Ὅσιος Ἰάκωβος Τσαλίκης: «Νὰ ἔχετε ἱερέα νὰ σᾶς διαβάζει γιὰ τὴ βασκανία. Ἐὰν δὲν ἔχετε ἱερέα, ἁγιασμὸ νὰ ἔχετε, παιδιά μου»

 

Κάποτε, παιδιά μου, λειτουργοῦσα σ’ ἕνα χωριουδάκι ἐδῶ κοντά. Λειτουργοῦσα περίπου 30 χρόνια. Πήγαινα μὲ τὸ μουλάρι καὶ λειτουργοῦσα τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ μιὰ μέρα, ἀφοῦ λειτούργησα, μοῦ λέει ἕνας ἐπίτροπος:

–Ἔλα, παπᾶ μου, νὰ πιεῖτε ἕναν καφέ.

–Παιδί μου, ἐγὼ δὲν πηγαίνω σὲ σπίτια, τοῦ λέω.

–Ἂν δὲν ἔρθετε παπᾶ μου, μᾶς προσβάλλετε χονδρικῶς. Ἐμεῖς, πάτερ μου, σᾶς σεβόμεθα καὶ σᾶς ἐκτιμοῦμε.

Λέω στὸν πάτερ Κύριλλο, ποὺ ἤμαστε μαζί.

–Δὲν πᾶμε, πάτερ μου, μαζὶ γιὰ συντροφιά;

Μόλις πήγαμε, ἦταν ἐκεῖ μιὰ γριά, ποὺ ἄρχισε νὰ λέει:

«Παπᾶς μικρὸς στὸ μάγουλο! Τί ὀμορφιὰ αὐτὸς ὁ παπᾶς; Τί ἦταν αὐτό, ὅπως τὸ ἔλεγε τόσο ὄμορφα, τὸ “ἀνὼ σχῶμεν τὰς καρδίας”, καὶ ἦταν σὰν δέυτερος Θεός, δεύτερος Χριστός».

Ξαφνικά, παιδιά μου, ἐκεῖ ποὺ ἤμασταν, μὲ κόβει ἕνας κρύος ἱδρῶτας, βασκανία ἦταν. Κι ἐγώ, μὲ συγχωρεῖτε, εἶπα:

–Ἅγιε μου, προφήτη Ἠλία, τόσα χρόνια σὲ λειτουργῶ ἐδῶ. Τί ἦταν αὐτὸ ποὺ ἔπαθα τώρα;

Λέω στὸν πάτερ Κύριλλο:

–Πάτερ, νὰ σηκωθοῦμε νὰ φύγουμε.

–Μά, ἀφοῦ φτιάχνουν καφέ, εἶπε ὁ πάτερ Κύριλλος.

–Πάτερ, τοῦ λέω ἐγὼ θὰ πεθάνω αὐτὴ τὴν στιγμή.

Ἐρχόμεθα κάτω στὸ Μοναστήρι καὶ μοῦ λέει ὁ πάτερ Κύριλλος.

Πάτερ μου, σὲ βάσκανε ἡ γριά.

–Πάτερ μου, τί νὰ μοῦ κάνει ἡ γριά; Τί ὀμορφιὲς καὶ τί κάλλη εἶχα ἐγώ;

–Πάτερ μου, μὲ τὰ λόγια της. Νὰ σοῦ φέρω λίγο ἁγιασμό.

–Ἐγὼ λειτούργησα καὶ κοινώνησα, πάτερ μου. Θὰ πιάσει ἡ βασκανία τὸν παπᾶ, τὸν λειτουργό;

–Μετὰ τὴ Λειτουργία ὅμως σοῦ εἶπε ἡ γυναῖκα αὐτὸν τὸν λόγο, εἶπε ὁ πάτερ Κύριλλος.

–Ἔ, τότε φέρε μου λιγάκι ἁγιασμό.

Ἔφερε λίγο ἁγιασμό, παιδιά μου, μὲ συγχωρεῖτε, ἔκανα τὸ σταυρό μου, ἤπια καὶ ἀμέσως ἄνοιξαν τὰ μάτια μου, εἶχα θαμπάδα καὶ ζαλιζόμουνα, κρύος ἱδρῶτας, ἀμέσως συνῆλθα.

Γι’ αὐτό, παιδιά μου, νὰ ἔχετε ἁγιασμὸ στὸ σπίτι σας.

Εἴδατε, παιδιά μου, τί εἶπε ἡ γριά; Ἡ γλωσσοφαγιὰ εἶναι κακό, παιδιά μου.

Γι’ αὐτό, πάντοτε νὰ καταφεύγετε στὴν Ἐκκλησία. Προσευχὴ παιδιά μου, νὰ κάνετε, προσευχὲς καὶ δεήσεις. Νὰ σᾶς διαβάζει ὁ ἱερέας. Νὰ ἔχετε ἱερέα νὰ σᾶς διαβάζει γιὰ τὴ βασκανία. Ἐὰν δὲν ἔχετε ἱερέα, ἁγιασμὸ νὰ ἔχετε, παιδιά μου.

Καὶ τὰ γητέματα καὶ τὰ σαραντάσματα καὶ τὰ φλυτζάνια κι αὐτά, παιδιά μου, εἶναι ὅλα τοῦ διαβόλου ἔργα.

Νὰ πηγαίνετε στὴν Ἐκκλησία, στοὺς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας νὰ πηγαίνετε. Παιδιά μου, νὰ προσέχουμε νὰ μὴ σκανδαλίζουμε. Θὰ φύγουμε μιὰ μέρα. Ὅλες τὶς ὀμορφιὲς θὰ τὶς φάει τὸ χῶμα, ὅπως καὶ τὰ σώματά μας.

Πηγή: «Ἕνας σύγχρονος Ἅγιος – Ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος (Τσαλίκης)», ἔκδοση τῶν πατέρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαυίδ

Συντάκτης

filippiaven

orthodoxia.gr