«Και προσελθόντες οι
Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι,
πειράζοντες,
επηρώτησαν αυτόν σημείον εκ του ουρανού επιδείξαι
αυτοίς».
(Ματθ. 16:1)
Παρά τα πάμπολλα
θαύματα που έκανε ο Κύριος Ιησούς, τα οποία βεβαίωναν την αλήθεια των
λόγων του, οι Ιουδαίοι ζητούσαν και
«σημάδι εξ ουρανού»
για να πιστεύσουν. Αυτό όμως ήταν
τρανή απόδειξη της υποκρισίας τους:
«υποκριταί,
το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των
καιρών ου δύνασθε γνώναι»;
(Ματθ. 16:3)
Ρίχνοντας μια ματιά στον ουρανό βλέπομε τι καιρό θα
κάνει το υπόλοιπο της ημέρας, και δεν μπορούμε βλέποντας τα θαυμαστά
έργα του Κυρίου να τον αναγνωρίσομε σαν τον μόνο αληθινό Μεσσία;
Αν και δεν ήθελε
επιδείξεις ο Κύριος και είπε ότι δεν θα δοθεί στην γενιά εκείνη το
φανταχτερό σημάδι που ζητούσε, η «φύση
συνεκλονείτο»
κατά τη Σταύρωση και ο ήλιος κρύφθηκε για 3 ώρες, κάνοντας νύχτα το
μεσημέρι:
«Από δε έκτης ώρας
(12 το μεσημέρι) σκότος εγένετο επί
πάσαν την γην έως ώρας ενάτης
(3 το απόγευμα)».
(Ματθ. 27:45)
Στους
Χριστιανούς, αυτούς που ενώθηκαν με τον Χριστό διά των Μυστηρίων της
Εκκλησίας, και που αγωνίζονται να τηρούν τις εντολές Του, ανοίγεται ο
νους τους στην κατανόηση των συμβαινόντων τόσο στον πνευματικό κόσμο όσο
και στον υλικό. Ανοίγεται η πνευματική θύρα, για την οποία ο άγιος
Ιωάννης ο Θεολόγος λέει
«και
ιδού θύρα ανεωγμένη εν τω ουρανώ»,
διά της οποίας ο ίδιος ανέβηκε στον πνευματικό ουρανό, για να μας
φανερώσει όσα πρόκειται να συμβούν στο μέλλον:
«ανάβα
ώδε και δείξω σοι α δει γενέσθαι μετά ταύτα».
(Αποκ. 4:1)
Θύρα όλων
των χαρισμάτων είναι ο Ιησούς Χριστός:
«Εγώ
είμι η θύρα. Δι'
εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, και εισελεύσεται και εξελεύσεται,
και νομήν ευρήσει».
(Ιω.
10:9).
Κάθε πιστός έχει στη διάθεσή του την ευαγγελική
διδασκαλία και μπορεί να κατανοήσει, ανάλογα και με την καθαρότητα του
νου του, τη σημασία που έχουν από πνευματική άποψη όσα συμβαίνουν γύρω
του. Τα προφητικά λόγια της Αγίας Γραφής και πολλών ακόμη αγίων της
Εκκλησίας μάς κρατούν στο σωστό δρόμο, για να μην πλανηθούμε από τυχόν
λανθασμένες εκτιμήσεις. (Κάτι που δεν είναι ασυνήθιστο σε όσους
αγωνίζονται ακόμη με τα πάθη τους).