Η Αποκάλυψη Πέτρου είναι ένα, πρωτογενούς μορφής, διδακτικό κείμενο που απευθύνεται σε μια κλειστή, απόλυτη στις πεποιθήσεις της κοινότητα. Ο διπολισμός του είναι φανερός: τρόμος και τιμωρία (για την αμαρτία) και ανταμοιβή (για την πίστη).
Ο Θεός, για τον οποίο τα πάντα είναι δυνατά, ανοίγει τις χαλύβδινες πύλες της κόλασης, ώστε οι καταδικασμένοι να μπορούν να παρουσιαστούν κατά την ημέρα της κρίσης. Εκείνη την ημέρα, η εικόνα της φοβερής καταστροφής είναι πραγματικά εφιαλτική. Οι πύρινοι καταράκτες του ουρανού ανοίγουν και η φωτιά καταστρέφει τη γη και τ’ αστέρια. Ο Πέτρος είναι ο καταξιωμένος παρατηρητής των γεγονότων αυτών, αλλά και των ουράνιων θρόνων, των λεγεώνων των λαμπερών αγγέλων και των πριγκίπων του ουρανού, Μωυσή και Ηλία.
Το κείμενο που καταχωρείται στα Χριστιανικά Απόκρυφα, ανακαλύφθηκε στην Ανω Αίγυπτο, χρονολογείται δε από το πρώτο μισό του δεύτερου αιώνα. Τα αποσπάσματα που παραθέτουμε χαρακτηρίζονται από μια εφιαλτική εσχατολογική δυναμική η οποία προβάλλει την εικόνα του Θεού-αμείλικτου τιμωρού. Σε ορισμένα σημεία λείπουν λέξεις ή φράσεις οι οποίες έχουν χαθεί.
Η ημέρα της Κρίσης.
«...Δείτε τώρα τι θα βιώσουν κατά τις έσχατες ημέρες, όταν έρθει η ημέρα του Θεού. Την ημέρα της απόφασης της κρίσης του Θεού, όλα τα τέκνα των ανθρώπων από την ανατολή ως τη δύση, θα συναθροιστούν ενώπιον του Πατέρα μου, ο οποίος ζει αιώνια, κι εκείνος θα προστάξει την κόλαση ν’ ανοίξει τις χαλύβδινες πύλες της για να παραδώσει όλα όσα υπάρχουν μέσα σ’ αυτή. Και θα διατάξει τα ζώα και τα πετεινά να επιστρέφουν κάθε σάρκα που έχουν καταβροχθείσει, γιατί η επιθυμία του θα είναι να παρουσιαστούν ξανά οι άνθρωποι· διότι τίποτε δεν χάνεται για τον Θεό και τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο γι’ αυτόν, εφόσον τα πάντα ανήκουν σ’ αυτόν. Διότι όλα τα πράγματα θα παρουσιαστούν κατά την ημέρα της απόφασης, κατά την ημέρα της κρίσης, με το λόγο του Θεού και όπως όλα εμφανίστηκαν όταν δημιούργησε τον κόσμο και πρόσταζε όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτόν, έτσι θα συμβεί στις έσχατες ημέρες· διότι τα πάντα είναι δυνατά με τον Θεό και λέγει στις Γραφές: “Υιέ του ανθρώπου, προφήτευσε επί τα οστά και πες προς αυτά, ‘οστούν μετά του οστού αυτού, νεύρα και σάρκες και δέρμα’ Και ο μέγας Ουριήλ θα προσδώσει ψυχή και πνεύμα μόλις προστάζει ο Θεός. Διότι αυτόν έχει επιφορτήσει ο Θεός για την ανάσταση των νεκρών την ημέρα της κρίσης. Δείτε και συλλογιστείτε τα σπαρτά των σιτηρών που έχουν σπαρθεί στη γη. Ο άνθρωπος τα φυτεύει σαν κάτι το στεγνό και το άψυχο- κι εκείνα ξαναζούν, καρποφορούν και η γη τα αποδίδει πίσω σαν κάτι που της το έχουν εμπιστευθεί. Κι αυτό που πεθαίνει, το οποίο σπέρνεται σαν σπόρος μέσα στη γη και θα ζωντανέψει και θα αποκατασταθεί στη ζωή, είναι ο άνθρωπος. Πολύ περισσότερο λοιπόν, ο Θεός θα αναστήσει την ημέρα της απόφασης εκείνους που πιστεύουν σ’ αυτόν και έχουν επιλεγεί
απ’ αυτόν, εκείνους για τους οποίους δημιούργησε τη γη· και όλα αυτά θα τα αποδώσει ξανά η γη κατά την ημέρα της απόφασης γιατί κι αυτή θα κριθεί μαζί τους όπως επίσης και οι ουρανοί.
Και αυτά θα συμβούν την ημέρα της κρίσης εκείνων που απομακρύνθηκαν από την πίστη στον Θεό και διέπραξαν αμαρτία: καταράκτες φωτιάς θα απελευθερωθούν, σκοτάδι και καταχνιά θα ’ρθει και θα σκεπάσει ολόκληρη τη γη, τα νερά θ’ αλλάξουν και θα μεταβληθούν σε πυρακτωμένα κάρβουνα και θα κάψουν όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτά και η θάλασσα θα γίνει φωτιά· κάτω από τους ουρανούς θα υπάρξει μια τρομερή φωτιά που δεν θα σβήσει αλλά θα ρέει για την κρίση της οργής. Και τα άστρα θα λιώσουν από τις φλόγες της φωτιάς και θα είναι σαν να μην δημιουρ-γήθηκαν ποτέ και το στερέωμα του ουρανού θα χαθεί από την έλλειψη υδάτων και θα είναι σαν να μην δημιουργήθηκε ποτέ. Και δεν θα υπάρχουν πια οι αστραπές του ουρανού και η μαγεία τους θα ταράξει τον κόσμο. Και τα πνεύματα των νεκρών σωμάτων θα είναι σαν κι αυτά και με την προσταγή του Θεού θα γίνουν φωτιά. Και μόλις διαλυθεί όλη η δημιουργία, οι άνθρωποι που βρίσκονται στην ανατολή θα φύγουν στη δύση κι εκείνοι της δύσης θα φύγουν στην ανατολή· εκείνοι που είναι στο νότο θα φύγουν στο βορρά κι εκείνοι του βορρά θα φύγουν στο νότο και παντού, όπου κι αν πάνε, η οργή της τρομερής φωτιάς θα τους προλαβαίνει· και μια άσβεστη φωτιά θα τους πάρει και θα τους φέρει σιην κρίση της οργής, μέσα στο ρεύμα της ασίγαστης φωτιάς που ρέει και όταν οι φλόγες της διαχωρίσουν τον έναν από τον άλλον, θα υπάρξει τριγμός οδόντων ανάμεσα στα τέκνα των ανθρώπων.
Και όλοι θα με δουν να έρχομαι πάνω σ’ ένα αιώνια λαμπερό νέφος και οι άγγελοι του Θεού που θα κάθονται μαζί μου στο θρόνο της δόξας, στα δεξιά του
ουράνιου Πατέρα μου. Εκείνος θα θέσει στέμμα πάνω στην κεφαλή μου. Μόλις το δουν αυτό όλα τα έθνη, θα θρηνήσουν το καθένα τη μοίρα του. Κι εκείνος θα προστάξει να προχωρήσουν μέσα στον ποταμό της φωτιάς, ενώ μπροστά στο καθένα θα παρουσιάζονται τα πεπραγμένα του. Σε όλους θα δοθεί ανταμοιβή ανάλογη με τα έργα τους. Όσον αφορά τους εκλεκτούς οι πράξεις των οποίων ήσαν καλές, θα έρθουν σε μένα και δεν θα γευτούν θάνατο από τη φωτιά που κατατρώγει τα πάντα. Τα κακά όμως πλάσματα, οι αμαρτωλοί και οι υποκριτές, θα σταθούν στα βάθη του αδιάλυτου σκότους και η τιμωρία τους είναι η φωτιά· οι άγγελοι θα παρουσιάσουν τις αμαρτίες τους και θα τους ετοιμάσουν για τον τόπο της αιώνιας τιμωρίας, τον καθένα κατά τα ανομήματά του. Ο άγγελος του Θεού, ο Ουριήλ, φέρνει τις ψυχές των αμαρτωλών εκείνων που εξοντώθηκαν στον Κατακλυσμό, και όλων όσων πιστεύουν σε κάθε λογής είδωλα, σε κάθε χυτή εικόνα, στην αγάπη των ζωγραφισμένων μορφών καθώς επίσης τις ψυχές εκείνων που μένουν προσ-κολλημένοι στους λόφους, στα πέτρινα μνημεία και πλάι στους δρόμους, θεωρώντας ότι εκεί υπάρχουν θεοί. Όλα αυτά θα καούν μαζί τους —δηλαδή τα αντικείμενα στα οποία μένουν προσκολλημένοι — μέσα στην αιώνια φωτιά. Αφού καταστραφούν όλοι τους, θα τιμωρούνται αιώνια”.
Ακμίμ
Είδα επίσης έναν άλλο τόπο, απέναντι από τον πρώτο, που ήταν πολύ ζοφερός· ο τόπος αυτός ήταν ο χώρος της τιμωρίας και όσοι τιμωρούνταν εκεί, καθώς επίσης και οι άγγελοι που τιμωρούσαν, φορούσαν σκουρόχρωμα ενδύματα, ταιριαστά με την ατμόσφαιρα εκείνου του χώρου.
Κι εκεί ορισμένοι κρέμονταν από τη γλώσσα τους:
ήταν αυτοί που είχαν βλασφημήσει την οδό της δικαιοσύνης· και κάτω απ’ αυτούς υπήρχε φωτιά που τους βασάνιζε. Υπήρχε επίσης μια μεγάλη λίμνη γεμάτη από πυρακτωμένη λάσπη, στην οποία στέκονταν ορισμένοι που είχαν απομακρυνθεί από τη δικαιοσύνη, και τους οποίους επιτηρούσαν άγγελοι-βασανιστές.
Και είδα τους δολοφόνους και τους συνεργούς τους μέσα σε μια χαράδρα γεμάτη από δηλητηριώδη ερπετά που τους βασάνιζαν κι ενώ κουλουριάζονταν απ’ αυτό το μαρτύριο, τους σκέπαζαν σκουλίκια σαν μαύρα σύννεφα. Οι ψυχές όμως των δολοφόνων παρέμεναν εκεί και παρατηρούσαν την τιμωρία τους και έλεγαν, “Ω Θεέ, δίκαιη είναι η κρίση σου”.
Και είδα ένα άλλο μέρος: αυτό είναι ένας μεγάλος λάκκος μέσα στον οποίο βρίσκονται εκείνοι που αρνήθηκαν τη δικαιοσύνη· οι άγγελοι-τιμωροί τους επισκέπτονται και ανάβουν πάνω τους τη φωτιά της τιμωρίας τους. Γίδα επίσης δυο γυναίκες, κρεμασμένες απ’ το λαιμό και τα μαλλιά, ριγμένες μέσα σιο λάκκο. Είναι αυτές που έβαψαν τα μαλλιά τους, όχι για να δημιουργήσουν ομορφιά, αλλά για να στραφούν στην πορνεία και να παγιδέψουν τις ψυχές των ανδρών στην καταστροφή. Και οι άνδρες που πόρνευ-σαν μαζί τους, είναι κρεμασμένοι από τους μηρούς, πάνω απ’ αυτό το πυρακτωμένο μέρος και λένε ο ένας στον άλλον, ‘‘Δεν γνωρίζαμε ότι θα ερχόμασταν σε αιώνιο βασανιστήριο”.
Άλλοι άνδρες και γυναίκες στέκονταν γυμνοί πάνω απ' αυτούς. Και τα παιδιά τους στέκονταν απέναντι τους σ’ ένα μέρος αγαλλίασης. Και αναστέναζαν και έκλαιγαν και έλεγαν στον Θεό εξαιτίας των γονιών τους, ‘‘Αυτοί είναι εκείνοι που αμέλησαν και καταρά-στηκαν και παρέβησαν την εντολή σου. Μας σκότωσαν και καταράστηκαν τον άγγελο που μας δημιούργησε και μας κρέμασαν. Και μας στέρησαν το φως που
εσύ προώρισες για όλους”. Και το γάλα των μανάδων έρεε από τα στήθη τους και έπηζε και ήταν δύσοσμο και έβγαιναν τέρατα μέσα απ’ αυτό, που καταβροχθίζουν σάρκα, τα οποία στρέφονταν και τις βασάνιζαν μαζί με τους συζύγους τους, γιατί είχαν λησμονήσει την εντολή του Θεού και είχαν σκοτώσει τα παιδιά τους. Και τα παιδιά θα δοθούν στον άγγελο Τέμλακος.
Κι εκείνοι που τα σκότωσαν θα βασανίζονται αιώνια, γιατί έτσι βούλεται ο Θεός.
Και κοντά σ’ εκείνον τον τόπο είδα ένα άλλο φαράγγι στο οποίο έτρεχαν οι εκκρίσεις και οι κενώσεις των βασανιζόμενων και σχημάτιζαν μια λίμνη. Κι εκεί κάθονταν γυναίκες και όλα αυτά τα περιττώματα ανέβαιναν μέχρι το λαιμό τους· κι απέναντι τους κάθονταν πολλά παιδιά, που είχαν γεννηθεί πρόωρα και έκλαιγαν. Και απ’ αυτά έβγαιναν ακτίνες φωτιάς που χτυπούσαν τις γυναίκες στα μάτια. Ήταν οι γυναίκες που γεννούσαν εξώγαμα παιδιά και που έκαναν εκτρώσεις.
Και άλλοι άνδρες και γυναίκες στέκονταν μέσα στις φλόγες που έφταναν μέχρι τη μέση τους και τα η σώματά τους ρίχνονταν σ' ένα μέρος σκοτεινό και μαστιγώνονταν από διαβόλους ενώ τα εντόσθιά τους κατέτρωγαν ακατάπαυστα σκουλίκια. Ήταν αυτοί που είχαν καταδιώξει τους δίκαιους και τους είχαν παραδώσει.
Κοντά τους ήσαν κι άλλοι άνδρες και γυναίκες που μασούσαν τη γλώσσα τους και βασανίζονταν με πυρακτωμένα σίδερα και τους έκαιγαν τα μάτια. Ήταν οι συκοφάντες κι εκείνοι που αμφισβήτησαν τη δικαιοσύνη μου.
Σε άλλους άνδρες και γυναίκες, που είχαν διαπρά-ξει έργα απάτης, είχαν κοπεί τα χείλη και φωτιά έμπαινε μέσα στο σώμα τους και κατέβαινε στα εντόσθιά τους. Ήταν εκείνοι που εξόντωσαν τους μάρτυρες με τα ψεύδη τους.
Και σε ένα άλλο μέρος υπήρχαν λαμπερές πέτρες, πιο κοφτερές κι απ’ τα σπαθιά, πάνω στις οποίες κυλιόντουσαν άνδρες και γυναίκες με βρώμικα ρούχα και βασανίζονταν. Ήταν εκείνοι που υπήρξαν πλούσιοι και λάτρευαν τα πλούτη τους και δεν έδειχναν έλεος για τα ορφανά και τις χήρες, αλλά περκρρονού-σαν την εντολή του Θεού.
Και σε μια άλλη μεγάλη λίμνη, που ήταν γεμάτη από περιττώματα και αίμα και πυρακτωμένη λάσπη, στέκονταν γονατιστοί άνδρες και γυναίκες. Ήταν εκείνοι που δάνειζαν χρήματα ζητώντας υπερβολικούς τόκους.
Άλλοι άνδρες και γυναίκες, που είχαν ριφθεί κάτω από ένα ύψωμα, έφταναν στον πυθμένα και ύστερα τους οδηγούσαν οι βασανιστές πάλι επάνω για να ξαναριφθούν και το βασανιστήριο αυτό δεν είχε σταματημό. Ήταν αυτοί που είχαν μολύνει τα σώματά τους, συμπεριφερόμενοι σαν γυναίκες. Και οι γυναίκες που ήταν μαζί τους ήταν εκείνες που είχαν συμπεριφερθεί η μια προς την άλλη σαν άντρας προς γυναίκα.
Και πλάι σιον γκρεμό υπήρχε ένα μέρος γεμάτο από δυνατή φωτιά. Εκεί έστεκαν άνδρες οι οποίοι είχαν κατασκευάσει με τα χέρια τους εικόνες (είδωλα) στη θέση του Θεού.
Και κοντά τους υπήρχαν άλλοι άνδρες και γυναίκες που κρατούσαν λαμπερά ραβδιά και χτυπούσαν ο ένας τον άλλον, χωρίς το μαρτύριο αυτό να σταματά ποτέ.
Και κοντά τους υπήρχαν κι άλλοι άνδρες και γυναίκες που καίγονταν και βασανίζονταν και μετατρέπονταν σε φλόγες και ψήνονταν. Ήταν εκείνοι που είχαν λησμονήσει την οδό του Θεού.
Και ο Κύριός μου Ιησούς Χριστός, ο Βασιλιάς μας, μου είπε, 'Άς πάμε στο ιερό όρος”. Και οι μαθητές του πήγαν μαζί του προσευχόμενοι.
Και ιδού, υπήρχαν εκεί δυο άνδρες, των οποίων τα πρόσωπα δεν μπορούσαμε να κοιτάξουμε, γιατί εκπορευόταν ένα φως που ήταν λαμπερότερο κι από τον ήλιο και τα ενδύματά τους ήταν επίσης λαμπερά και απερίγραπτα και δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο που να μπορεί να συγκριθεί μαζί τους. Και η ευγένειά του... που κανένα στόμα δεν είναι ικανό να εκφράσει την ομορφιά της μορφής τους. Διότι το παρουσίαση-κό τους ήταν εκπληκτικό και υπέροχο. Και ο άλλος, λάμπει στην εμφάνισή του περισσότερο από το χαλάζι. Το χρώμα του παρουσιαστικού του μοιάζει με τα άνθη του τριαντάφυλλου και το σώμα του... το κεφάλι του. Και πάνω στους ώμους τους και πάνω στο μέτωπό τους υπήρχε ένα στέμμα από νάρδο, ένα δημιούργημα από όμορφα άνθη· τα μαλλιά του ήταν σαν το ουράνιο τόξο μέσα στο νερό. Αυτή ήταν η ωραιότητα της παρουσίας του και ήταν κοσμημένος με κάθε είδους ποικίλματα. Και όταν ξαφνικά τον είδαμε, θαυμάσαμε.
Κι εγώ πλησίασα τον Κύριο και είπα, “Ποιοι είναι αυτοί;” Εκείνος μου απάντησε, “Αυτοί είναι οι δίκαιοι αδελφοί σου, τη μορφή των οποίων επιθυμούσες να δεις”. Κι εγώ του είπα, “Και πού βρίσκονται όλοι οι δίκαιοι και ποια είναι η φύση του κόσμου στον οποίο βρίσκονται όσοι έχουν τέτοιο μεγαλείο;”
Και ο Κύριος μου έδειξε έναν απέραντο χώρο, έξω απ’ αυτόν τον κόσμο, γεμάτο φως λαμπερό, όπου ο αέρας κατακλυζόταν από ακτίνες του ήλιου και η γη έσφυζε από άνθη, που δεν μαραίνονται και είναι γεμάτη από αρώματα και φυτά με μεγαλειώδεις ανθούς που δεν μαραίνονται και γεννούν καρπούς ευλογημένους. Τόσο έντονο ήταν το άρωμα των λουλουδιών ώστε έφτανε μέχρις εμάς. Οι κάτοικοι αυτής της περιοχής φορούσαν τα λαμπερά ενδύματα των αγγέλων που ταίριαζαν απόλυτα με το χώρο όπου κατοικούσαν. Ανάμεσά τους βάδιζαν άγγελοι. Όλοι
όσοι ζούσαν εκεί είχαν όμοια δόξα και υμνούσαν με μια φωνή τον Θεό τον Κύριο και αγαλλίαζαν. Ο Κύριος είπε σε μας, “Αυτός είναι ο τόπος των αρχιερέων σας, των δικαίων ανθρώπων”.
Κι εγώ ήμουν περιχαρής και πίστεψα και κατανόησα αυτό που είναι γραμμένο στο βιβλίο του Κυρίου μου Ιησού Χριστού. Και του είπα, “Κύριέ μου, θέλεις να στήσω εδώ τρεις σκηνές, μια για σένα, μια για τον Μωυσή και μια για τον Ηλία;”
Κι εκείνος μου είπε με οργή, “Ο σατανάς σε μάχεται και θόλωσε την κατανόησή σου και τα αγαθά αυτού του κόσμου σε κατέκτησαν. Τα μάτια σου πρέπει ν’ ανοίξουν και τα αυτιά σου να μείνουν ανεμπόδιστα... μια σκηνή που δεν κατασκεύασαν ανθρώπινα χέρια, αλλά την οποία δημιούργησε ο ουράνιος Πατέρας μου για μένα και για τους εκλεκτούς”. Και την είδαμε γεμάτη από χαρά.
Και ιδού, ακούστηκε ξαφνικά μια φωνή από τον ουρανό να λέει, “Αυτός είναι ο Υιός μου τον οποίο αγαπώ, είς τον οποίο ευαρεστούμαι”. Και ήρθε τότε ένα μεγάλο και κατάλευκο σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας και πήρε μακριά τον Κύριό μας και τον Μωυσή και τον Ηλία. Κι εγώ έτρεμα και φοβόμουν και κοιτάξαμε ψηλά και οι ουρανοί άνοιξαν και είδαμε ανθρώπους με σάρκα, που ήρθαν και χαιρέτησαν τον Κύριό μας και τον Μωυσή και τον Ηλία και πέρασαν στο δεύτερο ουρανό. Και ο λόγος της Γραφής εκπληρώθηκε: η γενεά αυτή τον αναζητά και αναζητά το πρόσωπο του Θεού του Ιακώβ. Και μέγας φόβος και δέος κατέκλυσε τους Ουρανούς· οι άγγελοι συναθροίστηκαν ώστε να εκπληρωθεί ο λόγος της Γ ραφής που λέει: Ανοίξτε πρίγκιπες τις πύλες σας! Ύστερα απ’ αυτό οι Ουρανοί έκλεισαν. Κι εμείς προσευχηθήκαμε και κατεβήκαμε από το όρος και δοξάσαμε τον Θεό, ο οποίος έγραψε τα ονόματα των δικαίων στους Ουρανούς, στο βιβλίο της ζωής».
Ο Θεός, για τον οποίο τα πάντα είναι δυνατά, ανοίγει τις χαλύβδινες πύλες της κόλασης, ώστε οι καταδικασμένοι να μπορούν να παρουσιαστούν κατά την ημέρα της κρίσης. Εκείνη την ημέρα, η εικόνα της φοβερής καταστροφής είναι πραγματικά εφιαλτική. Οι πύρινοι καταράκτες του ουρανού ανοίγουν και η φωτιά καταστρέφει τη γη και τ’ αστέρια. Ο Πέτρος είναι ο καταξιωμένος παρατηρητής των γεγονότων αυτών, αλλά και των ουράνιων θρόνων, των λεγεώνων των λαμπερών αγγέλων και των πριγκίπων του ουρανού, Μωυσή και Ηλία.
Το κείμενο που καταχωρείται στα Χριστιανικά Απόκρυφα, ανακαλύφθηκε στην Ανω Αίγυπτο, χρονολογείται δε από το πρώτο μισό του δεύτερου αιώνα. Τα αποσπάσματα που παραθέτουμε χαρακτηρίζονται από μια εφιαλτική εσχατολογική δυναμική η οποία προβάλλει την εικόνα του Θεού-αμείλικτου τιμωρού. Σε ορισμένα σημεία λείπουν λέξεις ή φράσεις οι οποίες έχουν χαθεί.
Η ημέρα της Κρίσης.
«...Δείτε τώρα τι θα βιώσουν κατά τις έσχατες ημέρες, όταν έρθει η ημέρα του Θεού. Την ημέρα της απόφασης της κρίσης του Θεού, όλα τα τέκνα των ανθρώπων από την ανατολή ως τη δύση, θα συναθροιστούν ενώπιον του Πατέρα μου, ο οποίος ζει αιώνια, κι εκείνος θα προστάξει την κόλαση ν’ ανοίξει τις χαλύβδινες πύλες της για να παραδώσει όλα όσα υπάρχουν μέσα σ’ αυτή. Και θα διατάξει τα ζώα και τα πετεινά να επιστρέφουν κάθε σάρκα που έχουν καταβροχθείσει, γιατί η επιθυμία του θα είναι να παρουσιαστούν ξανά οι άνθρωποι· διότι τίποτε δεν χάνεται για τον Θεό και τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο γι’ αυτόν, εφόσον τα πάντα ανήκουν σ’ αυτόν. Διότι όλα τα πράγματα θα παρουσιαστούν κατά την ημέρα της απόφασης, κατά την ημέρα της κρίσης, με το λόγο του Θεού και όπως όλα εμφανίστηκαν όταν δημιούργησε τον κόσμο και πρόσταζε όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτόν, έτσι θα συμβεί στις έσχατες ημέρες· διότι τα πάντα είναι δυνατά με τον Θεό και λέγει στις Γραφές: “Υιέ του ανθρώπου, προφήτευσε επί τα οστά και πες προς αυτά, ‘οστούν μετά του οστού αυτού, νεύρα και σάρκες και δέρμα’ Και ο μέγας Ουριήλ θα προσδώσει ψυχή και πνεύμα μόλις προστάζει ο Θεός. Διότι αυτόν έχει επιφορτήσει ο Θεός για την ανάσταση των νεκρών την ημέρα της κρίσης. Δείτε και συλλογιστείτε τα σπαρτά των σιτηρών που έχουν σπαρθεί στη γη. Ο άνθρωπος τα φυτεύει σαν κάτι το στεγνό και το άψυχο- κι εκείνα ξαναζούν, καρποφορούν και η γη τα αποδίδει πίσω σαν κάτι που της το έχουν εμπιστευθεί. Κι αυτό που πεθαίνει, το οποίο σπέρνεται σαν σπόρος μέσα στη γη και θα ζωντανέψει και θα αποκατασταθεί στη ζωή, είναι ο άνθρωπος. Πολύ περισσότερο λοιπόν, ο Θεός θα αναστήσει την ημέρα της απόφασης εκείνους που πιστεύουν σ’ αυτόν και έχουν επιλεγεί
απ’ αυτόν, εκείνους για τους οποίους δημιούργησε τη γη· και όλα αυτά θα τα αποδώσει ξανά η γη κατά την ημέρα της απόφασης γιατί κι αυτή θα κριθεί μαζί τους όπως επίσης και οι ουρανοί.Και αυτά θα συμβούν την ημέρα της κρίσης εκείνων που απομακρύνθηκαν από την πίστη στον Θεό και διέπραξαν αμαρτία: καταράκτες φωτιάς θα απελευθερωθούν, σκοτάδι και καταχνιά θα ’ρθει και θα σκεπάσει ολόκληρη τη γη, τα νερά θ’ αλλάξουν και θα μεταβληθούν σε πυρακτωμένα κάρβουνα και θα κάψουν όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτά και η θάλασσα θα γίνει φωτιά· κάτω από τους ουρανούς θα υπάρξει μια τρομερή φωτιά που δεν θα σβήσει αλλά θα ρέει για την κρίση της οργής. Και τα άστρα θα λιώσουν από τις φλόγες της φωτιάς και θα είναι σαν να μην δημιουρ-γήθηκαν ποτέ και το στερέωμα του ουρανού θα χαθεί από την έλλειψη υδάτων και θα είναι σαν να μην δημιουργήθηκε ποτέ. Και δεν θα υπάρχουν πια οι αστραπές του ουρανού και η μαγεία τους θα ταράξει τον κόσμο. Και τα πνεύματα των νεκρών σωμάτων θα είναι σαν κι αυτά και με την προσταγή του Θεού θα γίνουν φωτιά. Και μόλις διαλυθεί όλη η δημιουργία, οι άνθρωποι που βρίσκονται στην ανατολή θα φύγουν στη δύση κι εκείνοι της δύσης θα φύγουν στην ανατολή· εκείνοι που είναι στο νότο θα φύγουν στο βορρά κι εκείνοι του βορρά θα φύγουν στο νότο και παντού, όπου κι αν πάνε, η οργή της τρομερής φωτιάς θα τους προλαβαίνει· και μια άσβεστη φωτιά θα τους πάρει και θα τους φέρει σιην κρίση της οργής, μέσα στο ρεύμα της ασίγαστης φωτιάς που ρέει και όταν οι φλόγες της διαχωρίσουν τον έναν από τον άλλον, θα υπάρξει τριγμός οδόντων ανάμεσα στα τέκνα των ανθρώπων.
Και όλοι θα με δουν να έρχομαι πάνω σ’ ένα αιώνια λαμπερό νέφος και οι άγγελοι του Θεού που θα κάθονται μαζί μου στο θρόνο της δόξας, στα δεξιά του
ουράνιου Πατέρα μου. Εκείνος θα θέσει στέμμα πάνω στην κεφαλή μου. Μόλις το δουν αυτό όλα τα έθνη, θα θρηνήσουν το καθένα τη μοίρα του. Κι εκείνος θα προστάξει να προχωρήσουν μέσα στον ποταμό της φωτιάς, ενώ μπροστά στο καθένα θα παρουσιάζονται τα πεπραγμένα του. Σε όλους θα δοθεί ανταμοιβή ανάλογη με τα έργα τους. Όσον αφορά τους εκλεκτούς οι πράξεις των οποίων ήσαν καλές, θα έρθουν σε μένα και δεν θα γευτούν θάνατο από τη φωτιά που κατατρώγει τα πάντα. Τα κακά όμως πλάσματα, οι αμαρτωλοί και οι υποκριτές, θα σταθούν στα βάθη του αδιάλυτου σκότους και η τιμωρία τους είναι η φωτιά· οι άγγελοι θα παρουσιάσουν τις αμαρτίες τους και θα τους ετοιμάσουν για τον τόπο της αιώνιας τιμωρίας, τον καθένα κατά τα ανομήματά του. Ο άγγελος του Θεού, ο Ουριήλ, φέρνει τις ψυχές των αμαρτωλών εκείνων που εξοντώθηκαν στον Κατακλυσμό, και όλων όσων πιστεύουν σε κάθε λογής είδωλα, σε κάθε χυτή εικόνα, στην αγάπη των ζωγραφισμένων μορφών καθώς επίσης τις ψυχές εκείνων που μένουν προσ-κολλημένοι στους λόφους, στα πέτρινα μνημεία και πλάι στους δρόμους, θεωρώντας ότι εκεί υπάρχουν θεοί. Όλα αυτά θα καούν μαζί τους —δηλαδή τα αντικείμενα στα οποία μένουν προσκολλημένοι — μέσα στην αιώνια φωτιά. Αφού καταστραφούν όλοι τους, θα τιμωρούνται αιώνια”.
Ακμίμ
Είδα επίσης έναν άλλο τόπο, απέναντι από τον πρώτο, που ήταν πολύ ζοφερός· ο τόπος αυτός ήταν ο χώρος της τιμωρίας και όσοι τιμωρούνταν εκεί, καθώς επίσης και οι άγγελοι που τιμωρούσαν, φορούσαν σκουρόχρωμα ενδύματα, ταιριαστά με την ατμόσφαιρα εκείνου του χώρου.
Κι εκεί ορισμένοι κρέμονταν από τη γλώσσα τους:
ήταν αυτοί που είχαν βλασφημήσει την οδό της δικαιοσύνης· και κάτω απ’ αυτούς υπήρχε φωτιά που τους βασάνιζε. Υπήρχε επίσης μια μεγάλη λίμνη γεμάτη από πυρακτωμένη λάσπη, στην οποία στέκονταν ορισμένοι που είχαν απομακρυνθεί από τη δικαιοσύνη, και τους οποίους επιτηρούσαν άγγελοι-βασανιστές.
Και είδα τους δολοφόνους και τους συνεργούς τους μέσα σε μια χαράδρα γεμάτη από δηλητηριώδη ερπετά που τους βασάνιζαν κι ενώ κουλουριάζονταν απ’ αυτό το μαρτύριο, τους σκέπαζαν σκουλίκια σαν μαύρα σύννεφα. Οι ψυχές όμως των δολοφόνων παρέμεναν εκεί και παρατηρούσαν την τιμωρία τους και έλεγαν, “Ω Θεέ, δίκαιη είναι η κρίση σου”.
Και είδα ένα άλλο μέρος: αυτό είναι ένας μεγάλος λάκκος μέσα στον οποίο βρίσκονται εκείνοι που αρνήθηκαν τη δικαιοσύνη· οι άγγελοι-τιμωροί τους επισκέπτονται και ανάβουν πάνω τους τη φωτιά της τιμωρίας τους. Γίδα επίσης δυο γυναίκες, κρεμασμένες απ’ το λαιμό και τα μαλλιά, ριγμένες μέσα σιο λάκκο. Είναι αυτές που έβαψαν τα μαλλιά τους, όχι για να δημιουργήσουν ομορφιά, αλλά για να στραφούν στην πορνεία και να παγιδέψουν τις ψυχές των ανδρών στην καταστροφή. Και οι άνδρες που πόρνευ-σαν μαζί τους, είναι κρεμασμένοι από τους μηρούς, πάνω απ’ αυτό το πυρακτωμένο μέρος και λένε ο ένας στον άλλον, ‘‘Δεν γνωρίζαμε ότι θα ερχόμασταν σε αιώνιο βασανιστήριο”.
Άλλοι άνδρες και γυναίκες στέκονταν γυμνοί πάνω απ' αυτούς. Και τα παιδιά τους στέκονταν απέναντι τους σ’ ένα μέρος αγαλλίασης. Και αναστέναζαν και έκλαιγαν και έλεγαν στον Θεό εξαιτίας των γονιών τους, ‘‘Αυτοί είναι εκείνοι που αμέλησαν και καταρά-στηκαν και παρέβησαν την εντολή σου. Μας σκότωσαν και καταράστηκαν τον άγγελο που μας δημιούργησε και μας κρέμασαν. Και μας στέρησαν το φως που
εσύ προώρισες για όλους”. Και το γάλα των μανάδων έρεε από τα στήθη τους και έπηζε και ήταν δύσοσμο και έβγαιναν τέρατα μέσα απ’ αυτό, που καταβροχθίζουν σάρκα, τα οποία στρέφονταν και τις βασάνιζαν μαζί με τους συζύγους τους, γιατί είχαν λησμονήσει την εντολή του Θεού και είχαν σκοτώσει τα παιδιά τους. Και τα παιδιά θα δοθούν στον άγγελο Τέμλακος.
Κι εκείνοι που τα σκότωσαν θα βασανίζονται αιώνια, γιατί έτσι βούλεται ο Θεός.
Και κοντά σ’ εκείνον τον τόπο είδα ένα άλλο φαράγγι στο οποίο έτρεχαν οι εκκρίσεις και οι κενώσεις των βασανιζόμενων και σχημάτιζαν μια λίμνη. Κι εκεί κάθονταν γυναίκες και όλα αυτά τα περιττώματα ανέβαιναν μέχρι το λαιμό τους· κι απέναντι τους κάθονταν πολλά παιδιά, που είχαν γεννηθεί πρόωρα και έκλαιγαν. Και απ’ αυτά έβγαιναν ακτίνες φωτιάς που χτυπούσαν τις γυναίκες στα μάτια. Ήταν οι γυναίκες που γεννούσαν εξώγαμα παιδιά και που έκαναν εκτρώσεις.
Και άλλοι άνδρες και γυναίκες στέκονταν μέσα στις φλόγες που έφταναν μέχρι τη μέση τους και τα η σώματά τους ρίχνονταν σ' ένα μέρος σκοτεινό και μαστιγώνονταν από διαβόλους ενώ τα εντόσθιά τους κατέτρωγαν ακατάπαυστα σκουλίκια. Ήταν αυτοί που είχαν καταδιώξει τους δίκαιους και τους είχαν παραδώσει.
Κοντά τους ήσαν κι άλλοι άνδρες και γυναίκες που μασούσαν τη γλώσσα τους και βασανίζονταν με πυρακτωμένα σίδερα και τους έκαιγαν τα μάτια. Ήταν οι συκοφάντες κι εκείνοι που αμφισβήτησαν τη δικαιοσύνη μου.
Σε άλλους άνδρες και γυναίκες, που είχαν διαπρά-ξει έργα απάτης, είχαν κοπεί τα χείλη και φωτιά έμπαινε μέσα στο σώμα τους και κατέβαινε στα εντόσθιά τους. Ήταν εκείνοι που εξόντωσαν τους μάρτυρες με τα ψεύδη τους.
Και σε ένα άλλο μέρος υπήρχαν λαμπερές πέτρες, πιο κοφτερές κι απ’ τα σπαθιά, πάνω στις οποίες κυλιόντουσαν άνδρες και γυναίκες με βρώμικα ρούχα και βασανίζονταν. Ήταν εκείνοι που υπήρξαν πλούσιοι και λάτρευαν τα πλούτη τους και δεν έδειχναν έλεος για τα ορφανά και τις χήρες, αλλά περκρρονού-σαν την εντολή του Θεού.
Και σε μια άλλη μεγάλη λίμνη, που ήταν γεμάτη από περιττώματα και αίμα και πυρακτωμένη λάσπη, στέκονταν γονατιστοί άνδρες και γυναίκες. Ήταν εκείνοι που δάνειζαν χρήματα ζητώντας υπερβολικούς τόκους.
Άλλοι άνδρες και γυναίκες, που είχαν ριφθεί κάτω από ένα ύψωμα, έφταναν στον πυθμένα και ύστερα τους οδηγούσαν οι βασανιστές πάλι επάνω για να ξαναριφθούν και το βασανιστήριο αυτό δεν είχε σταματημό. Ήταν αυτοί που είχαν μολύνει τα σώματά τους, συμπεριφερόμενοι σαν γυναίκες. Και οι γυναίκες που ήταν μαζί τους ήταν εκείνες που είχαν συμπεριφερθεί η μια προς την άλλη σαν άντρας προς γυναίκα.
Και πλάι σιον γκρεμό υπήρχε ένα μέρος γεμάτο από δυνατή φωτιά. Εκεί έστεκαν άνδρες οι οποίοι είχαν κατασκευάσει με τα χέρια τους εικόνες (είδωλα) στη θέση του Θεού.
Και κοντά τους υπήρχαν άλλοι άνδρες και γυναίκες που κρατούσαν λαμπερά ραβδιά και χτυπούσαν ο ένας τον άλλον, χωρίς το μαρτύριο αυτό να σταματά ποτέ.
Και κοντά τους υπήρχαν κι άλλοι άνδρες και γυναίκες που καίγονταν και βασανίζονταν και μετατρέπονταν σε φλόγες και ψήνονταν. Ήταν εκείνοι που είχαν λησμονήσει την οδό του Θεού.
Και ο Κύριός μου Ιησούς Χριστός, ο Βασιλιάς μας, μου είπε, 'Άς πάμε στο ιερό όρος”. Και οι μαθητές του πήγαν μαζί του προσευχόμενοι.
Και ιδού, υπήρχαν εκεί δυο άνδρες, των οποίων τα πρόσωπα δεν μπορούσαμε να κοιτάξουμε, γιατί εκπορευόταν ένα φως που ήταν λαμπερότερο κι από τον ήλιο και τα ενδύματά τους ήταν επίσης λαμπερά και απερίγραπτα και δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο που να μπορεί να συγκριθεί μαζί τους. Και η ευγένειά του... που κανένα στόμα δεν είναι ικανό να εκφράσει την ομορφιά της μορφής τους. Διότι το παρουσίαση-κό τους ήταν εκπληκτικό και υπέροχο. Και ο άλλος, λάμπει στην εμφάνισή του περισσότερο από το χαλάζι. Το χρώμα του παρουσιαστικού του μοιάζει με τα άνθη του τριαντάφυλλου και το σώμα του... το κεφάλι του. Και πάνω στους ώμους τους και πάνω στο μέτωπό τους υπήρχε ένα στέμμα από νάρδο, ένα δημιούργημα από όμορφα άνθη· τα μαλλιά του ήταν σαν το ουράνιο τόξο μέσα στο νερό. Αυτή ήταν η ωραιότητα της παρουσίας του και ήταν κοσμημένος με κάθε είδους ποικίλματα. Και όταν ξαφνικά τον είδαμε, θαυμάσαμε.
Κι εγώ πλησίασα τον Κύριο και είπα, “Ποιοι είναι αυτοί;” Εκείνος μου απάντησε, “Αυτοί είναι οι δίκαιοι αδελφοί σου, τη μορφή των οποίων επιθυμούσες να δεις”. Κι εγώ του είπα, “Και πού βρίσκονται όλοι οι δίκαιοι και ποια είναι η φύση του κόσμου στον οποίο βρίσκονται όσοι έχουν τέτοιο μεγαλείο;”
Και ο Κύριος μου έδειξε έναν απέραντο χώρο, έξω απ’ αυτόν τον κόσμο, γεμάτο φως λαμπερό, όπου ο αέρας κατακλυζόταν από ακτίνες του ήλιου και η γη έσφυζε από άνθη, που δεν μαραίνονται και είναι γεμάτη από αρώματα και φυτά με μεγαλειώδεις ανθούς που δεν μαραίνονται και γεννούν καρπούς ευλογημένους. Τόσο έντονο ήταν το άρωμα των λουλουδιών ώστε έφτανε μέχρις εμάς. Οι κάτοικοι αυτής της περιοχής φορούσαν τα λαμπερά ενδύματα των αγγέλων που ταίριαζαν απόλυτα με το χώρο όπου κατοικούσαν. Ανάμεσά τους βάδιζαν άγγελοι. Όλοι
όσοι ζούσαν εκεί είχαν όμοια δόξα και υμνούσαν με μια φωνή τον Θεό τον Κύριο και αγαλλίαζαν. Ο Κύριος είπε σε μας, “Αυτός είναι ο τόπος των αρχιερέων σας, των δικαίων ανθρώπων”.
Κι εγώ ήμουν περιχαρής και πίστεψα και κατανόησα αυτό που είναι γραμμένο στο βιβλίο του Κυρίου μου Ιησού Χριστού. Και του είπα, “Κύριέ μου, θέλεις να στήσω εδώ τρεις σκηνές, μια για σένα, μια για τον Μωυσή και μια για τον Ηλία;”
Κι εκείνος μου είπε με οργή, “Ο σατανάς σε μάχεται και θόλωσε την κατανόησή σου και τα αγαθά αυτού του κόσμου σε κατέκτησαν. Τα μάτια σου πρέπει ν’ ανοίξουν και τα αυτιά σου να μείνουν ανεμπόδιστα... μια σκηνή που δεν κατασκεύασαν ανθρώπινα χέρια, αλλά την οποία δημιούργησε ο ουράνιος Πατέρας μου για μένα και για τους εκλεκτούς”. Και την είδαμε γεμάτη από χαρά.
Και ιδού, ακούστηκε ξαφνικά μια φωνή από τον ουρανό να λέει, “Αυτός είναι ο Υιός μου τον οποίο αγαπώ, είς τον οποίο ευαρεστούμαι”. Και ήρθε τότε ένα μεγάλο και κατάλευκο σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας και πήρε μακριά τον Κύριό μας και τον Μωυσή και τον Ηλία. Κι εγώ έτρεμα και φοβόμουν και κοιτάξαμε ψηλά και οι ουρανοί άνοιξαν και είδαμε ανθρώπους με σάρκα, που ήρθαν και χαιρέτησαν τον Κύριό μας και τον Μωυσή και τον Ηλία και πέρασαν στο δεύτερο ουρανό. Και ο λόγος της Γραφής εκπληρώθηκε: η γενεά αυτή τον αναζητά και αναζητά το πρόσωπο του Θεού του Ιακώβ. Και μέγας φόβος και δέος κατέκλυσε τους Ουρανούς· οι άγγελοι συναθροίστηκαν ώστε να εκπληρωθεί ο λόγος της Γ ραφής που λέει: Ανοίξτε πρίγκιπες τις πύλες σας! Ύστερα απ’ αυτό οι Ουρανοί έκλεισαν. Κι εμείς προσευχηθήκαμε και κατεβήκαμε από το όρος και δοξάσαμε τον Θεό, ο οποίος έγραψε τα ονόματα των δικαίων στους Ουρανούς, στο βιβλίο της ζωής».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου