Βεροίας Παντελεήμων : «Η Παναγία μας δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ»

Την Τετάρτη 23 Αυγούστου, επί τη αποδώσει της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, πανηγύρισε ο μεγαλοπρεπής ιερός ναός Παναγίας Φανερωμένης στη Νέα Μηχανιώνα.

Στον όρθρο χοροστάτησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιόππης κ. Δαμασκηνός. Τελέστηκε αρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Ιασίου και Μητροπολίτου Μολδαβίας και Μπουκοβίνας κ. Θεοφάνους, συλλειτουργούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο, Ιόππης κ. Δαμασκηνού, Γουινέας κ. Γεωργίου, Ειρηνουπόλεως κ. Δημητρίου , Κατάνγκας κ. Μελετίου, Λαγκαδά κ. Ιωάννου, των Θεοφιλεστάτων Επισκόπων Θεουπόλεως κ. Παντελεήμονος και Θερμών κ. Δημητρίου καθώς και του οικείου Ιεράρχου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνου.
Η ομιλία του Σεβ.Μητροπολίτου Βεροίας κ.Παντελεήμονος στην θεία Λειτουργία:
«’Εν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε».

Αὐτή τήν πίστη καί τή βεβαιό­τη­τα πού ἐκφράζει ὁ ἱερός ὑμνο­γρά­φος συμμεριζόμεθα ἀπόλυτα καί ὅλοι ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, οἱ ὁποῖοι προστρέξαμε σήμερα στόν εὐαγῆ καί περίλαμπρο οἶκο τῆς Παναγίας τῆς Φανερωμένης τῆς Νέας Μηχα­νιώνας, ἐδῶ ὅπου θησαυρίζεται ἡ ἱστορική καί θαυματουργή εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τήν ὁποία μετέφερε ἡ εὐλάβεια τῶν πα­τέρων μας ἀπό τή χερσόνησο τῆς Μικρασιατικῆς Κυζίκου στή μι­κρή αὐτή χερσόνησο τῆς Μακε­δονικῆς γῆς πού τούς θύμιζε τήν πατρίδα τους, καί ἀνίδρυσαν πρός τιμήν της, μαζί μέ τή Νέα Μηχα­νιώνα, καί τό πρῶτο ἱερό κατοικη­τήριό της.
Αὐτή τήν πίστη καί τή βεβαιό­τη­τα συμμεριζόμεθα καί ἐμεῖς, ἀδελ­φοί μου, γιατί διαφορετικά δέν ἐξηγεῖται τό πλῆθος τῶν ἀνθρώ­πων πού συρρέει αὐτές τίς ἡμέρες ἀπό ὅλες τίς γωνιές τῆς Ἑλλάδος καί περιμένει ὑπομονετικά, ἰδιαι­τέ­ρως ἀπό χθές τό βράδυ, γιά νά προσκυνήσει τή θαυματουργό εἰ­κό­να τῆς Παναγίας μας, γιά νά ἀσπασθεῖ τήν ἱερή καί πανα­κή­ρα­τη μορφή της καί νά ἀναθέσει στή μη­τρική της ἀγάπη «τήν πᾶσαν ἐλ­πίδα» τῆς ζωῆς του.
Αὐτή τήν πίστη καί τή βεβαιό­τη­τα ἐκφράζουμε ψάλλοντας μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μας ἐννέα ἡμέρες τώρα ἀπό τήν Κοίμηση καί τήν εἰς οὐρανούς μετάσταση τῆς Πα­νάγνου Μητρός τοῦ Δεσπότου αὐτόν τόν θριαμβικό παιάνα: «Ἐν τῇ Γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύ­λα­ξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε».
Δέν εἶναι τυχαία ἡ ἐπιλογή αὐτή τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου. Δέν εἶναι ἔκφραση ἑνός ἀντιθετικοῦ φαινο­μενικά ζεύγους ἐννοιῶν, τῆς γεν­νή­σεως καί τῆς κοιμήσεως. Εἶναι ἐπιβεβαίωση τῆς μίας πραγματι­κό­τητος μέ τήν ἄλλη. Εἶναι ἐνίσχυση τῆς μίας βεβαιότητος μέ τήν ἄλλη. Εἶναι ἐπίρρωση τῆς μίας ἀλη­θεί­ας μέ τήν ἄλλη.
Γιατί ποιός μπορεῖ νά ἀμφισβη­τή­σει τήν ἀειπαρθενία τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου; Ποιός ἀμφιβάλλει ὅτι «παρθένος ἔτεκε καί παρθένος ἔμεινε» καί μετά τήν γέννηση τοῦ Υἱοῦ της; Κανείς ἀσφαλῶς, γιατί αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια τῆς ὀρθοδό­ξου πίστεώς μας.
Ὅπως, λοιπόν, κανείς δέν μπορεῖ νά ἀμφισβητήσει τήν ἀειπαρθενία τῆς Παναγίας μας, ὅπως κανείς δέν μπορεῖ νά ἀμφισβητήσει ὅτι καί ἡ Κυρία Θεοτόκος «καί τίκτει καί παρθενεύει καί μένει δι᾽ ἀμ­φοτέρων παρθένος», ἔτσι καί κα­νείς δέν μπο­ρεῖ καί νά ἀμφι­σβη­τήσει ὅτι μέ τήν Κοίμησή της καί μέ τήν εἰς οὐρανούς ἔνδοξη μετά­στα­σή της παρέμεινε στόν κόσμο προστάτις καί βοηθός «τῶν εἰς αὐ­τήν προστρεχόντων».
«Ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε». Πόσο ἐνθαρ­ρυντικοί ἀκούονται οἱ λόγοι τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου καί πόση παρη­γορία καί δύναμη δέν χαρίζει στίς ψυχές ὅλων μας, ἀδελφοί μου, αὐ­τή ἡ πίστη καί αὐτή ἡ βεβαιότητα. Γιατί ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο στόν ὁποῖο ἡ ἐγκα­τά­λειψη δυστυχῶς κυ­ριαρχεῖ. Σύζυγοι ἐγκαταλείπουν συζύγους, γονεῖς ἐγκαταλείπουν τά παιδιά τους, φίλοι ἐγκαταλεί­πουν τούς φίλους τους, προστάτες τούς προστατευομένους τους. Καί ποιό εἶναι τό ἀποτέλεσμα; Οἰκογέ­νειες διαλύονται, ὁμάδες ἀποσυν­τί­θενται, συνασπισμοί καί συμμα­χίες καταστρέφονται καί ἡ ἀπο­γοή­τευση κυριαρχεῖ στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.
Πίστευσαν στή δύναμη τῆς ἑνώ­σεως. Πίστευσαν στή στοργή καί τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων. Πί­στευ­σαν στή συμπαράστασή τους στίς δύσκολες στιγμές. Πίστευσαν στήν ἠθική ὑποστήριξή τους. Ἀλ­λά ἐξαπατήθηκαν. Ἀστόχησαν. Τούς ἐγκα­τέ­λειψαν. Καί ἡ ἐγκα­τά­λειψη τῶν προσώπων στά ὁποῖα ἐπένδυσαν ἐλπίδες καί ἐμπι­στο­σύ­νη τούς δη­μιούργησε ἕνα τερά­στιο κενό στήν ψυχή τους, μιά χαί­νου­σα πληγή.
Αὐτή εἶναι, δυστυχῶς, ἡ εἰκόνα τοῦ κόσμου μας. Αὐτή εἶναι ἡ πι­κρία τήν ὁποία ζοῦν πολλοί συ­νάν­θρωποί μας. Αὐτή εἶναι ἡ ἀπογοήτευση πού νιώθουν πολλά νέα παιδιά, γιατί ἔμειναν ἐγκα­τα­λελειμένα, γιατί αἰσθάνθηκαν στή ζωή τους τό δυσάρεστο συναί­σθη­μα τῆς ἀπουσίας καί τῆς ἀπορ­ρί­ψεως καί περιφέρουν τήν ὕπαρξή τους χωρίς ἐλπίδα, χωρίς χαρά, χωρίς διάθεση νά συνεχίσουν νά ἀγωνίζονται, καταφεύγοντας πολ­λές φορές σέ ψεύτικες ἐλπίδες καί ψευδῆ στηρίγματα πού τούς προσ­φέρουν διάφοροι ἐπιτή­δειοι προ­μη­θευτές γιά νά τά παρασύρουν σέ ἀκόμη πιό σκοτεινά καί δυσάρεστα μονοπάτια.
Ὅμως ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, πού πι­στεύουμε στήν Παναγία μας, πού ἐμπιστευόμαστε τή στοργική μέριμνά της, πού δέν παύουμε νά ἐκφράζουμε τή βεβαιότητά μας ψάλ­λοντας τόν ὕμνο της «ἐν τῇ Κοι­μήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε», στρέφουμε καί αὐτήν τήν ἱερή στιγμή τῆς χαρμοσύνου ἑορτῆς καί πανηγύρεως τῆς χα­ρι­τοβρύτου καί θαυματουργοῦ εἰκό­νος τῆς Φανερωμένης τά μάτια μας καί τήν ψυχή μας πρός αὐτήν, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἡ ὁποία δέν ἐγκατέλειψε ποτέ τούς πατέ­ρες μας. Καί ὅταν σέ κρίσιμες στιγ­μές γιά τό Γέ­νος μας ἐκεῖνοι ἐπι­βι­βάσθηκαν στίς βάρ­κες καί τά καΐ­κια τους, ἔχοντας μόνη ἐλπίδα τους τήν πί­στη τους στήν Παναγία καί στούς ἁγίους, τίς ἱερές εἰκόνες τῶν ὁποίων ἔπαιρ­ναν μαζί τους, ἀφή­νο­ντας πί­σω τά σπίτια καί τά ὑπάρ­χοντά τους, Ἐκείνη ἦλθε μαζί τους, πρόσ­φυγας καί αὐτή μαζί μέ ἐκείνους, γιά νά τούς βοηθήσει νά στήσουν ἐδῶ μία νέα πατρίδα, γιά νά μείνει καί Αὐτή μαζί τους καί νά εἶναι βοηθός καί προστάτις τῆς ζωῆς τους.
Στρέφουμε, λοιπόν, τό βλέμμα καί ἐμεῖς αὐτή τήν ὥρα πρός τή γλυ­κυτάτη μορφή τῆς Παναγίας τῆς Φανερωμένης, καί τήν ἱκετεύ­ου­με νά προστατεύει καί νά δια­φυ­­­λάσσει τά τέκνα της, ἔστω καί ἐάν κάποτε παρασυρόμαστε καί ἀπο­μακρυνόμασθε ἀπό τήν ἀγάπη της. Τήν ἱκετεύουμε νά προστα­τεύει καί νά διαφυλάσσει πάντοτε τήν πατρίδα καί τό εὐσεβές μας Γέ­­νος. Νά προστατεύει καί νά δια­φυλάσσει τόν Παναγιώτατο Οἰ­κου­­μενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρ­θολομαῖο, ὁ ὁποῖος γιά τρίτη φορά ἱερουργεῖ σήμερα στά ἐρεί­πια τῆς περιωνύμου Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Παναγίας Φανερωμένης στήν Ἀρτάκη τῆς Κυζίκου. Νά προστα­τεύει καί νά διαφυλάσσει καί τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη σας, τόν Μητροπολίτη Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς, κύριο Ἰουστῖνο, ὁ ὁποῖος μέ πολλή ἀγάπη καί πολλή εὐλάβεια ἀγκάλιασε ἀπό τήν πρώ­τη στιγμή τό Θεομητορικό αὐτό προσκύνημα, ἀγκάλιασε καί ὅλους ἐσᾶς, τά εὐλαβῆ καί πιστά τέκνα τῆς Παναγίας, τό ποίμνιό του, καί ἐργάζεται ἀνύστακτα γιά τήν κατά Θεόν πρόοδό σας, μέ τή χάρη καί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Φα­νε­ρωμένης, στήν ἀγάπη καί τή μη­τρική μέριμνα τῆς ὁποίας ἀνα­θέ­τει ὅλα τά αἰτήματα τῶν καρ­διῶν σας.
Τόν εὐχαριστοῦμε ἐκ βάθους καρ­­δίας, διότι εὐγενῶς μᾶς προσε­κάλεσε στήν ἱερά πανήγυρη τῆς Παναγίας τῆς Φανερωμένης, τῆς Παναγίας τῆς Μηχανιώνας, πού μᾶς συγκινεῖ ὅλους βαθύτατα, καί μᾶς πα­ραχώρησε τό ἱερό αὐτό βῆ­μα. Καί εὐχόμεθα ταπεινά ἡ χάρη τῆς ἱερᾶς της εἰκόνος νά προστα­τεύει τόν ποιμενάρχη σας καί νά προστατεύει καί νά δια­φυλάσσει καί ὅλους ἐσᾶς, ἀδελ­φοί μου, πού τιμᾶτε τήν Παναγία μας καί προσ­τρέ­χετε στή χάρη τῆς θαυμα­τουρ­γοῦ της εἰκόνος, μέ τή βε­βαι­ό­τητα ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτό­κος «ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπε», ἀλλά συ­νεχίζει καί θά συνεχίζει μέ­χρι τερ­μάτων αἰώ­νων νά σκέπει καί νά φυλάσσει τούς εἰς Αὐτήν κα­τα­φεύ­γοντας.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
 
ekklisiaonline.gr