Ρωτήστε ένα χρυσοχόο: «Κάνει να ανακατέψουμε την σαβούρα με τον χρυσό;» Έγινε τόσος αγώνας, για να λαμπικάρη το δόγμα». Οι Άγιοι Πατέρες κάτι ήξεραν και απαγόρευσαν τις σχέσεις με αιρετικό. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον
Τῇ ΚΔʹ (24ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πέτρου, Ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας. (311) 
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Κλήμεντος, Ἐπισκόπου Ῥώμης. (101)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Μάλχος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (4ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Καρίων ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται (4ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Ἑρμογένης, Ἐπίσκοπος Ἀκραγαντίνων, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (260)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ ἅγιοι Φιλούμενος καὶ Χριστοφόρος ξίφει τελειοῦνται. (274)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Εὐγένιος, ἐν ὀπῇ τείχους βληθείς, τῆς εἰσόδου πηλῷ ἀναφραγείσης, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ ἅγιοι Προκόπιος καὶ Χριστοφόρος ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Ἀλεξάνδρου τοῦ ἐν Κορίνθῳ (4ος αἰ.)· καὶ τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ ἐν τῇ Χρυσῇ Πέτρᾳ ἀσκήσαντος, ὃς ὥρμητο ἐκ τῶν τῆς Ἀνατολῆς μερῶν, καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν ἐν τῇ ῥηθείσῃ Πέτρᾳ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Θεοδώρου τοῦ ἐν Ἀντιοχείᾳ (361)
Μνήμη τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Χρυσογόνου (304 καὶ τοῦ ὁσίου Μάρκου τοῦ Τριγλινοῦ ἐν τῷ ὄρει τοῦ Ὀλύμπου Βιθυνίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Μερκούριος ὁ ἐν Σμολένσκη (1238)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Παρθενομαρτύρων Φλώρας καὶ Μαρίας τῶν ἐν Κορδούῃ (Κόρδοβα) τῆς Ἱσπανίας τελειωθεισῶν ἐν ἔτει 851
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσιομάρτυρος Νικοδήμου τοῦ Βεροιέως τῆς Μονῆς Φιλοκάλλους τῆς ἐν Θεσσαλονίκης, τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ (14ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ κοίμησις τοῦ δικαίου Νικολάου Σαββούδη, τοῦ σιωπηλοῦ, τοῦ ἐν τῷ χωρίῳ Βατοπέδι τῆς Χαλκιδικής ἐν ἔτει 1969, οὗ τὸ λείψανον αὐτοῦ εὑρέθη ἄφθορον καὶ εὐωδιάζον.

Στίχοι
Βληθεὶς ὁ Κλήμης εἰς βυθὸν σὺν ἀγκύρᾳ,
Πρὸς Χριστὸν ἥκει, ἄγκυραν τὴν ἐσχάτην.
Στίχοι
Ἄρρηκτος ἦν τὴν πίστιν ὁ τμηθεὶς Πέτρος,
Ὃς εἶδε Χριστοῦ τὴν στολὴν ἐρρηγμένην.
Στίχοι
Θεὶς πάντα πόρρω Καρίων ψυχῆς κάραν,
Ἤθλησε νῷ νήφοντι μέχρι καὶ τέλους.

Το όραμα του αγίου Πέτρου Αλεξανδρείας
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Έλεγαν για τον Άγιο Πέτρο της Αλεξανδρείας ότι ποτέ δεν ανέβηκε τα σκαλιά του πατριαρχικού θρόνου στην εκκλησία και ποτέ δεν κάθισε σαυτον, αλλά μόνον στεκόταν ή καθόταν μπροστά από τα σκαλιά του θρόνου. Όταν οι πιστοί άρχισαν να παραπονιούνται γιατί ο ιεράρχης τους δεν καθόταν στη θέση του, εκείνος απάντησε: «Όποτε πλησιάζω τον θρόνο, βλέπω ουράνιο φως και δύναμη πάνω του, γι’ αυτό δεν τολμώ να ανέβω και να καθίσω εκεί».
Εκτός από αυτό το όραμα, ο Άγιος Πέτρος είδε κι ένα άλλο, ακόμα πιο θαυμαστό όραμα. Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, ο ασεβής αιρετικός Άρειος προσποιούμενος υποκριτικά ότι τάχα είχε μετανοήσει για την αίρεση του, έστειλε μήνυμα στον έγκλειστο Πέτρο ότι αποκήρυξε την αίρεση του και του ζητούσε να τον δεχτεί ξανά ο Πέτρος στην Εκκλησία. Ο Άρειος το έκανε αυτό μόνο και μόνο επειδή νόμιζε ότι ο Πέτρος θα θανατωθεί και έτσι θα μπορούσε να σφετεριστεί τον πατριαρχικό θρόνο, από τον οποίο στη συνέχεια, να εξαπλώσει και ενίσχυσει την αίρεση του.
Πριν του δώσει οποιοδήποτε απάντηση, ο Πέτρος προσευχήθηκε στον Θεό μέσα στη φυλακή. Ενώ προσευχόταν, ένα ασυνήθιστο φως φώτισε τη φυλακή και ο Κύριος Ιησούς του εμφανίστηκε ως ένα δωδεκάχρονο αγόρι, που έλαμπε πιο πολύ και από τον ήλιο, ώστε ήταν αδύνατον να Τον κοιτάξει κανείς. Ο Κύριος ήταν ντυμένος με ένα λευκό χιτώνα, σχισμένο μπροστά, από πάνω μέχρι κάτω. Ο Κύριος έπιανε το ένδυμα γύρω Του, με τα χέρια Του, σαν να ήθελε να κρύψει τη γύμνια Του. Βλέποντας αυτό ο Άγιος Πέτρος ένιωσε μεγάλο φόβο και φρίκη και ρώτησε: «Ποιος, Κύριε, έσχισε τον χιτώνα Σου;». Ο Κύριος του απάντησε: «Ο παράφρων Άρειος. Αυτός το έσχισε, διότι αποξένωσε τον λαό Μου από Μένα, τον οποίο εξαγόρασα με το αίμα Μου, αλλά προσέξτε να μην τον δεχτείτε σε κοινωνία με την Εκκλησία, γιατί έχει πονηρές και διαβολικές σκέψεις εναντίον Εμου και του λαού Μου.” Ακούγοντας αυτό, ο Άγιος Πέτρος έστειλε μήνυμα στους ιερείς του, Αχιλλά και Αλέξανδρο, ότι δεν μπορεί να δεχθεί το αίτημα του Άρειου γιατί είναι ψεύτικο και πονηρό. Και ο άγιος αφόρισε τον Άρειο και σε αυτόν και στον άλλο κόσμο. Προφήτευσε επίσης ότι πρώτα ο Αχιλλάς και μετά ο Αλέξανδρος θα τον διαδέχονταν ως πατριάρχες, όπως κι έγινε.
Ο Πρόλογος της Αχρίδος – Νοέμβριος του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
http://prologue.orthodox.cn/November25.htm

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης:
Οι Άγιοι Πατέρες κάτι ήξεραν και απαγόρευσαν τις σχέσεις με αιρετικό.

Από το Στόμιο είδαμε τον Γέροντα σφοδρό πολέμιο των αιρέσεων. Στα θέματα της πίστεως ήταν ακριβής και ασυγκατάβατος. Είχε μεγάλη ορθόδοξη ευαισθησία, γι’ αυτό δεν δεχόταν συμπροσευχές και κοινωνία με πρόσωπα μη ορθόδοξα. Τόνιζε: «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη». Διέκοπτε τις σχέσεις του ή απέφευγε να δη κληρικούς που συμμετείχαν σε κοινές προσευχές με ετεροδόξους.
Τα «μυστήρια» των ετεροδόξων δεν τα αναγνώριζε και συμβούλευε οι προσερχόμενοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να κατηχούνται καλά πριν βαπτισθούν. Καταπολέμησε τον οικουμενισμό και μιλούσε για το μεγαλείο και την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας, την πληροφορία του αρυόμενος από την εν καρδία του θεία χάρι. Ο βίος του αποδείκνυε την υπεροχή της Ορθοδοξίας. Για ένα διάστημα είχε διακόψει, μαζί με όλο σχεδόν το υπόλοιπο Άγιον Όρος, το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα για τα επικίνδυνα ανοίγματά του προς τους Ρωμαιοκαθολικούς. Αλλά το έκανε με πόνο:«Κάνω προσευχή», είπε σε κάποιον, «για να κόβη ο Θεός μέρες από μένα και να τις δίνη στον πατριάρχη Αθηναγόρα, για να ολοκληρώση την μετάνοιά του». … Χωρίς να επιδιώκη να φαίνεται ομολογητής, με τον τρόπο του, αντιδρούσε, μιλούσε και έγραφε σε εκκλησιαστικά πρόσωπα. «Η Εκκλησία», έλεγε, «δεν είναι καράβι του κάθε επισκόπου να κάνει ό,τι θέλει». Οι αντιδράσεις του αυτές συνωδεύονταν από πολλή προσευχή και αγάπη για την Εκκλησία, αλλά και για τους παρεκτρεπομένους, και προϋπέθεταν απάθεια, διάκριση και άνωθεν φωτισμό.

Οι μονοφυσίτες δεν λένε ότι δεν κατάλαβαν τους Αγίους Πατέρες αλλά ότι οι Άγιοι Πατέρες δεν τους καταλάβαιναν. Δηλαδή σαν να έχουν δίκιο και να παρεξηγήθηκαν. . . Τόσοι Άγιοι Πατέρες που είχαν θείο φωτισμό και ήταν σύγχρονοι τους, δεν τους κατάλαβαν αλλά τους παρεξήγησαν και ερχόμαστε τόσους αιώνες μετά να διορθώσουμε τους Αγίους Πατέρες; Γιατί δεν αναλογίζονται καν το θαύμα της Αγίας Ευφημίας; Είναι δυνατόν ακόμη και αυτή να είχε παρεξηγήσει το βιβλίο των αιρετικών;»
(Γέρων Παΐσιου Αγιορείτου, Βίος Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Ιερομόναχου Ισαάκ, Ιερά Όρης 2004, σελ. 690-691)

***

Οι Άγιοι Πατέρες τα έβλεπαν όλα με το πνευματικό, με το θεϊκό μάτι. Τα Πατερικά είναι γραμμένα με το πνεύμα του Θεού, και με το πνεύμα του Θεού έκαναν τις ερμηνείες οι Άγιοι Πατέρες. Τώρα δεν υπάρχει συχνά αυτό το πνεύμα του Θεού, για να καταλαβαίνουν τα Πατερικά. Τα βλέπουν όλα με το κοσμικό μάτι, δεν βλέπουν πιο πέρα, δεν έχουν την ευρύτητα που δίνουν η πίστη και η αγάπη.
Όταν μπαίνη η λογική, δεν μπορεί να καταλάβη κανείς ούτε το Ευαγγέλιο ούτε τους Αγίους Πατέρες. Αλλοιώνεται το πνευματικό αισθητήριο, και ο άνθρωπος με την λογική του βγάζει άχρηστα και το Ευαγγέλιο και τα Πατερικά και φθάνει να λέη: «Τόσα χρόνια ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι άδικα με την άσκηση, την νηστεία κ.λπ.!».Αυτό είναι βλασφημία.

Πάντα να ξέρετε, αν δεν εξαγνισθή ο άνθρωπος, αν δεν έρθη ο θείος φωτισμός, συνέχεια οι ερμηνείες που θα δίνη, θα είναι όλο θολούρα.

Και η Εκκλησία σήμερα ταλαιπωρείται, γιατί λείπει ο θείος φωτισμός και καθένας πιάνει τα πράγματα όπως θέλει. Μπαίνει και το ανθρώπινο στοιχείο και δημιουργούνται πάθη και αλωνίζει μετά ο διάβολος. Γι΄ αυτό δεν θα πρέπη να ζητούν εξουσία οι άνθρωποι που εξουσιάζονται από τα πάθη τους.
– Δηλαδή, Γέροντα, πρέπει να ζητούν επίμονα τον θείο φωτισμό οι άνθρωποι;
– Ναι, γιατί αλλιώς οι λύσεις που δίνουν είναι ενέργεια του μυαλού. Δημιουργείται σύγχυση μετά. Συνέδρια, παρασυνέδρια… Και το κακό είναι ότι δεν έχουν γνωρίσει προηγουμένως τον εαυτό τους. Γιατί, όσο αξίζει η μια γνώση του εαυτού μας, δεν αξίζουν όλου του κόσμου οι γνώσεις. Όταν ο άνθρωπος αναγνωρίζη ταπεινά τον εαυτό του, αναγνωρίζεται από τους ανθρώπους. Αν μερικοί γνώριζαν τον εαυτό τους, θα έβλεπαν τα χάλια τους και δεν θα μιλούσαν καθόλου.

Δυστυχώς ο δυτικός ορθολογισμός έχει επιδράσει και σε ανατολικούς ορθόδοξους άρχοντες και έτσι βρίσκονται σωματικά μόνον στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, ενώ όλο το είναι τους βρίσκεται στην Δύση που την βλέπουν να βασιλεύη κοσμικά. Εάν έβλεπαν την Δύση πνευματικά, με το φως της Ανατολής, με το φως του Χριστού, τότε θα έβλεπαν το πνευματικό ηλιοβασίλεμα της Δύσης, που χάνει σιγά-σιγά το φως του νοητού Ηλίου, του Χριστού, και προχωρεί για το βαθύ σκοτάδι. Μαζεύονται και συνεδριάζουν και κάνουν συζητήσεις ατέλειωτες για πράγματα που δεν χωράει συζήτηση, που ούτε οι Άγιοι Πατέρες συζήτησαν εδώ και τόσα χρόνια. Όλες αυτές οι ενέργειες είναι του πονηρού, για να ζαλίζουν και να σκανδαλίζουν τους πιστούς και να τους σπρώχνουν άλλους στην αίρεση και άλλους σε σχίσματα, και να κερδίζη έδαφος ο διάβολος. Πα, πα… βασανίζουν και μπερδεύουν τον κόσμο αυτοί οι άνθρωποι!
Και όλα αυτά από πού ξεκινούν; Δεν κάνει κανείς δουλειά πνευματική, έχει τον λογισμό ότι είναι πνευματικός άνθρωπος και λέει μετά ανοησίες. Ένα παιδί με την φυσική καθαρότητα του νου και με την λίγη γνώση που έχει, θα σου πη σωστά πράγματα. Αντίθετα ένας με μεγάλη μόρφωση, με το μυαλό του καπνισμένο από την δαιμονική επήρεια που έχει λάβει, σου λέει τα πιο βλάσφημα πράγματα.
Όποιος τροχάει συνέχεια με γνώσεις το μυαλό του και ζη απομακρυσμένος από τον Θεό, το κάνει τελικά δίκοπο, και με το ένα μέρος σφάζεται σιγά-σιγά ο ίδιος και με το άλλο κόβει ανθρώπους με τις απόλυτες ανθρώπινες εγκεφαλικές λύσεις του. Η ανθρώπινη γνώση, όταν αγιασθή, γίνη θεία, τότε βοηθάει.

***

Πόσο έχουν επιδράσει οι Προτεστάντες, οι Καθολικοί! Το άθεο πνεύμα πόσο μπήκε στον Καθολικισμό!… Ήρθε και σ’ εμένα κάποιος να πάρη ευλογία, για να πάη στην Ιταλία να σπουδάση Λειτουργική και να κάνη διατριβή. «Είσαι στα καλά σου; του είπα. Θέλεις να πας στους Ιησουΐτες να κάνης την διατριβή σου και ήρθες να σου δώσω και ευλογία; Αυτοί δεν ξέρουν τι τους γίνεται! Εκεί διδάσκουν Ουνίτες, Ιησουΐτες, δεν ξέρω τι!» Θέλει προσοχή από όλες τις απόψεις. Γιατί έτσι κάνουν· πάνε, σπουδάζουν στην Αγγλία, Γαλλία κ.λπ., πιάνουν τα ευρωπαϊκά μικρόβια και κάνουν μετά διατριβή. Μελετούν λ.χ. τους Έλληνες Πατέρες σε μετάφραση που έκαναν οι ξένοι στην γλώσσα τους. Εκείνοι, είτε επειδή δεν μπορούσαν να αποδώσουν τα νοήματα σωστά είτε από πονηριά, πρόσθεσαν και τα δικά τους τα λανθασμένα.
Οι δικοί μας πάλι, οι Ορθόδοξοι, που μάθανε τις ξένες γλώσσες, παίρνουν από ‘κει τα ξένα μικρόβια και τα μεταφέρουν εδώ και μετά τα διδάσκουν κιόλας. Φυσικά, όταν προσέξη κανείς, εύκολα ξεχωρίζει το χρυσό από το κεχριμπάρι.

«Στην εποχή μας, όμως, πολλοί από εμάς, επηρεαζόμενοι δυστυχώς από την κοσμική αγάπη, που δεν έχει πνευματικό αντίκρυσμα, πάμε δήθεν να κάνουμε καλό, να δώσουμε αίμα, ενώ το αίμα μας είναι γεμάτο από πνευματικά μικρόβια και βλάπτουμε περισσότερο. Εάν όμως ζούσαμε Πατερικά, θα είχαμε όλοι πνευματική υγίεια, την οποία θα ζήλευαν και όλοι οι ετερόδοξοι και θα άφηναν τις αρρωστημένες τους πλάνες και θα σώζονταν δίχως κήρυγμα. Διότι τώρα δεν συγκινούνται από την Αγία μας Πατερική παράδοση, γιατί θέλουν να ιδούν και την Πατερική μας συνέχεια, την πραγματική μας συγγένεια με τους Αγίους μας».
«… Αυτό που επιβάλλεται σε κάθε Ορθόδοξο είναι να βάζη την καλή ανησυχία και στους ετεροδόξους, να καταλάβουν δηλαδή ότι βρίσκονται σε πλάνη, για να μην αναπαύουν ψεύτικα τον λογισμό τους και στερηθούν και σ’ αυτήν την ζωή τις πλούσιες ευλογίες της Ορθοδοξίας και στην άλλη ζωή στερηθούν τις περισσότερες και αιώνιες ευλογίες του Θεού. Έρχονται εκεί στο Καλύβι μερικά παιδιά Καθολικά με πολύ καλή διάθεση, έτοιμα να γνωρίσουν την Ορθοδοξία. «Θέλουμε κάτι να μας πεις, για να βοηθηθούμε πνευματικά», μου λένε. «Κοιτάξτε, του λέω· πάρτε την Εκκλησιαστική Ιστορία και θα δείτε ότι κάποτε ήμασταν μαζί και μετά που φθάσατε. Αυτό πολύ θα σας βοηθήσει. Κάντε αυτό, και άλλη φορά θα συζητήσουμε πολλά».»

Κάποτε τον επισκέφθηκαν δύο Καθολικοί, ο ένας δημοσιογράφος και ο άλλος γραμματέας στο Βατικάνο, και του ζήτησαν να πουν μαζί το «Πάτερ ημών».
– Για να πούμε μαζί το «Πάτερ ημών», του απάντησε, πρέπει να συμφωνούμε και στο δόγμα, αλλά «μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα εστί».
– Καλά, του είπε ο ένας, μόνον οι Ορθόδοξοι θα σωθούν; Ο Θεός είναι με όλον τον κόσμο.
– Ναι, ο Θεός είναι με όλον τον κόσμο, απάντησε ο Όσιος, αλλά εσύ μπορείς να μου πης πόσος κόσμος είναι με τον Θεό;
– Να δείξουμε αγάπη, του είπαν μετά.
– Και η αμαρτία έγινε μόδα, είπε ο Όσιος.
– Και αυτό μέσα στην αγάπη είναι, του απάντησαν.
– Σήμερα όλοι μιλάνε για αγάπη, ειρήνη και ομόνοια, τους είπε στο τέλος, αλλά όλοι αυτοί είναι διχασμένοι και με τον εαυτό τους και με τους άλλους· γι’ αυτό ετοιμάζουν όλο και μεγαλύτερες βόμβες.

«Άλλοι πάλι από… «καλωσύνη» λένε: «Στους αιρετικούς μη λέτε ότι είναι στην πλάνη, για να δείξουμε αγάπη». Και έτσι τα ισοπεδώνουν όλα. Αν ζούσαν αυτοί στα πρώτα χρόνια τού Χριστιανισμού, δεν θα είχαμε ούτε έναν Άγιο. Έλε­γαν τότε στους Χριστιανούς: «Ρίξε μόνο λιβάνι στην φω­τιά και μην άρνήσαι τον Χριστό». Δεν το δέχονταν. «Κάνε μόνον πώς ρίχνεις». Δεν το δέχονταν. «Μη μιλάς για τον Χριστό και πήγαινε ελεύθερος σε άλλο μέρος», και δεν το δέχονταν. Σήμερα βλέπεις έναν νερόβραστο κόσμο.
(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τ. Β’- Πνευματική αφύπνιση, )

«Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεό, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει»,«Ας γνωρίζομε ότι δεν υπάρχουν μόνο φυσικοί νόμοι, αλλά και πνευματικοί. Επομένως, η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με συνεταιρισμό αμαρτωλών (διότι διπλή οργή θα λάβομε), αλλά με μετάνοια και τήρηση των εντολών του Κυρίου».

***

 Πολλοί άγιοι Μάρτυρες, όταν δεν ήξεραν το δόγμα, έλεγαν: «Πιστεύω ό,τι θέσπισαν οι Άγιοι Πατέρες». Αν κάποιος το έλεγε αυτό, μαρτυρούσε. Δεν ήξερε δηλαδή να φέρει αποδείξεις στους διώκτες για την πίστη του και να τους πείσει, αλλά είχε εμπιστοσύνη στους Αγίους Πατέρες. Σκεφτόταν: «Πως να μην έχω εμπιστοσύνη στους Αγίους Πατέρες; Αυτοί ήταν και οι πιο έμπειροι και ενάρετοι και άγιοι. Πως εγώ να δεχθώ μια ανοησία; Πως να ανεχθώ να βρίζει ένας τους Αγίους Πατέρες;» Να έχουμε εμπιστοσύνη στην παράδοση. Σήμερα,, δυστυχώς, μπήκε η ευρωπαϊκή ευγένεια και πάνε να δείξουν τον καλό. Θέλουν να δείξουν ανωτερότητα και τελικά πάνε να προσκυνήσουν τον διάβολο με τα δύο κέρατα. «Μία θρησκεία, σου λένε, να υπάρχη» και τα ισοπεδώνουν όλα. Ήρθαν και σ’ εμένα μερικοί και μου είπαν: «Όσοι πιστεύουμε στον Χριστό, να κάνουμε μία θρησκεία». «Τώρα είναι σαν να μου λέτε, τους είπα, χρυσό και μπακίρι, χρυσό τόσα καράτια και τόσα που τα ξεχώρισαν, να τα μαζέψουμε πάλι και να τα κάνουμε ένα. Είναι σωστό να τα ανακατέψουμε πάλι; Ρωτήστε ένα χρυσοχόο: «Κάνει να ανακατέψουμε την σαβούρα με τον χρυσό;» Έγινε τόσος αγώνας, για να λαμπικάρη το δόγμα». Οι Άγιοι Πατέρες κάτι ήξεραν και απαγόρευσαν τις σχέσεις με αιρετικό. Σήμερα λένε: «Όχι μόνο με αιρετικό αλλά και με Βουδιστή και με πυρολάτρη και με δαιμονολάτρη να συμπροσευχηθούμε. Πρέπει να βρίσκωνται στις συμπροσευχές τους και στα συνέδρια και οι Ορθόδοξοι. Είναι μία παρουσία». Τι παρουσία; Τα λύνουν όλα με την λογική και δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Το ευρωπαϊκό πνεύμα νομίζει ότι και τα πνευματικά θέματα μπορούν να μπουν στην Κοινή Αγορά».
Μερικοί από τους Ορθοδόξους που έχουν ελαφρότητα και θέλουν να κάνουν προβολή, “Ιεραποστολή”, συγκαλούν συνέδρια με ετεροδόξους, για να γίνεται ντόρος και νομίζουν ότι θα προβάλουν έτσι την Ορθοδοξία, με το να γίνουν δηλαδή ταραμοσαλάτα με τους κακοδόξους.(«Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο» )

Οικουμενισμός, και κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων. Οι Σιωνιστές ετοιμάζουν κάποιον για Μεσσία. Γι’ αυτούς ο Μεσσίας είναι βασιλιάς, δηλαδή θα κυβερνήση εδώ στην γη. Οι Ιεχωβάδες και αυτοί αποβλέπουν σε έναν βασιλιά επίγειο. Θα παρουσιάσουν οι Σιωνιστές έναν, και οι Ιεχωβάδες θα τον δεχθούν. Θα πουν «αυτός είναι». Θα γίνη μεγάλη σύγχυση. Μέσα στην σύγχυση αυτή όλοι θα ζητούν έναν Μεσσία, για να τους σώση. Και τότε θα παρουσιάσουν κάποιον που θα πη: «Εγώ είμαι ο Ιμάμης, εγώ είμαι ο πέμπτος Βούδας, εγώ είμαι ο Χριστός που περιμένουν οι Χριστιανοί, εγώ είμαι αυτός που περιμένουν οι Ιεχωβάδες, εγώ είμαι ο Μεσσίας των Εβραίων». Πέντε «εγώ» θα έχη!… (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τ. Β’- Πνευματική αφύπνιση, Ι. Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θες/νίκης 1999,σ.176)

***Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς

«Η Ορθοδοξία είναι Ορθοδοξία με την αγιότητα. Η αγιότητα είναι ζωή εν Αγίω Πνεύματι και με το Πνεύμα το Άγιο. Δεν υπάρχει Ορθοδοξία υπεράνω της αγιότητας, πέρα από την πνευματοφόρο αγιότητα. Στην πραγματικότητα του ανθρωπίνου κόσμου η αγιότητα είναι μέτρο Ορθοδοξίας. Στα ύψη της αγιότητας είναι τα μέτρα του ορθοδόξου φρονήματος. Ορθόδοξο είναι μόνο αυτό που προέρχεται από τους πνευματοφόρους αγίους, από τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας. Η ορθόδοξη θεολογία είναι θεολογία του Ευαγγελίου, διότι προέρχεται από το Πνεύμα το Άγιο, γιατί παραδίδεται από τους πνευματοφόρους Αποστόλους και τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας. Αγίω Πνεύματι θεολογία… Ναι, αληθινά η θεολογία του Ευαγγελίου ενυπάρχει σ’ αυτό μόνο με το Πνεύμα το Άγιο, λαμβάνεται μόνο από Αυτό και δημιουργείται αποκλειστικά δι’ Αυτού. Από εδώ προέρχονται για εμάς τους ορθοδόξους οι πνευματοφόροι άγιοι της Εκκλησίας, οι μοναδικοί ακέραιοι θεολόγοι, οι άφθαστοι γνώστες των μυστηρίων της θεολογίας, οι ασφαλείς διδάσκαλοι των αιωνίων αληθειών για τον τρισυπόστατο Θεό. Αυτοί είναι οι οδηγοί και οι καθηγητές μας στην Ορθοδοξία. Αυτοί είναι οι παιάνες του Παναγίου Πνεύματος και τα άρρητα μυστήρια της Αγίας Τριάδος, καθώς και οι οφθαλμοί του Χριστού. Εξαιτίας όλων αυτών, εκείνοι είναι και μέτρο και επιβεβαίωση κάθε ορθοδόξου, κάθε ευαγγελικού. Ό,τι δεν είναι από αυτούς, ό,τι δεν είναι επάλληλο στο πνεύμα τους, δεν είναι ορθόδοξο. Μόνο αυτό που μπορεί να πιστοποιηθεί με το πνεύμα τους και να προέλθει από την διδασκαλία τους είναι ορθόδοξο, είναι ταυτόχρονα ευαγγελικό και διαχρονικό. Η μελέτη των αγίων Πατέρων είναι, εξ αυτού, κυρίως έργο του ορθοδόξου θεολόγου. Γιατί δι’ αυτών η σκέψη εμβαπτίζεται στο ύδωρ το ζων (πρβλ. Ιωάν. δ’ 10) και όλα κατευθύνονται στην αιώνια ζωή. Η ψυχή ανανεώνεται, η αίσθηση αθανατίζεται, η σκέψη αναπτερώνεται και κινείται σε αετίσια ύψη καθαρότητας. Αυξάνεται δε μέσω όλης της θεϊκής αιωνιότητας γευόμενη την δική της θεοφιλή Λογοποίηση».

Νικόλαος Σαββούδης, ο σιωπηλός, βρήκαν το λείψανό του ακέραιο, ολοκίτρινο και ανέδιδε απαλή ευωδία!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/08/18/%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bb%ce%b1%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b1%ce%b2%ce%b2%ce%bf%cf%8d%ce%b4%ce%b7%cf%82-%ce%bf-%cf%83%ce%b9%cf%89%cf%80%ce%b7%ce%bb%cf%8c%cf%82-%ce%b2%cf%81%ce%ae%ce%ba%ce%b1%ce%bd/

Είμαστε μέσα στην αποστασία. Μπήκαμε στο λούκι, αλλά οι πολλοί δεν το πήραμε ακόμα είδηση. Τώρα όλα τα στρατεύματα του σατανά έχουν ξεχυθεί στον κόσμο και παρασύρουν τους ανθρώπους στην απώλεια με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Εσύ ή με τον Θεό θα είσαι ή με τον σατανά. Ο Κύριος δεν θα μας αφήσει. Να είσθε βέβαιοι και πιστοί. Τα πιστά παιδιά Του θα Τον κηρύξουν εκεί πού δεν περιμένεις, θα είναι μέσα στις ταπεινές οικογένειες και από εκεί θα ξεφυτρώσουν τα διαμάντια. Άγιος Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/12/02/%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%bc%cf%80%ce%ae%ce%ba%ce%b1%ce%bc%ce%b5-%cf%83/

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων
Ἦχος δ’

Ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ὁ ποιῶν ἀεὶ μεθ’ ἡμῶν, κατὰ τὴν σὴν ἐπιείκιαν, μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός σου ἀφ’ ἡμῶν, ἀλλὰ ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, ἐν εἰρήνῃ κυβέρνησον τὴν ζωὴν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πέτρου Ἀλεξανδρείας καὶ Κλήμεντος Ῥώμης.
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα

Τῆς θείας γνώσεως, εὔσημοι σάλπιγγες, καὶ τῶν τῆς πίστεως, θεσμῶν ἐκφάντορες, Ἱερομάρτυρες Χριστοῦ, ἐδείχθητε τοῖς ἐν κόσμῳ, Κλήμη παναοίδιμε, τῆς ζωῆς κλῆμα εὔκαρπον, καὶ Πέτρε θεόσοφε, εὐσεβῶν πέτρα ἄρρηκτε· διὸ ὡς τῶν ἀρρήτων ἐπόπται, ῥύσασθε πάσης ἡμᾶς βλάβης.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς
Ἦχος δ’

Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις. Ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

Ἦχος πλ. α’ Χαίροις ἀσκητικῶν

Ἔχων τὸν εὐσεβῆ λογισμόν, διαφερόντως, τῶν παθῶν αὐτοκράτορα, ὑπέστης ἀπεριτρέπτως, τὴν διὰ ξίφους πικράν, τελευτὴν Παμμάκαρ καὶ τὸν θάνατον, δι’ οὗ τῆς ἐνθέου, μακαριότητος ἔτυχες καὶ τῆς γλυκείας, τοῦ Σωτῆρος μεθέξεως, καὶ τερπνότητος, ἀπολαύειν ἠξίωσαι. Πέτρε μακαριώτατε, ἡ πέτρα τῆς πίστεως, κλέος τῶν θείων Μαρτύρων, ἱεραρχῶν ἐγκαλλώπισμα, Χριστὸν καταπέμψαι, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δυσώπει, τὸ μέγα ἔλεος.

iconandlight.wordpress.com