Πόσο έντονη είναι η παρουσία του Χριστού στους Αγίους Τόπους! Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι και μπορεί να το φέρνη παντού μαζί του. Αν δεν έχη κανείς ευλάβεια, ταπείνωση, και μέσα στο Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου να τον βάλης, τίποτε δεν θα δή. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

 

Μνήμη των εγκαινίων του Ιερού Ναού της Αγίας του Χριστού ημών Αναστάσεως (Παναγίου Τάφου, 336)
Προεόρτια της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού
Κορνηλίου του κεντυρίωνος (ή εκατόνταρχου) Ιερομάρτυρος (α΄αι. )
Αριστείδου Αθηναίου φιλοσόφου, μάρτυρος (120)
Ζωτικού, Ηλεί, Λουκιανού μαρτύρων στην Τόμις (Κωνστάντζα) της Μοισίας (320)
Κρονίδου διακόνου – διδασκάλου, Λεοντίου και Σεραπίωνος μαθητών αυτού, μάρτυρες εν Αλεξανδρεία (περ. 237)
Γορδιανού, Σελεύκου και Μακρόβιου μαρτύρων εν Γαλατία (320) και Ουαλεριανού αδελφικού φίλου αυτών, επί τω τάφω των αγίων θρηνών ετελειώθη.
Στράτωνος μάρτυρος εν Νικομηδείᾳ Βιθυνίας (315), κέδροις προσδεθείς και διαμεριθείς, τελειούται.
Κετεβάν βασίλισσα της Καχετίας και μάρτυς στο Σιράζ της Περσίας (1624)
Οσίων Πέτρου του εν τω Ατρώᾳ (κατ’ ἄλλους “ὁ ἐν τῇ Ἀγρέᾳ”) και Ιεροθέου του νέου Ιβηρίτου, του εκ Καλαμάτας (1745)
Εικόνα της Μητέρας του Θεού “Μπογιάνα» (Boyanovskaya)

Εορτάζουν στις 13 Σεπτεμβρίου.

Στίχοι
Νόμον παλαιόν Ισραήλ πληρών νέος,
Εγκαινίοις σοι τον τάφον τιμά Λόγε.
Τύχθη αναστάσεως τρισκαιδεκάτη καινισμός.

Κύριε, ηγάπησα ευπρέπειαν οίκου σου, και τόπον σκηνώματος δόξης σου.

Έλεγε συχνά ο Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης:
Πάση θυσία, να προσπαθήσεις να πάς εις τα Ιεροσόλυμα.
«Όταν προσεύχομαι, νοερώς βρίσκομαι στον Γολγοθά, όπου σταύρωσαν τον Χριστό μας, στον Πανάγιο Τάφο Του, στο Όρος των Ελαιών, στη Βηθλεέμ». Δηλαδή νοερώς πάντοτε μεταφερόταν στους Αγίους Τόπους και μετά δακρύων «βρισκόταν για ώρες εκεί».

Κάθε ημέρα, στον Γολγοθα βρίσκομαι. Μπορείς σωματικά να είσαι όπου αναγκαστικά είσαι υποχρεωμένος να είσαι. Αλλά με τον νουν σου, όπου εσύ θέλεις. Τον νουν σου δεν εξουσιάζει κανείς.

Σήμερα, όλη νύκτα ήμουν στην Βηθλεέμ. Προσπαθούσα να κατανοήσω τα μεγάλα μυστήρια που έλαβαν χώρα εκεί. Ο νούς μου δεν το χωράει. Ο Θεός ο μέγας, ο «αχώρητος παντί», πως εχώρεσεν εις την μήτραν της Παρθένου, της Παναγίας μας; Δύναται αυτό να το χωρέσει ο νούς του ανθρώπου; Εθαύμαζα και ο νούς μου σκεπτόταν τα ωραία τροπάρια της Γεννήσεως: «Τι θαυμάζεις Μαριάμ, τι εκθαμβείσαι το εν σοί, ότι άχρονον Υιόν, χρόνω εγέννησα φησί…» Εμένα ο νους μου μένει εις αυτά και δεν θέλω να φύγω. Οπωσδήποτε, πρίν πεθάνετε, να πάτε να προσκυνήσετε στα Ιεροσόλυμα.
Η όψη του Γέροντα φαινόταν αλλοιωμένη. Το βλέμμα του έβλεπε κάπου ψηλά, έμοιαζε να μην είχε επικοινωνία με αυτόν τον κόσμο όταν τα έλεγε αυτά. Σίγουρα εκείνες τις στιγμές ζούσε στους Αγίους αυτούς Τόπους…

Να θεωρείς την Εκκλησία ως Ιατρείο. Διατί πηγαίνει κανείς εις το Ιατρείο; Δια να θεραπευθεί. Να λέγεις, Διατί ήλθα εδώ; (εις την Εκκλησιά) και να παρακαλείς τον Χριστό μας, την Παναγίαν μας και τους Αγίους μας!

***

Ο ιερός ναός είναι το σπίτι του Θεού 
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

  Και μόνον αν σκεφθή κανείς ότι μπαίνοντας στον ναό του Θεού μπαίνει στο σπίτι του Θεού κι εκεί δέχεται την θεία Χάρη και αγιάζεται, είναι αρκετό για να συγκλονισθή. Μέσα στον ναό  μας παρακολουθούν ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, ζητούμε την βοήθειά τους, μπορούμε απλά να συνομιλούμε μαζί τους. Εκεί μας δίνεται η δυνατότητα να ζήσουμε τα Μυστήρια. Εκεί θυσιάζεται για μας ο Χριστός και μας δίνει  το Σώμα και το Αίμα Του. Αυτό δεν πρέπει να μας συγκλονίζη; 

Από τον ναό να πας στον Ουρανό και μετά πιο εκεί, στον Θεό.
– Ο ναός είναι το σπίτι του Θεού εδώ στην γη. Το πραγματικό όμως σπίτι του Θεού είναι στον Παράδεισο, όπως  και το δικό μας πραγματικό σπίτι είναι στον Παράδεισο.

***

Όταν ασπάζεται ο άνθρωπος με ευλάβεια και θερμή αγάπη τις άγιες εικόνες, παίρνει τα χρώματα από αυτές και ζωγραφίζονται οι Άγιοι μέσα του. Οι Άγιοι χαίρονται, όταν ξεσηκώνωνται από τα χαρτιά ή από τα σανίδια και τυπώνωνται στις καρδιές των ανθρώπων. Όταν ασπάζεται ο Χριστιανός με ευλάβεια τις άγιες εικόνες και ζητάη βοήθεια από τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους, με τον ασπασμό που κάνει με την καρδιά του, ρουφάει μέσα στην καρδιά του όχι μόνον την Χάρη του Χριστού, της Παναγίας ή των Αγίων, αλλά και τον Χριστό ολόκληρο ή την Παναγία ή τον Άγιο, και τοποθετούνται πια στο Τέμπλο του Ναού του. «Ναός του Αγίου Πνεύματος είναι ο άνθρωπος» (Α΄ Κορ. 3,16 και 6,19)... Όλη η βάση είναι η ευλάβεια. Βλέπεις, άλλος ακουμπά στον τοίχο που ακούμπησε η εικόνα και παίρνει Χάρη, και άλλος μπορεί να έχη την καλύτερη εικόνα, αλλά, επειδή δεν έχει ευλάβεια, δεν ωφελείται. Ή ένας μπορεί να βοηθηθή από έναν απλό σταυρό, και άλλος να μη βοηθηθή από τον Τίμιο Σταυρό, όταν δεν έχη ευλάβεια.
Από το βιβλίο «Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β΄»

***

«Οι αληθινοί προσκυνηταί…»
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Μερικοί λένε: «Σ᾿αυτόν τον Ναό τον μικρό, τον κατανυκτικό, ζώ την Θεία Λειτουργία· στον μεγάλο Ναό δεν την  ζώ. Αν είναι κανένα εξωκλήσι σοβατισμένο άσπρο, δεν νιώθω τίποτε· αν όμως είναι αγιογραφημένο, έχη καλό τέμπλο κ.λπ., εκεί  ζώ την Θεία Λειτουργία!». Αυτά είναι για έναν άνθρωπο που δεν έχει όρεξη να φάη  και του βάζεις λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, για να του έρθη η όρεξη.

–Δηλαδή, Γέροντα, αυτά δεν παίζουν κάποιο ρόλο; Δεν βοηθούν;

–  Ναί, δεν λέω, βοηθούν και αυτά, αλλά να μη σκαλώνη κανείς σʹ αυτά. Διαφορετικά, με μαγικό τρόπο θα ζητά ο  άνθρωπος να ζήση τον Χριστό. Θα ζητά κελλί σκοτεινό, κανδήλι με χαμηλό φώς, κατανυκτικό Ναό. Χωρίς αυτά δεν θα μπορή  να προσευχηθή. Ή στο τραίνο βρίσκεται ή στην σπηλιά ή στον δρόμο, να είναι το ίδιο γιʹ αυτόν. Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον έχει κάνει και ένα εκκλησάκι και μπορεί να το φέρνη παντού μαζί του. ..

Αν δεν έχη κανείς ευλάβεια, ταπείνωση, και μέσα στο Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου να τον βάλης, τίποτε δεν θα δή. Ενώ, αν έχη ευλάβεια, και στον Γολγοθά μπορεί να δη το Άγιο Φώς. 

  Κάποτε  ένας  δόκιμος από την Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα πήγε το Μέγα Σάββατο να πάρη Άγιο Φώς από τον Πανάγιο Τάφο για το μοναστήρι του – υπάρχει συνήθεια να στέλνουν τα γύρω μοναστήρια  μοναχούς, για να  πάρουν το Άγιο Φώς. Αυτός έκανε μια πονηριά· επειδή φορούσε ράσα, παραμέρισε τους κοσμικούς και μπήκε  μπροστά. Ύστερα, όταν ήρθαν κάποιοι κληρικοί, τον παραμέρισαν αυτόν, επειδή ήταν κανονισμένο ποιός θα  καθήση εδώ, ποιός εκεί. Τότε τα έβαλε με τον εαυτό του ο δόκιμος: «Βρέ ταλαίπωρε αμαρτωλέ, χαμένε άνθρωπε,  με όλα τα χάλια σου προχώρησες και μπροστά; Να τσακιστής να φύγης από εδώ. Ούτε μέσα στον Ναό δεν είσαι άξιος να μείνης». Τα πίστευε αυτά που  έλεγε. Βγήκε λοιπόν έξω από τον Ναό και παρακαλούσε τον Χριστό: «Χριστέ μου, Σε παρακαλώ, ας με ανεχθής να πάω σε κανένα άλλο προσκύνημα». Και πήγε μετά πιο πάνω στον Γολγοθά.  Εκεί  ελεεινολογούσε πάλι τον εαυτό του: «Ακούς, να κάνω τέτοια πονηριά!  Επειδή φοράω ράσα, παραμέρισα εγώ  ο ελεεινός τους άλλους που είναι καλύτεροι από μένα…». Και ενώ ελεεινολογούσε τον εαυτό του, βγήκε σε μια  στιγμή από τον Άγιο Γολγοθά, σαν αστραπή, ένα δυνατό φως που τον διέλυσε. Τότε ο καημένος  είπε: «Κατέβηκε το Άγιο Φώς». Πήγε, πήρε Άγιο Φώς με το φαναράκι του από᾿κεί και έφυγε.

–  Γέροντα,  δηλαδή δεν βοηθούν τα προσκυνήματα που γίνονται λ.χ. στους Αγίους Τόπους;

–  Κοίταξε να σού πώ. Σήμερα, αν πάς, για να ωφεληθής λίγο, πρέπει να βλαφθής πολύ μέσα στα τραίνα, στα  αεροπλάνα, στα ξενοδοχεία. Όλα έχουν κοσμικοποιηθή. Τί θα ωφεληθή κανείς, αν πάη σε έναν πνευματικό χώρο και δη και μια μεγάλη κοσμική αταξία; Πρέπει να είναι πολύ δυνατός, για να τα αξιοποιήση όλα προς το καλό.  Και εκεί στα προσκυνήματα αυτός που μιλάει και εξηγεί, όταν πηγαίνουν με γκρούπ, είναι καλύτερα σε μερικές περιπτώσεις να μη μιλάη. Γιατί δεν λέει με ευλάβεια λ.χ. «αυτή είναι η  Γεθσημανή, εδώ είναι ο Πανάγιος Τάφος  κ.λπ.», αλλά αρχίζει βρρρρ: «Εδώ είναι αυτό, εκεί είναι το άλλο, τώρα θα πάμε στην Βηθλεέμ, όπου ήρθαν οι Μάγοι από την Περσία», και σιγά‐σιγά πάει τους προσκυνητές στο Κουβέιτ! Έτσι δεν αφήνει και έναν που διάβασε Αγία Γραφή και ξέρει ότι εδώ είναι ο Πανάγιος Τάφος, εκεί η Γεθσημανή κ.λπ. να συγκεντρωθή και να προσευχηθή. Αυτά  χρειάζονται μόνο σε έναν που δεν διάβασε Αγία Γραφή, αλλά όσοι πάνε για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους έχουν διαβάσει Αγία Γραφή. Αντί δηλαδή να βοηθηθούν οι άνθρωποι, ζαλίζονται. Εν τω μεταξύ φεύγουν αμέσως από το ένα προσκύνημα και πάνε στο άλλο, και ούτε καν ποτίζει μέσα τους αυτό που ακούν. Άλλο είναι, όταν κανείς  πηγαίνη προσκύνημα με πνευματική συντροφιά και πνευματικό συνοδό και έχη κάνει προηγουμένως και μια ανάλογη προετοιμασία.

Έλεγε μια Φαρασιώτισσα που έμενε στα  Γιαννιτσά: «Χατζήδες είναι αυτοί; Σε μισή ώρα πάνε στα Ιεροσόλυμα και σε μισή ώρα γυρνάνε! Χατζήδες είναι;». Παλιά οι καημένοι έμεναν στα προσκυνήματα και έκαναν αγρυπνίες, για  να  ωφελούνται  πνευματικά, αλλά και για να μην κάνουν έξοδα μένοντας σε ξενοδοχεία, και τα χρήματα τα έδιναν ελεημοσύνη. Και αν κανείς δεν είχε καμμιά πνευματική αλλοίωση, όταν επέστρεφε, του έλεγαν: «Σκόρδο  πήγες,  κρεμμύδι  γύρισες». Ο Άγιος Αρσένιος πήγαινε κάθε δέκα χρόνια στα Ιεροσόλυμα και βάδιζε πέντε μέρες με τα πόδια μέχρι  την Μερσίνα, για να πάρη το καράβι. Σήμερα σπάνια να βρής τέτοιες  περιπτώσεις.

Θυμάμαι, είχε έρθει στο Καλύβι ένας Ρώσος από το Βλαδιβοστόκ, απέναντι από την Ιαπωνία. Είχε τάξει να πάη  στους  Αγίους Τόπους με τα πόδια. Όταν πήγε να πάρη  ευλογία από τον Δεσπότη του, εκείνος του είπε: «Δεν είσαι  καλά, που θα πάς με τα πόδια». Γιʹ αυτό πήγε στο Μοναστήρι του Ζαγκόρσκ στην Μόσχα και πήρε ευλογία  από έναν Στάρετς. Ξεκίνησε από εκεί το Πάσχα με τα  πόδια και έφθασε  στα  Ιεροσόλυμα τον Οκτώβριο. Εβδομήντα  χιλιόμετρα την ημέρα βάδιζε. Ήρθε μετά και στο Άγιον Όρος με τα πόδια και θα ξαναπήγαινε στα Ιεροσόλυμα. Είχε πραγματικό θείο έρωτα. Ζούσε σε άλλον κόσμο. Ήξερε λίγα ελληνικά και συνεννοούμασταν. «Νόμιζα, μου είπε, ότι θα είναι εκεί ο Αντίχριστος, για να μαρτυρήσω, να μου κόψη το κεφάλι, αλλά δεν ήταν! Τώρα που θα ξαναπάω  στα  Ιεροσόλυμα, θα βάλω μια μετάνοια στον Πανάγιο Τάφο και για σένα, και εσύ να μνημονεύης το όνομά  μου». Σηκώθηκε επάνω και έκανε μια μετάνοια, για να μου δείξη πώς θα κάνη, και χτύπησε  το κεφάλι του πάνω σε μια πέτρα. Έβλεπες μια φλόγα μέσα του. Ενώ άλλοι, έτσι όπως  πάνε στους Αγίους Τόπους για τουρισμό και χωρίς ευλάβεια, είναι καλύτερα να μην  πάνε.

Πόσο έντονη είναι η παρουσία του Χριστού στους Αγίους Τόπους! Στον δρόμο λ.χ. που πάει κανείς προς τον Γολγοθά  αισθάνεται μια αλλοίωση. Και να μην ξέρη που πηγαίνει, αν περπατήση εκεί, συγκλονίζεται. Έχει και μια πινακίδα που γράφει στα Λατινικά «via Dolorosa»9. Και στον Πανάγιο Τάφο βλέπεις διάφορους ανθρώπους·  μια  ποικιλία. Άλλοι είναι κληρικοί, άλλοι κοσμικοί, άλλοι ντυμένοι σεμνά, άλλοι άσεμνα, άλλοι με μακριά ρούχα, άλλοι με κοντά, άλλοι σχεδόν χωρίς ρούχα, άλλοι κουρεμένοι, άλλοι με μαλλιά μακριά… Διάφορος  κόσμος, διάφορες  μόδες, διάφορες  φυλές, από διάφορα δόγματα· άλλος Ρωμαιοκαθολικός, άλλος Αρμένιος, αλλά όλοι πηγαίνουν  και  προσκυνούν εκεί! Μου έκανε εντύπωση! Είναι  συγκινητικό. Αλλά πρέπει να τα μελετά κανείς όλα αυτά με καλό λογισμό, για να συγκινήται και να τον ανεβάζουν πνευματικά.
…Σημασία έχει αυτό που είπε ο Χριστός στην Σαμαρείτιδα: «Οι αληθινοί προσκυνηταί προσκυνήσουσι τω Πατρί εν πνεύματι και αληθεία».
Από το βιβλίο «Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Β’, Πνευματική Αφύπνιση»

Όσιος Δαβίδ της Γκαρέτζας, ο πιο ταπεινός προσκυνητής των Αγίων Τόπων
https://iconandlight.wordpress.com/2017/05/31/17776/

Η Παναγία έδωσε το πρώτο παράδειγμα στους πιστούς να επισκέπτονται τους ιερούς τόπους, από αγάπη προς Αυτόν, ο Οποίος με την Παρουσία Του, με το Πάθος και την δόξα Του καθαγίασε όλους αυτούς τους τόπους. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/12/27/35425/

Στην Θύρα του Ελέους, Οσίου Ιωάννου του Χοζεβίτου, Ρουμάνου ησυχαστού
https://iconandlight.wordpress.com/2016/09/12/%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b8%cf%8d%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%bb%ce%ad%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%bf%cf%85/

Το ποτήριο του Χριστού, Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2014/09/12/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%8d%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%ce%b3%ce%bd%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%bf%cf%82/

Απολυτίκιον Εγκαινίων του ναού της Αναστάσεως, Ήχος δ’.

Ως του άνω στερεώματος την ευπρέπειαν, και την κάτω συναπέδειξας ωραιότητα, του αγίου σκηνώματος της δόξης σου Κύριε, κραταίωσον αυτό εις αιώνα αιώνος, και πρόσδεξαι ημών, τας εν αυτώ απαύστως προσαγομένας σοι δεήσεις, πρεσβείαις της Θεοτόκου, η πάντων ζωή και ανάστασις.

Απολυτίκιον. Προεόρτια Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.

Το ξύλον της ζωής, η ουράνιος κλίμαξ, ο άχραντος Σταυρός, η πηγή των χαρίτων, χερσίν εμφανίζεται, Ιερέων υψούμενος. Δεύτε άπαντες, εν καθαρά τη καρδία, προεόρτιον, τούτω προσάξωμεν αίνον, Χριστόν μεγαλύνοντες.

Απολυτίκιον. Αγίας μεγαλομάρτυρος Κετεβάν, Βασιλίσσης της Γεωργίας
Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Εκ παιδός τον Δεσπότην Κετεβάν αγαπήσασα, και αξιωθείσα γενέσθαι, του λαού σου βασίλισσα, ουδόλως υπερήρθης ταις φρεσίν, αλλ’ έμεινας εν πάσι ταπεινή. Ότε δε οι πειρασμοί σου εκύκλωσαν την ψυχήν, παρέμεινας ακλόνητος, ομολογήσασα Χριστόν, φρικτοίς βασάνοις πάντιμε, και βασιλείας ουρανών, δικαίως στέφος είληφας.

Απολυτίκιον Αγίας Πολυχρονίας, μητρός Αγ. Γεωργίου.
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ζωήν την αιώνιον επιποθούσα σεμνή, φθαρτών κατεφρόνησας και ηδονών κοσμικών, Χριστόν αγαπήσασα· όθεν Πολυχρονία, συν υιώ Γεωργίω, θείω Τροπαιοφόρω, μαρτυρίω μετέσχες, διό σε μακαρία, πίστει γεραίρομεν.

Απολυτίκιον. Αγίας Νίνας ισαποστόλου της Γεωργίας
Ήχος πλ. α΄. Τον Συνάναρχον Λόγον. (Ποίημα Χ.Μ.Μπούσια)

Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες ακολουθήσαι ταίς τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα, σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον· όθεν τιμώντές σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν· ημών τα σκότη λιταις σου, της αγνωσίας πόῤῥω σκέδασον.

Κοντάκιον Εγκαινίων του ναου της Αναστάσεως

Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία, ανεδείχθη άπαντας, φωταγωγούσα τούς πιστούς, εν ώ εστώτες κραυγάζομεν, Τούτον τον οίκον, στερέωσον Κύριε.

Ήχος πλ. α’ Χαίροις ασκητικών
Στιχ. γ’. Από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας ελπισάτω Ισραήλ επί τον Κύριον.

Ήρας επί των ώμων Χριστέ, τον Σον Σταυρόν, επί το πάθος ερχόμενος, και τύπον ημίν παρέσχες, εν Σοι τοις θέλουσι ζην, πως συνδοξασθώμέν Σοι και ζήσωμεν, αυτός καταξίωσον, και ημάς συμμετόχους Σοι, των παθημάτων, και της δόξης γενήσεσθαι, την Σην νέκρωσιν, εαυτοίς περιφέροντας, νέκρωσόν μου Φιλάνθρωπε, σαρκός τα σκιρτήματα, και εκ του θείου Σου φόβου, μέλη τα ταύτης καθήλωσον, νεκρόν προς τον κόσμον, ζώντα δε ταις εντολαίς Σου, μόνον ποιήσας με.

Δόξα… Ήχος πλ. β’
Ιωάννου Μοναχού

Την μνήμην των Εγκαινίων, επιτελούντες Κύριε, σε τον τού αγιασμού δοτήρα δοξάζομεν, δεόμενοι αγιασθήναι ημών, τα αισθητήρια των ψυχών, τη πρεσβεία των ενδόξων αθλοφόρων, αγαθέ Παντοδύναμε.

Ο Οίκος

Επιδημήσαντος ημίν, του Λόγου κατά σάρκα, ο της βροντής μεν γόνος φησί καθυπογράφων, Εθεασάμεθα φαιδρώς την δόξαν, ην είχεν ο Υιός παρά του Πατρός, εν αληθείας χάριτι, Όσοι δε πίστει τούτον ελάβομεν, έδωκε τοις πάσιν εξουσίαν, του γενέσθαι τέκνα Θεού, οι ουκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός αναγεννηθέντες, αλλ’ εκ Πνεύματος Αγίου επαυξηθέντες, οίκον προσευχής επήξαμεν, και βοώμεν, Τούτον τον οίκον στερέωσον Κύριε.

Ωδή ς’ Ο Ειρμός Εν τη καμίνω Αβραμιαίοι

Οι τετρωμένοι, τω γλυκυτάτω θείω έρωτι, δεύτε εν παστάδι ταύτη τη μυστική, συναφθώμεν τω νυμφίω Χριστώ, Ευλογημένος ει εκβοώντες, τής δόξης ο Κύριος.

Ήχος α’  Ιωάννου Μοναχού

Εγκαινίζου εγκαινίζου η νέα Ιερουσαλήμ, ήκει γάρ σου το φώς, και η δόξα Κυρίου επί σε ανατέταλκε, Τούτον τον οίκον ο Πατήρ ωκοδόμησε, τούτον τον οίκον ο Υιός εστερέωσε, τούτον τον οίκον το Πνεύμα το Άγιον ανεκαίνισε, το φωτίζον και στηρίζον, και αγιάζον τας ψυχάς ημών.

iconandlight.wordpress.com