Του Δρ. Κων/νου Αποστόλου-Κατσαρού*
Κατά κοινή ομολογία, τα μέσα με τα οποία επιχειρείται στα χρόνια μας να προωθηθεί η αποστασία από την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση, την Ορθοπραξία ως στάση ζωής, είναι πολλά και πολυδιάστατα.
Το πνεύμα της λεγομένης «Νέας Εποχής» έχει διαποτίσει αναρίθμητες εκφάνσεις της καθημερινότητας, σε σημείο που να αλλοιώνει την Πίστη μας και κατ’ επέκταση τη σχέση μας με τον Τριαδικό Θεό, από τον οποίο και απομακρυνόμαστε σταδιακά χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.
Η Νέα Εποχή μετέρχεται πληθώρας εργαλείων αποδόμησης.
Ανατολικές παραθρησκείες υπό τον μανδύα υποτιθέμενων προτύπων υγιεινής διαβίωσης, εναλλακτική-ολιστική ιατρική, έξαρση νεοφανών αιρέσεων και καταστροφικών λατρειών, αρχαιολατρεία και νέο-ειδωλολατρεία, κάθε είδους μαντείες και μαγγανείες, νεοπαγανισμός και υιοθέτηση «εορτών» όπως αυτές της γης (πατάτας, καλαμποκιού, κρασιού κλπ), επικίνδυνες πρακτικές αυτό-βελτίωσης, το νεόφερτο μυστικιστικό χαλοουίν και πλείστα άλλα παραδείγματα, τα οποία εντάσσονται στην γενικότερη προσπάθεια αναβίωσης ειδωλολατρικών συνηθειών και πρακτικών.
Εσχάτως δε, και ένας από τους λόγους δια τον οποίο γράφτηκε το παρόν άρθρο, είναι η παρατηρούμενη προσπάθεια να αποδοθεί κάποιας μορφή ζωντανής οντότητας στα φυσικά καιρικά φαινόμενα. Αναφερόμαστε δηλαδή στη στοχευμένη ονοματοδοσία σε φαινόμενα όπως τα χαμηλά βαρομετρικά, οι χιονιάδες και οι καταιγίδες.
Ξαφνικά, τα έκτακτα μεν, συνηθισμένα δε, για το κλίμα της χώρας καιρικά φαινόμενα, αποφασίστηκε ότι θα φέρουν συγκεκριμένα ονόματα. Άλλη μια ξενόφερτη και ύπουλη μεθόδευση που δίνει εμμέσως την αίσθηση ότι πρόκειται για ζωντανά φυσικά φαινόμενα τα οποία είτε τιμωρούν (με πλημμύρες, καταστροφές και θανάτους) είτε επιβραβεύουν (με ηλιοφάνεια και κατάλληλες συνθήκες για αναψυχή).
Τοιουτοτρόπως τα φυσικά φαινόμενα συγχέονται με τους αρχαίους ψευδο-θεούς του ανέμου (Αίολος), του κεραυνού (Δίας) και ούτω καθεξής.
Γι' αυτό το λόγο και επιλέγονται ονόματα αρχαίων θεών ή αρχαιοπρεπή όπως Αριάδνη, Δαίδαλος, Ζήνων, Υπατία, Γηρυόνης, Ετεοκλής, Ηφαιστίων κλπ.
Μάλιστα προσφέρεται και αληθοφανής δικαιολογία για το νεόφερτο αυτό φαινόμενο της ονοματοδοσίας των φυσικών φαινομένων, η οποία είναι ότι εφαρμόζεται για πρακτικούς λόγους και αποσκοπεί στην παρακολούθηση των φαινομένων από τους επαγγελματίες μετεωρολόγους.
Διερωτόμαστε, βέβαια, γιατί ξαφνικά τώρα οι επαγγελματίες ανακάλυψαν τον «ενδεδειγμένο» τρόπο προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους.
Ο άλλος λόγος που προφασίζονται είναι μάλλον πιο πειστικός και έγκειται στο γεγονός ότι τα ονόματα που επιλέγονται αποσκοπούν στην αύξηση της τηλεθέασης-ακροαματικότητας μέσω της ψυχολογικής χειραγώγησης του κοινού με πηχυαίους τίτλους, όπως «Η επέλαση του Γηρυόνη», «Το κύμα της Υπατίας» κλπ.
Ειδικότερα, μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στην Αμερική έδειξαν ότι το κοινό φοβάται λιγότερο τα φαινόμενα με γυναικεία ονόματα σε σχέση με τα ανδρικά.
Ιστορικά, η χρήση ονομάτων καθιερώθηκε αρχικά μόνο για τους τυφώνες κατά τη δεκαετία του '40, στους οποίους δίδονταν γυναικεία ονόματα και βάσει καταλόγων που συνέταξε αργότερα το Εθνικό Κέντρο Τυφώνων των ΗΠΑ. Εν συνεχεία, οι κατάλογοι αυτοί έπαψαν να έχουν αποκλειστικά γυναικεία ονόματα το 1979, μετά από παράπονα των δικαιωματιστών του φεμινιστικού κινήματος.
Εν πάση περιπτώσει, είναι καταφανής η προσπάθεια του εκμαυλισμού της συνείδησης του κοινού προκειμένου να συνηθίσει στην ιδέα ότι τα φυσικά φαινόμενα έχουν «οντότητα» και άρα δεν επηρεάζονται-ελέγχονται από την Παντοδυναμία του Τριαδικού Θεού.
Και αυτό
εμπίπτει βέβαια στη γενικότερη στρατηγική του ελέγχου και της αλλοίωσης
των ηθών των νεοελλήνων από τους γνωστούς αγνώστους ιθύνοντες της Νέας
Εποχής.
Ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος σημείωνε πολύ εύστοχα: «Η Νέα Εποχή, δεν θέλει εκκλησίες αδειανές από πιστούς, αλλά γεμάτες από κόσμο με αλλοιωμένο φρόνημα».
Πολλές από τις προωθούμενες νέες αυτές «μόδες» μοιάζουν αθώες και βρίσκουν έτσι πρόσφορο έδαφος όπου παρατηρείται ελλιπής κατήχηση.
Παρουσιάζονται με οικολογικό προσωπείο και υποτιθέμενο ενδιαφέρον για τη φύση και το περιβάλλον ή ως πρακτικές που μαρτυρούν «πολιτική ορθότητα» ή ως αναζητήσεις-δράσεις που δείχνουν «υψηλό μορφωτικό-πολιτιστικό» επίπεδο. Πρακτικές πολυπολιτισμικές, πολυσυλλεκτικές και ποικιλόχρωμες, προκειμένου να προωθηθούν ως «κοσμοπολίτικες» ή ως «πολιτικά ορθές».
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα παγκόσμια ΜΜΕ προβάλουν εξαντλητικά τους παθιασμένους αυτοαποκαλούμενους ακτιβιστές, εσχάτως δε και στρατευμένους εφήβους σε σύγχυση, που ενδιαφέρονται με ζήλο «ου κατ’ επίγνωσιν» για τη σωτηρία του πλανήτη, επειδή στην ουσία θεωρούν τη φύση ως κάτι το οποίο έχει «θεία» υπόσταση και ως τέτοια εμμέσως τη λατρεύουν.
Όλα αυτά υπάγονται στη σύγχρονη αντίληψη του νεοπαγανισμού που εντέχνως προωθείται στην παγκόσμια κοινωνία και δη στην ελληνική, ώστε να εξαλειφθούν οι αντιστάσεις τις οποίες προβάλλει η Εθνική μας ταυτότητα και ιδιοσυγκρασία που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση.
Το αποτέλεσμα της συντονισμένης επίθεσης που δεχόμαστε είναι η βαθιά πνευματική κρίση που αντιμετωπίζουμε, η οποία με τη σειρά της οδηγεί: στην αμφισβήτηση και άκριτη απόρριψη των ιερών θεσμών και παραδόσεων, στην έντονη αντιχριστολογία και δαιμονολογία, στον υλισμό και ασύστολο υπερκαταναλωτισμό, στον ομφαλοσκοπικό ατομικισμό, στον ακραίο δικαιωματισμό, στην νομιμοποίηση των παθών και εν τέλει, στην ποινικοποίηση της Χριστοήθειας.
Στο σύνολό τους συνθέτουν ένα φαύλο παρόν το οποίο προοιμιάζει ένα ζοφερό μέλλον.
Το Σώμα της Εκκλησίας πολεμείται, ενώ η πολιτεία-άρχουσα τάξη, πρωτοστατεί και συνεργεί προς αυτήν την κατεύθυνση θυσιάζοντάς το ως βορά στα αρπακτικά της παγκοσμιοποίησης.
Το ζήτημα είναι, αν τελικά θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας και στα παιδιά μας να βαδίσουμε σε αυτήν την πλατιά οδό της απωλείας ή αν θα ανανήψουμε από το λήθαργο των νεοεποχήτικων σειρήνων.
Τη λύση την έδωσε ο Άγιος των ημερών μας, Παΐσιος ο Αγιορείτης, με τα θεόσοφα λιτά και παραινετικά του λόγια: εκεί που αυτοί γκρεμίζουν, εκεί πάνω εμείς θα κτίζουμε, γιατί… ο διάβολος τώρα οργώνει, αλλά ο Χριστός τελικά θα σπείρει!
* διετέλεσε λέκτορας και επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον της Βρετανίας, από το οποίο κατέχει μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου