Πόσο μεγάλη πρέπει να ήταν η πίστη του εκατόνταρχου που είπε στον Χριστό, ’’ ένας λόγος Σου είναι αρκετός’’ Οι Άγιοι έκτισαν μια ζωή αγιότητος, από ένα λόγο του Ευαγγελίου στον οποίο αφιέρωσαν όλη τους την ενέργεια, εκείνον τον λόγο που μπορεί να θεραπεύσει μια ζωή, που μπορεί να μεταμορφώσει ανθρώπους, σχέσεις, ψυχές και ζωές. π. Αντώνιος Bloom του Σουροζ.

Κυριακή Δ΄ Ματθαίου: (Ματθ. η’ 5-13)
Η μεγάλη πίστη του εκατόνταρχου

Η πίστη του εκατόνταρχου
π. Αντώνιος Bloom του Σουροζ
26 Ιουνίου 1988

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Πόσο μεγάλη πρέπει να ήταν η πίστη του εκατόνταρχου που ήρθε στον Κύριο ζητώντας του να θεραπεύσει τον υπηρέτη του που αγαπούσε, που του ήταν πιστός. Άκουσε τον Χριστό να λέει: « Θα έρθω να κάμω ένα θαύμα στο σπίτι σου», και θα μπορούσε να απαντήσει, « Μην έλθεις, ένας λόγος Σου είναι αρκετός για να αποκατασταθεί η υγειά του υπηρέτη μου!».

Αυτό είναι ένα γεγονός από την ζωή του Κυρίου• ένα γεγονός που άγγιξε όχι μόνο τον Εκατόνταρχο, όχι μόνο τον υπηρέτη του, αλλά κάθε μέλος του σπιτιού. Ήλθε χωρίς τον Χριστό, και ο υπηρέτης θεραπεύτηκε.

Ποιος από εμάς μπροστά σ’ ένα τρομερό, αγωνιώδη πόνο, μπορεί να στραφεί προς τον Κύριο, να παρουσιάσει το αίτημά του, να Του ζητήσει έλεος και να εκδηλώσει τη δύναμή Του, και όταν μας λέει, όταν πληροφορεί την καρδιά μας, «Θα έλθω, θα κάνω σ’ εσένα αυτό το θαύμα» – ποιος από εμάς θα είχε το θάρρος να πεί, «Όχι, Κύριε! Αρκεί ο λόγος Σου!»…

Έχουμε το Ευαγγέλιο, έχουμε το παράδειγμα των Αγίων που πολλοί έκτισαν μια ζωή αγιότητος, από ένα λόγο του Ευαγγελίου που πήραν σοβαρά και στον οποίο αφιέρωσαν όλη τους την ενέργεια, όλη τους την ζωή. Έχουμε το Ευαγγέλιο, έναν λόγο, εκείνον τον λόγο που μπορεί να θεραπεύσει μια ζωή, που μπορεί να μεταμορφώσει ανθρώπους, σχέσεις, ψυχές και ζωές. Ποιος από εμάς είπε ποτέ στον Κύριο, «Το Ευαγγέλιο, μου είναι αρκετό»; Και πόσο συχνά στρεφόμαστε στον Κύριο για να πούμε «Ναί, Κύριε – Το διάβασα όλο το Ευαγγέλιο, αλλά έλα εσύ ο ίδιος, μίλησέ μου, πες μου έναν λόγο που δεν είναι γραμμένος, πες έναν λόγο που θα διαπεράσει την ζωή μου, την καρδιά μου σαν τη φωτιά και το σίδερο! Μίλησε, πάλι και πάλι, Κύριε!»… Και έτσι παραβλέπουμε όλο το Ευαγγέλιο, το μήνυμα του Θεού, το παράδειγμα του Χριστού, ο,τι βλέπουμε στους Αποστόλους, και στους μετέπειτα Αγίους, επειδή θέλουμε μια νέα αποκάλυψη, έναν νέο λόγο.
Και θυμάστε επίσης, πως, όταν ο Χριστός έδωσε την εντολή στους μαθητές να ρίξουν το δίχτυ τους στην θάλασσα και αυτό το δίχτυ έφερε πλήθος από ψάρια, ο Απόστολος Πέτρος, κατάλαβε ξαφνικά ποιος ήταν ο Κύριος. Τα είχε ακούσει όλα, την επί του Όρους Ομιλία, ήταν από την αρχή με τον Κύριο – και αμυδρά μόνο είχε καταλάβει ποιος ήταν. Εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησε ποιος ήταν στην βάρκα του και είπε, «Κύριε, φύγε από την βάρκα! Είμαι αμαρτωλός, είμαι ανάξιος της παρουσίας Σου! »

Και πάλι, ποιος από εμάς, σε στιγμές που ο Κύριος ήρθε κοντά μας, σκέφτηκε να πεί τέτοια λόγια, έχοντας αντιληφθεί, εξαιτίας της αγιότητας του Χριστού, την αγιότητα του Θεού, πόσο δεν αξίζουμε την ζωή Του, το θάνατό Του, την κάθοδό Του στην κόλαση, το κατώτερο σημείο του κακού. Και αυτή η κόλαση δεν είναι μοναχά μία εικόνα• δεν υπάρχει μέσα μας ; Δεν υπάρχει μέσα μας ένα σκοτάδι, που χρειάζεται κάτι παραπάνω από φώτιση – το Φως του Θεού, τον Θεό, το φως του κόσμου.

Ας σκεφτούμε αυτό που ακούμε. Μόλις επέστρεψα από τη Ρωσσία, και κάθε που έρχομαι, έχω ένα δέος για ο,τι είδα εκεί. Όχι από τις σπουδαίες λειτουργίες, αλλά από τους ανθρώπους που για περισσότερο από μισό αιώνα, έφεραν το βάρος του Σταυρού, και πόσο τρομερό – πως εμπνέει – πόσο ταπεινωτικό είναι για κάποιον να πρέπει να μιλήσει σε ανθρώπους που η ζωή τους είναι ένα κήρυγμα του Ευαγγελίου, ενώ η δική μας είναι ντροπή του Χριστού. Ναί, είναι αυτό που λέει το Ευαγγέλιο ότι από τους λόγους μας θα κριθούμε, θα σωθούμε ή θα καταδικαστούμε. Πόσο τρομαχτικό είναι να πρέπει να πούμε λόγους αληθείας από καθήκον, από ανάγκη και να γνωρίζουμε ότι κάθε λόγος μας καταδικάζει.

Και έτσι όταν ένας ιερέας εξέρχεται στο Άγιο Βήμα, κάνει το σημείο του Σταυρού, μπαίνοντας κάτω από την προστασία του Εσταυρωμένου, του θανάτου, την θυσιαστική αγάπη του Χριστού – προσευχηθείτε γι’ αυτόν που πρόκειται να κηρύξει το Ευαγγέλιο, ίσως το κήρυγμα αυτό να τον κρίνει και να τον καταδικάσει– και για τη σωτηρία της ψυχής σας. Και τότε, ίσως αυτή η προσευχή να στηρίξει τον ιεροκήρυκα και λέγοντας τον λόγο του Θεού, με την βοήθεια της Θ. Χάριτος, ίσως να δυναμώσει τη ζωή σας και σας βοηθήσει να φθάσετε τον Χριστό, όχι εκείνον: να συνειδητοποιήσετε ξαφνικά ότι ο ιεροκήρυκας δεν υπάρχει – υπάρχει μόνο ένα μήνυμα. Θυμηθείτε! Ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής δεν ονομάστηκε κήρυκας του Θείου Λόγου• λέγεται γι’ αυτόν ότι ήταν «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Δεν ήταν άνθρωπος, αλλά μήνυμα. Λάβετε το μήνυμα, μην σταθείτε στον ταχυδρόμο, και λάβετε το μήνυμα καθώς το περιγράφει ο Χριστός, όπως η γη η καλή που θάβει μέσα της τον σπόρο, τον τρέφει και φέρνει καρπούς, καρπούς ζωής: όχι καρπούς συναισθημάτων, σκέψεων, αλλά μια ζωή που είναι αυτή του Θεού, σαρκωμένη, η ζωή του Χριστού σε μας. Αμήν.
http://www.mitras.ru/eng/eng_123.htm
http://www.agiazoni.gr/article.php?id=39328369484438125062

Άγιος Παΐσιος
Να πιστέψουμε φιλότιμα στον Θεό

Πρέπει να πιστέψη κανείς στον Θεό φιλότιμα, όχι να θέλη θαύμα, για να πιστέψη. Όταν βλέπω μεγάλους να μου ζητούν να δούν κανένα θαύμα, για να πιστέψουν, ξέρεις πώς γίνομαι; Να ήταν μικροί, θα είχαν κάποια δικαιολογία λόγω της ηλικίας· αλλά αυτοί να μην έχουν κάνει τίποτε για τον Χριστό και να λένε «νά δούμε κάτι, για να πιστέψουμε», αυτό είναι πολύ φθηνό πράγμα. Μήπως, και θαύμα να δούν, θα βοηθηθούν; Θα πούν ότι είναι μαγεία κ.λπ.

Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν; Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό. Γιατί, αν δεν εμπιστεύεται κανείς τον εαυτό του στον Θεό, τί να του προσθέση ο Θεός; Ζητάμε από τον Θεό να μας προσθέση πίστη, όχι για να κάνουμε θαύματα, αλλά για να Τον αγαπήσουμε περισσότερο.

Για να αυξηθή η πίστη στον Θεό, όλα βοηθούν· και τα λουλούδια και οι ακρίδες και τα αστέρια και οι κεραυνοί ακόμη. Όλοι τα βλέπουμε αυτά, αλλά όλοι δεν βοηθιόμαστε, γιατί δεχόμαστε τα «τηλεγραφήματα», τους λογισμούς που μας φέρνει ο εχθρός. Π.χ. αν δεν υπήρχε το αλάτι, θα βρωμούσε η θάλασσα. Όποιος όμως το εξετάζει στο εργαστήρι του, χωρίς πίστη, δεν βοηθιέται, γιατί δεν καθάρισε την καρδιά του από τα άλατα. Αν εργασθή κανείς με φιλότιμο, με καλό λογισμό, ακόμη και τα πιο ανάποδα τα βλέπει με άλλο μάτι, με θείο φωτισμό, και δοξάζει τον Θεό.

Όλα αν τα στρέψη στα πνευματικά κανείς, ξέρετε τί πνευματικό κέρδος βγάζει και τί πνευματική πείρα αποκτάει; Πιάνεις λ.χ. το τσιμέντο, μπορείς να βρής τον Θεό! Πιάνεις το τούβλο, μπορείς να πιάσης τον Θεό! Πιάνεις αυτό, να πιάσης τον Θεό! Πιάνεις εκείνο, να πιάσης τον Θεό! Πιάνεις το άλλο, να πιάσης τον Θεό! Ναί, με όλα να πιάνετε τον Θεό! Αν δεν δουλεύη κανείς έτσι, αν μέσα από όλα δεν βλέπη τον Θεό, βάλ᾿ τον μέσα στην Εκκλησία, θα είναι μακριά από τον Θεό. Δώσ᾿ του ψαλτικά να ψάλη, θα είναι μακριά από τον Θεό. Δώσ᾿ του βιβλίο πνευματικό να διαβάση, πάλι θα είναι μακριά από τον Θεό. Ό,τι πνευματικό κι αν του δώσης να κάνη, δεν τον πάει στον Θεό.

Όταν κανείς πορεύεται στην ζωή του με πίστη, χωρίς αμφιβολία, και ζητάη την βοήθεια του Θεού, θα έχη σιγά-σιγά στην αρχή γεγονότα μικρά και ύστερα μεγαλύτερα, και θα γίνη πιο πιστός. Ζώντας τα θεία μυστήρια από κοντά, γίνεται θεολόγος, διότι δεν τα πιάνει με το μυαλό, αλλά τα ζη στην πραγματικότητα. Η πίστη του συνέχεια αυξάνει, γιατί κινείται σε άλλο χώρο, με θεία γεγονότα. Για να ζήση όμως κανείς τα μυστήρια του Θεού, πρέπει να απεκδυθή τον παλαιό του άνθρωπο, να επανέλθη κατά κάποιον τρόπο στην κατάσταση προ της πτώσεως. Να έχη αθωότητα και απλότητα, για να είναι η πίστη του ακλόνητη και να πιστεύη απόλυτα ότι δεν υπάρχει τίποτε που να μην μπορή να το κάνη ο Θεός. 

Αν έχη μεγάλη πίστη, πολλά πράγματα μπορεί να αλλάξη. Ακόμη και μέσα σε χείμαρρο αν έχη χτίσει το σπίτι του και ο χείμαρρος κατεβάση πολύ νερό, αν πιστεύη πολύ και παρακαλέση με θέρμη τον Θεό, ο χείμαρρος θα γυρίση ανάποδα. Πρέπει όμως να έχη τέτοια πίστη πού, αν ακούση, ας υποθέσουμε, ότι έγινε θαύμα, άδειασε η θάλασσα και την οργώνουν με τρακτέρ και κουβαλούν τα ψάρια με φορτηγά, να το πιστέψη. Ούτε καν θα πάη να δή. Ακόμη και σε εκατό μέτρα απόσταση να μένη από την θάλασσα και να μην την βλέπη από ᾿κεί που βρίσκεται, δεν πάει να διαπιστώση αν είναι αλήθεια, γιατί δεν αμφιβάλλει. Ξέρει ότι όλα είναι δυνατά για τον Θεό, ότι η θεία δύναμη δεν περιορίζεται, και γι᾿ αυτό δεν ενδιαφέρεται παραπάνω. Τόση πίστη έχει. Μόνον ο αληθινά πιστός ζη αληθινά και είναι πραγματικά άνθρωπος του Θεού.

Άγιος Λουκάς Κριμαίας ο Ιατρός

Γνωρίζετε τη διήγηση για τη θεραπεία του δούλου του εκατόνταρχου. Ο ειδωλολάτρης αυτός παρακαλούσε ταπεινά τον Χριστό να θεραπεύσει τον δούλο του. Ο Κύριος συμφώνησε και του είπε: «Εγώ ελθών θεραπεύσω αυτόν» (Ματθ. 8, 7). Αλλά ο εκατόνταρχος τού απάντησε: «Κύριε, ουκ ειμί ικανός ίνα μου υπό την στέγην εισέλθεις• αλλά μόνον ειπέ λόγω, και ιαθήσετε ο παις μου» (Ματθ. 8, 8. Θαύμασε ο Χριστός την απάντησή του και είπε στους άλλους• «Ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστην εύρον» (Ματθ. (8, 10). Επειδή πίστευε ο εκατόνταρχος ο Χριστός χάρισε υγεία στον δούλο του. Τόσο μεγάλη είναι η σημασία της πίστεως.
Αλλά όχι μόνο για θεραπεία και θαύματα χρειάζεται η πίστη. Ο Κύριος έλεγε στους μαθητές του: «Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσετε, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται» (Μαρκ. 16, 16). Πολύ σημαντικό είναι αυτό. Βλέπετε, μόνο αυτός που πιστεύει θα σωθεί ενώ αυτός που δεν έχει πίστη θα καταδικαστεί.
Ο απόστολος Παύλος λέει ότι όλη η ουσία του ευαγγελικού μηνύματος βρίσκεται στην ελπίδα, την πίστη και την αγάπη. Συνεπώς χρειάζεται να έχουμε ισχυρή και ακράδαντη πίστη για να είμαστε χριστιανοί και κληρονόμοι της θείας χάριτος.

Και τι είναι η πίστη; «Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος, ου βλεπομένων (Εβρ.11, 1), – λέει ο απόστολος Παύλος. Η πίστη λοιπόν, είναι η βεβαιότητα ότι πραγματικά υπάρχουν αυτά που δεν βλέπουμε. Είναι η «ελπιζομένων υπόστασις», η πεποίθηση δηλαδή ότι θα γίνουν πραγματικότητα αυτά που ελπίζουμε…

…Τώρα όλος ο επιστημονικός κόσμος πιστεύει στο ηλεκτρόνιο. Θέλω όμως να ρωτήσω• «Έχει δει κανείς απ’ αυτούς το ηλεκτρόνιο;» Όχι, κανείς. Μήπως κανείς το ψηλάφησε; Πάλι κανείς. Κάποιος το ζύγισε; Όχι. Τότε γιατί το πιστεύουν; Μου απαντούν: «Το πιστεύουμε γιατί βλέπουμε τις εκδηλώσεις του». Συμφωνώ γιατί ξέρω την αξία της γνώσης του αόρατου από τις εκδηλώσεις του.

Αν εσείς πιστεύετε στο ηλεκτρόνιο χωρίς να το βλέπετε, τότε με ποιο δικαίωμα λέτε ότι η πίστη μας στον Θεό, που και Αυτόν κανείς δεν τον είδε, είναι παράλογη;
Θα σας πω ότι και εμείς γνωρίζουμε τον Θεό από τις ενέργειές Του. Από τις εκδηλώσεις της δύναμής Του. Από το πώς Αυτός ενεργεί στην καρδιά μας, από τη χάρη που αισθανόμαστε. Πολλοί προσπαθούν να αποδείξουν πως υπάρχει Θεός και πολλοί πως δεν υπάρχει. Αλλά κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να αποδείξει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Μόνο με καθαρή καρδιά μπορεί να δει κανείς τον Θεό.
Λοιπόν, να μην ταράζεται η καρδιά σας απ’ αυτά που λένε οι επιστήμονες κατά της πίστεως. Ας ακολουθήσει η επιστήμη τον δρόμο της ερευνώντας τη φύση. Εμείς ακολουθούμε άλλη οδό, την οδό της πίστεως με την οποία γνωρίζουμε τον αόρατο κόσμο. Αυτή η πίστη γεμίζει την καρδιά μας όταν μεταλαμβάνουμε του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Πιστεύουμε πως δεν κοινωνούμε απλώς άρτο και οίνο αλλά Σώμα και Αίμα Χριστού. Επίσης κανείς από μας δεν είδε τον δικό του άγγελο φύλακα και όμως όλοι πιστεύουμε ότι υπάρχει.

Η πίστη είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός στη γη και πρέπει να τη φυλάγουμε πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο. Ο σοφός Σολομών είπε: «Πάση τη φυλακή τήρη σην καρδίαν• εκ γαρ τούτων έξοδοι ζωής» (Παροιμ. 4, 23). Πρέπει λοιπόν να φυλάγουμε την καρδιά μας γιατί αυτή είναι το όργανο που εμείς πιστεύουμε και λαμβάνουμε τη θεία χάρη.

Ευαγγέλιο Κυριακής: Ματθ. η’ 5-13

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς Καπερναούμ, προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ’ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ­ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ ­τοσαύτην πίστιν εὗρον. λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.

iconandlight.wordpress.com