Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ.

«Αποκαλύψεις» και «προφητείες» έχουμε σε κάποιες με­γάλες θρησκείες. Ιδιαίτερα στον Ιουδαϊσμό. Σ' αυτόν άρχι­σαν, κυρίως για λόγους ιστορικούς, αιώνες πριν από το Χριστό. Άρχισαν από τους προφήτες Ησαΐα, Ιωήλ, Αμώς, Ιεζεκιήλ, Ζαχαρία, Δανιήλ και κράτησαν και δύο αιώνες μ.Χ. Στοιχεία αυτών των προφητικών αποκαλύψεων της Π. Διαθήκης συναντάμε και στην Αποκάλυψη του Ευαγγε­λιστή και Προφήτη Ιωάννη, με την οποία, με φόβο Θεού και πίστη ασχοληθήκαμε κι' εμείς οι ταπεινοί εργάτες του Ευαγγελίου.

H Αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου του Ευαγγελιστή, που περιλαμβάνεται ως τελευταίο (27ο) βιβλίο στον Κα­νόνα της Καινής Διαθήκης, γράφτηκε γύρω στο 94 ή 95 μ.Χ , όταν ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εξορίστηκε στην Πάτμο από τήν Έφεσο, όπου κήρυττε το Ευαγγέλιο, επί Αυτοκράτορα Δομετιανού, οπότε άρχισαν οι μεγάλοι διωγμοί εναντίον του Χριστιανισμού. (Περί του συγγραφέα της Αποκάλυψης και Ευαγγελιστή Ιωάννη ίδε και βιβλίο μας «ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ», κείμενο - μετάφραση - σχόλια).Κατά ιην παραμονή του Αποστόλου Ιωάννη στην Πάτμο, ο Θεός αποκαλύφθηκε στον Ιωάννη που βρισκόταν μέσα στο σπήλαιο της Πάτμου μαζί με το μαθητή του Πρόχορο. Εκεί, ο Ιωάννης -εν εκστάσει, διά Πνεύματος Αγίου- είδε σειρά αποκαλυπτικών οπτασιών, τις οποίες κατέγραψε κατόπιν εντολής που του έδωσε ο Ίδιος ο Χριστός, λέγο­ντας του «ό βλέπεις γράψον είς βιβλίον» (Αποκ. α' 11). Και «γράψον ούν ά είδες καί ά είσί καί ά μέλλει γενέσθαι μετά ταύτα» (α' 19). Και όντως, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης τα κατέ­γραψε ζωντανά, όπως τα είδε, και συγκλόνισε και συγκλο­νίζει τους πιστούς ανά τους αιώνες, προς κατάρτιση και οικοδομή τους, ώστε να πορεύονται προς τη Βασιλεία του Θεού. Έτσι, η Αποκάλυψη του Ιωάννη δεν είναι μύθος και δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με μύθους σαν του Ζωροάστρη, του «τρισμέγιστου Ερμή», ή άλλων «σοφιολογικών αποκαλύψεων». Η Αποκάλυψη του Ιωάννη είναι το κορύφωμα των Αποκαλύψεων του Λόγου του Θεού -Χρισ­τού- που αρχίζουν ΙΣΤΟΡΙΚΑ, και όχι μυθικά, από την Π. Διαθήκη με προτυπώσεις και θεία προφητικά οράματα και ρήσεις, περνούν μέσα από τη Διδαχή, τη Σταύρωση και Ανάσταση του Χριστού και καταλήγουν στην Αποκάλυψη της Πάτμου, που στοχεύει στην εκ βαθέων αφύπνιση των πιστών της Εκκλησίας, και στην πορεία τους προς τη νέα την όντως αληθινή ζωή. Προς τη θέωση του ανθρώπου.

* * *

Κυκλοφόρησαν, όμως και αρκετές ψευδεπίγραφες Α­ποκαλύψεις με το όνομα του Ιωάννη, καθώς και του Απο­στόλου Πέτρου..., αλλά δεν έγιναν πιστευτές και, φυσικά, ούτε αποδεκτές από την Εκκλησία, παρ' ότι υπάρχουν -βέβαια- και κοινά στοιχεία (οράματα και αριθμοί) μεταξύ της γνήσιας Αποκάλυψης του Ιωάννη του Θεολόγου και των ψευδεπίγραφων. Ωστόσο, η διαφορά της Χριστο-κεντρικότητας, της αισιοδοξίας, της συγκεκριμένης αναφοράς στις ιστορικές Μικρασιατικές τοπικές Εκκλησίες, της σύνθεσης της ενότητας του βιβλίου και άλλων όμοιων στοιχείων, καθιστούν την Αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου αληθινή, ασύγκριτη και αμίμητη, ακόμα και των χονδροειδών ιουδαϊκών αποκαλύψεων. Όλα τα στοιχεία της δείχνουν, ότι είναι θεόπνευστη και αποσκοπεί στην ΑΛΗΘΙΝΗ σωτηρία του ανθρώπου και στην αναμόρφωση του σύμπαντος κόσμου. Το ύφος της είναι πεζογραφικό με ποιητικές τάσεις.

* * *

Μερικοί Πατέρες, όπως ο ιερός Χρυσόστομος, ο Θεόδω­ρος ο Μοψουεστίας, ο Θεοδώρητος, ο Κύριλλος Ιεροσο­λύμων κ.ά., δεν αναφέρουν το βιβλίο και δεν ασχολούνται με αυτό.  Προφανώς, γιατί είναι εύκολη η παρερμηνεία του περιεχομένου της Αποκάλυψης και ιδιαίτερα προς χιλιαστικές δοξασίες... και κατά συνέπεια και άστοχες ενέργειες με αρνητική επενέργεια επί του πληρώματος της Εκκλησίας. Ασχολήθηκαν, όμως, μ' αυτό, ο Ιουστίνος, ο Σάρδεων Με­λίτων, ο Κλήμης Αλεξανδρέας, ο Μεθόδιος Ολύμπου της Συρίας, ο Τερτυλλιανός, ο Ειρηναίος και πιο πολύ απ' ό­λους οι Επίσκοποι Καισαρείας, Ανδρέας και Αρέθας, κα­θώς καί ο Τρίκκης Οικουμένιος, οι οποίοι έγραψαν συστη­ματικά υπομνήματα στην Αποκάλυψη. Αυτούς, κυρίως, έχουν οι νεώτεροι - και έχουμε κι εμείς - οδηγό στην μετά­φραση και στα σχόλια του βιβλίου της Αποκάλυψης του Ιωάννη.

 Από τους νεώτερους σοβαρούς ερμηνευτές, έχουμε υπό­ψη μεταξύ των άλλων τους Κριτόπουλο Μητροφάνη, Κ. Λαηβουνιώτη, Απ. Μακράκη, Παν. Μπρατσιώτη, Σάββα Λγπίφίοη, Π. Μπούμη, Γ. Μαυρομάτη, Γ. Μουοτάκη και π. •ι'.βιο Βίττη.

ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Πρόλογος:

Ο πρόλογος περιλαμβάνει την περιγραφή και τη θεία κα­ταγωγή του βιβλίου, το όνομα του συγγραφέα (Ιωάννης) και τους παραλήπτες του βιβλίου, που είναι οι επτά Εκ­κλησίες της Μικράς Ασίας, το χαρακτηρισμό και την προεξαγγελία του βιβλίου. Μετά, αρχίζει το:

Πρώτο μέρος (Κεφ. α'9-γ'22).

Εμφανίζεται σε οπτασία προς τον Ιωάννη η Θεανδρική μορφή του Χριστού και του λέγει: «γράψον α είδες...». Και υπαγορεύονται οι επτά Εκκλησίες και οι επτά Επίσκοποι της Μικράς Ασίας, με ανάλογα μηνύματα για τον καθένα, άλλα θετικά και άλλα αρνητικά, προς συνέτιση τους και κατά Χριστό διαπαιδαγώγηση τους.Δεύτερο μέρος (Κεφ. δ'1 - ιθ'10). Προφητεύεται το μέλλον της Εκκλησίας σε συνάρτηση με την πάλη του Χριστού και της Εκκλησίας Του εναντίον των σκοτεινών δυνάμεων του... Αντίχριστου.

Τρίτο μέρος (ιθ' 11-τέλος)

Ο προφητικός θρίαμβος του Χριστού και της Εκκλησίας Του, η Κρίση και η «Καινή κτίση», η Ευχαριστιακή Σύναξη, που αποτελεί την Αιώνια Βασιλεία του θεού, μέσα στην οποία θ' αγάλλονται οι πιστοί προς δόξαν της Τριαδικής Θεότητας. Αυτός είναι και ο βαθύς και ουσιαστικός λόγος της συγγραφής της Αποκάλυψης. Η ενίσχυση της πεποίθη­σης των πιστών ότι ο Χριστός θα νικήσει και η Εκκλησία Του θα θριαμβεύσει αιώνια, γκρεμίζοντας όλα τα πάσης φύσεως υποκριτικά κατεστημένα του αιώνα τούτου. Και κλείνει το βιβλίο με Επίλογο, επίσης για τη θεία καταγωγή του, στοιχείο που αποδεικνύει και την ενότητα και ακεραιότητα του, αλλά συγχρόνως, ως θεόπνευστες τις προφητείες αυτού του βιβλίου τις οποίες ας μη δια­νοηθεί να τις αλλοιώσει κανένας.

Η γλώσσα του είναι Ελληνιστική, δηλαδή η Δημοτική της εποχής εκείνης, (με μερικούς σολοικισμούς), όπως και της λοιπής Καινής Διαθήκης, απλή κι ελκυστική.

* * *

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

Το όλο βιβλίο αποτελείται από 22 κεφάλαια γεμάτα συμ­βολισμούς, συναρπαστικές εικόνες και υψηλά νοήματα. Αρκετά και δυσερμήνευτα. Η ευρυθμία του, η δύναμη του λόγου του, ο πλούτος χρωμάτων και τονισμών, η ποικιλία του, η πλαστικότητα του και οι μυστικές εξάρσεις του καθιστούν το βιβλίο περισπούδαστο. Μοιάζει δε με αρχαίο μεγαλειώδες ελληνικό δράμα, με συγκλονιστικές  εναλλασσόμενες σκηνές, όπως στην αρ­χαία τραγωδία, και κινείται μεταξύ ουρανού και γης, με κύρια πρόσωπα το θεό, το Αρνίον, το δράκοντα, τον αντί­χριστο, τα δύο θηρία, τη μυστηριώδη γυναίκα, τη Βαβυλώ­να, τους αγγέλους, τα τέσσερα ζώα, τους 24 πρεσβύτε­ρους, τους ιππείς και τόσα άλλα συναρπαστικά στοιχεία, που προκαλούν δέος και έκσταση και οδηγούν μέσα από τις συγκλονιστικές, συμβολικές αποκαλύψεις τους στο βαθύτερο Είναι του ανθρώπου της φύσης και του σύμπα­ντος κόσμου. Γι αυτό ακριβώς οι προφητείες αυτού του βιβλίου δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τις γελοίες •«κοσμικές» προφητείες των διαφόρων μάντεων και αστρολόγων..., με ζώδια και οράματα...

* * *

ΣΥ Γ ΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΤΟΠΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ Μερικοί αμφισβήτησαν το συγγραφέα και τον τόπο συγγραφής. Λένε ότι ένας άλλος πρεσβύτερος Ιωάννης συνέ­γγραψε την Αποκάλυψη και ότι γράφτηκε στην Εφεσσο.Ομως τα εσωτερικά στοιχεία του κειμένου δείχνουν ότι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης είναι ο συγγραφέας και τόπος συγγραφής η ιερά νήσος Πάτμος,η οποία έκτοτε θεωρείται δεύτερη Βηθλεέμ.Ηδη δε από το 1988 και με κέντρο την Ι.Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου που ίδρυσε ο όσιος Χριστόδουλος τον 11ο αι.π.Χ. έχει ανακηρυχτεί και επίσημα Ιερή νήσος.Οπως ελέχθη η Αποκάλυψη είναι ένα διαχρονικό ζωντανό βιβλίο που μπορεί να μας εμπνέει συνεχώς στον αγώνα μας εναντίον του Αντιχρίστου και στη βεβαιότητα της τελικής νίκης του Χριστού και της Εκκλησίας Του,ανεξάρτητα προς τα επι μέρους γεγονότα και τις διάφορες κυμαινόμενες χρονολογίες, που άλλωστε δεν έχουν ου­σιαστική σημασία για τη σωτηρία μας, δηλαδή αν και κατά πόσον η απόλυτη χρονολογική ακρίβεια τους ελέγχεται ή όχι ιστορικά. Αυτά όλα είναι δευτερεύοντα. Πρωτεύοντα και απόλυτα ουσιαστικά είναι τα αιώνια μηνύματα της θεί­ας αποκάλυψης, που αφορούν στη νίκη του «Αρνίου» ενα­ντίον του Αντίχριστου και στην οικειοποίηση αυτής της νίκης από τον καθένα μας, για τη σωτηρία μας και τη θέωσή μας. Ιδιαίτερη, μάλιστα, σημασία έχει το χωρίο: «Ι­δού, έστηκα επί την θύραν και κρούω, εάν τις ακούση της φωνής μου και άνοιξη την θύραν και εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού» (γ' 20). Αυτή είναι η βαρυσήμαντη ουσία της Αποκάλυψης. Να συνδειπνήσουμε αιώνια με το Χριστό. Αυτό έχει για μας απόλυτη κι αιώνια σημασία. Αυτή είναι η αποκάλυψη της αιώνιας ευτυχίας μας, έξω από «τρομοκρατίες», θηριωδίες, χρονολογικές σχολαστικότητες, ακρότητες και ανεπίτρε­πτους φανατισμούς. Και φυσικά έξω από το να βλέπουμε την Αποκάλυψη ως οδηγό «μαντικής» τέχνης... Ας ζήσουμε λοιπόν από τώρα, τα μηνύματα της αποκάλυ­ψης, και το ξαναϋπογραμμίζουμε, μελετώντας την με πολ­λή ταπείνωση, προσοχή και προσευχή, ώστε να συγκαταλεχθούμε με τους πιστούς του Θεού που θα συνδειπνήσουν ευχαριστιακά στην θεία Βασιλεία Του.Είναι δε φοβερή πλάνη να νομίζουμε ότι δεν πρέπει να μελετάμε την Αποκάλυψη. Αλλωστε, το προτρέπει ο Θεός διά του Ιωάννη: «Μη σφραγίσεις τους λόγους της προφη­τείας του βιβλίου τούτου» (κβ' 10). Χαρακτηριστικό είναι και το χωρίο α' 3, «Μακάριος ο αναγινώσκων τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου». Επομένως, πρέπει να τη μελετάμε. Το: «ερευνάτε τας γραφάς» ισχύει για όλη την Αγία Γραφή. Το «πίστευε και μη ερεύνα» είναι κακόηθες, κακόβουλο, αιρετικό. Αρκεί, όπως ελέχθη, να προσέχουμε πολύ, να μην είμαστε επιπόλαιοι ή ιδιοτελείς, κακόπιστοι μελετητές, γιατί τότε ασφαλώς καραδοκούν πλάνες πολλές. Και ιδιαίτερα οι πλάνες που σερβίρονται με αληθοφάνεια, από διάφορους ανά τους αιώνες ψευδοπροφήτες, μάγους κι αστρολόγους, που θέλουν να προσδιορίζουν το μέλλον και τις τύχες των ανθρώπων με πανουργίες και δολοπλο­κίες... προφητεύοντας δήθεν για τη συντέλεια του κόσμου καίτοι έχουν γελοιοποιηθεί χιλιάδες φορές.   ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ <<Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ>> του Αρχιμανδρίτη Τιμόθεου Κ. Κιλίφη.