Πολιτική και πολιτικοί.

Όσον αφορά την πολιτική και τους σημερινούς πολιτικούς, ο Γέροντας Παΐσιος και ο Παππούλης έλεγαν τα εξής.
Α'. Ο Γέροντας Παΐσιος εκμυστηρεύθηκε σε επισκέπτες τα παρακάτω για τους πολιτικούς: «Θα έρθει καιρός που θ’ ανεβοκατεβαίνουν οι κυβερνήσεις, θα εναλλάσσονται τα κόμματα, θα ψηφίζονται ανυπόστατοι νόμοι και διατάγματα, τα οποία και θ’ ανακαλούνται. Τότε ο λαός θα αποστραφεί τους πολιτικούς. Θα επικρατεί σύγχυση, γενική αστάθεια κι αβεβαιότητα για το μέλλον. Θα λείπουν τα αγαθά από το λαό και θα υπάρξει θλίψη, φόβος κι αγωνία για τις εξελίξεις. Εξαιτίας των παραπάνω, ο ελληνικός λαός θ' ανακτήσει την πίστη στο Θεό και θα επιστρέφει στην Εκκλησία και στο Χριστό. Οπότε ο Χριστός, βλέποντας τη μετάνοια του λαού, θα λυπηθεί το ελληνικό έθνος και θα το βοηθήσει, ώστε να ξεπεράσουν οι Έλληνες τη μεγάλη κρίση όσο πιο ανώδυνα γίνεται, χαρίζοντάς τους μεγάλα δώρα στα εθνικά θέματα (Κωνσταντινούπολη). Μακάρι να ζούσα μερικά ακόμη χρόνια, για να έβλεπα τη δόξα της Ορθοδοξίας!»

Β'. Μας είπε ο παπα-Γιάννης: «Εγώ υπηρέτησα στο στρατό σαράντα μήνες, και μάλιστα σε περίοδο πολέμου και πονάω πολύ για την πατρίδα και την Ορθοδοξία. Δε μας σώζουν τα κόμματα αλλά η πίστη μας στο Θεό και στην πατρίδα. Δεν τους εκλέγει ο κόσμος, για να κάνουν ό,τι αυτοί επιθυμούν, αλλά ό,τι συμφέρει το λαό. Θα πρέπει πάντοτε να ψηφίζουμε υποψηφίους που είναι πραγματικοί χριστιανοί. Κι εμείς θα πρέπει να κάνουμε προσευχή με πολλή πίστη κι αγάπη, ώστε ο Θεός να τους
φωτίζει, για να επιτελούν το πρέπον για το Έθνος μας. Σύντομα μεγάλη πείνα θα έλθει στην Ελλάδα κι ο λαός μας θα δοκιμαστεί πολύ. Όμως, ο αγαθός Θεός βλέποντας την πραγματική μετάνοια του ελληνικού λαού θα βοηθήσει και δε θα εξαντληθούμε από τη δοκιμασία».

Στη συνέχεια ακολουθεί το ανέκδοτο ποίημα «Οι επαγγελματίες», του μακαριστού θεολόγου Αποστόλου Ιωαννίδη,

Οι έπαγγελματίες

Αυτοί είναι «έπαγγελματίες»,

είπε ό φίλος μου ό Θανάσης,

έπομένως καί τόν έναν καί τόν άλλον νά ξεχάσεις.

Εμείς στρεφόμαστε πρός τόν Λαό καί τούς Γεροντάδες του,

άπορρίπτουμε εξ ύπαρχής τούς καλαμαράδες του,

οι όποιοι πρός όπαδοποίηση ωθούν τά πλήθη,

δέν δέχονται ούτε τά έθιμα ούτε τά ήθη,

προτρέπουν τούς Έληνες νά τούς άκολουθοΰν

μήτε νά ψηφίζουν ή νά ομιλούν.

Παγίδευσαν τούς ανθρώπους μέσα στά κόμματα τής πολιτικής τά σύγχρονα εκτρώματα* πού άλληλοπεριχώρηση, πού κοινότητα, κυριαρχεί μόνον ή ιδεολογική άθλιότητα.

Τήν εμφάνισή του κάνει ό «μπαλκονάτος», άς όψεται ό Θωμάς ό Άκινάτος, ό πρώτος στήν ιστορία Άρχιστοχαστής, τού παπισμού ό εισηγητής.

Ένώ ό Παππούλης άπό τό Νεοχώρι όπου εμφανίστηκαν καί πάλι οί «λώροι»

το οποίο έχει ως θέμα του την πολιτική και τους πολιτικούς.
πού σέ ενώνουν μέ τόν ουρανό

-δός δόξαν τω Θεω-

κάθε άλλο παρά σέ καθηλώνει,

την καρδιά σου μέ χαρά πληρώνει,

σέ οδηγεί ασφαλώς σέ μέρη υψηλότερα

ξεκινώντας άπό τής «Κερκίνης» τά ενδότερα.

Γι’ αυτό καί ό λαός σπεύδει νά τόν συναντήσει ινα μέ έναν «Άγιο» τού Θεού επικοινωνήσει.

Όπως τούτο γίνονταν καί στοϋ π. Παϊσίου τήν κέλλα

ένα αδιάκοπο καί συνεχές πήγαινε καί έλα,

μιά μακρόσυρτη πορεία ανθρώπων,

πονεμένων άλλά καί προβληματισμένων στρατοκόπων.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΠΑΤΗΡ ΚΑΛΑ'Ι'ΔΗΣ
ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ
ΤΟΜΟΣ Β'.