Θα ήταν ο άνθρωπος αυτός που είναι σήμερα αν ο Χριστός δεν έρχονταν να γεννηθεί ως άνθρωπος μέσα στον χρόνο;
Και τι είναι αυτό που κέρδισε ο άνθρωπος από την γέννα του Χριστού αν αυτή η θυσία της ενανθρώπισης δεν τον έφερε πιο κοντά στον ηγαπημένο που έγινε άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο;
Το σπήλαιο προϋποθέτει ασκητή και ασκητής γεννάται ο Χριστός για να δώσει άσκηση στον άνθρωπο, να ασκήσει την αγάπη και την συγχωρητικότητα, να έρθει στην προτέρα του φύση, αυτήν του παραδείσου που την έχασε με την ξεροκεφαλιά του και εξεβλήθη σε τόπο εξορίας.
Και τώρα με την γέννα του Χριστού παράδεισο πάλι του φέρνει και ταπεινά μέσα στο σπήλαιο τον προσκαλεί για να του πει πως αν δεν ταπεινώσει, αν δεν σκύψει τον ευατό του μαζί με τους συνετούς βοσκούς και τους απλούς Μάγους, δεν θα μπορέσει να γίνει μέτοχος της βασιλείας του και πάλι εξόριστος θα ζήσει κι ας γεννήθηκε Εκείνος για να τον συναντήσει.
Πάντα ο Θεός κλίνει γόνυ καρδίας και από Θεός δημιουργός γίνεται Θεός άνθρωπος, Θεάνθρωπος μανικός αναζητώντας τον άνθρωπο. Ο ουρανός υποβιβάζεται στην γη και το τεθεώμενο χώμα του παραδείσου με το οποίο κάποτε ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο γίνεται ξανά το μείγμα που μέσα από την γέννα του Χριστού έρχεται πάλιν και πολλάκις να μπολιάσει τον άνθρωπο, αφού αυτό το ίδιο το σαρκωμένο σώμα δίδεται τροφή του για να τον ενώσει και να τον σώσει.
Και να σήμερα Χριστέ μου ανατέλλουν Χριστούγεννα και μόνιμη πια πράξη της ζωής μας, σταθερή έννοια και απόδειξη είναι πως μέσα μας σαν στήλη φωτός υπάρχεις Εσύ Χριστέ μου.
Και αν μας κρατάς Εσύ μας κρατάς και αν μας αφήσεις χαθήκαμε πάλι πεσμένοι εξόριστοι βρεθήκαμε.
Μα πότε επιτέλους θα ακουμπήσουμε μόνιμα και σταθερά επάνω σου και μέσα σου παράδεισο χαράς ω!!!!Χριστέ μου να αποκτήσουμε;
Χριστός γεννάται, αληθώς γεννάται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου