Τί νά κάνω γιά νά κληρονομήσω τήν αἰώνια ζωή; Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ του Έσσεξ.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον
Τῇ ΚΔʹ (24ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πέτρου, Ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας. (311)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Κλήμεντος, Ἐπισκόπου Ῥώμης. (101)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Μάλχος ὁ ἐν Χαλκίδι τῆς Συρίας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (4ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Καρίων ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται (4ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Μάρκου τῆς Μονῆς Τριγλίας ἐν τῷ Ὀλύμπῳ τῆς Βιθυνίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Ἑρμογένης, Ἐπίσκοπος Ἀκραγαντίνων, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (260)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ ἅγιοι Φιλούμενος καὶ Χριστοφόρος ξίφει τελειοῦνται. (274)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Εὐγένιος, ἐν ὀπῇ τείχους βληθείς, τῆς εἰσόδου πηλῷ ἀναφραγείσης, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ ἅγιοι Προκόπιος καὶ Χριστοφόρος ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ἀλεξάνδρου τοῦ ἐν Κορίνθῳ (4ος αἰ.)· καὶ τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ ἐν τῇ Χρυσῇ Πέτρᾳ ἀσκήσαντος, ὃς ὥρμητο ἐκ τῶν τῆς Ἀνατολῆς μερῶν, καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν ἐν τῇ ῥηθείσῃ Πέτρᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοδώρου τοῦ ἐν Ἀντιοχείᾳ (361)
Μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Χρυσογόνου (304) 
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Παρθενομαρτύρων Φλώρας καὶ Μαρίας τῶν ἐν Κορδούῃ (Κόρδοβα) τῆς Ἱσπανίας τελειωθεισῶν ἐν ἔτει 851
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Μερκούριος ὁ ἐν Σμολένσκη (1238)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Λουκᾶ, οἰκονόμου τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. (ιγ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσιομάρτυρος Νικοδήμου τοῦ Βεροιέως τῆς Μονῆς Φιλοκάλλους τῆς ἐν Θεσσαλονίκης, τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ (14ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Σίμων τοῦ ποταμοῦ Σόϊγκα τῆς Vologda Ρωσίας (1562)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ κοίμησις τοῦ δικαίου Νικολάου Σαββούδη, τοῦ σιωπηλοῦ, τοῦ ἐν τῷ χωρίῳ Βατοπέδι τῆς Χαλκιδικής ἐν ἔτει 1969, οὗ τὸ λείψανον αὐτοῦ εὑρέθη ἄφθορον καὶ εὐωδιάζον.

Κυριακὴ ΙΓ´ Λουκᾶ
Ὁ πλούσιος νεανίας (Λουκ.18,18-27)

«Οι γνήσια σιωπηλοί άνθρωποι «ζουν το άρωμα μιας άλλης ζωής… ».

Νικόλαος Σαββούδης, ο σιωπηλός,
βρήκαν το λείψανό του ακέραιο και ανέδιδε απαλή ευωδία!
Ασκητές μέσα στον κόσμο Α’ – θ΄.

 

Γεννήθηκε το 1899 στο Γυαλί Τσιφλίκι της Μ. Ασίας. Μετά τον ξεριζωμό των Ελλήνων από την Μικρασία, ήρθε ως πρόσφυγας στο χωριό Βατοπέδι Χαλκιδικής. Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου νυμφεύθηκε και από τον γάμο του απέκτησε μία κόρη και εγγόνια. Η σύζυγός του είχε δύσκολο χαρακτήρα καθώς και ο γαμπρός του. Τους αντιμετώπιζε όμως με ηρεμία.
Ήταν γενικά ήρεμος άνθρωπος. Ζούσε σαν ασκητής, νήστευε πολύ, μελετούσε βιβλία εκκλησιαστικά και ασκητικά, που έφερε από την «πατρίδα», και συμβούλευε τα εγγόνια του δίνοντάς τους εφόδια για την ζωή.
Όλη την εβδομάδα βοσκούσε τα πρόβατα. Το Σάββατο το απόγευμα επέστρεφε στο σπίτι και ετοιμαζόταν για την θ. Λειτουργία της Κυριακής.

Στην Εκκλησία διακονούσε ανάβοντας τα καντήλια και βοηθώντας τον ιερέα.
Έκανε αγαθοεργίες. Στην περίοδο της Κατοχής έκρυψε έναν Άγγλο για να του σώσει την ζωή, τον περιποιήθηκε όταν αρρώστησε, και τον φιλοξένησε όσο διάστημα χρειάστηκε.
Όταν πέθανε ένας συγχωριανός του, που η οικογένειά του ήταν φτωχή και δεν είχε χρήματα για την κηδεία, ο Νικόλαος πήγε κρυφά στο σπίτι τους και άφησε χρήματα. Οι άνθρωποι του σπιτιού ποτέ δεν έμαθαν ποιός «καλός άγγελος» τους έστειλε την βοήθεια.
Φιλοξενούσε συχνά στο σπίτι του ανθρώπους περαστικούς που νυχτώνονταν στο χωριό.
Τον Νικόλαο Σαββούδη είχε γνωρίσει και ο γέροντας Γρηγόριος, Πνευματικός της Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Μεταμορφώσεως, ο οποίος αναφέρει:
«Βρισκόμουν στο χωριό Βατοπέδι Χαλκιδικής. Μόλις είχα φθάσει και στην σκιά κάποιου πεύκου συζητούσα με 5-6 χωρικούς. Σε λίγο έφθασε εκεί και κάποιος μεσόκοπος, πενηντάρης περίπου, χαιρέτησε και στάθηκε σιωπηλός παραπέρα. Ένας εκ των χωρικών μου είπε: Αυτός πάει τα μεσάνυχτα στην Εκκλησία και ανάβει τα κανδήλια για να βλέπουν οι Αγιοι».
»Έτσι γνώρισα τον μπαρμπα-Νικόλα Σαββούδη. Επειδή πήγαινα συχνά στο χωριό Βατοπέδι Χαλκιδικής, πάντοτε τον έβλεπα σιωπηλό, ήρεμο και γαλήνιο. Πάντα πρώτος στην Εκκλησία. Στεκόταν δίπλα στο ψαλτήρι και ψιθύριζε παρακολουθώντας τον ιεροψάλτη. Μόνον εκεί άκουγες την φωνή του σε πολύ χαμηλό τόνο. Μόλις καταλάβαινες ότι έψελνε. Έλεγε και το “Πάτερ ημών”, πάντοτε ήταν δικό του.
«Μυστήριο ο μπαρμπα-Νικόλας. Κάποια μέρα πήγα στο σπίτι του, -έναν ημιυπόγειο, απλό, απέριττο, για πάτωμα είχε τσιμέντο, ασκητικότατο-, για να τον γνωρίσω καλύτερα. Στον πάνω όροφο έμενε ο γαμπρός του που, όπως αργότερα έμαθα, τον κακομεταχειριζόταν. Ήταν πολύ νευρικός αλλά ο μπαρμπα-Νικόλας κουβέντα δεν έλεγε γι’ αυτόν. Νόμιζες πως δεν είχε μιλιά. Όμως ο μπαρμπα-Νικόλας όχι μόνον ήξερε να μιλά μα και διάβαζε Πατέρες.
»Εκεί είδα εκτός από τον άγιο Δαμασκηνό και άλλους Πατέρες, φιλοκαλικούς και μη. Όλα αυτά τα βιβλία τα μελετούσε ο μπαρμπα-Νικόλας και φαίνεται πως προσπαθούσε να βάλει σε εφαρμογή την πατερική διδασκαλία γι’ αυτό εκτός από την σιωπή ήταν στολισμένος και με άλλες αρετές. Ποτέ δεν ασχολείτο με τους άλλους. Αν και τον περιέπαιζαν οι συγχωριανοί του, αυτός τους αντιμετώπιζε με την σιωπή του και μ’ έναν ελαφρό μειδίαμα.
»Από όσα είδα πρέπει να έκανε άσκηση μεγάλη και να αγαπούσε την προσευχή. Κανείς όμως δεν γνώριζε τι προσευχές έκανε μόνος μόνω Θεώ. Πολλά μυστικά πήρε μαζί του, γιατί ήταν πολύ σιωπηλός. Από τους χωρικούς έμαθα ότι ζούσε με τα χρήματα που του έστελνε κάποιος Άγγλος πρώην αξιωματικός, από ευγνωμοσύνη γιατί στην Γερμανική Κατοχή ο μπαρμπα-Νικόλας με κίνδυνο ζωής τον έκρυψε στο σπίτι του και τον γλύτωσε από τους Γερμανούς.
»Στις 24 Νοεμβρίου 1969 με ειδοποίησαν ότι ο αγαθός και ήσυχος Νικόλαος έκλεισε τα μάτια του. Τα άφησα όλα και πήγα στο Βατοπέδι. Τον διαβάσαμε και «τον φυτέψαμε» (θάψαμε), όπως λένε οι χωρικοί, για να ανθίση στην αιωνιότητα. Το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο μέσα στο φέρετρο, νόμιζες πως κοιμόταν.
«Πέρασαν τρία χρόνια από την κοίμησή του και τρεις ευλαβείς γυναίκες, πολύ γνωστές μου, πήγαν να τον ξεθάψουν, να κάνουν ανακομιδή. Όταν βρήκαν το λείψανό του τάχασαν. Ήταν ακέραιο, ολοκίτρινο και ανέδιδε απαλή ευωδία! Η κ. Βαρβάρα, μία από τις τρεις, το σήκωσε λίγο με τα χέρια της και είδε ότι ήταν πολύ ελαφρό. “Σαν να ήταν μόνο κόκαλα με το δέρμα”, όπως έλεγε.
«Έκπληκτες μπροστά στο πρωτοφανές και απροσδόκητο γεγονός, μη γνωρίζοντας τι να κάνουν, θεώρησαν καλό να θάψουν πάλι το τίμιο λείψανο του μακαρίου Νικολάου Σαββούδη».
Αιωνία του η μνήμη. Αμήν.
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2008, Ι. Ησυχαστήριον Αγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος, Μεταμόρφωσις Χαλκηδικής)

***

«Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή»;
Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ

Δὲν ἔβλεπα τὴν ὁδὸ μπροστά μου· δὲν γνώριζα πῶς νὰ εἰσέλθω σὲ αὐτὴ τὴ ζωή, ἀπὸ ποῦ νὰ ἀρχίσω· αἰσθανόμουν τὸν ἑαυτό μου μέσα σὲ γνόφο καὶ ρώτησα:
«Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή»;
Καὶ μοῦ δόθηκε ἡ ἀπάντηση:
«Νὰ προσεύχεσαι, ὅπως ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ὁποῖος γιὰ χρόνια ἔκραζε, “Κύριε, φώτισόν μου τὸ σκότος”, καὶ εἰσακούσθηκε.
»Νὰ προσεύχεσαι μὲ τὰ λόγια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὠδῆς, “Λαμψάτω, ὦ Φωτοδότα, καὶ ἐμοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ τὸ φῶς Σου τὸ ἀπρόσιτον”, καὶ νὰ ἐνδυναμώνεις στὴν πίστη, ἐνθυμούμενος ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν προσεύχεται γιὰ πράγματα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ γίνουν».
[Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ: «Ἄσκηση καὶ Θεωρία»,Ἱερὰ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου,Ἐσσεξ Ἀγγλίας1996, σελ. 184-]

***

 

Παράδειγμα βαθειάς και ωραίας πράξεως μετανοίας μπορούμε να δούμε στον πλούσιο νέο του Ευαγγελίου, που διψούσε τη θεία αιωνιότητα και ρωτούσε τον Χριστό τί πρέπει να κάνει, για να περάσει από το πρόσκαιρο στο αιώνιο. Ο Κύριος τον κοίταξε με αγάπη και είπε:
-Φύλαξε τις εντολές…
– Ποιές;
– Μη φονεύσεις, μη μοιχεύσεις, μη κλέψεις…
– Αυτά τα φύλαξα από τη νεότητά μου. Τί μου μένει ακόμη;
Τότε ο Κύριος του είπε:
– Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, άφησε όλα τα άλλα, όλη την περιουσία σου, όλες τις γνώσεις σου και ακολούθησε με ως φτωχός.
Ο νέος δεν το άντεξε.
Από την ευαγγελική διήγηση βλέπουμε ότι ο νέος αυτός ήταν ευσεβής Εβραίος εκείνου του καιρού, όταν η αναμονή του Μεσσία εκ μέρους της ανθρωπότητος ήταν σε υψηλή βαθμίδα. Αλλά υπάρχει άλλη υψηλότερη, που αναφέρεται πλέον στη θεία σφαίρα του ακτίστου και ανάρχου Είναι. Έτσι, το παράδειγμα αυτό δείχνει ότι υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις πνευματικών καταστάσεων στους ανθρώπους. Και η μετάβαση από το πρόσκαιρο στο αιώνιο φαίνεται αδύνατη, όπως αδύνατη είναι στα μαθηματικά η μετάβαση από τους αριθμούς στο άπειρο.

Στην αρχή της ζωής μου στον Άθω ο πνευματικός μου πατέρας μου είπε τα εξής λόγια: “Πρόσεξε, να μην απευθύνεσαι προς τον Θεό με μικρά αιτήματα, αλλά από τον μεγάλο Θεό να ζητάς και εσύ μόνο μεγάλα πράγματα “. Τότε συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ο άνθρωπος παμφτωχος και μην έχοντας τίποτε, αισθάνεται ξαφνικά τον εαυτό του κάτοχο του απέραντου πλούτου του Θεού σε όλη τη δημιουργία Του. Η προσέγγιση στο παράδοξο αυτό γίνεται εντελώς ήσυχα, μέσα στις συνηθισμένες μορφές της ζωής, και αν υπάρχει δυνατότητα, τότε ο άνθρωπος ελευθερώνεται με φυσικό τρόπο από όλα και ζει μόνο με Αυτόν, τον Θεό.
Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας, τόμ. Γ’, σ. 327.

Ποιος λοιπόν μπορεί να σωθεί; Για τον άνθρωπο δεν είναι δυνατόν, αλλά στον Θεό όλα είναι δυνατά. Αυτή είναι η ελπίδα μας, Ο Θεός είναι μαζί μας, και τίποτα δεν είναι δύσκολο για εμάς. π.Αντώνιος Bloom – π. Ιγνάτιος Καπνίσης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/11/28/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CF%80%CF%8C%CE%BD-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%89%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CE%BD/

Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή; νὰ ἐνδυναμώνεις στὴν πίστη, ἐνθυμούμενος ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν προσεύχεται γιὰ πράγματα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ γίνουν. Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2023/11/25/%cf%84%ce%af-%ce%bd%e1%bd%b0-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%cf%89-%ce%b3%ce%b9%e1%bd%b0-%ce%bd%e1%bd%b0-%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%83%cf%89-%cf%84%e1%bd%b4%ce%bd-%ce%b1%e1%bc%b0/

 

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἱερομαρτύρων.
Ἦχος δ´.

Ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ὁ ποιῶν ἀεὶ μεθ᾿ ἡμῶν, κατὰ τὴν σὴν ἐπιείκειαν, μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός σου ἀφ᾿ ἡμῶν, ἀλλὰ ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, ἐν εἰρήνῃ κυβέρνησον τὴν ζωὴν ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πέτρου Ἀλεξανδρείας καὶ Κλήμεντος Ῥώμης.
Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.

Τῆς θείας γνώσεως, εὔσημοι σάλπιγγες, καὶ τῶν τῆς πίστεως, θεσμῶν ἐκφάντορες, Ἱερομάρτυρες Χριστοῦ, ἐδείχθητε τοῖς ἐν κόσμῳ, Κλήμη παναοίδιμε, τῆς ζωῆς κλῆμα εὔκαρπον, καὶ Πέτρε θεόσοφε, εὐσεβῶν πέτρα ἄῤῥηκτε· διὸ ὡς τῶν ἀῤῥήτων ἐπόπται, ῥύσασθαι πάσης ἡμᾶς βλάβης.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Κλῆμα εὔκαρπον τῆς Ἐκκλησίας, βότρυν πέπειρον τῶν σῶν βασάνων, τὴν πληθύν, Χριστῷ ἐκθύμως προσήνεγκας, Ῥωμαίων πρόεδρε, σεπτὲ ἱερόαθλε, ὁ ποντισθεὶς σὺν ἀγκύρᾳ εἰς θάλασσαν· Κλήμη πάνσοφε, Κυρίῳ ἀπαύστως πρέσβευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Πέτρου Ἀλεξανδρείας.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον. (ὑπὸ Χαραλάμπους Μπούσια)

Τὴν ἀσάλευτον πέτραν Χριστοῦ τῆς πίστεως καὶ πολυτίμητον λίθον Ὀρθοδοξίας τρανῶς ἱεράρχην Πέτρον, ἅπαντες, τιμήσωμεν, Ἀλεξανδρείας τὸν φανὸν τὸν φωτίσαντα βολαῖς τὰ σύμπαντα εὐσεβείας, ὡς ἱερόαθλον θεῖον, αὐτοῦ λιτὰς ἀπεκδεχόμενοι.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς
Ἦχος δ’

Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις. Ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

iconandlight.wordpress.com