Πίστη, η μεγαλύτερη δύναμη της Χριστιανικής Κοινωνίας και το μυστηριώδες «κατέχον» για την εμφάνιση του Αντίχριστου ( 666 )!

Οί μυστηριώδεις εκφράσεις του Αποστόλου Παύλου στην Β΄προς Θεσσαλονικείς επιστολής του σχετικά με το ποιό είναι εκείνο πού εμποδίζει τον Αντίχριστο να εμφανισθεί και πού μυστικά το ονομάζει «κατέχον», βάσιμα αναφέρονται στην Χριστιανική πίστη η οποία θα έχει καταπέσει στην εποχή του Ανόμου. Με αποτέλεσμα την εμφάνισή του

«Οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον» (Ματθ. 8,10)

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, βρεθῆτε σὲ ἕνα κύκλο χιλίων ἀνθρώπων, διαφόρων ψυχοσυνθέ­σεων, διαφόρων ἐπαγγελμάτων, διαφόρων κλίσεων καὶ ῥοπῶν, καὶ τοὺς ὑποβάλετε τὸ ἐ­ρώτημα, Ποιά εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι στὸν κόσμο; δὲν θὰ συμφωνήσουν ἀλλὰ θὰ δώσουν διάφορες ἀπαντήσεις.

⃝ Οἱ μὲν –κι αὐτοὶ εἶνε οἱ περισσότεροι– θὰ φωνάξουν· Ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι στὸν κόσμο εἶνε τὰ λεφτά!… Εἶ­νε οἱ ἄνθρωποι ποὺ σὰν τὰ στρείδια εἶνε κολλημένοι στὸ μαῦρο βράχο τοῦ μαμωνᾶ. Πέρα ἀπὸ τὰ λεφτὰ δὲν βλέπουν τίποτε ἄλλο.
⃝ Ἄλλοι ὅμως θὰ διαφωνήσουν καὶ θὰ ποῦν, ὅτι ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι στὸν κόσμο εἶνε τὸ ξίφος, τὸ σπαθί. Αὐτοὶ λατρεύουν τὸν Ἄρη, τὸ θεὸ τοῦ πολέμου. Νομίζουν, ὅτι τὸ ξίφος εἶνε ἡ μόνη δύναμι μὲ τὴν ὁποία λύνονται τὰ προβλήματα παγκοσμίως. Νομίζουν, ὅτι τὸ ξίφος τους εἶνε σὰν τὸ ξίφος τοῦ Μεγάλου Ἀ­λεξάνδρου, ποὺ ἔκοψε τὸν γόρδιο δεσμό.
⃝ Οἱ μὲν βλέπουν ὡς δύναμι τὸ χρῆμα, οἱ δὲ τὸ ξίφος. Ἄλλοι νομίζουν κάτι ἄλλο. Τὸ κάλλος, λένε, ἡ ὀμορφιά, καὶ ἰδίως τὸ γυναικεῖο κάλλος, εἶνε ἡ δύναμι ποὺ συνταράσσει τὸν κόσμο ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τῆς γενετησίου ἕλξεως, τοῦ σέξ, καὶ ἐννοοῦν τὶς ἡδονὲς τῆς σαρκός. Τὸ γυναικεῖο κάλλος, λένε, ἔκανε καὶ τοὺς γενναιότερους ἄντρες νὰ πέσουν στὰ πόδια τῶν γυναικῶν· αὐτὸ ἔρριξε τὸν Ἡρακλῆ στὴν ἀγκάλη τῆς Ὀμφάλης, αὐ­τὸ τὸν Ἀν­τώνιο στὰ δίχτυα τῆς Κλεοπάτρας, αὐτὸ τὸν Σαμψὼν στὰ πόδια τῆς Δαλιδᾶ.
⃝ Καὶ ἄλλοι πάλι λένε· Ὄχι τὸ χρῆμα, ὄχι τὸ ξίφος, ὄχι τὸ γυναικεῖο κάλλος, ἀλλὰ μία ἄλ­λη νέα δύναμις εἰσέρχεται στὰ πεπρωμένα τῆς ἀνθρωπότητος· καὶ ἡ δύναμις αὐτὴ εἶνε ἡ ἐ­πιστήμη!…

Ὅταν λένε τὴ λέξι ἐπιστήμη, λὲς καὶ γεμίζει τὸ στόμα τους μὲ γαλακτομπού­ρε­­κο ζαχαροπλαστείου. Ἡ ἐπιστήμη, σοῦ λένε, ἡ ἐπιστήμη!… Καὶ μᾶς δείχνουν τὰ ἀεροπλάνα, τοὺς πυραύλους, τὰ διαστημόπλοια, τοὺς ἀστροναῦτες. Καὶ καυχῶνται καὶ λένε, ὅτι ἡ ἐπιστήμη θὰ λύσῃ τὰ παγκόσμια προβλήματα.

Δὲν τὰ ἀρνοῦμαι αὐτά. Δὲν πετῶ στὰ ἄ­στρα, στὴ γῆ πατῶ. Δύναμις τὸ χρῆμα, δύναμις τὸ ξίφος, δύναμις τὸ κάλλος τῶν γυναι­κῶν, δύναμις ἡ ἐπιστήμη. Ἀλλ᾿ ὑπεράνω γυναι­κῶν, ὑπεράνω χρημάτων (δολλαρίων, χρυσίου καὶ ἀργυρίου), ὑπεράνω ξίφους, ὑπεράνω ὅλων, εἶνε μία ἄλλη δύναμις...

++++++++++++++++++++++++++

Ποιά; Ἔχετε αὐτιά; Τὸ λέει τὸ Εὐαγγέλιο. Ποιά εἶνε ἡ δύνα­­μις αὐτή; Ἂς γελάσουν ὅσο θέλουν οἱ ἄπιστοι, ἂς καγχάσουν ὅσο θέλουν τὰ βατράχια τοῦ βυθοῦ. Τὸ γεγονὸς εἶνε, ὅτι ὑπεράνω ὅ­λων τῶν ἄλλων δυνάμεων εἶνε ἡ δύναμις ἐ­κείνη ποὺ ὀνομάζεται πίστις. Ὤ ἡ πίστις!

Ἀπόδειξις τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο.

Ἐδῶ ἐμ­φανίζονται δύο δυνάμεις, καὶ βλέπουμε τὴ μία νὰ πέφτῃ μπροστὰ στὰ πόδια τῆς ἄλλης· ἡ δύναμι (μὲ δέλτα μικρό) πέφτει μπροστὰ στὴ Δύναμι (μὲ δέλτα κεφαλαῖο).

* * *

Τί λέει τὸ εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου; Μιλάει γιὰ ἕναν ἀξιωματικό, ἕναν ἑκατόν­ταρχο (ἑ­κατόνταρχος ἦταν βαθμὸς τῶν λεγε­ώνων τῆς Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας· ἀντιστοιχεῖ μὲ τὸ σημερινὸ λοχαγό). Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦ­ταν ἀξιωματοῦχος τοῦ ἰσχυροτέρου κράτους τοῦ κό­σμου.

Ὡς ἐκπρόσωπος τῆς πανίσχυρης Ῥώ­μης, θὰ περίμενε κανείς, λόγῳ τοῦ ἐ­παγγέλματός του, νὰ εἶνε σκληρός, αὐταρχικός, ὑπερήφα­νος, ἐγωιστής. Καὶ ὅμως τὸν βλέπεις αὐ­­τόν, τὸν φρούραρχο τῆς Καπερναούμ, νὰ πέφτῃ στὰ πόδια ἑνὸς ξυπόλητου, ὅπως ἦταν ὁ Θεάνθρω­πος, ἑνὸς ποὺ δὲν εἶχε μήτε σπα­θὶ μήτε χρήματα. Πέφτει, μὲ ὅλη τὴν αἴγλη καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆς ἐξουσίας του, μπροστὰ στὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦ λέει·

–Σῶσε με. Τὸ σπαθί μου δὲν κάνει τίποτε πλέον. Μέσα στὸ σπίτι μου εἶνε ἕτοιμος νὰ εἰσ­ορμήσῃ ὁ σίφουνας τοῦ θανάτου. Ἔχω ἕ­ναν βαρειὰ ἄρρωστο, παράλυτο, ποὺ βασανίζεται. Φάρμακα ἀγόρασα, γιατροὺς ἔφερα, τίποτε δὲν πέτυχα. Ἔρχομαι σ᾿ ἐσένα, Χριστέ· σῶσε τὸν ὑπηρέτη μου.
Ὁ Χριστὸς τοῦ λέει·
–«Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν», θὰ ᾿ρθῶ νὰ τὸν κάνω καλά (Ματθ. 8,7).
Καὶ ὁ ἑκατόνταρχος τί ἀπαντᾷ·
–Κύριε, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ στεγάσω ἐσένα στὸ μέγαρο καὶ τὸ διοικητήριό μου. Φτάνει κι ἀ­πὸ μακριὰ ἕνας λόγος σου, γιὰ νὰ κάνῃ καλὰ τὸ δοῦλο μου. Ἔχω κ᾿ ἐγὼ ἐξουσία ὡς ἀξιωμα­­τικός. Ἀλλὰ μικρὴ εἶνε ἡ δύναμίς μου. Ἐγὼ ἐξουσιάζω ἑκατὸ ἄντρες· ἐσύ, Κύριε, ἐξουσι­άζεις τὰ πάντα.

Τί εἶνε ἡ δική μου δύναμι μπρο­στὰ στὴ δική σου; ἕνα μηδέν. Καὶ ἂν ἐγὼ διατάζω καὶ οἱ στρατιῶτες μου ὑπακούουν, πολὺ περισσότερο ἐσύ, ὁ παντοδύναμος Θεός, μπο­ρεῖς νὰ διατάξῃς τὴν ἀσθένεια καὶ νὰ φύγῃ.

Διάταξε λοιπόν, Κύριε, νὰ γίνῃ καλὰ ὁ ὑπηρέτης μου.
Βλέποντας ὁ Κύριος τὸ μέγεθος αὐτὸ τῆς πίστεως, θαύμασε καὶ λέει·

–Δὲν βρῆκα τέτοια πίστι οὔτε μέσα στὸν Ἰ­σραήλ, στοὺς φαρισαίους καὶ γραμματεῖς.
Καὶ πρὸς τὸν ἑκατόνταρχο λέει·
–«Ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι». Κι ὁ εὐαγγελιστὴς σημειώνει· «Καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ» (ἔ.ἀ. 8,13).
Νά λοιπόν, ἀγαπητοί μου, αὐτὸ ποὺ ἔλεγα στὴν ἀρχή· ὅτι τὸ ξίφος τῆς Ῥώμης πέφτει καὶ προσκυνεῖ τὸν ἐσταυρωμένο Λυτρωτή, καὶ ἔ­τσι ἡ δύναμις τῆς πίστεως θεράπευσε τὸν ὑ­πηρέτη τοῦ ἑκατοντάρχου.

* * *

Θὰ μοῦ ποῦν τώρα κάποιοι· Αὐτὰ συνέβαιναν «τῷ καιρῷ ἐκεί­νῳ», ἀνήκουν πιὰ στὸ παρελθόν…

Τὸ ξέρω αὐτὸ τὸ «τροπάριο». Μόλις ποῦ­με κάτι ὑπερφυσικό, χασκογελοῦν οἱ ἀνόητοι, τὰ βατρά­χια καὶ τὰ κοράκια τῆς ἀπιστίας, καὶ λένε «Ά...ναί, τῷ καιρῷ ἐκείνῳ...». Δὲν εἶνε ὅμως αὐτὰ μόνο «τῷ και­ρῷ ἐκείνῳ», είναι καί τώ καιρώ ετούτω !
⃝ Ἔλα, λοιπόν, νὰ σοῦ πῶ τί ἔγινε στὶς μέρες μας στὴν Ἀθήνα, στὸ νοσοκομεῖο τοῦ «Εὐαγγελισμοῦ». Ἔφεραν στὸ φορεῖο ἕ­να νέο 20 ἐ­τῶν, πλούσιο παιδί. Τὸν ἔβαλαν στὸ κρεβάτι. Ἦρ­θαν οἱ καλύτεροι ἐπιστήμονες νὰ τὸν ἐξετάσουν. Ἔφεραν γιατροὺς κι ἀπ᾿ τὸ ἐξωτε­ρικὸ μὲ τὸ ἀεροπλάνο. Κι αὐτοὶ εἶπαν, ὅτι δὲν ἔχει ζωὴ παραπάνω ἀπὸ δύο μέρες.

Ἀλλὰ ἡ μάνα –ὤ ἡ μάνα!–, ποὺ πίστευε στὸ Θεό, τὴ νύχτα, ὅταν ἔ­φυγαν καὶ τὸν ἐγκατέλειψαν ὅ­λοι, αὐτὴ γονάτισε δίπλα στὸ παιδί της καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια προσευχόταν μέχρι τὸ πρωί. Καὶ τὴν αὐγὴ τὸ παιδὶ ἦταν καλά! Ἔρχονται οἱ γιατροὶ καὶ οἱ νοσοκόμοι, βάζουν θερμόμετρο, τὸν ἐξετάζουν· δὲν ἔχει τίποτε! Ἀποροῦν. Αὐ­τοὶ τὸν εἶ­χαν ξεγράψει, εἶπαν ὅτι σὲ δυὸ μέρες θὰ πεθάνῃ, καὶ τὸ παιδὶ ζῇ ἀκόμη μέχρι σήμερα καὶ δοξάζει τὸ Θεό.

Ὄχι, κύριοι! Ἡ πίστις εἶνε γεγονός.

Ὅποιος πιστεύει, βουνὰ μετακινεῖ, τὰ ἄστρα κατεβάζει. Εἶνε μεγάλη ἡ δύναμι τῆς πίστεως. Μὴ μοῦ μιλᾶτε οὔτε γιὰ λεφτά, οὔτε γιὰ σπαθιά, οὔτε γιὰ κανόνια, οὔτε γιὰ τίποτε ἄλλο.

⃝ Θέλετε κι ἄλλη ἀπόδειξι; Τί ἦταν ἡ Ἑλλάδα μας; Νεκρὴ σχεδόν· ἀσθενής, παράλυτη, εἰ­κό­να τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. Σὲ ὅλη τὴ χώρα δὲν ὑπῆρχε τίποτε. Πέρα ὣς πέρα μία ἀ­πέραντη ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία βασίλευε. Ποιός τὴν διέλυσε; Ἡ πίστις! Δὲν θὰ μιλήσω ἐγώ, θὰ μιλήσῃ ὁ Κολοκοτρώνης.

Ὅταν συν­έτριψε τὴ στρατιὰ τοῦ Δράμαλη στὰ στε­νὰ τῶν Δερβενακίων καὶ στὴν πεδιάδα ἦταν ξαπλωμένοι πέντε χιλιάδες νεκροὶ Ἀραπάδες, λέει ὁ Κολοκοτρώνης·

Ὄχι ἐμεῖς, ἀλλὰ ἡ πίστι μᾶς ἔ­σωσε· ὄχι ἐμεῖς, ἀλλὰ ὁ Σταυρὸς μᾶς βοήθησε· ὄχι ἐ­μεῖς, ἀλλὰ ἡ Αγία Τριὰς μᾶς ἔδωκε τὴ νίκη. Διατάζω λοιπὸν νηστεία σὲ ὅλο τὸ στρατόπεδο, διατάζω δοξολογία, καὶ ψηλὰ στὰ Δερβενάκια νὰ στηθῇ μεγάλος ξύλινος Σταυρός….

Αὐτή εἶνε ἡ πατρίδα μας. Διὰ πίστεως ἐξακολουθοῦμε νὰ ζοῦμε. Γι᾿ αὐτὸ τὸ καλύτερο μνημόσυνο τῶν ἡρώων ἐκείνων, ποὺ θυσιάστηκαν γιὰ ν᾿ ἀναπνέουμε ἐμεῖς ἐλεύθεροι, ποιό εἶνε; Ἀκούω τὴ φωνή τους, ἐσεῖς δὲν τὴν ἀκοῦτε; Παιδιὰ τῶν Ἑλλήνων, φωνάζουν, μιμηθῆτε μας στὴν πίστι. Φυλάξτε τὴν πίστι!…. Ἡ πίστι σῴζει. Ἡ πίστι θαυματουργεῖ. Ἡ πίστι εἶνε τὸ πᾶν γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ πατρίδα.

Τὴν πίστι αὐτὴ ἂς φυλάξουμε, ἀδελφοί μου, στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας. Καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν ἁγίων νὰ μᾶς φυλάξῃ ὅλους ἐν ὁμονοίᾳ, ἀγάπῃ καὶ αὐταπαρνήσει, μιμητὰς τῶν προγόνων μας, ποὺ ἀ­νέστησαν τὴν παράλυτη Ἑλλάδα διὰ τῆς θαυματουργοῦ πίστεώς των.
Ἂς δοξάζουμε τὴν Αγία Τριάδα εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
-------------------------------

Η απομάκρυνση από την πίστη στόν Χριστό, θα φέρει τόν Αντίχριστο !

Έμεση απάντηση σε ένα αινιγματικό χωρίο που αντιλέγεται μεταξύ πολλών ερμηνευτών φαίνεται να δίνει στο παρακάτω κείμενο πού παραθέτουμε ο Άγιος Πορφύριος σχετικά με «το τι είναι αυτό πού μέχρι σήμερα εμποδίζει την εμφάνιση του ανόμου Αντίχριστου !

Το αγιογραφικό αυτό χωρίο βρίσκεται στην Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολή τού Αποστόλου Παύλου, στο Β΄ κεφάλαιο όπου αναφέρονται και τα εξής:

«…Και νυν το κατέχον οίδατε εις το αποκαλυφθήναι αυτόν (τον Αντίχριστο) εν τω εαυτού καιρώ. Το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται τής ανομίας. Μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται. Και τότε αποκαλυφθήσεται ο άνομος...»

Δηλαδή: «…Και τώρα γνωρίζετε τι είναι αυτό που κρατάει ( τον Αντίχριστο ) από το να αποκαλυφθεί στον καιρό του. Επειδή το μυστήριο τής ανομίας ήδη ενεργείται. Μόνο μέχρι να βγει από τη μέση αυτός που τον κρατάει ως τώρα. Και τότε θα αποκαλυφθεί ο άνομος...»

Το παράξενο, είναι ότι εκεί αναφέρεται κάτι «κατέχον», ή κάποιος «κατέχων», ο οποίος συγκρατεί τον Αντίχριστο από το να εμφανιστεί.

Καί αυτό το «εμπόδιο» εκ των πραγμάτων σήμερα φαίνεται ότι είναι το Πνεύμα το Άγιον και η πίστη πού στον καιρό εμφάνισης του Αντιχρίστου θα απομακρυνθεί εντελώς λόγω απιστίας των Χριστιανών ώστε να έλθει στην θέση του ο Αντίχριστος καί να κυριεύσει τίς ψυχές των ανθρώπων...

Φοβερό !
kivotoshelp.gr