Ἀδελφοί μου,
στο σημερινὸ Εὐαγγέλιο βλέπουμε μία γυναίκα ἀφανή, πληγωμένη, ταπεινή. Δώδεκα χρόνια ῥύσεως αἵματος, δώδεκα χρόνια ἀπόγνωσης, μοναξιάς καὶ ἐξαιρέσεως. Ἡ κοινωνία τὴν ἔβλεπε ὡς ἀκάθαρτη, ὡς βάρος. Ἀλλ’ ὁ Χριστός τὴν εἶδε ὡς ψυχὴ πολύτιμη.
1. Ἡ πίστις ποὺ τολμᾷ νὰ ἁγγίξει τὸν Χριστόν
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει:
«Οὐ τὸ ἅψασθαι ἰᾶται,
ἀλλὰ τὸ πιστεῦσαι·
ἡ πίστις ἥψατο,
καὶ ἡ χάρις ἐνήργησε».
Δηλαδὴ, δὲν εἶναι τὸ χέρι ποὺ ἁγγίζει, ἀλλὰ ἡ καρδιὰ.
Ἡ γυναίκα ἔκανε κάτι παράτολμο: μέσα σὲ ὄχλο πολὺ καὶ συνθλίβοντα τὸν Κύριον, ἐκεῖνη προσέγγισε μὲ συστολή, μὲ φόβο, ἀλλὰ μὲ ἀκλόνητη ἐμπιστοσύνη.
«Κἂν μόνον ἅψωμαι τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, σωθήσομαι».
2. Ἡ Ἁγία Βαρβάρα ὡς ἄλλη γυνὴ πίστεως
Καὶ σήμερον ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ μίαν ἄλλην γυναῖκα: τὴν
Ἁγία Μεγαλομάρτυρα Βαρβάρα.
Ἡ μία ἅγγιξε τὸ ἱμάτιον· ἡ ἄλλη ἅγγιξε τὸ μαρτύριον.
Ἡ αἱμορροοῦσα ἔρχεται κρυφὰ·
ἡ Βαρβάρα ὁμολογεῖ φανερά.
Ἡ μία ντρέπεται καὶ τρέμει·
ἡ ἄλλη δὲν διστάζει νὰ ἐλέγξει ψεύδη, εἴδωλα, τυραννία, κακουχία.
Καὶ ὅμως, στὶς δύο ὁ Χριστὸς ἀποκαλύπτει τὴν ἴδια πατρικὴ στοργή: «Θύγατερ…»
3. Ἡ ἀρετὴ τῆς τόλμης — Χρυσόστομος καὶ Μέγας Βασίλειος
Ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος παρατηρεῖ ὅτι ὁ Χριστὸς ἀναζητᾷ τὴν γυναίκα, ὄχι γιὰ νὰ τὴν ἐλέγξει, ἀλλὰ γιὰ νὰ φανερώσει τὴν ἀρετή της:
«Οὐκ ἐπὶ τιμωρίαν ἐπηρώτα,
ἀλλ᾽ ἵνα τὴν πίστιν ἐμφανίσει».
Ἤθελε νὰ γίνει φῶς γιὰ ὅλους ὅ,τι γίνεται στὴν καρδιὰ της.
Καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει γιὰ τοὺς μάρτυρες:
«Τὸ μὲν σῶμα πάσχει,
ἡ δὲ πίστις νικᾷ·
ἡ ἀσθένεια ἐμφανής,
ἡ δύναμις ἀόρατος».
Αὐτὸ φαίνεται θαυμαστὰ στήν Ἁγία Βαρβάρα.
Τὸ σώμα της σχίζεται, ἀλλὰ ἡ καρδιὰ της παραμένει ἀκλόνητη.
Τὴν δέρνουν, τὴν κλείουν, τὴν ἐξευτελίζουν, ἀλλὰ ἐκεῖνη ζεῖ ὅπως λέγει ὁ Βασίλειος:
«Ὁ μάρτυς ἐν τῷ σώματι νικᾷ τὸν κόσμον».
4. Ἡ κοινὴ ἑνοποιὸς ἀλήθεια: Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ
Τί ἑνώνει αὐτὲς τὶς δύο γυναῖκες;
Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστόν ποὺ γίνεται τόλμη.
Ἡ αἱμορροοῦσα τολμᾷ νὰ περάσει ἀνάμεσα στὸν ὄχλο γιὰ νὰ ἁγγίξει Χριστόν.
Ἡ Βαρβάρα τολμᾷ νὰ περάσει μέσα ἀπὸ βασανιστήρια γιὰ νὰ μείνει σὲ ἕνωση μὲ τὸν Χριστόν.
Ὁ Χρυσόστομος λέγει κάπου ὅτι
«Ἡ πίστις ὅταν ἀγαπήσῃ,
ἀνδρεῖα γίνεται».
Αὐτὸ ἀκριβῶς βλέπουμε.
Ἡ ἀγάπη γεννᾷ θάρρος.
Ἡ ἐμπιστοσύνη γεννᾷ οἰκειότητα.
Ἡ ἁπλή ἁφή γίνεται δύναμις θεία.
5. Ἡ μιὰ θεραπεύεται —
ἡ ἄλλη θεραπεύει
Ἡ αἱμορροοῦσα θεραπεύεται ἀπὸ τὸν Χριστό.
Ἡ Ἁγία Βαρβάρα γίνεται ἡ ἴδια
πηγὴ ἰαμάτων διὰ τῆς Χάριτος Χριστοῦ, ὅπως λέγει ὁ Βασίλειος:
«Οἱ μάρτυρες γίνονται ἴδιοι φορεῖς τῆς χάριτος».
Ἡ μια ἔζησε πνευματικὴ ἀνακαίνιση.
Ἡ ἄλλη ἔγινε μαρτυρικὴ ἀναγέννηση τοῦ κόσμου.
Συμπέρασμα
Ὁ Χριστὸς δὲν βλέπει πόσο δυνατό εἶναι τὸ χέρι,
ἀλλὰ πόσο ἀληθινή εἶναι ἡ καρδιά.
Ἡ πίστις ποὺ ἀπλῶς ἁπλώνεται πρὸς τὸν Θεόν γίνεται θεραπεία·
καὶ ἡ πίστις ποὺ μένει ἀκλόνητη ἐν μέσῳ βασάνων γίνεται μαρτύριον σωτηρίας.
Ἡ ἁφή τῆς αἱμορροούσης καὶ τὸ αἷμα τῆς Βαρβάρας φανερώνουν τὴν ἴδια ἀλήθεια:
ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ζωὴ ἡμῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου