Έχει τόσο οργιάσει ο σατανάς με τα όργανά του, ώστε θέλουν να καταπιούν τα πάντα. Ας προσευχόμαστε λοιπόν όλοι, διότι χανόμαστε. Αλλά δεν υπάρχει επικίνδυνη κατάσταση στην οποία να μη δύναται ο Θεός να βοηθήσει, με την μεσιτεία της Παναγίας μας, της Υπερμάχου Στρατηγού…

Συναξάριον Τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΙΘʹ(19ῃ) τοῦ μηνὸς Αὐγούστου, μνήμη τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἀνδρέου τοῦ Στρατηλάτου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ τελειωθέντων δισχιλίων πεντακοσίων ἐνενήκοντα τριῶν ἐν Κιλικία Μ. Ἀσίας (286-305).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Τιμοθέου, Ἀγαπίου, καὶ Θέκλης ἐκ Βιζύης Παλαιστίνης (304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Εὐτυχιανοῦ τοῦ στρατιώτου, καὶ Στρατηγίου, διὰ πυρὸς τελειωθέντων (304)
Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Θεοφάνους ἐξ Ἰωαννίνων τοῦ νέου, τοῦ ἐν τῷ ὄρει τῆς πόλεως Ναούσης ἀσκήσαντος (16ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Γεννάδιος ὁ Λιθουανός, ἐν Κοστρομά τῆς Ῥωσίας (23/1, 1565) [ἀνακομιδή λειψάνων (1646)]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Πιτιρίμ Ἐπίσκοπος Perm Ῥωσίας (1445)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Δανιὴλ τοῦ Ἁγιορείτου, ἐκ Ζαγορᾶς τοῦ Πηλίου ὁρμωμένου και ἐν Φολεγάνδρῳ νήσῳ ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος (19ο αι.).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις τῆς῾Υπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς ἐπονομαζομένης «τοῦ Ντὸν» ἐν Ῥωσίᾳ, καὶ Ἀνάμνησις τοῦ θαύματος τῆς ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου τῆς ἐπονομαζομένης «τοῦ Ντὸν» ἐν τῷ ποταμῷ Μόσκβα, ἀποστρέψας μετ’ αἰσχύνης τοὺς ἀθέους Ἀγαρηνοὺς Τατάρους τῆς Κριμαίας ἐκ τῆς Ῥωσικῆς Γῆς, ἐν ἔτει 1591.

Στίχοι.
Αἰγαῖον ἀπίστων ἀπειλῆς λύτρωσαι,
αὐτοῦ φοβερὰ προστασία, Παρθένε.

«Μείνον μεθ’ ημών, η ημετέρα παράκλησις, το μόνον επί γης ημών παραμύθιον. Μη εάσης ημάς ορφανούς, Μήτερ…».

Έλεγε ο άγιος Παΐσιος για την Παναγία, που επανειλημμένα Την είχε δη: «όποιος δεν έχει γευθή την ανέκφραστη γλυκύτητα και παρηγοριά της Παναγίας μοιάζει με τα παιδιά του ορφανοτροφείου που δεν νοιώσαν την οικογενειακή ζεστασιά».

“Να πεις τους Έλληνες να μη φοβούνται και να έχουν θάρρος και ελπίδα! Γιατί στο τιμόνι της Ελλάδος κάθεται η Παναγία”! Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Από καιρού εις καιρόν ακούει κανείς, ακόμη και μεταξύ των Χριστιανών, τη φράση των απίστων:” Μέχρι και ο Θεός δεν μπορεί εδώ να βοηθήσει !” Εντούτοις, δεν υπάρχει επικίνδυνη κατάσταση στην οποία να μη δύναται ο Θεός να βοηθήσει, ούτε υπάρχουν εχθροί οι οποίοι κατόρθωσαν αφ εαυτών να επικρατήσουν, χωρίς Εκείνος να το επιτρέψει.
Μη ρωτάτε πως θα συντρίψει ο Θεός τον πανίσχυρο στρατό των εχθρών μας, αυτό είναι πιο εύκολο για τον Θεό, απ ότι είναι για εσάς το να αναπνέετε! Διαβάστε πως ο Θεός, με μια θεοφάνεια τρόμαξε τον Συριακό στρατό σε τέτοιο βαθμό, ώστε αυτός διαλύθηκε και ο Ισραήλ σώθηκε (Β ‘ Βασιλ. 7,6).
Διαβάστε πως σώθηκε η Ιερουσαλήμ από την απειλή του πανίσχυρου στρατού της Βαβυλώνας, χωρίς καμμία άλλη προσπάθεια εκ μέρους του βασιλιά Εζεκία, παρεκτός την ικεσία και προσευχή του ενώπιον του Θεού (Β ‘ Βασιλ. 19, 35).
Ο πρόλογος της Αχριδας, (Αύγουστος), Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς

***

Ἡ Παναγία τοῦ Ντόν, ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός

Παλαιότατη εικόνα, πολύτιμο κειμήλιο της Ρωσικής εθνικής και εκκλησιαστικής ιστορίας, αφού συνδέεται με την Μάχη του Κουλίκοβο Πολ (Αγρού της Μπεκάτσας), και τον εθνικό ήρωα της Ρωσίας και Άγιο της Ορθοδοξίας Δημήτριο Ντόνσκοϊ.

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1380, στο Κουλίκοβο, πεδιάδα της Νότιας Ρωσίας ανάμεσα στους ποταμούς Ντον, Νιπράτσα και Κρασίβαγια Μεστά, ο χάνος των Τατάρων Μαμάϊ κατατροπώθηκε από τον μεγάλο ηγεμόνα της Μόσχας άγιο Δημήτριο Ντόνσκοϊ (1358-1389), επικεφαλής των ενωμένων στρατιωτικών δυνάμεων πολλών ρωσικών ηγεμονιών.
Λίγο πριν την μάχη ήρθαν να ενισχύσουν τον ορθόδοξο στρατό και οι Κοζάκοι της περιοχής του Ντον, οι οποίοι έφεραν τη θεομητορική αυτή εικόνα από τον Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της πόλης Σιροτίν. Αμέσως έγινε περιφορά της εικόνος ανάμεσα από τους Ρώσους στρατιώτες. Ο γνωστός ιστορικός Ν. Καραμζίν (1766-1826) περιγράφει μια συγκινητική σκηνή :«Όρθιος πάνω ς’ έναν ψηλό λόφο, βλέποντας τον πολυάριθμο και πειθαρχημένο στρατό του, τις αναρίθμητες σημαίες, που κυμάτιζαν στον ελαφρό άνεμο, και τη λάμψη των όπλων κάτω από τις ακτίνες του ηλίου, ακούγοντας την ομόφωνη και ολόκαρδη προσευχή των ανδρών του: «Κύριε, χάρισε την νίκη στον ηγεμόνα μας!», και γνωρίζοντας ότι χιλιάδες απ’ αυτούς τους θαρραλέους πολεμιστές σε λίγες ώρες θα θυσίαζαν τη ζωή τους από αγάπη προς την πατρίδα, ο Δημήτριος με ευλάβεια γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου…».
Στη διάρκεια της αποφασιστικής μάχης η Υπέρμαχος Στρατηγός από την εικόνα της, που βρισκόταν στη μέση της ρωσικής στρατιάς τοποθετημένη σε ψηλό κοντάρι, ενθάρρυνε τους ορθοδόξους μαχητές κι έσπερνε τον φόβο στους μουσουλμάνους.
Μετά την μεγάλη μάχη οι Κοζάκοι του Ντον δώρησαν την εικόνα στον νικητή άγιο Δημήτριο Ντόνσκοϊ και αυτός την κατέθεσε στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου του Κρεμλίνου της Μόσχας και αργότερα στον νέο Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Θαυματουργές εικόνες της Παναγίας στη Ρωσία, εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου, σελ. 227

Τον Αύγουστο του 1591, ο Κριμαίος Χαν Νουραντίν και ο αδελφός του, Μουράτ-Γκιρέι, εισέβαλαν στη Ρωσία με μεγάλο στρατό. Πλησιαζοντας οι Τατάροι της Κριμαίας προς τη Μόσχα, στρατοπεδευσαν στους λόφους Vorobiev (των σπουργιτιων), τοτε η εικόνα τοποθετήθηκε στο παρεκκλήσι του ρωσικού στρατοπέδου, όπου έγιναν δεήσεις στη Θεομήτορα. Εκείνη την εποχή, σχεδόν ολόκληρος ο ρωσικός στρατός βρίσκονταν στο Βελίκι Νόβγκοροντ, προστατεύοντάς τον από τους Σουηδούς. Η πρωτεύουσα ήταν ανυπεράσπιστη. Ο τσάρος Θεόδωρο Α’ Ιβάννοβιτς (1584 – 1598), ελπίζοντας στην άνωθεν βοήθεια, διέταξε να γίνει λιτανεία με την εικόνα της Παναγίας του Ντον γύρω από τα τείχη της πόλης και με τον Πατριάρχη αγ. Ιώβ (1587 – 1598), κάλεσαν τον λαό να προσευχηθεί μπροστά στην εικόνα και στη συνέχεια την έβαλε στη μέση ενός μικρού στρατού της Μόσχας. Τη νύχτα, μετά από θερμή προσευχή, ο τσάρος έλαβε μια αποκάλυψη από τη Μητέρα του Θεού που του εμφανίστηκε και το πρωί οι Τάταροι, φοβισμένοι από μια άγνωστη ανώτερη δύναμη τράπηκαν σε φυγή, εγκατέλειψαν το πεδίο της μάχης στον ποταμό Μόσκβα, αφήνωντας πολλούς τραυματίες και ολόκληρο το στρατόπεδό τους.  Σε ένδειξη ευχαριστίας προς την Ευεργέτιδα τους και Υπέρμαχο Στρατηγό, το 1592 ίδρυσαν σε εκείνην την τοποθεσία τη Μονή Ντονσκοϊ. Το μοναστήρι διατηρούσε στα τείχη του ένα Θαυματουργό αντίγραφο της εικόνας της Παναγιας. Σε ένα παρεκκλήσι της τοποθέτησαν τη θεομητορική εικόνα, της οποίας ο εορτασμός ορίστηκε στις 19 Αυγούστου, όπου κάθε χρόνο μια θρησκευτική πομπή ερχόταν εδώ από το Κρεμλίνο.
Στο παρεκκλήσι αυτό της Παναγίας του Ντον τάφηκε ο ομολογητής Πατριάρχης Μόσχας άγιος Τύχων (1925).
Στις 7 Μαΐου 1686, ο πρίγκιπας Βασιλειος Βασιλειεβιτς Golitsyn, πηγαίνοντας εκστρατεία στην Κριμαία, πήρε μαζί του τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Ντον. 

Η Παναγία του Ντον φέρεται να είναι αγιογραφημένη μεταξύ 1382-1395, από τον περίφημο αγιογράφο Θεοφάνη τον Έλληνα, δασκάλου του κορυφαίου Ρώσου αγιογράφου, Αγ. Ανδρέα Ρουμπλιώφ.

Στη Μονή Ντονσκόι υπάρχουν ακόμη, δύο κοιμητήρια όπου βρίσκονται ενταφιασμένοι πολλοί επιφανείς κάτοικοι της Μόσχας κατά το 18ο και 19ο αιώνα και τα μνήματά τους κοσμούνται από αγάλματα και γλυπτά. Πολλά από αυτά τα μνήματα ανήκουν σε εύπορους Έλληνες εμπόρους και εθνικούς ευεργέτες, μεταξύ των οποίων των οικογενειών Ζωσιμά, Χατζηκώστα, Ριζάρη κ.ά.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ω Κύριε θαυματουργέ, εξημέρωσε τη θηριώδη φύση των ανθρώπων και των λαών εκείνων, οι οποίοι δεν εξημερώθηκαν από την δύναμη της αγάπης Σου – ώστε όλοι να καρποφορήσουν αρδευόμενοι από το πλούσιο Έλεός Σου και όλοι να δοξασθούν από την δική Σου δόξα κι όλοι να έχουν ζωή από την δική Σου αθάνατη ζωή! 

***

π. Άνθιμος Αγιαννανίτης Πνευματικός (1910-1996)

Σήμερα διερχόμαστε την χειρότερη κρίση από κτίσεως κόσμου. Βλέπετε τους ανθρώπους, ενώ ο Θεός έδωσε τη σοφία για το αγαθό, αυτοί την καταχρώνται για το πονηρό. Έχουν αποθηριωθεί, πράγμα που δεν συμβαίνει στα θηρία. Κανένα καλό δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς τη μετάνοια. Ας ανατρέξουμε στην Παλαιά Διαθήκη στο εξής περιστατικό. Λέει ο προφήτης Ιωνάς: «Ακόμη τρεις ημέρες και η Νινευΐ καταστρέφεται». Τι έκαναν τότε οι Νινευΐτες; Μετανόησαν και νήστεψαν οι πάντες, ακόμη και τα ζώα τους. Το ίδιο και μεις, ας υψώσουμε τους νοητούς οφθαλμούς μας προς τον Θεό, να ζητήσουμε το θείο έλεος για μας, το Έθνος, την Εκκλησία, τον κόσμο ολόκληρο, λέγοντας: «Κύριε, κατάπεμψον το έλεός σου επί τον λαόν σου και συγχώρησον ημάς τους αμαρτωλούς και όλον τον κόσμον σου».

Στην περίοδο της Νέας Διαθήκης, διαβάζουμε για τον Μέγα Βαρσανούφιο, ότι έβλεπε να ξεσπά στον κόσμο μεγάλο κακό. Τότε τρεις άνδρες εμπόδιζαν να εξαπλωθεί στον κόσμο αυτό το κακό. Ο ένας ήταν ασκητής στην Ρώμη, ο άλλος στην Κόρινθο και ο τρίτος ο ίδιος ο άγιος Βαρσανούφιος. Οι προσευχές αυτών των τριών απέτρεψαν τον δίκαιο θυμό και την οργή του Μεγάλου Βασιλέως Χριστού.

Πιστεύω ότι και μέχρι σήμερα υπάρχουν τέτοιοι Άγιοι που προσεύχονται. Έχει τόσο οργιάσει ο σατανάς με τα όργανά του, ώστε θέλουν να καταπιούν τα πάντα. Ας προσευχόμαστε λοιπόν όλοι, διότι χανόμαστε.

Η ταπείνωση θα μας αναστήσει από κάθε χαμερπή διαλογισμό, όπως ο Κύριος «παθών και σταυρούμενος ανεστήθη και εδοξάσθη». Η ταπείνωση φέρει τη μετάνοια, που προέρχεται εκ του ρήματος μεταμελούμαι, δηλαδή αυτό το κακό που έκαμα δεν το ξανακάνω. Ο αμαρτωλός, εάν μετανοήσει, γίνεται αναμάρτητος. Ο προφήτης Δαβίδ είπε: «Ημάρτηκα τω Κυρίω», και ο προφήτης Ναθαν του είπε: «Αφείλετο ο Κύριος το αμάρτημά σου».

Να προσπαθήσουμε όλοι με τη μετάνοια να κερδίσουμε τα αιώνια αγαθά. Δύο τόποι εντεύθεν υπάρχουν: αιώνια ζωή και αιώνια κόλαση. Όσο ενάρετοι και να νομίζουμε ότι είμαστε, όμως ο ανθρώπινος νους εκ νεότητος αυτού ρέπει στα πονηρά «καν μία ώρα η ζωή ημών», διότι έτσι μας κατάντησε η απιστία των Πρωτοπλάστων.

Να έχουμε πίστη θερμή, διότι «ο πιστεύσας εις εμέ ζήσεται», λέει ο Κύριος, και «ο αγαπών εμέ, αγαπά τον αποστείλαντά με».

H αγάπη είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Αγάπη είναι ο ίδιος ο Χριστός. Ο Χριστός μάς αγάπησε μέχρι θυσίας. Ας αγαπήσουμε κι εμείς ο ένας τον άλλο με την αγάπη της θυσίας.

Το Ευαγγέλιο μας λέει: Αν λες, άνθρωπε, ότι αγαπάς τον Θεό, που δεν βλέπεις, και μισείς τον πλησίον σου που βλέπεις κάθε μέρα, είσαι ψεύτης. Η σωτηρία μας λοιπόν εξαρτάται από την στάση που θα πάρουμε απέναντι στους άλλους ανθρώπους.

[Από το βιβλίο: Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτου, «Σύγχρονοι Γεροντάδες του Άθωνος», Ιερομόναχος Άνθιμος Αγιαννανίτης Πνευματικός († 1910-1996). Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου 2005]

***

Έλεγε ο άγιος πατριάρχης Παύλος της Σερβιας: Ότι η ζωή είναι δύσκολη δεν είναι εξαίρεση, είναι ο κανόνας. Μόνο ο 20ος αιώνας πίστεψε ότι η ζωή είναι εύκολη και ευχάριστη, ένα όνειρο που δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία(…) Τις δυσκολίες όμως μπορούμε ευκολότερα να τις υποφέρουμε όταν μέσα μας και ανάμεσά μας υπάρχει ανθρώπινη ζεστασιά. Επειδή κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του ο Κύριος δεν θα μας ρωτήσει σε τι καιρούς ζήσαμε, αλλά πώς φερθήκαμε στον πλησίον μας. Ήταν η «κόλαση»μας ή ο «παράδεισός»μας;»

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἀνδρέου τοῦ Στρατηλάτου και τῶν σὺν αὐτῷ 2593 Μαρτύρων.
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως, τὴ δυvαστεία, προσενήνοχας, ὡς στρατηγέτης, τῷ Παντάνακτι στρατὸν θεοσύλλεκτον τύπος γὰρ τούτων Ἀνδρέα γενόμενος, μαρτυρικῶς σὺν αὐτοὶς ἠνδραγάθησας. Μεθ’ ὧν πρέσβευε, Κυρίω τῷ σὲ δοξάσαντι, δωρήσασθαι ἠμιν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Θεοφάνους, τοῦ ἐν Ναούσῃ
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Βλαστὸς Ἰωαννίνων ἀνεδείχθης περίδοξος, καὶ θεῖος πολιοῦχος τῆς Ναούσης Θεόφανες· ὡς ἄγγελος γὰρ ζήσας ἐπὶ γῆς, θαυμάτων ἐκομίσω δωρεάν, καὶ παρέχεις τὰς ἰάσεις τοῖς εὐλαβῶς, προστρέχουσι τῇ σκέπῃ σου. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Δανιὴλ τοῦ Ἁγιορείτου, ἐκ Ζαγορᾶς τοῦ Πηλίου
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Κολλυβάδων Ὁσίων Πατέρων σέμνωμα,
φῶς κατιδόντα ἀρτίως
ἡλίου ἐν Ζαγορᾷ,
Δανιὴλ πνευματοφόρον, εὐφημήσωμεν
σκεῦος ὡς Χάριτος σεπτόν,
εὐσεβείας ἐραστὴν
καὶ στῦλον ὀρθοπραξίας,
ὑπὲρ ἡμῶν δυσωποῦντα
θερμῶς Θεὸν τὸν πανευΐλατον.

Ἀπολυτίκιον Τῆς ἑορτῆς.
Ἦχος α΄

Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ἐφόρου καὶ Φοβερᾶς Προστασίας τοῦ Αἰγαίου πελάγους [Ἐορτάζει τῇ Α΄ Αὐγούστου]
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον. (Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια )

Ἐκ τοῦ Ἄθωνος, ἄχραντε Πορταΐτισσα, κατεποπτεύεις τὰς νήσους Αἰγαίου καὶ τὰς ἀκτὰς καὶ ἐχθροὺς αὐτοῦ διώκεις τῇ σῇ χάριτι, Ἑκατονταπυλιανή, Μεγαλόχαρη σεπτή, Κανάλα, Φανερωμένη, Χοζοβιώτισσα Μῆτερ, Χρυσοπηγὴ καὶ Διασῴζουσα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον . Ὅμοιον.
(Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια )

Τοῦ Αἰγαίου πελάγους ἐχθρῶν ὀλέτειρα καὶ φοβερὰ προστασία νήσων αὐτοῦ καὶ ἀκτῶν, ἐπευλόγει τοὺς οἰκέτας σου ἐξ Ἄθωνος, Μῆτερ Θεοῦ, Θαλασσινή, καὶ κατάπαυε αὐτῶν τοῦ βίου τὰς τρικυμίας τῇ μητρικῇ σου ἰσχύϊ καὶ ῥάβδῳ θείας προστασίας σου.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄.

Εἰκόνα σου ἁγίαν, Ἐλευθερώτριαν Ἄχραντε, νῦν πανευλαβῶς προσκυνοῦντες, γεραίρομεν, Παρθένε· ἐπέστη γὰρ σκέπη πρὸς ἡμᾶς, βραβεύουσα θαυμάτων προχοήν. Ἐκ παντοίων κινδύνων, καὶ νόσων ἡμᾶς ἀπαλλάττουσα εὐχαρίστως βοῶμεν. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Θεῷ, δόξα τῷ σὲ μεγαλύναντι, δόξα τῷ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς διὰ τοῦ τόκου σου.

Ἦχος β’.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μὲ ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

iconandlight.wordpress.com