Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης
Μνήμη της Γ’ Αγίας Οικουμενικής Συνόδου των Aγίων διακοσίων Πατέρων,
των επί της βασιλείας Θεοδοσίου του μικρού εν Eφέσω συναχθέντων τό 431
μ.Χ, και καθελόντων τον δυσσεβή Nεστόριον και τις αιρέσεις του
πελαγιανισμού και των μεσσαλιανών.
Οσίου Θεοφάνη του Ομολογητού εις το όρος Διαβηνό (300)
Αγίου Σεβηριανού του συγκλητικού, μεγαλομάρτυρος στη Σεβάστεια Μ. Ασίας (322)
Αγίου Κιάραν ισαπόστολου Ιρλανδίας (556)
Ανάμνηση του Θαύματος της θεραπείας του Νικολάι Μοτοβίλωφ από τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ (1831)
Εορτάζουν στις 9 Σεπτεμβρίου.
Στίχοι
Ιωακείμ τέρφθητι σύν τή Συζυγω,
Τεκόντες άμφω ψυχικήν τέρψιν κτίσει.
Η δ’ εννάτη τοκέων Θεομήτορος εύρε σύναξιν.
Ο Άγιος Παΐσιος μιλά για τους αγίους Ιωακείμ και Άννα
– Γέροντα, πέστε μας για τον Άγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα, τους Θεοπάτορες. Κάποτε κάτι αρχίσατε να μας λέτε.
–
Από μικρός είχα σε μεγάλη ευλάβεια τους Αγίους Θεοπάτορες. Μάλιστα είχα
πει σε κάποιον ότι, όταν με κάνουν καλόγερο, θα ήθελα να μου δώσουν το
όνομα Ιωακείμ. Πόσα οφείλουμε σ’ αυτούς! Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο (δηλαδή χωρίς διαβλητά πάθη) ανδρόγυνο που υπήρξε ποτέ. Δεν είχαν καθόλου σαρκικό φρόνημα.
Ο Θεός έτσι έπλασε τον άνθρωπο και έτσι ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, απαθώς.
Αλλά μετά την πτώση μπήκε το πάθος στην σχέση ανάμεσα στον άνδρα και
στην γυναίκα. Μόλις βρέθηκε ένα απαθές ανδρόγυνο, όπως έπλασε ο Θεός τον
άνθρωπο και όπως ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, γεννήθηκε η Παναγία,
αυτό το αγνό πλάσμα, και στην συνέχεια σαρκώθηκε ο Χριστός. Μου λέει ο
λογισμός ότι θα κατέβαινε και νωρίτερα ο Χριστός στην γη, αν υπήρχε ένα
αγνό ζευγάρι, όπως ήταν οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα.
Οι Ρωμαιοκαθολικοί φθάνουν στην πλάνη και
πιστεύουν, δήθεν από ευλάβεια, ότι η Παναγία γεννήθηκε χωρίς να έχει το
προπατορικό αμάρτημα. Ενώ η Παναγία δεν ήταν απαλλαγμένη από το
προπατορικό αμάρτημα, αλλά γεννήθηκε όπως ήθελε ο Θεός να γεννιούνται οι
άνθρωποι μετά την δημιουργία. Ήταν πάναγνη <1>,
γιατί η σύλληψη Της έγινε χωρίς ηδονή. Οι Άγιοι Θεοπάτορες, μετά από
θερμή προσευχή στον Θεό να τους χαρίσει παιδί, συνήλθαν όχι από σαρκική
επιθυμία, αλλά από υπακοή στον Θεό. Αυτό το γεγονός το είχα ζήσει στο
Σινά <2>.
Υποσημειώσεις:
1
Η Θεοτόκος γεννήθηκε κατά φυσικό τρόπο και όχι παρθενικώς. «Ήταν
πάναγνη», γιατί, όπως γράφει και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στον Λόγο
του «Εις το Γενέσιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και
Αειπαρθένου Μαρίας», συνελήφθη«σωφρόνως»(βλ. PG 96,669A), αλλά και
αύξησε με τον αγώνα της την αγιότητα που έλαβε από τους γονείς της,
αποκρούοντας πάντα λογισμόν περιττόν και ψυχοβλαβή πριν γεύσασθαι»
(αυτόθι 676Β).
2
Ο Γέροντας ασκήτεψε στο Σινά, στο ασκητήριο των Αγίων Επιστήμης και
Γαλακτίωνος, από το 1962 μέχρι το 1964. Το γεγονός αυτό δεν μας το
απεκάλυψε.
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι
Δ΄: Οικογενειακή Ζωή, Ιερόν Ησυχαστήριον “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο
Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2007 (σελ. 61-62).
***
Δυσκολίες στην τεκνοποιία
Μερικές φορές ο Θεός σκόπιμα αργεί να δώσει παιδί σε κάποιο ανδρόγυνο. Είδατε, και στους Αγίους Ιωακείμ και Άννα, τους Θεοπάτορες, και στον Προφήτη Ζαχαρία και την Αγία Ελισάβετ, στα γεράματα έδωσε παιδί, για να εκπληρωθεί και στις δύο περιπτώσεις το προαιώνιο σχέδιο Του για την σωτηρία των ανθρώπων.
Οι σύζυγοι πρέπει να είναι πάντα έτοιμοι να δεχθούν το θέλημα του Θεού στην ζωή τους. Όποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό, ο Θεός δεν τον αφήνει. Τίποτε
δεν κάνουμε εμείς, και ο Θεός πόσα κάνει για μας! Με πόση αγάπη και
απλοχεριά μας τα δίνει όλα! Υπάρχει τίποτε στον Θεό που να μην μπορεί να
το κάνη;
από το βιβλίο του Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Δ , Οικογενειακή Ζωή, σ.69
Στάρετς Νεκτάριος της Όπτινα
Ο στάρετς
Νεκτάριος έλεγε ότι είναι πολύ ωφέλιμο για μας, όταν ο Κύριος επί
μεγάλο χρονικό διάστημα δεν εισακούει τις προσευχές μας. Εμείς πρέπει
μόνο να συνεχίσουμε να προσευχόμαστε και να μην απελπιζόμαστε. Η προσευχή είναι πνευματικό κεφάλαιο· όσο περισσότερο μένει το κεφάλαιο στην τράπεζα, τόσο πιο πολύ τόκο θα φέρει.
Ο Θεός θα στείλει το έλεός του, όταν θα είναι ευάρεστο σ’ Αυτόν
κι όταν θα είμαστε έτοιμοι να το δεχθούμε προς όφελός μας. Αν έχουμε
υπερβολική ανάγκη από κάτι, τότε πρέπει να προσευχηθούμε δύο ή τρεις
φορές. Κι όταν ο Θεός μας το δώσει, να τον ευχαριστήσουμε για την
εκπλήρωση του αιτήματος μας. Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί ένας
χρόνος για να εκπληρώσει ο Θεός κάποιο αίτημά μας.
Πρέπει να έχουμε ως παράδειγμα τους αγίους Ιωακείμ και Άννα. Σ’ όλη τους τη ζωή προσεύχονταν και δεν απελπίζονταν, αλλά ήταν γεμάτοι ελπίδα• και τι παρηγοριά τους έστειλε ο Κύριος!
***
Ο Άγιος Ιωακείμ και η Αγία Άννα
καλούν τους ιερείς για το όνομα του παιδιού
Στις
οχτώ μέρες, ήταν συνήθεια στους Εβραίους, οι γονείς του παιδιού να
καλούν τους ιερείς, να τους φιλεύουν και να βάζουν το όνομα του παιδιού,
(μια συνήθεια που υπάρχει και στις μέρες μας όπου ο ιερέας καλείτε στο
σπίτι, συνήθως την όγδοη ημέρα μετά την γέννηση του παιδιού, για να
διαβάσει την ευχή της πρώτης ημέρας αλλά και την ευχή της ονοματοδοσίας
του βρέφους αν οι γονείς έχουν αποφασίσει).
Σύμφωνα με τη συνήθεια λοιπόν αυτή,
ο Άγιος Ιωακείμ και η Αγία Άννα καλέσανε τους ιερείς στο σπίτι τους,
τους φιλέψανε ότι καλύτερο είχαν, για να ευχηθούν και για να βάλουν το
όνομα της θυγατέρας τους.
Την ονομάσανε “Μαριάμ”.
Το όνομα Μαριάμ σημαίνει Βασίλισσα. Σημαίνει επίσης, δώρο, ελπίδα, κυρία, Ωραία. Ήταν η πιο άγια γυναίκα, Άφθαρτη και Αμόλυντη και γι’ αυτό λέγεται Παναγία.
Σύμφωνα με μίαν άλλη ερμηνεία κάθε γράμμα του ονόματος της αντιστοιχεί στις λέξεις:
Μόνη Αύτη Ρύσεται Ιού Άπαντας Μισοκάλου
Δηλαδή: Μόνη αυτή θα γλυτώσει τους ανθρώπους από το φαρμάκι του Διαβόλου, δηλαδή την αμαρτία.
Η θεραπεία του Νικολάι Μοτοβίλωφ από τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ
Τον Σεπτέμβριο του 1831 έφθασε από την επαρχία του Σιμπίρσκ και του Νίζνι-Νοβγκόροντ ο γαιοκτήμων Νικόλαος Μοτοβίλωφ, ο οποίος ήταν βαριά ασθενής και θεραπεύθηκε θαυματουργικά με την προσευχή του οσίου Σεραφείμ. Στο σημειωματάριο του περιγράφει ως εξής την θεραπεία του: «Ο μεγάλος στάρετς Σεραφείμ με θεράπευσε από φοβερούς και απίστευτα ισχυρούς ρευματικούς πόνους και από άλλες ασθένειες. Όλο μου το σώμα ήταν πιασμένο, τα πόδια άκαμπτα και τα γόνατα πρησμένα, ενώ οι πλάτες και οι μηροί ήσαν όλο πληγές. Τρία χρόνια έπασχα από όλα αυτά χωρίς ίαση. Η θεραπεία μου συνέβη ως εξής: Την 5η Σεπτεμβρίου του 1831 με έφεραν στην έρημο του Σάρωφ• την 7η και 8η Σεπτεμβρίου, ημέρα του Γενεθλίου της Θεομήτορος, αξιώθηκα να συνομιλήσω δυο φορές με τον π. Σεραφείμ στο κελλί του, χωρίς όμως ακόμη να θεραπευθώ.
Στις εννέα Σεπτεμβρίου με πήγαν σ’ αυτόν, στην κοντινή μικρή του έρημο, κοντά στην πηγή του•
οι τέσσερις άνθρωποι που με κρατούσαν στα χέρια και ο πέμπτος που μου
υποβάσταζε το κεφάλι με έφεραν κοντά του. Ήταν περικυκλωμένος από πλήθος
επισκεπτών, με τους οποίους συνομιλούσε. Με τοποθέτησαν στο λιβάδι,
δίπλα σ’ ένα πελώριο και πολύ χονδρό πεύκο, στις όχθες του ποταμού. Στην
παράκλησή μου να με βοηθήσει και να με θεραπεύσει, ο π. Σεραφείμ
αποκρίθηκε: «Μα δεν είμαι εγώ ιατρός• όποιος ζητά θεραπεία από
οποιεσδήποτε ασθένειες πρέπει να πηγαίνει στους ιατρούς».
Του διηγήθηκα τότε λεπτομερώς τα βάσανά μου• του είπα ότι δοκίμασα όλους τους τρόπους θεραπείας αλλά δεν έγινα καλά και δεν υπάρχει πλέον για μένα θεραπεία, ούτε έχω άλλες ελπίδες εκτός από την χάρη του Θεού. Επειδή όμως είμαι αμαρτωλός και δεν έχω παρρησία προς τον Κύριο και Θεό μου, γι’ αυτό ζητώ τις δικές του προσευχές, διά των οποίων θα με θεραπεύσει ο Κύριος.
Εκείνος με ερώτησε: «Πιστεύετε ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι Θεάνθρωπος και η Παναγία Μητέρα του Αειπάρθενος;»
«Πιστεύω», απάντησα.
«Και πιστεύετε, εξακολούθησε να με ερωτά, ότι ο Κύριος ο οποίος άλλοτε θεράπευε ακαριαία, με ένα λόγο Του ή ένα ψηλάφημά Του, όλες τις ασθένειες των ανθρώπων, μπορεί και τώρα με την ιδία ευκολία να θεραπεύσει με ένα Του λόγο εκείνους που έχουν ανάγκη από τη βοήθειά Του; Και ότι η μεσιτεία της Μητέρας Του προς Εκείνον υπέρ ημών είναι παντοδύναμη; Και ακόμη ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός διά πρεσβειών Εκείνης μπορεί και τώρα, έτσι ακριβώς ακαριαία και με ένα λόγο Του, να σας θεραπεύσει εντελώς;»
Εγώ του απάντησα ότι σε όλα αυτά πιστεύω ειλικρινά με όλη τη ψυχή και όλη την καρδιά μου και ότι αν δεν πίστευα δεν θα όριζα να με φέρουν εδώ κοντά του.
«Εάν λοιπόν πιστεύετε, κατέληξε αυτός, τότε είσθε ήδη υγιής!»
«Πώς είμαι υγιής, ερώτησα εγώ, αφού εσείς και οι άνθρωποί μου με βαστάζετε στα χέρια σας».
«Όχι, μου είπε εκείνος, τώρα είσθε επί τέλους εντελώς καλά σ’ όλο το σώμα σας».
Διέταξε τότε τους ανθρώπους που με κρατούσαν να με αφήσουν. Ο ίδιος με έπιασε από τους ώμους, με σήκωσε από το έδαφος και αφού με έστησε στα πόδια μου, μου είπε: «Σταθείτε με περισσότερη σιγουριά και στηρίξτε ισχυρότερα τα πόδια σας στο έδαφος! Να, έτσι! Μη φοβείσθε, είσθε πια εντελώς καλά». Και κατόπιν, ατενίζοντάς με με χαρά, πρόσθεσε: «Λοιπόν, βλέπετε πόσο καλά στέκεστε τώρα;».
«Θέλω, δεν θέλω, στέκομαι καλά, αφού εσείς με κρατάτε γερά» απάντησα.
Τότε αυτός πήρε από πάνω μου τα χέρια του και μου είπε: «Μα να, τώρα πια ούτε εγώ σας κρατώ και εσείς στέκεστε σταθερά και χωρίς την βοήθειά μου. Βαδίστε με τόλμη, πατερούλη μου, ο Κύριος σας θεράπευσε. Εμπρός, ξεκινήστε». Και αφού με το ένα του χέρι έπιασε το δικό μου και με το άλλο μου ωθούσε την πλάτη απαλά, με οδήγησε μέσ’ από την χλόη στο ανώμαλο έδαφος, γύρω από το πεύκο λέγοντας: «Ιδού, φιλόθεε, πόσο καλά ξεκινήσατε!»
«Επειδή, βεβαίως, έχετε την καλοσύνη να με οδηγείτε καλά», απάντησα.
«Όχι, μου είπε εκείνος παίρνοντας από πάνω μου το χέρι του, ο ίδιος ο Κύριος ευδόκησε να σας θεραπεύσει εντελώς, και η ίδια η Μητέρα του Θεού τον παρακάλεσε γι’ αυτό. Εσείς και χωρίς την βοήθειά μου θα περπατήσετε τώρα και πάντοτε θα βαδίζετε καλά• εμπρός ξεκινήστε…» Και άρχισε να με σπρώχνει για να προχωρήσω.
«Μα, έτσι θα πέσω και θα πληγωθώ…».
«Όχι, μου αντείπε εκείνος, δε θα πληγωθείτε αλλά θα βαδίσετε με σταθερότητα…»
Τότε αισθάνθηκα μέσα μου κάποια δύναμη θεία που με εμψύχωσε και προχώρησα με βήμα σταθερό. Κατόπιν ο π. Σεραφείμ με σταμάτησε ξαφνικά και μου είπε:
«Αρκετά! Έχετε
λοιπόν πεισθεί τώρα ότι ο Κύριος σας θεράπευσε εντελώς; Πήρε ο Κύριος
τις ανομίες σας και σας καθάρισε από τις αμαρτίες σας41. Βλέπετε τι μεγάλο θαύμα επιτέλεσε σε σας ο Κύριος; Γι’ αυτό να
πιστεύετε πάντοτε χωρίς αμφιβολία σ’ Εκείνον, τον Χριστό και Σωτήρα
μας, και να έχετε εδραία εμπιστοσύνη στην προς εσάς ευσπλαχνία Του.
Αγαπήστε Τον με όλη σας την καρδιά, προσκολληθείτε σ’ Αυτόν με όλη σας
την ψυχή, ελπίζετε πάντοτε ακλόνητα σ’ Εκείνον και ευχαριστείτε την
Βασίλισσα των Ουρανών για το μεγάλο έλεος Της προς εσάς. Επειδή
όμως η τριετής ταλαιπωρία σας πολύ σας έχει εξαντλήσει, γι’ αυτό τώρα
μη προχωρείτε επί πολύ μονομιάς. Συνηθίστε σιγά-σιγά στο βάδισμα και φυλάξτε την υγεία σας ως πολύτιμο δώρο του Θεού…»
Αφού συνομιλήσαμε επί πολύ ακόμη, με έστειλε στον ξενώνα εντελώς υγιή. Και επειδή πολλοί προσκυνητές ήσαν μαζί μου κατά την θεραπεία μου, και είχαν επιστρέψει πριν από μένα στο μοναστήρι, είχαν ήδη διατυμπανίσει σε όλους αυτό το μεγάλο θαύμα».
Μετά την θεραπεία του ο Μοτοβίλωφ έγινε πολύ τακτικός επισκέπτης της μονής. Κατά την διάρκεια μιας συνομιλίας του με τον όσιο Σεραφείμ, τέλη Νοεμβρίου του 1831, ευτύχησε να τον δει καταγλαϊσμένο από τη Χάρη και λάμποντα μέσα στο φως, και να ακούσει από αυτόν ότι η χριστιανική ζωή πρέπει να γίνει ζωή εν Αγίω Πνεύματι.
41 Ησαΐα 6,7- «αφελεί τας ανομίας σου και τας αμαρτίας σου περικαθαριεί». (Δηλαδή, θα εξαλείψει τις ανομίες σου και θα καθαρίσει τις αμαρτίες σου.)
Από το
βιβλίο του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ βίος, μετ.
Β. Νικολακάκη, εκδ. «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 2001.
Απολυτίκιον Γενεθλίου της Θεοτόκου Ήχος δ’.
Η γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη, εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν, και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον.
Απολυτίκιον Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης Ήχος β’.
Των δικαίων Θεοπατόρων σου Κύριε, την μνήμην εορτάζοντες, δι᾽ αυτών σε δυσωπούμεν, Σώσον τας ψυχάς ημών.
Απολυτίκιον της Γ’ Οικουμενικής Συνόδου Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείω Πνεύματι, εν τη Εφέσω, συνεκρότησαν, Σύνοδον Τρίτην, οι θεοφόροι Πατέρες και άγιοι, και Νεστορίου ελόντες την αίρεσιν, την Θεοτόκον σαφώς ανεκήρυξαν· ούς υμνήσωμεν, συμφώνοις ωδαίς και ασμασι, δοξάζοντες Χριστόν τον πολυέλεον.
Απολυτίκιον Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ. Ήχος α΄.Της ερήμου πολίτης.
Αρετών συ δοχείον ανεδείχθης, θεόληπτε, και του Παρακλήτου η Χάρις, τη ψυχή σου ενώκησε· απλότητι τρόπων και στοργή, τα πλήθη προσήγες τω Θεώ, και της Χάριτος τους τρόπους, τοις αγνοούσι πάτερ Σεραφείμ διεσάφησας. Δόξα τω σε δοξάσαντι Θεώ, δόξα τω σε χαριτώσαντι, δόξα τω δωρησαμένω σε ημίν, θείον διδάσκαλον.
Ήχος δ’
Έδωκας σημείωσιν
Ευφρόσυνον τέρπεται, σήμερον κτίσις η σύμπασα, Θεοτόκε πανύμνητε, ετήσιον άγουσα, μνήμην ομοφρόνως, των σων γεννητόρων, Ιωακείμ τού θαυμαστού, ομού και Άννης πανηγυρίζουσα, χαράν γάρ προεξένησαν, σε παρ’ ελπίδα βλαστήσαντες, την το φώς απαστράψασαν, και τροφόν της ζωής ημών.
Ήχος α’
Των ουρανίων ταγμάτων
Η πρώην άγονος χώρα, γην καρποφόρον γεννά, και εξ ακάρπου μήτρας, καρπόν άγιον δούσα, γάλακτι εκτρέφει, θαύμα φρικτόν! η τροφός της ζωής ημών, η τον ουράνιον άρτον εν τη γαστρί, δεξαμένη γαλουχείται μαζώ.
Κοντάκιον Ήχος Β
Ως μέγιστοι δύο αστέρες ηνέγκατε, την Αυγήν όντως την πάμφωτον, την τω κόσμω τον μέγαν Ήλιον εξανατείλασαν∙ διό συν Αυτή Αυτόν ικετεύσατε, Ιωακείμ και Άννα Θεόφρονες, σωθήναι τους πίστει υμάς γεραίροντας.
Ο Οίκος
Η των δεσμών της πριν ατεκνίας δι᾿ ευχής λυθείσα, προσκαλείται ημάς συνεορτάσαι τω θαύματι, και δώρα προσάξαι τη γεννηθείση, λιτανεύοντας έμπροσθεν μετά πόθου, ης περ ποτέ αι παρθένοι εν τάχει προέτρεχον, χορεύουσαι και βοώσαι· Ιδού ήλθεν η πάντων ανάκλησις, ιδού Αδάμ ηλευθέρωται, ότι Άννα καρπόν ανεβλάστησε, την μόνην Μητέρα και απείρανδρον.
Παροιμιών το Ανάγνωσμα
(Κεφ. 9, 1-11)
Η σοφία ωκοδόμησεν εαυτή οίκον και υπήρεισε στύλους επτά. Έσφαξε τα εαυτής θύματα, και εκέρασεν εις κρατήρα τον εαυτής οίνον, και ητοιμάσατο την εαυτής τράπεζαν. Απέστειλε τούς εαυτής δούλους, συγκαλούσα μετά υψηλού κηρύγματος, ως επί κρατήρα, λέγουσα. Ός εστιν άφρων, εκκλινάτω πρός με, και τοις ενδεέσι φρενών είπεν. Έλθετε φάγετε τον εμόν άρτον, και πίετε οίνον, ον κεκέρακα υμίν, απολίπετε αφροσύνην, και ζήσεσθε, και ζητήσατε φρόνησιν, ίνα βιώσητε, και κατορθώσητε σύνεσιν εν γνώσει, ο παιδεύων κακούς, λήψεται εαυτώ ατιμίαν, ελέγχων δέ τον ασεβή, μωμήσεται εαυτόν, (οι γαρ έλεγχοι τω ασεβεί, μώλωπες αυτώ). Μη έλεγχε κακούς, ίνα μη μισήσωσί σε, έλεγχε σοφόν και αγαπήσει σε. Δίδου σοφώ αφορμήν, και σοφώτερος έσται, γνώριζε δικαίω, και προσθήσει τού δέχεσθαι. Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου, και βουλή Αγίων, σύνεσις, (το γάρ γνώναι Νόμον, διανοίας εστίν αγαθής), τούτω γαρ τω τρόπω πολύν ζήσεις χρόνον, και προστεθήσεταί σοι έτη ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου