Ο Κύριος αναζητά ψυχή καθαρή, σαν ουράνια αγία Τράπεζα κι η οσία Παρασκευή η νέα τέτοια ψυχή απαστράπτουσα τελειοποίησε. Έλα, αγία Μητέρα, μέσα απ’ τα σύννεφα των επιγείων θλίψεων, κι έλλαμψον φως, σαν ουράνιο τόξο! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

Άγιος Λουκιανός ο ιερομάρτυς πρεσβύτερος της Αντιοχείας (310)
Όσιος Σαβίνος ο επίσκοπος (760)
Όσιος Βάρσος Εδέσσης Μεσσοποταμίας (σημ. Οὔρφα) Ιράκ, ομολογητής (4ος αἰ.)
Άγιος Ευθύμιος ο Νέος
Διήγηση μοναχού υποτακτικού περί υπακοής
Άγιος Λουκιανός ο ιερομάρτυρας πρεσβύτερος των Σπηλαίων του Κιέβου (1243)
Άγιος Διονύσιος αρχιεπίσκοπος Σουζδαλίας (26/6 καί 15/10, +1385)
Γέρων Σάββας Καψαλιώτης. (1991)

Εορτάζουν στις 15 Οκτωβρίου.

Ύμνος
στην Οσία Παρασκευή (Πέτκα)
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Καρδίαν καθαράν επιθυμεί ο Κύριος,
έτσι ορίζει το Ευαγγέλιο
κι εσύ παρθένος αγνή παρέμεινες,
διέπρεψες με τον όσιο βίο σου,
και παρέδωσες την καθαρή καρδιά σου στον Θεό,
Ω πανέμορφη αγία,
αγία Παρασκευή, πρότυπό μας!

Ο Κύριος αναζητά νου διαυγέστατο,
χωρίς φαντασία και χωρίς ψεύδος
εσύ Του παρουσίασες τον νου σου πάναγνο,
όμοιο, ομοειδή με των αγγέλων,
ω πανθαυμαστη αγία,
εισάκουσε τις ικεσίες μας, αγία Παρασκευή!

Ο Κύριος αναζητά ψυχή καθαρή,
σαν ουράνια αγία Τράπεζα.
Εσύ, τέτοια ψυχή απαστράπτουσα τελειοποίησες
και τώρα λάμπεις στους ουρανούς.
Ω, αγία παναοίδιμη,
αγία Παρασκευή, πρέσβευε υπέρ ημών!

Δια των πρεσβειών σου, βοήθησέ μας
στις συμφορές του βίου.

Έλα, μέσα απ’ τα σύννεφα των επιγείων θλίψεων,
έλλαμψον φως, σαν ουράνιο τόξο!
Αγνή παρθένε πανθαύμαστη,
αγία Μητέρα Παρασκευή!
Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
http://prologue.orthodox.cn/October14.htm

***

Οσία Παρασκευή η νέα η Επιβατηνή

Στίχοι
Παρασκευήν ως σκεύος εκλελεγμένον,
Χριστός τίθησιν εν ταμείω του πόλου.

Η Οσία γεννήθηκε στο χωριό Επιβάται της Θράκης ανάμεσα στα χρόνια 910 και 930, ήταν κατά σάρκα αδελφή του Αγίου Ευθυμίου* του Μυροβλύτη Επισκόπου της Μαδύτου (5 Μαΐου), και καταγόταν από την βυζαντινή οικογένεια Ρετσέλη με τον πατέρα της να ονομαζόταν Νικήτας ενώ για την μητέρα της δεν γνωρίζουμε το ονομά της. Από μικρή αγαπούσε την Εκκλησία και όταν κάποτε άκουσε τα λόγια του θείου Eυαγγελίου· ευθύς πού βγήκε από την Eκκλησία, συνάντησε μια πτωχή, και κρυφά από την μητέρα της έβγαλε τα λαμπρά φορέματα πού φορούσε κι έντυσε την πτωχή κι αυτή φόρεσε τα δικά της. Άλλη φορά που δεν είχε τίποτα άλλο να δώσει έβγαλε τον χρυσό σταυρό της και τον έδωσε σε μια φτωχή κοπέλλα. Μοίραζε κρυφά ακόμη και το φαγητό της στα πτωχά παιδιά του δρόμου.
Σε ηλικία 15 ετών εγκατέλειψε κρυφά το πατρικό της σπίτι, ήλθε στην Μικρά Ασία, και ασκήτευσε επί πέντε χρόνια με σκληρή άσκησι σε μία εκκλησία της Παναγίας, στην Ηράκλεια του Πόντου. Κατόπιν πήγε στα Ιεροσόλυμα, προσκύνησε τον Πανάγιο Τάφο, και όλα τα ιερά Προσκυνήματα. Τελευταία εισήλθε σε ένα γυναικείο μοναστήρι στην έρημο του Ιορδάνου, όπου και παρέμεινε μέχρι τα 25 χρόνια της, κάνοντας μεγάλη άσκησι.
Στην ηλικία αυτή λοιπόν, με την χαρη του Αγίου Πνεύματος, της παρουσιάστηκε άγγελος Κυρίου, ο οποίος την πρόσταξε να επιστρέψει στην πατρίδα της. Η όψη της είχε αλλοιωθεί τόσο πολύ από τις ταλαιπωρίες της ερήμου, ώστε δεν την αναγνώρισε κανένας.
Αφού προσκύνησε τους τάφους των γονέων της, μετά από πολλούς κινδύνους και δυσκολίες, ήλθε στην Κωνσταντινούπολι για να προσκυνήση και εκεί όλους τους Αγίους Τόπους. Κατόπιν εγκαταστάθηκε σε ένα παράπηγμα δίπλα στον ναό των Αγίων Αποστόλων που ευρισκόταν στο χωριό Καλλικράτεια πλησίον της θαλάσσης ως ξένη και άγνωστος. Εκεί αγωνίσθηκε ακόμη δύο χρόνια και αφού στόλισε την ψυχή της με κάθε είδους αρετές, προσκλήθηκε από τον Νυμφίο της ψυχής της Χριστό, για τις αιώνιες μονές. Ξαφνικά κάποια ημέρα αισθάνθηκε ένα μικρό πόνο στο κεφάλι και παρέδωσε έτσι το πνεύμα της ειρηνικά σε ηλικία 27 ετών. Οι χριστιανοί του χωριού έθαψαν σαν ξέ­νη το σκήνωμά της πλησίον του ναού και κοντά στην θάλασσα.

Πέρασαν πολλά χρόνια. Λησμονήθηκε η ξένη κι υπομονετική μοναχη που ασκήτεψε και υπηρέτησε το Ναό τους. Ο Θεός όμως που δοξάζει αυτούς που τον αγάπησαν δεν ξέχασε την πιστή δού­λη Του. Μετά από ένα διάστημα η θάλασσα ξέβρασε στην παραλία της Καλλικράτειας το νεκρό σώμα έναν ναύτη που ανέδιδε μία ανυπόφορη δυσοσμία και ενταφιάστηκε κοντά της. Η Οσία εμφανίστηκε στο όνειρο σε δυ­ο ευ­λα­βείς ανθρώπους και τους προέτρεπε να ξεχωρίσουν τα Λεί­ψα­να της από το πτώμα του α­μαρ­τω­λού ναύ­τη. Μ’ αυτό τον τρόπο έγινε γνωστή η ζωή της Ο­σι­ας. Τα Λεί­ψα­να της μεταφέρθηκαν με πομπή στο ναό της Καλ­λικρά­τειας όπου ξεκίνησαν να κάνουν πάρα πολλά θαύ­μα­τα.  

Αρ­γό­τε­ρα όμως οι ι­στο­ρι­κές συνθήκες έ­κα­ναν το ιερο και χαριτόβρυτο Λεί­ψα­νο της να με­τα­φέ­ρε­ται σε δι­ά­φο­ρα μέ­ρη. Μετα απο πολλές περιπέτειες Από το 1641 το άγιο Λείψανο της οσίας Παρασκευής βρίσκεται στο Ιάσιο της Ρουμανίας, και στις 27 Δεκεμβρίου 1888 μεταφέρθηκε στον περικαλλή καθεδρικό Ναό του Ιασίου στην Ρουμανία που τιμάται στην μνήμη της Οσίας Παρασκευής και του αγίου Γεωργίου όταν ήταν Μητροπολίτης ο άγιος Επίσκοπος Ιωσήφ Νανιέσκου ο ελεήμων, ύστερα από ένα μεγάλο θαύμα. Χιλιάδες πιστοί προστρέχουν στην Χάρι της καθημερινά, ιδιαίτερα στην εορτή της την 14η Οκτωβρίου. Η σειρά των πιστών που ε­πι­θυ­μούν να προσκυνήσουν τα ιερά Λεί­ψα­να ε­πε­κτεί­νε­ται και 3-4 χλμ, και περιμένουν με υπομονή δέκα ίσως και είκοσι η και 30 ώρες και παραπάνω. Είναι μία δοκιμή πίστης και υπομονής

Όλες αυτές οι μετακινήσεις του σκηνώματός της, καθιέρωσαν την Οσία Παρασκευή ως Προστάτιδα των Βαλκανίων.

Πολλοί ασθενείς που ασπάσθηκαν το άγιο Λείψανο της με θερμή προσευχή και δάκρυα θεραπεύτηκαν, άλλοι πέτυχαν στις εργασίες τους, άλλοι πέτυχαν στις εξετάσεις στα μαθήματά τους και πολλοί φυλακισμένοι ελευθερώθηκαν.

***

Οταν στη Ρουμανία επεκράτησε ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Η Εκκλησία διώχθηκε. Πολλοί μαρτύρησαν. Φυλακίστηκαν, εξωρίσθηκαν, κλείσθηκαν σε ψυχιατρεία. Όμως ο λαός έμεινε πιστός στον Θεό. Στο Ιάσιο καθημερινά πλήθη πιστών συνέρρεαν στο Ναό και ασπάζονταν το Λείψανο της Οσίας ετσι δυναμωνε η πίστις των Χριστιανών. Τα μέλη του κόμματος φοβούνταν και ετρέμαν το νεκρό σώμα της οσίας Παρασκευής και αντί με τον διωγμό να λιγοστέψουν οι πιστοί, αντιθέτως αυξάνονταν και ομολογούσαν την πίστι τους. Παίρνουν απόφασι να απομακρύνουν το άγιο Λείψανο της Οσίας από το Ιάσιο σε κάποιο απομακρυσμένο μοναστήρι για να μη μπορούν να πηγαίνουν οι Χριστιανοί. Φεύγει η επιτροπή από το Βουκουρέστι να εκτέλεση την απόφασι. Όταν πια πλησιάζουν στο Ιάσιο – ώ Θεέ μεγαλοδύναμε –ξεσπάει μιά θύελλα με βροχή, δυνατό αέρα, χαλάζι, αστραπές και κεραυνούς που τους εμποδίζει να προχωρήσουν. Πέφτουν δένδρα, κολώνες του ηλεκτρικού, σπάζουν βιτρίνες, χαλασμός Κυρίου. Αυτό ήταν ένα μεγάλο θαύμα της Οσίας. Δεν ξανατόλμησαν να σκεφτουν οι άθεοι να πειράξουν το άγιο Λείψανο. Απ’ εναντίας εμψύχωσε περισσότερο τους πιστούς.

Στις 13 Οκτωβρίου 1951 την ώρα που προσκυνούσε ο λαός κατά σειράν το σκήνωμα της Αγίας, κατέφθασαν κουρασμένες δύο γυναίκες ντυμένες στα μαύρα. Παρεκάλεσαν να προσκυνήσουν αμέσως, διότι δεν μπορούσαν από την κόπωση να στέκονται στα πόδια τους. Είπαν επί λέει τα εξής: Μόνο να προσκυνήσουμε το άγιο λείψανο, να ασπασθούμε την εικόνα της και να βάλουμε κάτω από το κεφάλι της Αγίας αυτό το μαξιλάρι που το κεντήσαμε με τα χέρια μας. Παρότι δεν επιτρέπεται να εγγίζουν το ιερό λείψανο, οι ιερείς μπροστά στην επιμονή τους, τους επέτρεψαν. Τότε έγινε ένα θαύμα που κατέπληξε τους πάντας. Ανάμεσά τους ήταν και ο Αρχιμανδίτης π. Κλεόπας, πνευματικός της Συχαστρίας, ο οποίος και το διηγείται συχνά. Ενώ οι γυναίκες έβγαλαν το μαξιλάρι από τον ντορβά τους και ετοιμάζονταν να το τοποθετήσουν, ω του παραδόξου θαύματος, σήκωσε μόνη της η Αγία το κεφάλι της! Εκείνες έβαλαν το μαξιλάρι και πάλι η Αγία έγειρε το κεφάλι της στην αρχική του θέση.

Ένας ιερεύς από την Τρασυλβανία υπέφερε από ασθένεια των πνευμόνων. Νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο, αλλά χωρίς βελτίωσι. Άλλη αρρώστια εν τω μεταξύ του παρουσιάζεται στα μάτια και έχασε το φως του. Έχοντας βαθειά πίστι στην θαυματουργική δύναμι της Οσίας Παρασκευής, απελπισμένος από τους ιατρούς, ήλθε στο Ιάσιο. Ήταν τότε η ώρα 10 το βράδυ, η εκκλησία κλειστή, και ο ιερεύς χωρίς δισταγμούς ξενύχτισε προσευχόμενος έξω, δίπλα στον τοίχο της εκκλησίας, όπου ευρίσκεται μέσα το ιερό λείψανο. Την δεύτερη ημέρα αισθάνθηκε καλλίτερα, ασπάσθηκε τα άγια λείψανα και ανεχώρησε για τον τόπο του. Σήμερα, με την χάρι της Αγίας είναι τελείως υγιής.

Τον Μάρτιο του 1968 ήλθε στην Αγία μία γυναίκα από την Βουλγαρία. Με την βοήθεια κάποιου μεταφραστού είπε τον πόνο της, ότι το παιδί της, φοιτητής, τρελάθηκε και οι ιατροί το κρατούν κλεισμένο μέσα σε μία κλούβα. Κάποια νύχτα, συνέχισε, αφού προσευχήθηκε πολύ, είδε στον ύπνο της μία μαυροφορεμένη γυναίκα και της είπε: Εάν θέλης να γίνη το παιδί σου καλά, να έλθης σε μένα! Μετά από ολίγη ώρα ονειρεύθηκε την Αγία λαμπροφορούσα που της επανέλαβε τα ίδια λόγια. Ποια είσαι εσύ, και που μένεις; την ρώτησε. Εγώ είμαι η Αγία Παρασκευή του Ιασίου, της είπε.
Εκείνη την ημέρα λοιπόν, έμεινε γονατιστή μέχρι το βράδυ δίπλα στο λείψανο της Οσίας. Αφού προσευχήθηκε πολύ, ανεχώρησε για την Βουλγαρία. Την επόμενη χρονιά, ήλθε με την μητέρα της ηλικίας 90 ετών, για να ευχαριστήσουν την Αγία, διότι το παιδί της εν τω μεταξύ είχε θεραπευθή τελείως.

Αστείρευτη πηγή ιάσεων και ευλογίας το άγιο Λείψανο της Οσίας Παρασκευής . Η οσία μητέρα Παρασκευή, η οποία έγινε «ευωδία του Χριστού» ας χαροποιήσει τις ψυχές και τις καρδιές όλων μας, που διψαμε για την αγιοσύνη και τη χαρά της σωτηρίας που παρέχει ο Θεός.

*Η φήμη της διορατικότητας του Αγίου Ευθυμίου έφθασε μέχρι τα ανάκτορα, κάνοντας τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β΄, να μεταβεί από την Κωνσταντινούπολη μέχρι την Μάδυτο για να ζητήσει την γνώμη του Αγίου. Εκεί ο Άγιος Ευθύμιος προέβλεψε την νίκη του Βασιλείου κατά του Βάρδα Φωκά το 989 μ.Χ. Κοιμήθηκε μεταξύ των ετών 989 – 996 μ.Χ. Κατά την κοίμησή του αναφέρεται ότι το σκήνωμά του ανέβλυσε μύρο και πολλοί ασθενείς θεραπεύθηκαν. Γι’ αυτό και επωνομάσθηκε Μυροβλήτης.

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Έργο του μοναχού είναι να γίνη δοχείο του Αγίου Πνεύματος. Να κάνη την καρδιά του ευαίσθητη σαν το φύλλο του χρυσού των αγιογράφων. Όλο το έργο του μοναχού είναι αγάπη, όπως και το ξεκίνημά του γίνεται από αγάπη προς τον Θεό, η οποία έχει και την αγάπη προς τον πλησίον. Ο μοναχός μελετάει την δυστυχία της κοινωνίας, πονάει η καρδιά του και προσεύχεται συνεχώς καρδιακά για τον κόσμο. Έτσι ελεεί τον κόσμο με την προσευχή. Υπάρχουν μοναχοί που βοηθούν τους ανθρώπους περισσότερο από όσο θα τους βοηθούσε όλος ο κόσμος μαζί. Ένας κοσμικός λ.χ. προσφέρει δύο πορτοκάλλια ή ένα κιλό ρύζι σε κάποιον φτωχό, πολλές φορές μόνο για να τον δούν οι άλλοι, και κατακρίνει μάλιστα, γιατί οι άλλοι δεν έδωσαν. Ο μοναχός όμως βοηθάει με τόννους σιωπηλά με την προσευχή του.

Πολλοί κηρύττουν, λίγοι εμπνέουν εμπιστοσύνη, γιατί η ζωή τους δεν ανταποκρίνεται στα λόγια τους.
Ο μοναχός δεν κάνει κηρύγματα δυνατά να τον ακούσουν οι άλλοι, αλλά κηρύττει σιωπηλά με την ζωή του τον Χριστό και βοηθάει με την προσευχή του. Ζει το Ευαγγέλιο και η Χάρις του Θεού τον προδίδει. Έτσι κηρύττεται το Ευαγγέλιο κατά τον θετικώτερο τρόπο, πράγμα πού διψάει ο κόσμος, ιδίως ο σημερινός. Και όταν μιλάη ο μοναχός, δεν λέει απλώς μιά σκέψη• λέει μιά εμπειρία. Αλλά και μιά σκέψη να πει, και αυτή είναι φωτισμένη…
Ο σωστός μοναχός είναι το φως του κόσμου. Τί λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος; «Οι Άγγελοι είναι φως για τους μοναχούς και οι μοναχοί είναι φως γιά τους κοσμικούς».

Αλλά εκτός από την προσευχή, υπάρχουν και περιπτώσεις που πρέπει να προσφέρη στον άνθρωπο και ανθρώπινη βοήθεια. Κάθε σωστή μοναχή, εκτός από την προσευχή που κάνει για τον κόσμο, πολύ βοηθάει με τον τρόπο της, με μια σωστή αντιμετώπιση, με δυο λόγια πνευματικά που θα πη εκεί στο αρχονταρίκι σε έναν προσκυνητή, για να συλλάβη το βαθύτερο νόημα της ζωής, σε μια μητέρα, για να την στηρίξη. Το να ζητάη όμως η μοναχή επικοινωνίες κ.λπ., είναι χαμένα πράγματα, γιατί οι προβολές οι κοσμικές έρχονται σε σύγκρουση με τους πνευματικούς νόμους και ταλαιπωρούμαστε. Όσο μπορείτε, να κινήσθε στην αφάνεια. Κάνω μια σύγκριση και πονώ: Μερικοί μοναχοί επιδιώκουν πανηγύρια, επισκέψεις, φιλίες πνευματικές. Εγώ αναγκάζομαι να πάω κάπου για πνευματική εργασία και το νιώθω σαν μαρτύριο, το βλέπω σπατάλη χρόνου.
(Από το βιβλίο: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου ,Λόγοι Β’, Πνευματική Αφύπνιση, ΚΕΦ. 2 – Τα μοναστήρια είναι τα οχυρά της Εκκλησίας ,Έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτής, σελ. 322 -326. )

Πολλές φορές θυμήθηκα τη μάνα μου που έβαλε στην καρδιά μου την αγάπη στον Θεό και στην Εκκλησία Του. Πάτερ, εδώ στη φυλακή βρήκα τον Θεό!… έμαθα να κλαίω και να ζητώ το έλεος του Θεού!
https://iconandlight.wordpress.com/2020/10/14/%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%bb%ce%ad%cf%82-%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ad%cf%82-%ce%b8%cf%85%ce%bc%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1-%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%ac%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ad/

Πας ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται. Η αρετή έχει τυπικό να προδίδη τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται αυτός. Όπως ο ήλιος δεν κρύβεται με το κόσκινο. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης – Άγιος Ιλαρίων Τρόϊτσκι
https://iconandlight.wordpress.com/2020/02/10/39613/

Οι ταπεινοί μοιάζουν με τα Αηδόνια, που κρύβονται στις λαγκαδιές και σκορπάνε αγαλλίαση στις ψυχές των ανθρώπων με τα γλυκοκελαηδήματα τους. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2018/10/12/%ce%bf%ce%b9-%cf%84%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%af-%ce%bc%ce%bf%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%ce%b1%ce%b7%ce%b4%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85/

Αγκυροβολημένος στην αιωνιότητα. Τίτο Κολλιάντερ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/20/19251/

Άγιος Λουκιανός Απολυτίκιον ― Ήχος γ’. Θείας πίστεως

Θείω Πνεύματι, λελαμπρυσμένος, γνώσιν ένθεον, εταμιεύσω, και της πίστεως τον λόγον ετράνωσας· όθεν Μαρτύρων αλείπτης γενόμενος, Λουκιανέ εν αθλήσει ηρίστευσας. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Οσίας Παρασκευής της Νέας, Απολυτίκιον. Ήχος α’. Εν Ιορδάνη

Της χαμαιζήλου τρυφής σοφώς την απόλαυσιν, υπεριδούσα προς θεία ήρθης σκηνώματα, και των ιάσεων τοις πιστοίς πηγήν κατέλιπες, το ιερόν σου σκήνος Μήτερ πανεύφημε, Επιβατών το καύχημα το σεπτόν, και βεβαία προστάτις Παρασκευή. Μη παύση θερμώς Χριστώ τω Θεώ, υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσα.

Απολυτίκιον αγίου Ευθυμίου Μαδύτου, αδελφού οσιας Παρασκευής Επιβατινής
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Μαδύτου σε πρόεδρον, και Ιεράρχην κλεινόν, η χάρις ανέδειξεν, ως του Χριστού μιμητήν, Ευθύμιε Όσιε, όθεν ιερατεύσας, θεοφρόνως Κυρίω, ώφθης της ευσεβείας, πρακτικός υποφήτης και νυν Πάτερ Ικέτευε, υπέρ των τιμώντων σε.

Ήχος δ΄. Έδωκας σημείωσιν .

Ζυγόν επωμάδιον, Παρασκευή επιφέρουσα, τον Σταυρόν του Παντάνακτος, ου βάρος ενόμιζε, τούτον αλλ’ οξείας πτέρυγας τω όντι, δι’ ων εις ύψος ουρανού, αγαλλιάσει καρδίας έφθασεν, ένθα περιχορεύουσα, Αγγέλων τάξεις και πνεύματα, των δικαίων αγάλλονται, εν Θεώ Παντοκράτορι.

Πάσάν σου πεποίθησιν, εν τω Κυρίω ερείσασα, και εν όρει σκηνώσασα, τρυγών η φιλέρημος, ώσπερ Σιών όρος, γέγονας Οσία, μη σαλευθείσα πειρασμών, επιφοραίς τε και περιστάσεσιν, όρεσει γαρ Κύριος, αγγελικοίς σε εκύκλωσεν, ο αεί τον λαόν Αυτού, περιφράττων εν χάριτι.

Δόξα. Ήχος πλ. Β΄.

Δεύτε πιστοί, την εν Χριστώ κεκρυμμένην ζωήν των Αγίων υμνήσωμεν, και λαμπροίς στεφάνοις εγκωμίων αναδήσωμεν, καλυπτόμενη γαρ εν πολλή ταπεινώσει, και υπεροψία της κατά σάρκα ανέσεως, ως εβδελυγμένη νέκρωσις εν τω κόσμω λογίζεται. Θεώ δε τω των κρυπτών γνώστη, τιμία τε και ζωηφόρος υπάρχει, χαράς τε και πάσης χρηστότητος έμπλεως. Όθεν και την καλλιπάρθενον Παρασκευήν, εκλεξαμένην ταύτην και λαθείν σπουδάζουσαν, Χριστός η ζωή ημών, ο φανερωθείς εν δόξη της Αναστάσεως, μετά τέλος ένδοξον αναδείκνυσι, παραστήσας αυτήν δι’ αποκαλύψεως, πεποικιλμένην ως βασίλισσαν, εν ιματισμώ διαχρύσω κεκοσμημένην. Αυτής ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.

iconandlight.wordpress.com