«Ὅς ἔδωκεν ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν, ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνομίας καί καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλῶν ἔργων» (Τίτ. 2, 14)
Αγαπητοί αδελφοί, κατά τη εορτή της θείας Επιφανείας βλέπουμε το μεγαλείο του Τριαδικού Θεού. Βλέπουμε τον Λόγο, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, να συγκαταβαίνει στα ανθρώπινα δείχνοντας ότι είναι ένας από μας, ότι ακολουθεί τον δρόμο που μπορεί να φτάσουμε οι άνθρωποι, τον δρόμο δηλαδή του Προδρόμου, για να τον υπερβεί αγιάζοντάς τον. Φτάνει στο βάπτισμα της μετανοίας, εισέρχεται στην κτιστή φύση του Ιορδάνη ποταμού, δείχνοντας ότι η συγκατάβασή του δεν θα αφήσει έξω κάτι από τα ανθρώπινα, αλλά την ίδια στιγμή θα βγει έξω από το νερό, διότι δεν έχει να κοντοσταθεί στον χρόνο, δεν έχει να αποφασίσει αν θέλει να είναι με τον Θεό, καθώς είναι ο ίδιος ο Θεός που προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και το θέλημα του ανθρώπου το υπέταξε στο θεϊκό θέλημα. Ενσωματώνει έτσι τον χρόνο στην αθανασία. Ενσωματώνει την ελευθερία στην αγάπη. Και ανοίγει τον δρόμο της Βασιλείας του Θεού για όποιον και όποια Τον ακολουθήσει.
Η ανομία εμπόδιο στη σωτηρία.
Εμπόδιο είναι η ανομία. Όπως λέει ο απόστολος Παύλος στο ανάγνωσμα της εορτής «Αυτός έδωσε τον εαυτό του για μας, για να μας λυτρώσει από κάθε ανομία, να μας καθαρίσει και να μας κάνει έναν λαό που ανήκει μόνο σ’ αυτόν και να καταγίνεται με ζήλο στα καλά έργα» (Τίτ. 2, 14). Και στον Ιορδάνη η ανομία καθαρίζεται. Δεν είναι η κτιστότητα καθαυτή που μας χωρίζει από τον Θεό, διότι θα ήταν σα να λέγαμε ότι επίτηδες ο Θεός μας έπλασε ελλειμματικούς. Είναι το θέλημα, η γνώμη, η απόπειρα να αυτοθεωθούμε που μας χωρίζει από την Αγάπη. Η υπακοή του Χριστού στο θέλημα του Πατρός, ο εξαγιασμός της φύσης μας, αλλά και όλου του κόσμου από τον Ίδιο, όπως επίσης και η διαβεβαίωση του Πατρός διά της φωνής και του Αγίου Πνεύματος διά της μορφής της περιστεράς, μας δείχνουν ότι τα πάντα γίνονται καινά, καθώς και τα πάντα προϋποθέτουν την απόλυτη μετοχή της ύπαρξής μας σ’ αυτόν τον καινούργιο κόσμο της κοινωνίας με τον Θεό. Λόγος, όραση, κόσμος αγιάζονται. Και διά πάντων φανερώνεται ο Θεός.
Στον Ιορδάνη ο καθαρισμός της ανομίας.
Στον Ιορδάνη καθαρίζεται η ανομία. Και το κακό δεν έχει να κάνει μόνο με την απουσία του Θεού από την ζωή μας. Έχει να κάνει και με το πρόσωπο του διαβόλου, ο οποίος έχοντας επιλέξει ο ίδιος την πνευματική πορεία χωρίς τον Θεό, τον πνευματικό θάνατο δηλαδή, κοινωνεί την δική του επιλογή στον άνθρωπο, στον καθέναν από μας. Και γι’ αυτό εντός του Ιορδάνη δεν ξεπλένεται μόνο η προσωπική μας ανομία. Βυθίζεται στον Ιορδάνη και ο δράκοντας του κόσμου τούτου, ο οποίος νιώθει ανίσχυρος μπροστά στην δύναμη της παρουσίας του Θεανθρώπου. Βουλιάζουν τα δικά του σύμβολα, που είναι η αυτάρκεια, η οχύρωση στο συμφέρον, η ικανοποίηση των επιθυμιών που βλάπτουν την σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και τον συνάνθρωπο, η υπερηφάνεια ότι μπορώ και μόνος μου. Ακόμη και τον Πρόδρομο επιχείρησε να παρασύρει ο δράκοντας, για να μην του επιτρέψει να δεχτεί την επιθυμία του Χριστού, στο όνομα μιας ταπείνωσης που την στιγμή εκείνη ο Χριστός δεν την ήθελε.
Ο Χριστός μας λυτρώνει από την ανομία και μας δίνει ως σημάδι του νέου κόσμου το να γίνουμε ζηλωτές καλών έργων, δηλαδή έργων αγάπης. Η πίστη δεν είναι θεωρία. Είναι πράξη. Και κάθε έργο αγάπης, από το πιο ασήμαντο έως το πιο σπουδαίο, από την μικρή προσφορά έως την συγχώρεση και την θυσία είναι σημάδι ότι ανήκουμε στον Τριαδικό Θεό. Ότι είμαστε περιούσιος λαός Του.
Καιρός για μια νέα αρχή.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Ας αναζητήσουμε. Ας αφεθούμε. Ας εμπιστευθούμε! Για να είναι η Επιφάνεια του Τριαδικού Θεού η αρχή της φώτισής μας! Το χρειαζόμαστε σε καιρούς που η αυτοθέωση, ο χωρισμός, η απαίτηση, ο εγωκεντρισμός θριαμβεύουν! Και όλα βιώνονται στην Εκκλησία. Εκεί όπου τα πάντα είναι μία συνεχής και συνεπώς ανανεούμενη και αναβιούμενη Θεοφάνεια!
Χρόνια πολλά κι ευλογημένα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου