αμαρτίες μας, χωρίς να μας μεταφέρει στην ουσία το λόγο του Θεού, αλλά νεοταξίτικες θεωρίες και αγαπολογίες που μας οδηγούν στην απώλεια. Το θέλημα του Θεού είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή και δεν την έχουμε διαβάσει ποτέ, δεν ξέρουμε τι λέει. Δεν ξέρουμε τίποτα για τη θρησκεία μας αλλά έχουμε μόνο άποψη και αξιώσεις.
Κι ενώ ζούμε μέσα στην αμαρτία έχουμε το θράσος να διαμαρτυρόμαστε για το κακό που μας βρήκε.
Δεν μας βρήκε, εμείς το επιτρέψαμε, για την ακρίβεια το προκαλέσαμε λίγο λίγο.
Οι προφητείες θα υλοποιηθούν και πρέπει να διαλέξουμε σε ποια πλευρά θα μας βρουν.
Και να σας πω και κάτι, αγωνιούμε για την πατρίδα, για το τι θα μας φέρουν και πώς θα ζήσουμε καλά εδώ, αλλά δεν σκεφτόμαστε το βασικότερο.
Αν δεν ξυπνήσουμε την άλλη μέρα και βρεθούμε μπροστά στο Θεό προς απολογία, τι θα Του πούμε;
Θα έχουμε μούτρα να Τον αντικρίσουμε; Είμαστε όπως μας θέλει; Τηρήσαμε το θέλημά Του;
Όλα σε αυτή τη ζωή είναι προσωρινά. Κανείς μας δε θα ζήσει εδώ για πάντα και τίποτα δεν θα το πάρουμε μαζί μας στην άλλη ζωή, εκτός από το χαρακτήρα που διαμορφώσαμε και τις αμαρτίες ή καλοσύνες μας. Ας δούμε την πνευματική πλευρά της όλης κατάστασης μη μένουμε μόνο στα υλικά.
Όλες οι καταστροφές που έγιναν μέσα στην ιστορία έγιναν λόγω αμαρτίας. Τίποτα δεν γίνεται αν δεν το επιτρέψει ο Θεός και επιτρέπει τέτοιες καταστάσεις επειδή ξεφεύγουμε.
Ο Θεός θα παρέμβει βέβαια και τώρα αλλά ας φροντίσουμε να είμαστε στη σωστή πλευρά, αλλιώς θα καούμε μαζί με τις αμαρτίες μας και όσους θεωρούσαμε υπεύθυνους για όλα αυτά.
Ακούστε την ομιλία αυτή εξηγεί καλύτερα όσα προσπάθησα να εκφράσω παραπάνω.
Θα ήταν πολύ χρήσιμο να ακούσετε και τις ομιλίες αυτές με την κατήχηση που γινόταν στους πρώτους χριστιανούς, μια και έχουμε τεράστια άγνοια στα πνευματικά οι περισσότεροι και σε μια εποχή με όλα τα μέσα δεν θα έχουμε δικαιολογία να πούμε στο Θεό ότι δεν γνωρίζαμε.
Όπως ενδιαφερόμαστε και μαθαίνουμε για όλα τα άλλα, έτσι πρέπει να μάθουμε και για την πίστη μας. Αν δεν το κάνουμε σημαίνει ότι δεν μας ενδιαφέρει και αν δεν μας ενδιαφέρει εμάς, ο Θεός δε θα μας σώσει με το ζόρι.
Μην το θεωρείτε χάσιμο χρόνου, αντιθέτως χάνουμε το χρόνο μας όσο προσπαθούμε ανθρώπινα να βρούμε λύση σε ένα καθαρά πνευματικό παγκόσμιο πρόβλημα, που και να λυθεί την άλλη μέρα, δε θα μας ωφελήσει, αν μόλις φύγουμε από τον κόσμο αυτό βρεθούμε σε μια αιώνια κόλαση που εμείς οι ίδιοι θα έχουμε φτιάξει με τον τρόπο που επιλέξαμε να ζούμε εδώ.
Καλή φώτιση, καλή μετάνοια, καλή πνευματική λευτεριά και όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν.
“Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν”
Α.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου