Τα μνη­μό­συ­να στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα απευ­θύ­νον­ται στους κε­κοι­μη­μέ­νους μη σε­σω­σμέ­νους.

 

Επει­δή όμως δεν γνω­ρί­ζου­με ποιοι εί­ναι σε­σω­σμέ­νοι και ποιοι όχι, εμείς τους μνη­μο­νεύ­ου­με όλους. Και οι μεν σε­σω­σμέ­νοι δεν έχουν ανάγ­κη, αλλά από ευ­χα­ρί­στη­ση και ευ­γνω­μο­σύ­νη κά­ποιο δώρο μπο­ρεί να μας στεί­λουν, οι δε ωφέ­λεια των κο­λα­σμέ­νων εί­ναι με­γά­λη!

Και ο Θεός βλέ­πον­τας, ότι έχου­με προ­θυ­μία να τους μνη­μο­νεύ­ου­με όλους και συ­νε­χώς, θα μας αμεί­ψει δε­όν­τως.

Μνη­μο­νεύ­ον­ται μόνο ονό­μα­τα Ορ­θο­δό­ξων.

Τα ονό­μα­τα των υπο­λοί­πων κε­κοι­μη­μέ­νων, που δεν εί­ναι Ορ­θό­δο­ξοι, θα πρέ­πει να μνη­μο­νεύ­ον­ται από εμάς ιδιω­τι­κώς, με τις προ­σευ­χές μας.

Να πού­με όμως, ότι τα μνη­μό­συ­να πρέ­πει να γί­νον­ται από αν­θρώ­πους που βρί­σκον­ται εν με­τα­νοία και όχι μα­κριά από το Θεό, διό­τι δια­φο­ρε­τι­κά εί­ναι μια άγρια εκμε­τάλ­λευ­ση του Θεί­ου Ελέ­ους και δεν θα υπάρ­χει ωφέ­λεια για κα­νέ­ναν.

Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα, Άγιον Όρος +

 

Ηλιας Καλλιωρας