Ο πανέμορφος και μεγαλοπρεπής καθεδρικός ναός της Αγίας Σοφίας χτίστηκε σχεδόν πριν από μιάμιση χιλιάδες χρόνια, το 537 από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Το σύμβολο της «χρυσής εποχής» του Βυζαντίου, του κύριου ορθόδοξου καθεδρικού ναού εκείνης της εποχής.
Όταν ο πρίγκιπας Βλαντιμίρ επέλεξε το είδος της πίστης στη Ρωσία, ήταν η πολυτέλεια της Αγίας Σοφίας που καθόρισε την επιλογή του. Οι Ρώσοι πρεσβευτές έμειναν έκπληκτοι από το μεγαλείο αυτού του καθεδρικού ναού και την ομορφιά της λειτουργίας και συνέστησαν στον πρίγκιπα να προσηλυτιστεί στην Ορθοδοξία.
Για πολύ καιρό, η Αγία Σοφία ήταν ο μεγαλύτερος και πλουσιότερος καθεδρικός ναός στον χριστιανικό κόσμο. Αλλά το 1453, η Κωνσταντινούπολη έπεσε και ο Οθωμανός Σουλτάνος Μεχμέτ μπήκε έφιππος στον καθεδρικό ναό. Διέταξε να μετατραπεί η εκκλησία σε τζαμί, κάτι που έκαναν, προσθέτοντας τέσσερις μιναρέδες και ζωγραφίζοντας πάνω από το μωσαϊκό.
Στους τοίχους κρεμάστηκαν δέρματα καμήλας με ρητά από το Κοράνι και ήδη από τον 18ο αιώνα κάτω από την οροφή τοποθετήθηκαν τεράστια δερμάτινα μετάλλια με διάμετρο 7,5 μέτρων, στα οποία ήταν γραμμένα τα ονόματα του Αλλάχ και του Προφήτη Μωάμεθ. Αυτό είναι ένα μοναδικό παράδειγμα καλλιγραφίας αυτού του μεγέθους.
Τα αυθεντικά, χαμηλά κρεμαστά φωτιστικά είναι επίσης κληρονομιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Όπως συμβαίνει με όλα τα τζαμιά, η επίσκεψη στην Αγία Σοφία πρέπει να ακολουθεί ορισμένους κανόνες. Οι γυναίκες πρέπει να έχουν καλυμμένα τα κεφάλια τους. Οι ώμοι και τα γόνατα καλύπτονται από ρούχα για άνδρες και γυναίκες.
Τα παπούτσια αφήνονται σε ειδικά συρτάρια ή σε ράφια.
Το δάπεδο του τζαμιού καλύπτεται με πράσινο χαλί. Συχνά οι άνθρωποι απλώς κάθονται πάνω του και προσεύχονται, κοιτώντας προς τη Μέκκα.
Παρεμπιπτόντως, η κατεύθυνση προς τη Μέκκα εδώ συμπίπτει ουσιαστικά με τον τόπο όπου βρισκόταν ο βωμός.
Γενικά, πιστοί μουσουλμάνοι και περίεργοι τουρίστες κατά κάποιο τρόπο συνυπάρχουν ειρηνικά εδώ. Οι μουσουλμάνοι δεν αντιτίθενται στη λήψη selfie στον καθεδρικό ναό μετά την προσευχή, αλλά οι τουρίστες συμπεριφέρονται με αυτοσυγκράτηση και ακολουθούν τους κανόνες συμπεριφοράς.
Ο χώρος μέσα στην εκκλησία είναι καταπληκτικός στο μέγεθός του. Ο θόλος βρίσκεται σε υψόμετρο μεγαλύτερο από 50 μέτρα, υπάρχουν παράθυρα κάτω από τον τρούλο, γεγονός που κάνει τον θόλο ελαφρύ και ευάερο.
Το μέγεθος του κτιρίου δεν κατακλύζει, αλλά αντιθέτως, σας επιτρέπει να νιώσετε σαν μέρος του σύμπαντος.
Στις γωνίες του τρούλου βλέπουμε σεραφείμ. Δεν τα σκέπασαν με κουρτίνες, πιθανώς επειδή δεν ανήκουν σε εικόνες ανθρώπων.
Όταν η Αγία Σοφία έγινε μουσείο το 1935, ο Κεμάλ Ατατούρκ εξέδωσε ειδικό διάταγμα για αυτό το θέμα. Όλα τα ψηφιδωτά ήταν προσβάσιμα και ανοιχτά στο βλέμμα των τουριστών. Τώρα όμως έχει και πάλι παραδοθεί στους πιστούς και μπορείτε να δείτε μόνο ένα ψηφιδωτό, αυτό στην είσοδο, μια εικόνα της Παναγίας του 9ου αιώνα. Τα υπόλοιπα καλύπτονται με κουρτίνες. Η στοά όπου βρίσκονται τα άλλα ψηφιδωτά είναι πλέον κλειστή.
Λένε ότι με τον καιρό θα κάνουν τις κουρτίνες συρόμενες για να βλέπουν οι τουρίστες τα ψηφιδωτά. Και κατά την προσευχή θα είναι κλειστά.
Τα βιτρό στο τζαμί εμφανίστηκαν ήδη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τον 16ο αιώνα.
Το 1985, η Αγία Σοφία, μαζί με άλλα μνημεία του ιστορικού κέντρου της Κωνσταντινούπολης, συμπεριλήφθηκε στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Στη μέση του τζαμιού υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι δαπέδου που δεν καλύπτεται από χαλί. Αυτός είναι ο τόπος στέψης των Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Στη μέση βρισκόταν ο θρόνος του ίδιου του αυτοκράτορα και στα πλάγια στέκονταν οι σύμβουλοι και οι στρατιωτικοί ηγέτες του.
Κοντά σε μια από τις εισόδους του καθεδρικού ναού υπάρχει μια μεγάλη πέτρινη κολυμβήθρα βαπτίσματος. Είναι πάνω από χίλια χρόνια.
Και στην αυλή του τζαμιού μπορείτε να δείτε υπολείμματα κιόνων και επιτύμβιες στήλες από τους βυζαντινούς χρόνους και παλαιότερα.
Διάβασα για εξερευνήσεις στα υπόγεια αυτού του καθεδρικού ναού. Είναι τεράστια, μερικά από αυτά πλημμυρίζουν με νερό. Οι επιστήμονες δεν μπόρεσαν ποτέ να κατέβουν σε άλλα μέρη. Σε κάθε περίπτωση, η Αγία Σοφία κρατά ακόμα πολλά μυστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου