Σκέψου τί τράβηξα κι ἐγώ, καί ἤμουν 113 ἐτῶν, ὅταν μαρτύρησα! Ὑπομονή καί σύ, ἀδελφέ, ὑπομονή, μήπως καί χάσεις τό στεφάνι σου!… Ἦταν ὁ ἅγιος Χαράλαμπος!

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ Ι´ (10ῃ) τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ ἐν Μαγνησίᾳ. (†202)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ ἅγιοι μάρτυρες, Βάπτος καὶ Πορφύριος, οἱ τιμωρήσαντες τὸν ἅγιον Χαραλάμπη, ξίφει τελειοῦνται. (†202)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, αἱ διὰ τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους πιστεύσασαι ἅγιαι τρεῖς γυναῖκες ξίφει τελειοῦνται. (†202)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων καὶ παρθένων, Ἐνναθᾶ, Οὐαλεντίνης, καὶ Παύλου τῶν ἐν Παλαιστίνῃ. (†308)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ζήνωνος τοῦ ταχυδρόμου ἐκ Καππαδοκίας, ἐν τοῖς περιχώροις δὲ τῆς Ἀντιοχείας ἀσκητικῶς ἐν σπηλαίῳ διαλάμψαντος. (δ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἀναστασίου τοῦ β´, ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων. (†706)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἀναστασίου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. (†754)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ζωτικοῦ, Εἰρηναίου, Ὑακίνθου, Ἀμαντίου καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς, ἐν Ῥώμῃ ἀθλησάντων. (†120)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων δέκα στρατιωτῶν μαρτύρων, ταφέντων παρὰ τῇ Λαβικανῇ ὁδῷ (Via Lavicana) ἐν Ῥώμῃ. (~†250)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας παρθενομάρτυρος Σωτηρῖδος τῆς ἐν Ῥώμῃ ἀθλησάσης ἐπὶ Διοκλητιανοῦ. (†304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου καὶ ὁμολογητοῦ Σιλβανοῦ, ἐπισκόπου Ταρρακινῆς (Terracina) ἐν Ἰταλίᾳ. (~†443)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Σχολαστικῆς, ἀδελφῆς τοῦ ὁσίου Βενεδίκτου. (†543)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Βαλδεγούνδης (Baldegundis), ἡγουμένης τοῦ τιμίου Σταυροῦ ἐν Πικταβίῳ (Poitiers) τῆς Γαλλίας. (~†580)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Δεσιδεράτου (Desideratus), ἐπισκόπου Κλερμόντης (Clermont) ἐν Ὠβέρνῃ (Auvergne) τῆς Γαλλίας. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Πρωταγίου (Protagius), ἐπισκόπου Βεσοντίου (Besançon) ἐν Γαλλίᾳ. (†624)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Σαλβίου (Salvius), ἡγουμένου τῆς μονῆς Ἀλβέλδης (Albelda) ἐν τῇ βορείῳ Ἱσπανίᾳ. (†962)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Ἄννης, πριγκιπίσσης Νόβγκοροντ καὶ Κιέβου τῆς Ῥωσίας. (†1050)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Προχόρου τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου τῆς Ῥωσίας. (†1107)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Τσιμτσιμέλη, τοῦ Φιλοσόφου ἐν Γεωργίᾳ, τοῦ πολλὰ μοχθήσαντος εἰς τὴν μετάφρασιν τῶν ἔργων τῶν ἁγίων Πατέρων εἰς τὴν γεωργιανὴν γλῶσσαν. (ιγ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Λογγίνου τοῦ Ἐρημίτου, κτίτορος τῆς μονῆς Κορυαζέμκᾳ ἐν Βολογκτᾷ. (†1540)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ σύναξις τῶν ἐν ἁγίοις πατέρων ἡμῶν καὶ ἐπισκόπων τοῦ Νόβγκοροντ, Ἰωακείμ (†1030), Λουκᾶ (†1058), Γερμανοῦ (†1095), Ἀρκαδίου (†1163), Γρηγορίου (†1193), Μαρτυρίου (†1199), Ἀντωνίου (†1232), Βασιλείου (†1352), Συμεών (†1421), Γενναδίου (†1504), Σεραπίωνος (†1516), Ποιμένος (†1571) καὶ Ἀντωνίου (†1648).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Ῥαφαὴλ ἀρχιμανδρίτου (†1765) καὶ Ἰωαννικίου ἱερομονάχου (†1882), τῶν ἐν τῇ μονῇ Σβυατογκόρσκ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ σύναξις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοῖς Ἀρεοβίνδου Κωνσταντινουπόλεως, ἐν τῇ Συνοικίᾳ τοῦ Πικριδίου. (τὸ ὅραμα τῆς ἐκρήξεως)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησις εὐγνώμων τελεῖται ἐν Ζακύνθῳ τοῦ θαύματος τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους, ὅτε διὰ τῆς μεσιτείας αὐτοῦ ἐῤῥύσθη ἡ πόλις ἐκ τῆς φοβερᾶς ἐπιδημίας πανώλους ἐν ἔτει 1728 (1831)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ ὁμολογητὲς: Ἀρσένιος (Stadnitsky), Νικόλαος Μπλιζνέτσκι, Νικόλαος Μπογκογιαβλένσκι, Ἀγκεϊ Μπουρλάκοφ, Ἰωάννης Μπικόφσκι , Ντμίτρι Βερίζσκι, Ὀλγα Εὐδοκίμοβα, Αὐξέντιος Ἰβανώφ, Ἰέραξ (Μποχάροφ ), Ἀγριππίνα Μαχόνκοβα, Ἰωσήφ Μοσάλεφ (Μασάλεφ;), Ἀλεξάντερ Νεστέροβιτς, Νικήτα Πασίν, Φιλόθεος Polyakov, Νεονίλλα Πόποβα-Muller, Γιούρι Σαμπούροφ ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.

Στίχοι
Κατηξιώθης, Χαράλαμπες, ἐκ ξίφους,
Καὶ λαμπρότητος καὶ χαρᾶς τῶν Μαρτύρων.
Τῇ δεκάτῃ Χαράλαμπες, ἑὸν ἐτμήθης ἀπὸ λαιμόν.

«Πάντοτε, χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε» (Α΄ Θεσ. ε΄ 16-18)

Θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους στον Άγιο Ιάκωβο της Ευβοίας

 

Κάποτε, διηγείτο ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης, «όταν ήμουν μικρό παιδί, έπαθα τέτοιο σοβαρό κρυολόγημα, που έπεσα στο κρεβάτι με μεγάλη δύσπνοια και φοβερό πόνο στην αριστερή πλευρή του θώρακα. Γιατρός στο χωριό δεν υπήρχε και η μόνη καταφυγή μας ο Θεός και οι Άγιοι Του. Είχαμε στο σπίτι μας μια μικρή ασημένια εικόνα του Αγίου Χαραλάμπη, θαυματουργή, έως εξακοσίων ετών, που τη φέραμε από τη Μικρά Ασία πατρογονικό κειμήλιο. Η μητέρα μου λοιπόν, έκανε πολλή προσευχή και μετάνοιες παρακαλώντας τον Άγιο να γίνω καλά. Τότε βλέπω ένα χέρι Ιερέως από τον καρπό και κάτω, να περνάει πάνω από το κεφάλι μου, να κατεβαίνει στο στήθος μου στο σημείο που πονούσα, όπου με σταύρωσε και με χάιδεψε. Αμέσως πέρασε ο πόνος και η δύσπνοια και έγινα καλά. Λέω τότε στη μητέρα μου:
-Μητέρα, είδα ένα χέρι Ιερέως που με σταύρωσε και με χάιδεψε και είμαι καλά. Όλα πέρασαν. Μάλιστα της είπα, ότι το χέρι ήταν τριχωτό στο καρπό, με τόση λεπτομέρεια το είδα.
–Παιδί μου, μου είπε η μητέρα μου, ήταν ο Άγιος Χαράλαμπος που ήρθε και σε θεράπευσε. Τη σημερινή ημέρα να την τιμάς πάντοτε -ήταν του Αγίου Αποστόλου Θωμά, όταν έγινε το θαύμα- γιατί ήσουν νεκρός και αναστήθηκες».

***

“Θα ζήσεις άλλα πέντε χρόνια, Διονύσιε”

 

Ο π. Γεράσιμος Φωκάς μας έλεγε γιά τον Άγιο Χαράλαμπο :

Ο Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών Διονύσιος στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου 1940-1942 υπηρετούσε ως ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Μηθύμνης και τον Αύγουστο του 1942 συνελήφθη από τους Γερμανούς κατακτητές με την κατηγορία ότι βοηθούσε και περιέθαλπε Βρετανούς στρατιώτες. Οι Γερμανοί τον βασάνισαν σκληρά και τον κατεδίκασαν σε δεκαετή ειρκτή.Σε πρώτη φάση τον έστειλαν στη Θεσσαλονίκη στο στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» και στη συνέχεια βρέθηκε για τρία χρόνια στα γερμανικά στρατόπεδα Στόουν και Μπερνάου, όπου βασανίστηκε φρικτά και έφτασε πολλές φορές στα πρόθυρα του θανάτου. Με την παρέμβαση της Παναγίας σώθηκε.Μετά το τέλος του πολέμου συνέχισε τη διακονία του στη Μυτιλήνη, στη Ναύπακτο, στο Καρπενήσι και επίσης οργάνωσε στην Κύπρο την Ιερατική Σχολή «Απόστολος Βαρνάβας».Ο Διονύσιος εργάστηκε σκληρά και για το νόμο αναγνώρισης των Μετεώρων ως ιερού χώρου. Κάποια στιγμή ο Διονύσιος αρρώστησε με φοβερούς πόνους από την ανίατη ασθένειά του και δεν είχε τελειώσει το έργο του. Τότε ζήτησε να του πάνε την Αγία και πάντιμο Κάρα του Αγίου Χαραλάμπους που βρίσκεται στα Μετέωρα, εις το Μοναστήρι του Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Του εμφανίστηκε ο Άγιος Χαράλαμπος και συνομίλησαν.
Ο Δεσπότης παρακάλεσε τον Άγιο να μεσολαβήσει στον Κύριο να πάρει παράταση ζωής για να ολοκληρώσει το έργο του.
“Θα ζήσεις άλλα πέντε χρόνια, Διονύσιε”, του είπε. Και πράγματι ανέκτησε τις δυνάμεις του, και διεκπεραίωνε τα καθήκοντά του, και πέρασαν τα πέντε χρόνια.
Στις αρχές του 1970, πάλι πόνοι και επιδείνωση της ασθένειάς του. Πάλι ο Μητροπολίτης Διονύσιος ζήτησε την κάρα του Αγίου Χαραλάμπους και πάλι εμφανίστηκε μπροστά του ο Άγιος. Του ζήτησε λίγη ακόμη παράταση ζωής.
“Όχι, Διονύσιε, δεν είπαμε πέντε χρόνια; Τώρα πρέπει να φύγεις”.
Το έλεγε με ένα μειδίαμα ο π. Γεράσιμος αυτό το τελευταίο, προσθέτοντας: «Βλέπετε, αυτή ήταν η συμφωνία».

***

Ἐμφάνιση τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους σέ Μοναχό Ἁγιορείτη

 

Ὁ Μοναχός αὐτός ἦταν γέροντας κι ἀσθενοῦσε σοβαρά. Ὑπέφερε πολύ κι ἄρχισε νά δημιουργεῖται στήν ψυχή του κάποιο παράπονο.
Ἀλλά, ” θροῦς γογγυσμοῦ οὐκ ἀποκρύπτεται”…
Ἔτσι, ἕνα ἀπόγευμα, ἐνῶ ἦταν μόνος, ἦρθε στό κελλί του ἕνα φωτεινότατο καί καλωσυνᾶτο γεροντάκι. Ὁ ἄρρωστος Μοναχός χάρηκε. Τοῦ εἶπε τόν πόνο του κι ἐκεῖνος τόν ἄκουγε μέ ὑπομονή καί κατανόηση. Μετά τό γεροντάκι τοῦ λέει μέ γλυκύτητα:
– Κάνε λίγο ἀκόμη ὑπομονή, ἀδελφέ μου! Ὁ Κύριος σοῦ ἔχει ἑτοιμάσει ἐκτός ἀπ᾿ τό στεφάνι τῆς ἀσκήσεως καί στέφανο Μαρτυρίου! Σκέψου τί τράβηξα κι ἐγώ, καί ἤμουν 113 ἐτῶν, ὅταν μαρτύρησα! Μοῦ κάρφωσαν καρφιά στό κεφάλι, στό σῶμα, στά πόδια, καί μ᾿ ἔγδερναν μέ σιδερένια νύχια! Ὅλα τά ὑπέμεινα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ… Ὑπομονή καί σύ, ἀδελφέ, ὑπομονή, μήπως καί χάσεις τό στεφάνι σου!…
Αὐτά εἶπε καί χάθηκε χωρίς νά βγεῖ ἀπ᾿ τό κελλί!
Ἦταν ὁ ἅγιος Χαράλαμπος!
Ἀπό τό βιβλίο: “Μηνύματα ἀπό τόν Οὐρανό”, Ἔκδοσις: ” Ἱ. Μονῆς Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2005

*** 

Η Αγία και πάντιμος Κάρα του βρίσκεται επάνω στα Μετέωρα της Θεσσαλίας, εις το Μοναστήρι του Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Κάμνει δε συχνά παράδοξα κι’ εκπληκτικά θαύματα. Υπάρχει εκεί και φυλλάδα, που περιέχει τα θαύματα του Αγίου.
Ιδίως φυλάττει τους ανθρώπους από την φοβερή νόσο της πανώλους. Γι’ αυτό όσες φορές ενέσκηπτε η φοβερή αυτή αρρώστεια, κατεβάζανε οι Πατέρες την Αγία Κάρα του κάτω στις πόλεις και το κακό σταματούσε αμέσως. Το 1812 η τρομερή αρρώστεια της πανώλους εθέριζε όλη την Ήπειρο. Τότε κάποιος, Μολοσσός ονόματι, πατέρας του Ζώτου Μολοσσού, που έγραψε το λεξικό των Αγίων Πάντων, επήγε στα Μετέωρα κι’ έφερε στην Ήπειρο την Τιμία Κάρα του Αγίου Χαραλάμπους και σταμάτησε το θανατικό.

Το 1897 έγινε ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος. Τότε οι Τούρκοι πήρανε την Αγία Κάρα και την εκτύπησαν με χίλιους δυο τρόπους για να ανοίξη και να πάρουν μόνον το αργυρό κουτί της. Δεν μπο¬ρέσανε όμως να το ανοίξουνε. Ο Θεός τους έδωσε την τιμωρίαν, γιατί κάνανε οι Τούρκοι και άλλες ιεροσυλίες. Αρρωστήσανε δε όλοι τους βαριά. Πεθάνανε τότε 35.000 Τούρκοι στην Θεσσαλία από τύφο δια θαύματος του Αγίου.
Όταν έμαθε ο Σουλτάνος, ότι χάθηκε τόσος πολύς στρατός στην Θεσσαλία, έγραψε στον Διοικητή του τουρκικού στρατού, Εδέμ, επίσημο γράμμα και τον ρωτούσε:
—Πώς χάθηκε αυτός ο στρατός, αφού δεν έγινε καμμιά μάχη με τους Έλληνας; Και ο Εδέμ απήντησε τότε ως εξής!
—Όσοι Τούρκοι χάλασαν Εκκλησίες και Μοναστήρια πεθάνανε από τύφο. Εγώ το χέρι του Θεού δεν μπόρεσα να Το εμποδίσω. Όλοι οι κακοί Τούρκοι κακώς απέθαναν!

***

Κέρασμα από τον άγιο Παΐσιο στην “Παναγούδα”,
ανήμερα του αγίου Χαραλάμπους

 

Μαρτυρία π. Σ. Α., αποφοίτου Αθωνιάδος:
«Ήταν 10 Φεβρουαρίου 1980. Τα χιόνια αργούν να λυώσουν, γι’ αυτό λίγοι κατηφορίζουν προς το οικειότερο Κελλί της αγιώνυμης πολιτείας, την “Παναγούδα”.
Το θεώρησα χρυσή ευκαιρία γιατί θα τον εύρισκα μόνο.
Έλαβα ευλογία από τον Σχολάρχη και κατηφόρισα προς την απέριττη καλύβη του π. Παϊσίου για να τρυγήσω λίγη πνευματική αμβροσία.
»Μόλις έφθασα στην αυλόπορτα τράβηξα το συρματόσχοινο και χτύπησε το καμπανάκι. Ο Γέροντας βγήκε, μου κατέβασε το κλειδί και άνοιξα την πόρτα.
Με υποδέχθηκε και μου είπε να καθήσω.
–Τι γίνεται, Γέροντα; Πως είσθε; τον ρώτησα.
– Τι να κάνω… είμαι κουρασμένος, είμαι και άρρωστος… (είχε γρίππη). Δεν μ’ αφήνει ο κόσμος να πεθάνω…
– Όχι, Γέροντα, σας χρειαζόμαστε, του είπα.
– Φαίνεται έχω αμαρτίες ακόμα, είπε, γραμμάτια… Δεν έχω και τίποτα να σε φιλέψω. Κάτι λουκούμια που είχα τάφαγαν οι τελευταίοι επισκέπτες που ήρθαν εδώ το μεσημέρι από τις Καρυές.
–Δεν θέλω τίποτα, Γέροντα, για συζήτηση ήρθα.
– Όχι, για στάσου, είπε.
Και χωρίς να χάση καιρό βγήκε έξω στο χιόνι.
Τον παρακολουθούσα από περιέργεια. Από την ολάνοιχτη πόρτα τον έβλεπα σκυφτό προς το χιόνι. Είχε την πλάτη προς εμένα και σαν να έκανε κάτι.
Σε λίγο μπήκε μέσα κρατώντας ένα τενεκεδάκι και μέσα φαίνονταν κάτι ανισομεγέθη σκευάσματα με αποτυπωμένες δαχτυλιές και σημάδια παλάμης.
Όλα ακανόνιστα, άλλα μεγαλύτερα, άλλα μικρότερα. Όλα άσπρα και σαν να είχαν πολλή άχνη πασπαλισμένη από πάνω, όπως είναι το χιόνι.
– Πάρε, μου είπε. Πάρε να φας.
Έφαγα ένα. Η γεύση ήταν σαν λουκούμι και στην κυριολεξία ήταν λουκούμι.
–Πάρε άλλο ένα, μου είπε, αλλά όχι άλλα.
–Ωραία τα λουκούμια, π. Παΐσιε, είπα.
– Ποια λουκούμια; Χιόνι είναι, είπε γελώντας. Κοίταξε, μου είπε, μην πης τίποτα σε κανέναν. Με πόσα παιδιά μένεις στον θάλαμο; Πάρτα να τα δώσης στα παιδιά, αλλά προσοχή δεν θα πεις τίποτα.
»Έφυγα από το Καλύβι γιατί νύχτωνε και έκανα όπως μου είπε ο Γέροντας.
Από τα λουκούμια αυτά που τα έκανε ο Γέροντας με το χιόνι έφαγαν και άλλα τρία παιδιά του θαλάμου μου.
Αλλά δεν είπα τίποτα για την προέλευσή τους, διότι δεν είχα ευλογία.
Τώρα που ο Γέροντας εκοιμήθη και ήρθη το “επιτίμιον” το εξιστορώ εις δόξαν Θεού».
Βίος Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, Ιερομονάχου Ισαάκ Άγιον Όρος, 2016 σελ. 567-569
https://www.youtube.com/watch?v=CNypxIPazl8

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Η χαρά είναι ευγνωμοσύνη και όταν είμαστε περιχαρείς, τότε αυτό αποτελεί την καλύτερη έκφραση ευχαριστίας, που μπορούμε να προσφέρουμε στον Θεό, ο οποίος μας απελευθερώνει από τη θλίψη και την αμαρτία.

«Χαίρετε ἐν Κυρίω πάντοτε· πάλιν ἐρῶ χαίρετε» (Φιλιππησίους 4,4).

 

Ω αδελφοί, τι χαρά, τί γλυκύτητα μας περιμένει στον ουρανό! Κύριε Ιησού, πανθαύμαστη πηγή της χαράς, άγγιξε με το δάχτυλό Σου το στόμα μας και μην αφήσεις ούτε μια σταγόνα λασπόνερου λύπης και πειρασμού να μας δηλητηριάσει.
https://iconandlight.wordpress.com/2022/02/10/%cf%89-%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%bb%cf%86%ce%bf%ce%af-%cf%84%ce%b9-%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%ac-%cf%84%ce%af-%ce%b3%ce%bb%cf%85%ce%ba%cf%8d%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%81/

Άγιος ιερομάρτυς Χαράλαμπος. Εύχομαι να έχετε πάντοτε την πνευματική χαρά σ᾿αυτήν την ζωή, και στην άλλη, την αιώνια, να χαίρεσθε μόνιμα πια κοντά στον Χριστό. Αμήν.
https://iconandlight.wordpress.com/2024/02/09/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%ac%cf%81%cf%84%cf%85%cf%82-%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%bb%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%82-%ce%b5%cf%8d%cf%87%ce%bf%ce%bc%ce%b1%ce%b9/

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς στῦλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καὶ λύχνος ἀείφωτος, τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδείχθης Χαράλαμπες· ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διὰ τοῦ μαρτυρίου, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τὴν σκοτόμαιναν μάκαρ· διὸ ἐν παῤῥησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ζήνωνος τοῦ ταχυδρόμου. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Θείου Πνεύματος λαβὼν τὴν χάριν, δι᾿ ἀσκήσεως ἁγίας Πάτερ, ζωῆς θείας ὑπεμφαίνεις τὰς χάριτας· καὶ τοῦ Σωτῆρος θεράπων γενόμενος, τῆς παρ᾿ αὐτοῦ ἠξιώθης λαμπρότητος. Ζήνων Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Στιχηρά. Τοῦ Ἱεροµάρτυρος
Ἦχος πλ. βʹ. Ὅλην ἀποθέµενοι.

Χαρὰν τὴν ὑπέρλαµπρον, καὶ τὴν ὑπέρτιµον δόξαν, ἀθλήσας κεκλήρωσαι, καὶ τὴν αἰωνίζουσαν ἀγαλλίασιν, Ἱερεῦ Ὅσιε, ἀθλητὰ τίµιε, Στρατιῶτα γενναιότατε, ὁ τὰ στρατεύµατα, καὶ τὰς παρατάξεις τοῦ δράκοντος, αἱµάτων σου τοῖς ῥεύµασιν, ἄρδην κατακλύσας τῇ χάριτι, καὶ θείᾳ ἐντεύξει, νεκροὺς ἐξαναστήσας ἀληθῶς, καὶ παῤῥησίᾳ δεόµενος, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡµῶν.

iconandlight.wordpress.com