Άγιος Παύλος Πατριάρχης Σερβίας άφησε το στίγμα του στην προσωπική ζωή του καθενός μας… σκεφτόταν συνεχώς τη Σωτηρία. Είχε στόχο, να μεταφέρει το Ευαγγέλιο στους άλλους, να τους διδάξει την Ευαγγελική ζωή, δείχνοντάς τους πάντα προσωπικό παράδειγμα σε αυτό.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον
Τῇ ΙΕʹ (15ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν· Γουρία (299), Σαμωνᾶ (306) καὶ Ἀβίβου (322) τῶν ἐξ Ἐδέσσης Μεσσοποταμίας .
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Κυντιριανοῦ (Κυντιῶνος),* Ἐπισκόπου Σελευκείας, ἑνός ἐκ τῶν τριακοσίων δέκα ὀκτὼ θεοφόρων Πατέρων τῆς Αʹ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (4ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου Φήλικος Α’ τῆς Νώλα τῆς Καμπανίας ᾿Ιταλίας (287)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Δημητρίου τοῦ ἐν Δαβουδίῳ Θράκης (298)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Ἐλπιδίου, Μαρκέλλου, Εὐστοχίου, καὶ τῶν σὺν αὑτοῖς, ἐπί Ἰουλιανοῦ τοῦ Ἀποστάτου πυρὶ τελειωθέντων ἐν ἔτει τξα΄ [361]

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων· Εὐψυχίου, Νεάρχου, Καρτερίου καὶ τῶν σύν αὐτῶν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων Ἰουστίνου Α΄(527) καὶ Εὐφημίας αὐγούστας (6ος αἰ.), τῶν εὐσεβῶν βασιλέων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Θωμᾶ τοῦ Β’ τοῦ νέου, Πατριάρχου Κωνσταντινούπολεως (665-668)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Φιλίππου, ἡγουμένου τῆς μονῆς Ῥαμπὰγκ ἐν Βολογκντά. (1457)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Παϊσίου τοῦ Βελιτσκόφσκυ τοῦ Ῥώσσου, μεγάλου Κοινοβιάρχου καὶ διδασκάλου τῆς ἐν Χριστῷ νοερᾶς ἐργασίας καὶ νηπτικῆς προσευχῆς ἀναδειχθέντος, ἔν τε τῷ Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθωνος καὶ τῇ Μολδαβίᾳ (1794)
Τῇ αὐτῇ ἡμερᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Γερμανοῦ, τοῦ φωτιστοῦ τῆς Ἀλάσκας τοῦ Νέου Κόσμου, ασκήσαντος ἐν μιᾷ τῶν Ἀλεούτων νήσων, ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπονομασθεῖσαν «Νέον Βαλαάμ» καὶ ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος ἐν ἔτει 1836.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ ὁμολογητές: Φίλιππος Μπεζούγκλι τῆς Πετσέρσκαγια Λαύρας τοῦ Κιέβου, Ἀνανίας Ἀρίστοφ, Κωνσταντίνος Γιουργκάνοφ, Ηλιόδωρος Οστασέφσκι τῆς Πετσέρσκαγια Λαύρας τοῦ Κιέβου, ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ κοίμησις τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Παύλου Στόϊτσεβιτς, Πατριάρχου Βελιγραδίου καὶ Πὲτς (παλαιοῦ Ἰπεκίου) Σερβίας ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος ἐν ἔτει 2009 .
Ἱστέον ὅτι ἀπὸ τῆς σήμερον ἄρχεται ἡ ἱερὰ νηστεία τοῦ Σαρανταημέρου, ἤτοι ἡ σωματικὴ καὶ ψυχικὴ προετοιμασία τῶν πιστῶν πρὸς ὑποδοχὴν τῆς μεγάλης καὶ Δεσποτικῆς Ἑορτῆς τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Γίνεται δὲ καὶ κατάλυσις ἰχθύος ἀπὸ 21ης ἕως καὶ τῆς 17ης Δεκεμβρίου, τὰς δὲ λοιπὰς ἡμέρας κατάλυσις οἰνελαίου μέχρι τῆς 24ης τοῦ μηνός, πλὴν Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς.

Στίχοι.
Ξίφος τελειοί Σαμωνάν και Γουρίαν,
Και φλόξ Άβιβον, οις χαρά φλόξ και ξίφος.
Πυρ πέμπτη δεκάτη, Άβιβον πέφνε, χαλκός ετάρους.
Στίχοι.
Ἀδιαλείπτου κλήσεως Χριστοῦ ἐργάτα,
Νῦν ὑμνεῖς , Παΐσιε, Θεὸν ἀπαύστως.
Θεῷ ἄνω σύνεστι Παΐσιος Χριστευχέτης.
Στίχοι.
Ῥίζα ὁσία, καρποὺς Ὀρθοδοξίας,
Γερμανέ, ἐξήνεγκας ἐν τῇ Ἀλάσκᾳ.

Παύλος, ο άγιος πατριάρχης των Σέρβων,
το άνθος το σπάνιο, πού μοσχοβόλησε Ορθοδοξία σε δύσκολους καιρούς.

«Μόνον Συ, Κύριε, γνωρίζεις τι χρειάζεται εις ημάς»
(η προσευχή του Πατριάρχου Σερβίας κ. Παύλου).

«Πριν αρχίσετε να κρίνετε την ζωή μου, πάρτε τα παπούτσια μου και πηγαίνετε στο δρόμο μου!
Περπατήστε στους δρόμους, στους λόφους και στις κοιλάδες. Νιώστε τον πόνο και την ευτυχία.
Περάστε από τα χρόνια που πέρασα, πέστε πάνω στη κάθε πέτρα που βρήκα στο δρόμο.
Σηκωθείτε και συνεχίστε πάλι με τον ίδιο τρόπο, όπως και εγώ! Και τότε μπορείτε να με κρίνετε.»

***

Μην μιλάτε στους ανθρώπους για τον Κύριο, αν δεν θέλουν να ακούσουν γι’ Αυτόν. Ζήστε όπως ο Κύριος και οι ίδιοι θα σας ρωτήσουν για να μάθουν…
Η Ορθοδοξία είναι η πίστη που αναγνωρίζεται από τον τρόπο που τη ζούμε, το πως ενεργούμε και το πως φερόμαστε. Η Ορθοδοξία είναι τρόπος ζωής.

Όλοι μας κοιτούν. Όλα τα μάτια είναι στραμμένα στην Εκκλησία, και η Εκκλησία είναι η δύναμη του Υιού του Θεού. Δεν έχουμε δικαίωμα να την ταπεινώνουμε με τις αυθαίρετες πράξεις μας.
Ό,τι κι αν κάνεις, να ξέρεις ότι σε παρακολουθούν τα μάτια των μαρτύρων. Ας είναι κι αυτοί μπροστά στα δικά μας μάτια για να μην ατιμάσουμε το χριστιανικό μας όνομα, αυτούς και ολόκληρη την Εκκλησία. Όποτε θέλετε να πάτε σε ένα μπαρ, να θυμάστε ότι οι μάρτυρες σας παρακολουθούν.
Δίδασκε στους μαθητές θεολογία πάνω στα λειτουργικά κείμενα, μιλώντας τους για τα πάντα, και κυρίως για τη θέωση και την αγιότητα ως απώτερο σκοπό της ανθρώπινης ζωής.

***

Ο επίσκοπος Παύλος άφησε το στίγμα του και στην προσωπική ζωή του καθενός μας…
Ο Επίσκοπος σκεφτόταν συνεχώς τη Σωτηρία. Είχε στόχο, και στο σεμινάριο και στα μοναστήρια, και σε κάθε άλλο μέρος, να μεταφέρει το Ευαγγέλιο στους άλλους, να τους διδάξει την Ευαγγελική ζωή, δείχνοντάς τους πάντα προσωπικό παράδειγμα σε αυτό. Η προσπάθειά του αυτή φάνηκε περισσότερο μια φορά στο μοναστήρι του Ντέβιτς, όταν, βλέποντας το έργο των μοναχών που έκαναν με μεγάλη αυτοθυσία, την ανακαινισμένη εκκλησία και τα καταλύματα, εξήρε τις προσπάθειές τους και μετά είπε: Αν μπορούσαμε τώρα να ρωτήσουμε τον Άγιο Ιωαννίκιο τι θα έκανε, θα ενέκρινε τις προσπάθειές μας, αλλά πιστεύω ότι θα έλεγε, ότι η σωτηρία μιας ψυχής είναι πιο σημαντική από όλα αυτά τα κτίρια στο μοναστήρι, ακόμα και από τον ναό που βρίσκεται στον τάφο του.(Αθανάσιος ιερομόναχος, Πρίζρεν)

***

Περπατώντας στην Αιωνιότητα
Άγιος Παύλος Πατριάρχης Σερβίας, ένας ξεχωριστός άνθρωπος της εποχής μας

Ο Πατριάρχης της εκκλησίας του Χριστού Παύλος της Σερβίας έλεγε: «Κάθε άνθρωπος έρχεται στον κόσμο στην ώρα του. Ο Θεός τον στέλνει την κατάλληλη ώρα, για να εκπληρώσει εκείνα τα καθήκοντα που την ορισμένη στιγμή προβάλλουν ενώπιόν του. Επιτελώντας τα με την καρδιά μας και με σθένος αδιάπτωτο, ικανοποιώντας έτσι το θέλημα του Θεού, συνειδητοποιούμε το νόημα και τον σκοπό της ζωής μας. Ιδού, λοιπόν, το κριτήριο για το αν θα σταθούμε δίκαιοι ή άδικοι, μεγάλοι ή ασήμαντοι ενώπιον του Θεού, των συνανθρώπων μας και του εαυτού μας: εκπληρώσαμε το σχέδιο που είχε ο Θεός όταν μας έστειλε την ορισμένη ώρα ή ζήσαμε αντίθετα προς αυτό; . »

«Για να περπατήσεις πιο γρήγορα προς το καλύτερο, πρέπει να αφαιρέσεις πολλά αγκάθια σε αυτό το μονοπάτι, οπλίσου με υπομονή, αγάπα τον πλησίον σου και μάθε να περιμένεις.»

Ο ιεροδιάκονος Παύλος (ο μετέπειτα πατριάρχης) από το 1949 έως το 1955, την εποχή του μεγάλου αγώνα της κομμουνιστικής εξουσίας εναντίον της βαθιά δοκιμαζόμενης Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ασκήτευε στην μονή Ράτσια, μαζί με τον π. Ιουλιανό (Κνέζεβιτς) και τον π. Αντώνιο (Ντζουρτζεβιτς) ο οποίος, με την Πρόνοια του Θεού, την 1η Δεκεμβρίου του 1990, κατά την εκλογή Πατριάρχη της Σερβίας, από τους τρεις υποψηφίους τράβηξε τον κλήρο με το όνομα του μέλλοντα Πατριάρχη – αυτό του Παύλου.
«Όσο χρόνο ήμουν στη Ράτσια», θα σημειώση αργότερα σε ένα αυτοβιογραφικό του κείμενο, «στη μονή δεν είμασταν χωριστά από τον λαό και έτσι πληροφορούμασταν το τι συνέβαινε στον κόσμο και σε ποία εποχή ζούμε. Τις εσωτερικές μας ανησυχίες και αγωνίες ζεύξαμε στο άρμα των καθημερινών μας διακονιών, τις οποίες δεν προφθάναμε να διεκπεραιώσουμε ως το βράδυ. Κάποτε λαμβάναμε μόνο ένα κομμάτι ψωμί και όλη τη μέρα εργαζόμασταν στους αγρούς. Επιβλέπαμε τα ζώα της Μονής, μεταφέραμε τα ξύλα από το δάσος. Για ένα χρονικό διάστημα εργαζόμουν στον νερόμυλο της Μονής. Είχαμε την ανυπομονησία το Εσπέρας μετά την εργασία να συγκεντρωθούμε όχι για ανάπαυση αλλά για προσευχή. Δεν υπάρχει μεγαλυτέρη μακαριότητα, από τη στιγμή, κατά την οποία ο κουρασμένος άνθρωπος προσεύχεται εν ταπεινώσει. Τότε όλος ο άνθρωπος μεταμορφώνεται ουσιωδώς σε κατάσταση προσευχής: Να σωθούμε σαν λαός και σαν άτομα. Πρέπει να υπηρετούμε τον Θεό, σκεπτόμασταν, όποιος και να κυβερνά. Και αυτό για μάς απετελούσε το βαθύτερο νόημα της μοναχικής ζωής».

Κατά την περίοδο που ο Βλαντικα Παύλος εξελέγη Πατριάρχης Σερβίας, πολλές αντιπροσωπείες και πολυάριθμοι υψηλόβαθμοι ξένοι εκπρόσωποι εξέφρασαν την επιθυμία τους να συναντηθούν με τον Παναγιώτατο. Αυτό δεν άρεσε και πολύ στο προσωπικό του, καθώς φοβόταν ότι ο νέος πατριάρχης μπορεί να μπερδευτεί και να μην ξέρει πώς να συμπεριφερθεί, αφού πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε μοναστήρι, ζώντας μοναχικά και δεν είχε καμία εμπειρία απο την κοσμική διπλωματία.
Ο Warren Zimmerman, ο πολύ δραστήριος Αμερικανός πρέσβης στο Βελιγράδι, ζήτησε επίσης μια συνάντηση. Ο Πατριάρχης τον δέχθηκε στο Πατριαρχείο. Ο Πρέσβης μετέφερε ευχές και συγχαρητήρια εκ μέρους του αμερικανικού λαού, του Αμερικανού Προέδρου και εξ ονόματος του ίδιου. Και μετά από συζήτηση για γενικά θέματα, ο πρέσβης ρώτησε τον πατριάρχη:
– Πώς μπορούμε να σας βοηθήσουμε;
Ο πατριάρχης τον κοίταξε και του απάντησε απλά:
«Εξοχότατε, το καλύτερο που θα μπορούσατε να κάνετε είναι να μην κάνετε τίποτα για να μας βλάψετε, μην παρεμβαίνετε σε εμάς και έτσι θα μας βοηθήσετε!».
Ο Ζίμερμαν τα ‘χασε, χωρίς να ξέρει τι να απαντήσει. Όμως ο χρόνος έδειξε ότι αυτό ήταν το πιο σοφό αίτημα.
(Από το βιβλίο του Jovan Janic “Let’s be human”)

Όταν στην πρώην Γιουγκοσλαβία κυλούσαν ποτάμια αίματος, κατά την περίοδο που οι ευρωαμερικάνικες στρατιωτικές μονάδες του NATO βομβάρδισαν ανηλεώς τη Σερβία και στη συνέχεια εισέβαλαν βίαια στις περιοχές του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων, παρότρυνε τους πιστούς να προσεύχονται όχι μόνο για τους συμμάχους τους, αλλά και για τους εχθρούς τους, αφού «έχουν πολύ μεγαλύτερη ανάγκη από σωτηρία». Για τον πόλεμο που διεξάγονταν στη Βοσνία Ερζεγοβίνη ο Πατριάρχης δήλωνε κατηγορηματικά: «Είμεθα όλοι υπεύθυνοι: και οι Σέρβοι και οι Κροάτες και οι Μουσουλμάνοι. Και οι κυβερνήσεις των άλλων ευρωπαϊκών χωρών έχουν επίσης ευθύνες σ’ αυτήν την τραγωδία».
«Η Εκκλησία μας δεν θα δεχόταν ποτέ, ούτε στο όνομα Μεγάλης ούτε στο όνομα Μικρής Σερβίας να εγκατασταθούν στρατόπεδα εξοντώσεως ανθρώπων».
«Για έναν Ορθόδοξο χριστιανό είναι χίλιες φορές καλύτερα να σκοτωθεί ως χριστιανός, παρά να σκοτώσει και να γίνει δολοφόνος!».
«Κάτω από τον ήλιο υπάρχει αρκετός χώρος για όλους», έλεγε και τόνιζε: «Την ειρήνη τη χρειάζονται εξίσου όλοι οι άνθρωποι· όπως εμείς, το ίδιο και οι εχθροί μας».
«Δεν υπάρχει», φώναζε, «συμφέρον ούτε εθνικό ούτε προσωπικό που θα μπορούσε να αποτελεί δικαιολογία του να μην είμαστε άνθρωποι»!

***

Το χιούμορ του πατριάρχη Παύλου

Κατά τη δύσκολη περίοδο του πολέμου, μετά από μια συνάντηση στο Πατριαρχείο, κατά την οποία έπρεπε να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις, ο Πατριάρχης αστειευόμενος άρχισε να λέει στους παρευρισκομένους:
-Εσείς πιστεύετε πως θα γλυτώσετε εύκολα από εμένα , Πιστεύετε πως είμαι αδύνατος και εύθραυστος… Αλλά δεν με ξέρετε καλά…
Τότε σηκώθηκε και έφερε μερικές σέρβικες εφημερίδες οι οποίες μέσω φωτομοντάζ τον παρουσίαζαν ως σούπερμαν με βόμβες και πυρομαχικά στη μέση.
Σε άλλο φωτομοντάζ τον είχαν με τζιν και ρολόι στο χέρι, και βλέποντάς το λέει χαμογελώντας: Δες τε έχω και ρολόι!
Δεν είχε φορέσει ποτέ ρολόι στο χέρι. Από όλα αυτό είδε και σχολίασε.
Συμπωματικά εκείνη τη στιγμή μπήκε ο διάσημος φωτορεπόρτερ Vican Vicznovic. Για να βγάλει την επιθυμητή φωτογραφεία, απευθυνόμενος στο Πατριάρχη είπε:( είναι ένα παιχνίδι με τις λέξεις στα σέρβικα)
Vasa svelosti- η Αγιοσύνη σας
Vasa svetlosti -η Εκλαμπρότητα σας
Οπότε ο Πατριάρχης του απαντάει:
– «Αφού είμαι τόσο λαμπρός (φωτεινός ) τότε τι σου χρειάζεται το φλάς;

Ενώ ήταν 91 ετών, αποφάσισε να επισκεφθεί την Αυστραλία για να αγιάσει την έκταση που αγόρασε η Σερβική Εκκλησία, για να κτιστή εκεί το κολλέγιο «Άγιος Σάββας», όπου μαζί με τα Σερβόπουλα, θα διδάσκονταν και Ρωσσόπουλα, Ελληνόπουλα κ. λπ.
Μερικοί Επίσκοποι προσπάθησαν να τον αποτρέψουν λέγοντες ότι δεν θα αντέξει τόσο μεγάλο ταξίδι. Κι ο Πατριάρχης αντείπε: «Για μένα δεν είναι δύσκολο, αλλά πώς θα τα καταφέρουν αυτοί (η συνοδεία του);».
Όταν επέστρεψε στο Βελιγράδι, πήγε κατ’ ευθείαν στην αγρυπνία, αν και με το αεροπλάνο ταξίδευε επί 22 ώρες και αμέσως το πρωί ξεκίνησε για την Μόσχα.
Γνωρίζοντας όλα αυτά ο φιλοξενών αυτόν Πατριάρχης της Ρωσίας Αλέξιος Β΄ αστειευόμενος τον ρώτησε:
«Αγιότατε, πήγατε τόσο μακρύ ταξίδι, φθάσατε και ως εδώ, μήπως τυχόν προφθάσατε να επισκεφθείτε και την Νέα Ζηλανδία, επειδή και εκεί υπάρχει ο Ορθόδοξος κόσμος μας; …».
«Αγιότατε, αυτή τη φορά δεν το έκανα, αλλά οπωσδήποτε θα το κάνω μέσα στα επόμενα 90 χρόνια!».

«Κάποτε, όταν ο Πατριάρχης Παύλος πετούσε σε μια υπερωκεάνια πτήση, σημειώθηκαν αναταράξεις και επικράτησε πανικός μεταξύ των επιβατών που πίστευαν ότι το αεροπλάνο θα έπεφτε στον ωκεανό. Κάποιοι έκλαιγαν, άλλοι φώναζαν στις αεροσυνοδούς και στον πιλότο, ενώ ο Πατριάρχης προσεύχονταν σιωπηλά επαναλαμβάνοντας:
«Είναι δίκαιο, Κύριε, δίκαιο! “
Ο επίσκοπος, ο οποίος τον συνόδευε ήταν απογοητευμένος, οπότε του λέει: «Πατέρα, πόσο δίκαιο είναι να πέσουμε»;
Κι εκείνος με πραότητα απάντησε: «έφαγα τόσα ψάρια στη ζωή μου, που τώρα είναι δίκαιο να με φάνε!».
Εν όψει ενός πιθανού επικείμενου θανάτου ήταν ειρηνικός και τον αντιμετώπιζε με μια αίσθηση χιούμορ, κάτι που μπορεί να κάνει μόνο ένας πραγματικά άγιος άνθρωπος, που ζει τον λόγο του Αποστόλου Παύλου «Ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος.» (Φιλιπ. 1,21)”.

Όταν οι γιατροί του VMA τον ρώτησαν πώς νιώθει, τους είπε με κομμένη την ανάσα του:
– Ρωτάτε με όταν γεράσω, είμαι ακόμα νέος.

Ο Πατριάρχης ήξερε να κάνει πολλές δουλείες. Στο μοναστήρι είχε μάθει να ράβει, να μπαλώνει, να πλένει, να επιδιορθώνει παπούτσια, να καλλιεργεί τη γη, να μπολιάζει δέντρα να δένει βιβλία, να κάνει μικρομαστορέματα και να φτιάχνει διάφορα αντικείμενα …Από τη φύση του είναι πολύ εργατικός και πάντα ασχολούνταν με κάτι.
-«Όταν έρχεται στο γραφείο, αν προσέξει ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά ,αν μια πόρτα δεν κλείνει καλά, αν το φως κάνει διακοπές, ο ίδιος προσπαθεί να βρει τη λύση λέγοντας: «Έλα να το διορθώσουμε αυτό…» λέει ο γραμματέας της Συνόδου Gtdimir Stanic.
«Παντού συμπεριφερόταν σαν ένας καλός νοικοκύρης ,όχι μόνο στο Πατριαρχείο αλλά σε οποιοδήποτε μοναστήρι οποιαδήποτε εκκλησιά οπουδήποτε και αν βρισκόταν. Στη μονή Blagovesternie στο Drcarsko-Kablaiska όπου εκάρη μοναχός, πήγαινε κάθε καλοκαίρι για μερικές μέρες. Όταν ερχόταν η ώρα να γυρίσει στο Βελιγράδι, φώναζε τον ηγούμενο Γεώργιο για να «κάνουν λογαριασμό.»
-«Πατέρα Γεώργιε πέρασα εδώ μερικές μέρες. Δόξα τω Θεώ ήταν πολύ όμορφα. Έμεινα εδώ έφαγα πρωινό, έφαγα μεσημεριανό και όλα αυτά κοστίζουν έτσι δεν είναι;»
-«Εεε, ναι έτσι είναι Παναγιώτατε…»
-«Αλλά και εγώ σας βοήθησα έτσι δεν είναι πατέρα Γεώργιε;
-«Έτσι είναι Παναγιώτατε μας βοηθήσατε πολύ, λες και ήρθατε να εργαστείτε και όχι να ξεκουραστείτε…»
-«Λοιπόν να λογαριαστούμε: Σου έφτιαξα την υδρορροή, το παράθυρο, τη βρύση, τη κλειδαριά και σου καθάρισα το αμπέλι.. Αν τα υπολογίσουμε πατέρα Γεώργιε προκύπτει ότι εσείς πρέπει να με πληρώσετε!

Ο Βλαντίκα Παύλος και μετά την εκλογή του στην ανώτατη εκκλησιαστική θέση του Πατριάρχη συνέχισε να ζει το ίδιο ασκητικά κι όταν μετακόμισε στο Βελιγράδι.
Όπως και πριν, είχε μόνο ένα ράσο. Η ξαδελφή του Αγίτσα (κόρη της θείας Σενκο που τον μεγάλωσε), την οποία επισκεπτόταν συχνά, τον πείραζε: «Τι πατριάρχης είσαι όταν έχεις μόνο ένα ράσο;» Κι ο νεοεκλεγείς πατριάρχης της απαντούσε: «Γιατί χρειάζομαι περισσότερα, δεν μπορώ να βάλω δύο ταυτοχρονως!”

Έχοντας πολύ ζήλο στις ακολουθίες και στην Θεία Λειτουργία, άκουσε έναν ιεροσπουδαστή, πιθανότατα από υπερβάλλοντα ζήλο, να ψάλλει πιο δυνατά από τους άλλους, μετά το τέλος της ακολουθίας, η Αγιότητά Του επισήμανε απαλά την προσοχή του στο ψάλσιμο: «Γιε μου, να είσαι πιο προσεκτικος στη χορωδία. Νομίζω ότι δεν έψαλλες όπως πρέπει.” Κι ο νεαρός του είπε με κάποια πικρία: «Ξέρετε, η Αγιότητά σας, κάθε πουλί έχει τη δική του φωνή!» Κι ο Πατριάρχης με ένα λαμπερό χαμόγελο του είπε: «Ναι, γιε μου, αλλά στο δάσος. Εδώ είναι εκκλησία! “
Έτσι, με αγάπη και λεπτό χιούμορ, επεσήμανε τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του ποιμνίου.

Διηγείται ο ίδιος : Κάποτε εργαζόμουν ως κατηχητής και παιδαγωγός στην Μπάνια Κοβίλιατσα, στο ίδρυμα των παιδιών προσφύγων από την Βοσνία. Μία ζεστή μέρα του Αυγούστου το 1944 εμείς οι παιδαγωγοί οδηγήσαμε τα παιδιά στον ποταμό Ντρίνα. Δείξαμε σε αυτά το σημείο μέχρι του οποίου θα μπορούσαν να προχωρήσουν μέσα στο ποτάμι, όμως τα παιδιά είναι παιδιά! Βλέπω, λοιπόν, ένα παιδί να απομακρύνεται και να βυθίζεται στα νερά, πατά στον βυθόν, εμφανίζεται στην επιφάνεια, προσπαθεί να εισπνεύσει, αλλά δεν μπορεί να έλθη προς την όχθη. Ζεστός και κάθιδρος όπως ήμουν, όρμισα προς το παιδί και το έβγαλα έξω. Αμέσως το δίπλωσα στα γόνατα μου και του «τις έβρεξα» λέγοντάς του: «Βρε, παιδάκι μου, από την Βοσνία σώθηκες, η μάνα κι ο πατέρας σου σκοτώθηκαν και εσύ τώρα θέλεις να πνιγείς μπροστά μου; Πού είναι ο νους σου;». Αμέσως μετά απ’ αυτό ασθένησα, είχα ψηλό πυρετό, πήγα για εξετάσεις και μου είπαν: Φυματίωση!».

Προειδοποιούσε σχετικά με τους κινδύνους του καπνίσματος:
– Αν ο Θεός ήθελε τον άνθρωπο να καπνίζει, θα του έβαζε και μια καμινάδα.

Μην μιλάτε στους ανθρώπους για τον Κύριο, αν δεν θέλουν να ακούσουν γι’ Αυτόν. Ζήστε όπως ο Κύριος και οι ίδιοι θα σας ρωτήσουν για να μάθουν… Κάθε στιγμή να ζούμε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο. Η Ορθοδοξία είναι τρόπος ζωής. άγιος Παύλος, ο απλός και ταπεινός Πατριάρχης της Σερβίας
https://iconandlight.wordpress.com/2022/11/14/%ce%bc%ce%b7%ce%bd-%ce%bc%ce%b9%ce%bb%ce%ac%cf%84%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%cf%8d%cf%81/

Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο στη ζωή του ανθρώπου από την προσευχή. Πατριάρχης Παύλος Σερβίας
https://iconandlight.wordpress.com/2014/12/27/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%AF%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89/

Όποιος δεν επιζητεί τη δόξα του Θεού και την ταπεινοφροσύνη, αλλά ειδωλοποιεί τον εαυτό του χάνει την πίστη. Παύλος πατριάρχης Σερβίας
https://iconandlight.wordpress.com/2019/08/30/%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%B5%CE%AF-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CF%8C%CE%BE%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1/

Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων Μαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν· Γουρία, Σαμωνᾶ καὶ Ἀβίβου
― Ἦχος πλ. α´

Τὰ θαύματα τῶν Ἁγίων σου Mαρτύρων, τεῖχος ἀκαταμάχητον ἡμῖν δωρησάμενος, Χριστὲ ὁ Θεός, ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, βουλὰς ἐθνῶν διασκέδασον, τῆς βασιλείας τὰ σκῆπτρα κραταίωσον, ὡς μὸνος ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος.

Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων Μαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν· Γουρία, Σαμωνᾶ καὶ Ἀβίβου.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάβαλε.

Τριάδος ἰσάριθμοι, τῆς Ὑπερθέου σαφῶς, Γουρίας, καὶ Ἄβιβος, καὶ Σαμωνᾶς ὁ κλεινός, ἐνθέως ὑπάρχοντες, ταύτην τοῖς ἀσεβέσιν, ὡμολόγησαν ἅμα, ἄθλων τὴν τρικυμίαν, ἀβλαβῶς διελθόντες. Καὶ νῦν ἡμᾶς κυβερνῶσιν, ὅρμον πρὸς ἄκλυστον.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Γερμανοῦ τῆς Ἀλάσκας
Ἦχος πλ. α.’ Τὸν συνάναρχον Λόγον.Ποίημα Δρ. Χαραλάμπους Μπούσια

Ἀνατείλας ὡς ἄστρον εὐχῆς καὶ νήψεως ἐν Βαλαὰμ τῷ σεμνεὶῳ Εὐαγγελίου τὸ φῶς, εἰς Ἀλάσκας τοὺς αὐτόχθονας διέσπειρας ἀκολουθήσας ταῖς ὁδοῖς Ἀποστόλων, Γερμανέ, ἐν χρόνοις ὑστέροις, μάκαρ• καὶ νῦν Κυρίῳ πρεσβεύεις παθῶν ἡμῶν σκεδάσαι ζόφωσιν.

ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Γερμανοῦ τῆς Ἀλάσκας. Α(θανάσιος)
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θείῳ Πνεύματι, πεπληρωμένος, θείοις ἴχνεσι, τῶν Ἀποστόλων, ἠκολούθησας πιστῶς Πάτερ Ὅσιε, καὶ τῷ φωτὶ τοῦ Χριστοῦ κατεφώτισας, τῶν Ἀλεούτων τὰ πλήθη μακάριε· ὅθεν εἴληφας θαυμάτων τὸ μέγα χάρισμα, δι’ ὧν ὦ Γερμανέ, πιστῶς τιμῶμέν σε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Γερμανοῦ τῆς Ἀλάσκας.Α(θανάσιος)
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Γερμανὸν τῆς Ἀλάσκας φωστῆρα ἔκπαγλον, ἐν ᾠδαῖς εὐφημοῦντες Χριστὸν δοξάσωμεν, ὅτι ἠξίωσεν ἡμᾶς πνευματικῆς δωρεᾶς, κατέχειν λείψανα αὐτοῦ, ὡς πλοῦτον θεῖον μυστικόν, καὶ πρὸς Θεόν ἔχειν πρέσβυν, τοῦ φωτισμοῦ ἐμπλησθῆναι, καὶ τῆς χαρᾶς τῆς ἄνω στάσεως.

ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Γερμανοῦ Ἀλάσκας.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Νέον κόσμημα τῆς οἰκουμένης, πάτερ ἅγιε ἐκ τῆς Ῥωσίας, ἀνεφάνης Ἀλάσκας διδάσκαλος καὶ διαῤῥήξας τοὺς νόμους τῆς φύσεως, Γερμανὲ τῇ ἀσκήσει διέλαμψας. Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Γερμανοῦ Ἀλάσκας. Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Ῥωσίας τὸ ἄνθος καὶ Ἀλάσκας θησαύρισμα, τῆς Ὀρθοδοξίας ἀστέρα, Ἀλεούτων ἀπόστο-λον· ὑμνήσωμεν ἐν ὕμνοις θεϊκοῖς, καρδίαις ἀγαλλόμενοι πιστοί, Γερμανὸν περιπτυσσόμενοι νοητῶς καὶ γεγηθότες κράξωμεν· δόξα τῷ σὲ θεώσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ σὲ δωρήσαντι ἡμῖν, πρέσβυν ἀκοίμητον.

ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Γερμανοῦ τῆς Ἀλάσκας. Ἦχος α’.

Ὅσιε Πάτερ Γερμανὲ τῆς Ἀλάσκας, βόρειε ἀστὴρ τῆς Ἁγἰας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ· τὸ φῶς τοῦ ἁγίου βίου καὶ τῶν μεγάλων ἔργων σου, ὁδηγεῖ τοὺς ἀκολουθοῦντας τὴν ὁδὸν τὴν Ὀρθόδοξον. Ὁμοῦ ἀνυψώνομε τὸν Τίμιον Σταυρὸν, ὃν ἐν Ἀμερικῇ στερρῶς ἐφύτευσας. Πάντες ἴδωμεν καὶ δοξάσωμεν Ἰησοῦν τὸν Χριστὸν, ἀνυμνοῦντες αὐτοῦ τὴν Ἁγίαν Ἀνάστασιν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Παϊσίου, τοῦ Βελιτσκόφσκυ
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τῆς νήψεως ἔχοντες καθηγητήν σε σοφόν, ἐξ ὧν Πάτερ ἔπαθες τὰ θεῖα γνόντα σαφῶς, Παΐσιε κράζομεν· ἔνθες τὴν τοῦ Κυρίου, ἀδιάλειπτον μνήμην, πάντων τῶν σὲ τιμώντων, ταῖς καρδίαις καὶ δίδου, τὴν φλόγα τῆς ζέσεως τηρεῖν ἀμείωτον.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Παύλου Στόϊτσεβιτς, Πατριάρχου Σερβίας
Ἦχος δ’

Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας Διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις, ἐαρινὴ ἀηδών, ἡ ἐν Ἀλάσκᾳ τὸν Χριστοῦ κελαδήσασα, Ὀρθόδοξον πίστιν πᾶσιν, ἐν ἀγνωσίας σκιᾷ, καθημένοις, μάκαρ ἰσαπόστολε· λιπὼν γὰρ τὴν πάνσεπτον, Βαλαὰμ Μάνδραν ἔδραμες, εἰς Ἀλεούτων, νήσους ὄνομα Ἅγιον, τοῦ Παντάνακτος, Γερμανὲ ἀξιάγαστε, ὅλῃ ψυχῆς ἐφέσει σου, κηρῦξαι καὶ λόγοις σου, ἐνθέρμοις τῆξαι τοὺς πάγους, ψυχῶν χειμῶνος καὶ ἔαρος, αὐγὴν ἀνατεῖλαι, Ἀλεούτοις σωτηρίας, τὴν πανευφρόσυνον.

Στ. Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.

Χαίροις, ἡσυχαστῶν καλλονή, τῆς νήσου Σπροὺς θεοειδὲς ἐνδιαίτημα, Ἀλάσκας σεπτὸς οἰκήτωρ καὶ φωτιστής, Γερμανέ, ἱεραποστόλων εὖχος πάντιμον· Βορρᾶ γὰρ τὴν ἔρημον, ἀσκητὰ χριστομίμητε, πολίσας Μάνδραν, Βαλαὰμ Νέαν ἔκτισας, ἣν ἀνέδειξας, Ὀρθοδόξου φρονήματος, λίκνον καὶ ἐργαστήριον, περίλαμπρον νήψεως, καὶ προσευχῆς ἀενάου· διὸ νῦν μνήμην τὴν θείαν σου, σὺν τοῖς Ἀλεούτοις, καὶ Ἀμερικῆς τοῖς δήμοις, πιστῶν γεραίρομεν.

iconandlight.wordpress.com