Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ Κ´ (20ῃ) τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος καὶ πολυάθλου Ἀρτεμίου (362).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ Ἁγίου λειψάνου (1581) τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Γερασίμου τοῦ νέου ἀσκητοῦ, οὗ τὸ σεπτὸν καὶ ἅγιον λείψανον σῴζεται ἄφθορον ἐν Κεφαλληνίᾳ, τοῦ ἐκ Τρικάλων τῆς Πελοποννήσου (1579).
Μνήμη τῆς ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Ματρώνης τῆς Χιοπολίτιδος (462).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Οἱ ἅγιοι Μάρτυρες Ἐβόρης καὶ Ἐνόης λιθοβοληθέντες τελειοῦνται, Ζεβινᾶς, Γερμανός, Νικηφόρος, Ἀντωνῖνος ξίφει τελειοῦνται, καὶ ἡ ἁγία Μάρτυς Μαναθὼ ἡ παρθένος, πυρὶ τελειοῦται (308).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος ῎Εϊνταν (Aidan) ἐπίσκοπος Μάγιο τῆς ᾿Ιρλανδίας (768), καὶ ὁ ἅγιος ῎Ακκα ἐπίσκοπος Χέξχαμ Βρετανίας (740).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Βασιλείου, μητροπολίτου Τραπεζοῦντος.(10ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Ἀρτέμιος τοῦ Βέρκολα, ὁ δεκατριάχρονος, ἀδελφός τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς τοῦ Πιριμίν (καί 23/6, 1545)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος ὁσιομάρτυς Ἰγνάτιος ὁ Ἁγιορείτης, ἐκ Βουλγαρίας (1814)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου ἀρχιεπισκόπου Ἡρακλείας καὶ Ῥαιδεστοῦ, τοῦ ἀπὸ Θεσσαλονίκης, τοῦ Καλλίδη. (1926)
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, µνήµη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡµῶν Ἰωνᾶ (Ποκρόφσκι), τῆς Μαντζουρίας Κίνας (1925)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεοϊερομάρτυρες Νικόλαος Λιουμπομούντρωβ ἐν Λάρσκογιε τοῦ Yaroslavl Ῥωσίας (1918), Βαλεντίνος (Sventsitsky) τῆς Μόσχας (1931) καὶ Νικόλαος Καζάνσκι (1942), ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Στίχοι Εἰς τὸν ἅγιον Γεράσιμον
Γεράσιμος κάλλιστον ἤρατο στέφος,
Ἐκ τῆς ἄνωθεν δεξιᾶς τοῦ Κυρίου..
Στίχ. Ἀποστολικῶς ὁ Ἰωνᾶς βαδίσας,
Νυµφαγωγὸς ὤφθη Χριστῷ Μαντζουρίας.
Στίχ.Ὁ πάντα λαμπρὸς Ἀρτέμιος ἐν βίῳ,
Τμηθεὶς ἀπῆλθεν εἰς ὑπέρτατον κλέος.
Εἰκάδι Ἀρτέμιος πυκινόφρων αὐχένα τμήθη.
Στίχ. Λιποῦσα κόσμον ἔμπλεων ἀκοσμίας.
Χριστῷ πρόσεισι νυμφικῶς ἡ παρθένος.
Εἰκάδι Ματρώνης δέμας γαῖα κάλυψε θανούσης.
«Τεκνία εἰρηνεύετε ἐν ἑαυτοῖς καί μή τά ὑψηλά φρονεῖτε»
Άγιος Γεράσιμος ο νέος ασκητής, ο εν Κεφαλληνία (1579)
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Κεφαλληνίας Γεράσιμος Φωκάς, ο άγιος των φτωχών ,έλεγε:
Τα θαύματα του Αγίου άπειρα. Από τα πέρατα της οικουμένης έρχονται προσκυνητές να λάβουν την ευλογία του, αλλά οι Κεφαλλήνες έχουν ιδιαίτερη ευλάβεια, ιδιαίτερη τιμή και επειδή ακριβώς είναι μετανάστες οι Κεφαλλήνες, «όπου γης και Κεφαλλήν», σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, στην Αλάσκα, στην Αφρική, στο Χαρτούμ, στην Αυστραλία, στην Αμερική, στην Ευρώπη, όπου υπάρχει Κεφαλλονίτης έχει στραμμένα τα μάτια της ψυχής του στον Άγιο και παρακαλεί και ικετεύει να τον σκέπει και να τον φρουρεί .
Λόγω της φοβερής ασκήσεως που έκανε έχει χάρη από τον Θεό να διώκει τα δαιμόνια. Είναι δαιμονοδιώκτης. Και σε μια εποχή σαν τη δική μας, απορεί κανείς τι θα πει δαιμονισμένος, αν υπάρχουν δαιμονισμένοι, αν υπάρχουν δαιμόνια. Αλλά η εκκλησία το λέει ξεκάθαρα: Το κακό έχει ύπαρξη, έχει οντότητα, είναι ο δαίμονας το κακό, είναι ο πατήρ του ψεύδους, ο πατήρ του πολέμου, ο πατήρ της αδικίας. Έχει ύπαρξη. Και εδώ στο μοναστήρι, στον Άγιό μας, αυτό φαίνεται περίτρανα, εκκωφαντικά. Οι καημένοι οι κατειλημμένοι από τα πνεύματα τα ακάθαρτα βλέπει κανείς να βλαστημούν, να αφρίζουν, να φρίττουν. Παλαιότερα έφερναν εδώ ασθενείς από όλη την Ελλάδα. Παλαιότερα, τότε που υπήρχε μεγαλύτερη ευλάβεια, και πίστη, και αγάπη, γιατί είναι πολύ φρικτή η κατάσταση αυτών των ανθρώπων, των δαιμονιζομένων, θέλει πολύ αγώνα, το είπε κι ο Κύριος μας: «Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία»Τώρα δεν πιστεύουμε, δεν προσευχόμαστε, δεν νηστεύουμε. Τώρα τους πάνε σε ψυχιατρεία και ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι…
***
Aν είσαι άγιος, θέλω σημάδι.
Ο π. Γεράσιμος Φωκάς, έλεγε:
Και του Αγίου μας τα νέα θαύματα πρέπει να καταγραφούν, να ξέρουν, να συνειδητοποιούν οι άνθρωποι ότι οι άγιοί μας είναι ζωντανοί.
Να, ακούστε αυτό το συγκλονιστικό, σας παρακαλώ!
Πριν λίγες μέρες ήμουνα πάνω στο μοναστήρι στην παλαιά εκκλησία του Αγίου.
Η λάρνακα ανοικτή και μεταξύ των προσκυνητών πρόσεξα ένα νέο μοντέρνο, με μακρυά μαλλιά, ρούχα μοτοσυκλετιστή και ύφος ερευνητικό. Στάθηκε σοβαρός, συγκεντρωμένος μπροστά στον Άγιο και τον κοίταζε ακίνητος για κάποια λεπτά. Έπειτα, χωρίς να προσκυνήσει, έφυγε…
Ωστόσο, δεν άργησε να γυρίσει πίσω. Αυτή τη φορά με διαφορετικό ύφος. Στο πρόσωπό του ζωγραφιζόταν ο θαυμασμός, η έκπληξη, και η κατάνυξη ακόμη! Ήρθε σε μένα.
“ Πάτερ, κάτι συγκλονιστικό μου συνέβη”.
“Τι παιδάκι μου;” έκανα εγώ.
“Πάτερ, είχα αμφισβήτηση μέσα μου. Στάθηκα μπροστά στον Άγιο Γεράσιμο και από μέσα μου είπα:
Τώρα, εσύ τι είσαι, άγιος ή μούμια; Μα αν είσαι άγιος, θέλω σημάδι. Μπορείς να κάνεις αυτό τον καταγάλανο καλοκαιρινό ουρανό να βρέξει; Μόνο αν το κάνεις, θα πιστέψω ότι είσαι άγιος.
Και πάτερ μου, δεν πρόλαβα με τη μηχανή μου να φτάσω μέχρι τον πλάτανο και ένιωσα σταγόνες στο πρόσωπό μου. Σταμάτησα, σήκωσα τα μάτια μου ψηλά και τι βλέπω; Ένα συννεφάκι, μόνο στο γαλανό του ουρανού, ένα συννεφάκι, ακριβώς από πάνω μου, να ρίχνει τη βροχή του …
Ένιωσα να ντρέπομαι, σαν να είχα βλασφημήσει, αλλά και συνάμα χάρηκα! Έκανα στροφή και γύρισα, πάτερ μου, να σας το ομολογήσω, να ζητήσω συγνώμη και να προσκυνήσω τον Άγιο Γεράσιμο, που καταδέχθηκε να μου δώσει, τόσο άμεσα, σημάδι!”
Ο Άγιος Γεράσιμος συλλειτουργός με τον άγιο Γεράσιμο (Φωκά) τον νεώτερο
Αγρυπνία στο μοναστήρι στον Άγιο Γεράσιμο του Αγίου Λαζάρου. ο π. Γεράσιμος ήταν μόνος στο ιερό, οι άλλοι ιερείς ήρθαν αργότερα.
Σε μια στιγμή, δίπλα μου η κ. Ελεωνόρα Χαρίτου γυρίζει και με ρωτάει:
«Πόσους ιερείς βλέπεις στο ιερό;»
«Έναν, τον π. Γεράσιμο.»
«Τώρα δεν βλέπεις έναν ψηλότερο από τον π. Γεράσιμο, δεν τον βλέπεις στην Ωραία Πύλη, να τώρα μας ευλογάει;»
Η καρδιά της πήγαινε να σπάσει, υπήρξε στο χώρο μας κινητικότητα και βγήκε ο Θόδωρος Μεσσάρης από το ιερό, ήρθε κοντά μας και είπε:
« Ο π. Γεράσιμος ζητάει να μην λέτε τίποτα!»
…. Και έπειτα διάβασε το Ευαγγέλιο με τρόπο συγκλονιστικό και σε συγκεκριμένη στιγμή ανέβασε ψηλά την ωραία φωνή του και ακούστηκε:
«έγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται• καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα …»
Στο δε κήρυγμά του γύρισε με φωνή τρεμάμενη από συγκίνηση στον Άγιο Γεράσιμο και είπε:
«Ο Άγιός μας, ο Άγιός μας, ει και άπνους φαίνεται ζει, ζει, ζει!» (Διήγηση πνευματικου τέκνου π. Γερασιμου)
Μια χρονιά έφτασε, ο π. Γεράσιμος Φωκάς, στην Κυλλήνη για να μπει στο πλοίο και να επιστρέψει στην Κεφαλονιά. Ήθελε να βρίσκεται στον Εσπερινό της γιορτής του Αγίου Γερασίμου, ήταν 19 Οκτωβρίου.
Ωστόσο, όλη την ημέρα ήταν μεγάλη κακοκαιρία και ο καιρός όλο και αγριευε, με αποτέλεσμα να βγει απαγορευτικό, και να ακυρωθεί το ταξίδι για Πόρο. Έμεινε το καράβι δεμένο στο λιμάνι της Κυλλήνης.
Πολύ λυπημένος ο π. Γεράσιμος στεκόταν στο ανεμόβροχο στο λιμάνι και κοίταζε προς το νησί του, με όλο του το είναι στον ναό του Προστάτη του, του Αγίου Γερασίμου.
Και ω του θαύματος, δι άλλης οδού, εκεί βρέθηκε, στο ναό της δόξης του Θεού.
Απόψε γιορτάζει ο Άγιος Γεράσιμος, ο “Αφέντης μας”, όπως έλεγε και ο μακαριστός μας Επίσκοπος π. Γεράσιμος Φωκάς
…..Υπάρχει εκεί στη Βουλγαρία μια κοιλάδα που λέγεται “Κοιλάδα των Ρόδων”. Όπως εμείς εδώ έχουμε τα λιοστάσια και τους αμπελώνες, εκεί έχουν πολλούς ροδώνες. Και το βράδυ που γυρίζουν στα σπίτια τους οι ροδοσυλλέκτες, τα ρούχα τους ευωδιάζουν από το άρωμα των ρόδων που συλλέγουνε.
Και στην Κεφαλλονιά ο Θεός έβαλε αυτό το ρόδο, που λέγεται Άγιος Γεράσιμος, που ευωδιάζει αιωνιότητα, που ευωδιάζει Χριστό.
Σας εύχομαι αυτή η ευωδία του Αγίου Λειψάνου, που μεταφέρεται εις αιώνας, που είναι ευωδία διαχρονική, ευωδία Αγίου Πνεύματος, ευωδία Χριστού, σε μια εποχή σαν τη δική μας, με τόσα προβλήματα, με τόσο πόνο και μέσα μας και γύρω μας, με τόσες δυσκολίες, με τόσα αδιέξοδα πάσης μορφής, ηθικά, οικονομικά, εθνικά, οικογενειακά, προσωπικά, αυτή η ευωδία να σας συνοδεύει και να σας χαρίζει Χριστό, να σας χαρίζει ελπίδα, να σας χαρίζει χαμόγελο.
***
Ο Όσιος Γεράσιμος Κεφαλληνίας, ήταν συγγενής του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου από την μητέρα του και από τον πατέρα του είχε προπάππο τον Λουκά Νοταρά, ο οποίος διατέλεσε Δρουγγάριος, Μέγας Δούκας, πρωθυπουργός στην Κωνσταντινούπολη και τελικά μαρτύρησε κατά τα γεγονότα της Αλώσεως. Η αρχοντική οικογένεια των Νοταράδων από την Κωνσταντινούπολη μετά την Άλωση της Πόλης εγκαταστάθηκαν στα Τρίκαλα Κορινθίας. Από την ίδια οικογένεια προήλθε αργότερα ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς (1731-1805). Ο Άγιος αναζητώντας την πνευματική του τελείωση, ξεκινά την προσωπική του πορεία. Η παράδοση θέλει τον Άγιο Γεράσιμο να αναλαμβάνει πνευματικός και να ποδηγετεί τον νεαρό Δραγανίγο Σιγούρο, τον μετέπειτα Άγιο Διονύσιο, προστάτη της Ζακύνθου. Το έτος 1555 πηγαίνει στην Κεφαλλονιά και ασκείται σε σπήλαιο κοντά στο Αργοστόλι και στην τοποθεσία Σπήλια για έξι περίπου χρόνια. Η επιθυμία της ησυχίας τον οδηγεί στην τοποθεσία Μαλά ή Ομαλά. Εγινε η ελπίδα και το στήριγμα των κατοίκων με τη θεόσταλτη παρουσία του, και με την προσευχή του θεοφόρου Αγίου έγιναν πολλά θαύματα.
Η θαυμαστή συνάντηση του Αγίου Μακαρίου Νοταρά με τον συγγενή του Άγιο Γεράσιμο τον εν Κεφαλληνία
Η αγάπη και η ευλάβεια του Αγίου Μακαρίου Νοταρά Αρχιεπισκόπου Κορίνθου (1731 – 1805) προς τον συγγενή του, Άγιο Γεράσιμο Νοταρά, τον οδήγησε στην Κεφαλληνία για να προσκυνήσει το χαριτόβρυτο και άφθαρτο ιερό λείψανο του Αγίου Γερασίμου, και οι δυο αυτοί ΑΓΙΟΙ ήταν γόνοι της γνωστής ρωμαίϊκης οικογένειας των Νοταράδων της Κωνσταντινούπολης.
Ο Άγιος Μακάριος έφτασε στην Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου στα Ομαλά της Κεφαλληνίας, το 1771. Εκεί συνέβη και το θαυμαστό γεγονός της εν πνεύματι συνάντησης των δύο επιφανών γόνων της παλαιάς αρχοντικής οικογένειας των Νοταράδων.
Κατά την προφορική παράδοση της Μονής μέχρι σήμερα οι μοναχές το αφηγούνται ως εξής:
Αφού ο Άγιος Μακάριος προσκύνησε το ιερό λείψανο του Αγίου Γερασίμου, ήθελε να μείνει μόνος μπροστά στη λάρνακα και μετά τη δύση του ηλίου.
Αυτό όμως απαγορευόταν σύμφωνα με το τυπικό της Μονής.
Η έντονη επιμονή του Αγίου Μακαρίου προκάλεσε την περιέργεια των μοναζουσών, οι οποίες κατ’ εξαίρεσιν επέτρεψαν στον Άγιο να μείνει μπροστά στο ιερό λείψανο.
Τότε μερικές μοναχές κρύφτηκαν στον γυναικωνίτη για να μπορέσουν να δουν τι θα κάνει ο Άγιος.
Μ’ αυτόν τον τρόπο έγιναν μάρτυρες και θεατές ενός συγκλονιστικού θαύματος:
Αφού ο Άγιος Μακάριος γονάτισε μπροστά στη λάρνακα, η λάρνακα άνοιξε και σηκώθηκε από μέσα ο Άγιος Γεράσιμος.
Τότε οι δύο Άγιοι εναγκαλίστηκαν και αφού συνομίλησαν, ο εν σώματι άφθορος και εν πνεύματι ζωντανός Άγιος Γεράσιμος ο θαυματουργός μπήκε και πάλι μέσα στη λάρνακα. Ο Άγιος Μακάριος παρέμεινε για μερικούς μήνες στο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου. Μετά την παραμονή του στην Κεφαλονιά, ο Άγιος έφυγε πάλι για τη Ζάκυνθο, όπου παρέμεινε τρία χρόνια.» (Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος )
***
Η Προσευχή του Αγίου Γερασίμου κατά την Ναυμαχία της Ναυπάκτου σώζει την Ευρώπη από το Ισλάμ
Ο «δάσκαλος κυρ-Γεράσιμος» παρόλο που ήταν πράος και σεμνός, με φρόνημα ειρηνικό, ασκητικός στη ζωή του, συνέπασχε με τους ορθοδόξους που υπέφεραν και γι αυτό ενίσχυε το φρόνημα των αγωνιζομένων υπέρ της Ορθοδοξίας που αντιμετώπιζαν την επιθετική προσηλυτιστική προπαγάνδα των Λατίνων και ταυτόχρονα δέχονταν, πέρα από τον εξισλαμισμό και συνεχή κι αιμοσταγή πλήγματα από τους Οθωμανούς..
Κατά το έτος 1571 ο Άγιος έζησε τα γεγονότα επιδρομής του υπό οθωμανική μοίρα στόλου εναντίον της Κεφαλλονιάς στις αρχές του Ιουλίου. Η βίαιη αυτή πολεμική πράξη ήταν πρόδρομος της ναυμαχίας των Εχινάδων-Κουρτζουλάρων της γνωστής με το όνομα «ναυμαχία της Ναυπάκτου» που έγινε στις 7 Οκτωβρίου την ίδια χρονιά.
Κατ’ εκείνα τα χρόνια η Κεφαλλονιά βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Ενετών οι οποίοι μαχόταν την Ορθόδοξη Εκκλησία και προκαλούσαν στον λαό διχασμό…
Ο δε Σουλτάνος Σελίμ Β΄, υιός του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, είχε επιβάλλει την παρουσία του στην Μεσόγειο καταλαμβάνοντας την Κύπρο, αιματοκυλώντας τα χριστιανικά κράτη και αναστατώνοντας την Δύση.
Ο χριστιανικός στόλος – υπό τη γενική διοίκηση του Δον Ιωάννη του Αυστριακού (Δον Ζουάν d’Austria)- κατέφθασε στη Νάπολη στις 14 Αυγούστου του 1571 και στη συνέχεια στην Κεφαλονιά. Ακολούθως, ο ενωμένος στόλος κατευθύνθηκε προς τον Πατραϊκό Κόλπο, όπου και συναντήθηκε με τον μέχρι τότε αήττητο οθωμανικό στόλο υπό τον πανίσχυρο Καπουδάν-πασά (=ναύαρχος) Αλή Ζαζέ μουεζινζιντέ (=γιός του Μουεζίνη) τον οποίο συνέδραμε ο αιγυπτικός και ο αλγερινός στόλος.
Στις 7 Οκτωβρίου 1571, ο στόλος της Lega Santa (Ιερά Ένωση/ Συνασπισμός- Ισπανία, Βενετία, Γένουα, Ιωαννίτες Ιππότες της Μάλτας, δουκάτο της Σαβοΐας, δουκάτο του Ουρμπίνο, δουκάτο της Τοσκάνης και οι δυνάμεις του Πάπα) αντιμετώπισε τον οθωμανικό στόλο στην είσοδο του Κορινθιακού Κόλπου -κοντά στις νήσους Εχινάδες παρά το Ακρωτήριο Σκρόφα όπου έμελλε να υποστεί πανωλεθρία. Σώθηκαν 35 από τα 280 πλοία τους, σκοτώθηκαν οι 30 από τις 47 χιλιάδες άνδρες τους και αιχμαλωτίσθηκαν 15.000! Ο χριστιανικός στόλος είχε 8 χιλιάδες νεκρούς και απώλεσαν μόνο 15 γαλέρες. Την καταστροφή του τουρκικού στόλου συμπλήρωσε νυκτερινή καταιγίδα με μεγάλη τρικυμία στη θαλάσσια περιοχή, η οποία έπληξε τα τουρκικά πλοία που είχαν διαφύγει στα ανοικτά, εκ των οποίων σώθηκε μόνο η αλγερινή ναυαρχίδα. Η ναυμαχία αυτή ήταν το τέλος των επιδιώξεων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας για μιαν έξοδο στον Ατλαντικό.
Ο μαθητής του Αγίου, Ιωάννης Τσιμάρας έλαβε μέρος ως κυβερνήτης πλοίου στην Ναυμαχία και φεύγοντας για να πολεμήσει ζήτησε την ευλογία του Αγίου. Τότε ο Άγιος το εκλεκτό αυτό σκεύος του Παρακλήτου, απομακρύνθηκε από την Μονή και ανέβηκε στο βουνό όπου γονάτισε με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό προσευχόμενος εκτενώς να απαλλάξει τα Χριστιανικά πλήθη από τη λαίλαπα του Ισλάμ, και για την αίσια έκβαση της ναυμαχίας. Γνώριζε ότι αν χανόταν η μάχη αυτή και νικούσε η οθωμανική αλαζονεία, όλη η Ευρώπη θα έπεφτε στα χέρια τους, αλλάζοντας την ροή της ιστορίας.. Έτσι, η νίκη των Χριστιανών, είχε υψίστη ιστορική σημασία για τους λαούς της Ευρώπης.
Από την εκστατική αυτή προσευχή κατέβασε τα χέρια του μόνο όταν επέστρεψε το πρώτο πολεμικό πλοίο αναγγέλοντας την νίκη του ενωμένου Χριστιανικού στόλου…
Την θαυματουργή αυτή δύναμη της προσευχής του Αγίου πιστοποιούν τέσσερις από τις διασωζόμενες ιστορικές εικόνες του.. Σε αυτή του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Φαρακλάτων που βρίσκεται κάτω από την ξυλόγλυπτη κορνίζα της ουρανίας ο Άγιος ιστορείται γονατιστός και προσευχόμενος με χέρια ημιανυψωμένα. Διαβάζουμε σχετικά στο εν λόγω λεύκωμα: «Η απεικόνιση αυτή σχετίζεται σύμφωνα με την παράδοση με την δέηση που έκαμε ο Άγιος κατά την Ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571. Λέγεται ότι κατέβασε τα χέρια του μόνον όταν γύρισε το πρώτο πολεμικό πλοίο και ανάγγειλε τη νίκη των Ενωμένων Χριστιανικών δυνάμεων».
Έτσι ο Άγιος Γεράσιμος με την προσευχή του βοήθησε στην νίκη.
Σχετικά με το θαύμα αυτό διαβάζουμε στην αίτηση αγιοκατατάξεως του Αγίου Γερασίμου το 1620: «Πιστεύεται βεβαίως παρά πάσι τοις ενταύθα Χριστιανοίς διαφυλαχθήναι την νήσον ταύτην αναιχμαλώτιστον εν τω καιρώ της των Αγαρηνών μάχης, διά προσευχής του αυτού πατρός». Ανάμεσα στους υπογράφοντες ήταν και ο μαθητής του Αγίου Ιωάννης Τσιμάρας, όπως προαναφέραμε, μαζί με τον πατέρα του Μάρκο-Αντώνιο οι οποίοι ήταν κυβερνήτες πλοίου κατά την ναυμαχία.
Η Ναυμαχία των Εχινάδων Νήσων (αναφερόμενη ως ναυμαχία της Ναυπάκτου (Λέπαντο)) είναι μια από τις σημαντικότερες ναυμαχίες στην παγκόσμια ιστορία και η αμέσως μετά της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας ιστορικότερη ναυμαχία.
***
Το 1943 ξέσπασε στην Κεφαλονιά Ιταλογερμανικός πόλεμος. Τα γερμανικά αεροπλάνα, βομβάρδιζαν ιταλικούς στόχους. Στο Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου κοντά, οι Ιταλοί είχαν τις αποθήκες τροφίμων και πολεμοφοδίων. Έτσι τα γερμανικά αεροπλάνα πετούσαν πάνω από το Μοναστήρι για να καταστρέψουν τις αποθήκες και το Μοναστήρι μαζί.
Όλες οι Μοναχές και οι πιστοί γονάτισαν μπροστά στον Άγιο και παρακαλούσαν να τους βοηθήσει. Στιγμή με στιγμή περίμεναν τον θάνατο. Αλλά ενώ τα αεροπλάνα πετούσαν πολύ ώρα πάνω από το Μοναστήρι, βομβαρδισμός δεν έγινε έως ότου έφυγαν.
Ύστερα από μερικές μέρες αφού νικήθηκαν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί πήραν την Κεφαλονιά, ήρθε στο Μοναστήρι ένας αξιωματικός αεροπόρος Γερμανός και περιεργαζόταν τη Μονή. Πήγε στο Ηγουμενείο μαζί με διερμηνέα και είπε:
«Είχα εντολή να βομβαρδίσω τις αποθήκες των Ιταλών και τη Μονή, μέσα στην οποία ίσως κρύβονταν Ιταλοί. Αλλά όταν έφτασα στη Μονή δεν μπορούσα να επισημάνω το στόχο γιατί ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο σκέπαζε την περιοχή και ένας Καλόγηρος μας έδιωχνε. Αυτό έγινε πολλές φορές ώσπου γυρίσαμε άπρακτοι στη βάση μας».
Ο Γερμανός ήρθε στο Ναό, είδε το Άγιο Σκήνωμα και αναγνώρισε τον Καλόγηρο. Όσο καιρό έμεινε στην Κεφαλονιά πήγαινε συνεχώς και προσευχόταν στην Αγία Λάρνακα. Ο Άγιος έσωσε το Μοναστήρι του από βέβαιο αφανισμό.
***
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
– Γέροντα, μπορεί ο Άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό να μείνη άφθαρτο το Λείψανό του;
– Όχι, πώς μπορεί να γίνη αυτό; Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα. Ο Θεός οικονόμησε να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι. Και βλέπετε πως τα έχει οικονομήσει ο Θεός! Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλλονιά και η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό, έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Στ΄, Περί Προσευχής, έκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον “Ευαγγελιστής Ιωάννης οΘεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σελ. 110.
Στην Κεφαλλονιά ο Θεός έβαλε αυτό το ρόδο, που λέγεται Άγιος Γεράσιμος, που ευωδιάζει αιωνιότητα, που ευωδιάζει Χριστό. Μακαριστός Μητροπολίτης Κεφαλληνίας Γεράσιμος Φωκάς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/10/19/%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%b5%cf%86%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ac-%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%ce%ad%ce%b2%ce%b1%ce%bb%ce%b5-%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%81%cf%8c/
Ο Άγιος Γεράσιμος ο εν Κεφαλληνία εκρύβετο, όλη η ζωή του ήταν ένα κρυφτό, εκρύβη τόσο πολύ από τους ανθρώπους, έζησε σε σπήλαια, στην αφάνεια, σε εσχάτη ταπείνωση και εδώ ακριβώς ο Θεός τον υπερύψωσε. Μητρ. Κεφαλληνίας Γεράσιμος Φωκάς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/10/19/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B5%CE%BD-%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%81%CF%8D/
Άγιος Γεράσιμος ο εν Κεφαλληνία, ο άγιος των σπηλαίων.
https://iconandlight.wordpress.com/2015/10/19/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B5%CE%BD-%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B
Άγιος Ιωνάς της Μαντζουρίας, ο στοργικός πατέρας των παιδιών
https://iconandlight.wordpress.com/2016/10/20/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%bd%ce%ac%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b6%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b3%ce%b9%ce%ba/
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Γερασίμου, τοῦ Νέου Ἀσκητοῦ, τοῦ Νοταρᾶ, τοῦ ἐν τῇ νήσῳ Κεφαλληνίᾳ.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν ὀρθοδόξων προστάτην, καὶ ἐν σαρκὶ ἄγγελον, καὶ θαυματουργὸν θεοφόρον νεοφανέντα ἡμῖν, ἐπαινέσωμεν πιστοὶ θεῖον Γεράσιμον· ὅτι ἀξίως παρὰ Θεοῦ, ἀπείληφεν ἰαμάτων, τὴν ἀένναον χάριν· ῥώννυσι τοὺς νοσοῦντας, δαιμονῶντας ἰᾶται· Διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτὸν βρύει ἰάματα.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἀρτεμίου
Ἦχος δ´
Ὁ Μάρτυς σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλεν ἔθραυσε καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἀρτεμίου
Ἦχος δ´ «Ταχύ προκατάλαβε»
Μαρτύρων ἀγλάϊσμα τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ καί φύλαξ ἀκοίμητος τῶν ἀσθενούντων σοφέ, ἐδείχθης Ἀρτέμιε, ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ δι’ ἀπειρίας θαυμάτων, ἤλεγξας καί ἀνόμων τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἀρτεμίου
Ἦχος πλ. α´ «Τὸν συνάναρχον Λόγον»
Εὐσέβειας τοῖς τρόποις καλλωπιζόμενος, ἀθλητικῆς ἀγλαΐας ὤφθης σοφὲ κοινωνός, πρὸς ἀγῶνας ἀνδρικοὺς παραταξάμενος· ὅθεν ὡς λύχνος φωταυγής, τῶν θαυμάτων τὰς βολάς, ἐκλάμπεις τῇ οἰκουμένῃ, Ἀρτέμιε Ἀθλοφόρε, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἀρτεμίου
Ἦχος πλ. α´ «Τὸν συνάναρχον λόγον»
Εὐσεβείας ἐμπρέπων τοῖς κατορθώμασι, τῆς τῶν Μαρτύρων εὐκλείας ὤφθης σοφὲ κοινωνός, ἐναθλήσας ἀνδρικῶς Μάρτυς Ἀρτέμιε· ὅθεν πηγάζων δαψιλῶς, ἰαμάτων δωρεάς, τὸ πάθος ἐντεροκήλης, ὡς συμπαθὴς θεραπεύεις, τῶν προστρεχόντων τῇ πρεσβείᾳ σου.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Ματρώνης τῆς Χιοπολίτιδος
Ἦχος πλ. δ’. (Χιακόν Λειμωνάριον)
Ἐν σοί Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τό κατ᾽ εἰκόνα· λαβοῦσα γάρ τόν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καί πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δέ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διό καί μετά Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὁσία Ματρῶνα τό πνεῦμά σου.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Ματρώνης τῆς Χιοπολίτιδος
Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.
Χριστοῦ τοῖς ἴχνεσιν, ἀκολουθήσασα, κόσμου τερπνότητα, Ὁσία ἔλιπες, καὶ ἐμιμήσω ἐν σαρκί, Ἀγγέλων τὴν πολιτείαν· ὅθεν ταῖς τοῦ Πνεύματος, δωρεαῖς κατεφαίδρυνας, τὴν ἐνεγκαμένην σε, νῆσον Χίον πανεύφημε· διὸ χαρμονικῶς ἐκβοᾷ σοι· χαίροις Ματρῶνα πανολβία.
Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος πλ. α’. Χαίροις ἀσκητικῶν ἀληθῶς.
Χαίροις Κεφαλληνίας στερρόν, Θεοῦ προνοίᾳ, καὶ ἑδραῖον κραταίωμα, ὁ μύστης ὁμοῦ καὶ φύλαξ, καὶ ἀντιλήπτωρ θερμός, παρέχων πᾶσι, τὴν βοήθειαν· ἀεὶ γὰρ πλουτοῦμέν σε ἐν κινδύνοις ὑπέρμαχον, ἐπίκουρόν σε συμπαθῆ ἐν ταῖς θλίψεσι, περιστάσεων τοῦ λοιμοῦ ἡμᾶς σῴζοντα, Φρούρει οὖν δυσωποῦμέν σε, Γεράσιμε Ὅσιε, τὴν νῆσον ταύτην καὶ πάντας, τοὺς ἐκτελοῦντας τὴν μνήμην σου, ἐκ πάσης ἀνάγκης, καὶ Χριστὸν ἀεὶ δυσώπει, ὑπὲρ τῆς ποίμνης σου.
Πλοῦτος καὶ θησαυρὸς ἀρετῶν, καὶ ἀγάπης θεῖος μύστης γεγένησαι, δοξάζων μόχθοις καὶ πόνοις τὸν ἐν ὑψίστοις Θεόν· εὐκλεῶς διό σε ἀντεδόξασε, θαυμάτων φαιδρότητι στεφοδότης ὁ πάνσοφος, πηγὴν τοῖς πᾶσι, καθιστῶν σε ἀκένωτον, τὰ ἰάματα, τοῦ παρέχειν τοῖς χρῄζουσιν, δαίμονας ἐκδιώκειν τε, Γεράσιμε Ὅσιε, καὶ σοῦ τὸ πάνσεπτον σκῆνος, εἰς εὐωδίας ἀπόλαυσιν, πιστοῖς παρασχεῖν τε, πρεσβευτήν σε καὶ προστάτην καὶ ἀντιλήπτορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου